Κίνησα ο μαύρος να πάω οθεν τ’ Αμάρι
κι όμως στο δρόμο εικάστηκαν να’ μουνα λέει στ’ Αρκάδι.
Έτσι το ζώναν οι φωτιές και το’ πνιγε το αίμα
από σπαμένες κεφαλές, κι από κορμιά καϋμένα..
Και είπα .. «Δεν εκάηκε το έρμο τούτο χώμα;
Ταχατε αν καεί μια φορά , θα καίγεται ακόμα;»
και μέσ’ στο μαύρο όνειρο ακώ
τη Γη να τρέμει και τα σπασμένα κόκαλα να τρίζουν να θεριεύουν
Και μια φωνή, βροντής βοή να λεει, «Δεν είναι Τ’ Αρκάδι ..
Ετώρα άλλοι..Αλαμάνοι..πατούν το δόλιο Αμάρι
και ξένος στο φτωχό χωριό Σκύβω φιλώ το χώμα.
«Μά την αλήθεια ποιον πολιτισμό χτίζει η Ευρώπη χρόνια»..
Το είπα μα ωσότου γροικηθεί η αναρρωτησιά μου
Σκόρπα – Σκόρπα το αίμα σου Κρήτη και συ Μωρηά μου.
Και συ Ελλάδα μου όμορφη πλάι στον Παρθενώνα.
Στήσε μια στήλη ολόμαυρη. Μια αιώνια κολώνα .
Να σε βοηθά να μην ξεχνάς πως κάτω κει στον Αδη
κείται και το Αμάρι σου. Σαν μνήμα πλάι στ’ Αρκάδι. ..
Επι τη καταστροφή των χωριών της περιφέρειας Αμαρίου Κρήτης από τους Γερμανούς..
«Αριθμός Κοινοτήτων έπαυσεν υφιστάμενος..»
Απόσπασμα εκ της σχετικής ανακοινώσεως του Γερμανού Διοιηκητού.
Π. ΣΑΜΠΑΤΑΚΟΣ