Αντίο αγαπημένε μας δάσκαλε!
Κρητική Επιθεώρηση 27/08/1982
Αείμνηστε Δάσκαλε Βαμβουλάκη
Λυπούμαι για τον πρόωρο και ξαφνικό θάνατο σου, που δεν μου επέτρεψε να βρεθώ κοντά σου τις τελευταίες σου στιγμές και να σε συνοδέψω και γω, όπως τόσοι άλλοι μαθητές σου, στην τελευταία σου κατοικία. Όμως ο λογισμός με πάει πίσω 21 ολόκληρα χρόνια, στον Σεπτέμβρη του 1961. Τότε, που εξάχρονα παιδιά μας υποδέχθηκες στην πρώτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Δύσκολο για μας το μεταβατικό στάδιο, εύκολη όμως η μετάβαση. Γιατί είχαμε την τύχη όπως μια ολόκληρη γενιά, διαβαίνοντας για πρώτη φορά το κατώφλι του Δημοτικού Σχολείου να αντικρίσομε στο πρόσωπο σου τον δάσκαλο που έμελε να μας διαπαιδαγωγήσει για έξι ολόκληρα χρόνια. Μας υποδεχόσουν νήπια και μας αποχαιρετούσες έφηβους, αφού μας είχες δώσει όλα τα απαραίτητα εφόδια και είχες θέσει βάσεις γερές, για να οικοδομήσουμε αυτά, που οι μετά από σένα δάσκαλοι θα μας δίδασκαν.
Όσοι αξιώθηκαν να περάσουν από Ανώτατα ή Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, σε σένα οφείλουν μεγάλο ποσοστό αυτής της επιτυχίας. Θυμούμαι με συγκίνηση την τελευταία μας συζήτηση. Έδειχνες
ικανοποιημένος, που όλοι οι μαθητές σου έγιναν άξια μέλη της κοινωνίας και όπως έλεγες, κανένας δεν πήρε λάθος δρόμο. Πως όμως να ακολουθήσουμε άσχημο δρόμο, Δάσκαλε Αγαπημένε, αφού η
αρχή που εσύ έκανες ήταν σωστή. Και όπως εσύ πάλι μας δίδαξες «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».
Πάντοτε χαρούμενος, γελαστός, πρόθυμος και ευγενικός είχες κερδίσει το σεβασμό των μαθητών σου και την εκτίμηση των κατοίκων του Αγίου Ιωάννη, που έκλαψαν για τον πρόωρο χαμό σου.
Επρωτοστάτησες στην ανέγερση του νέου διδακτηρίου του χωριού και στον εμπλουτισμό του με εποπτικά μέσα διδασκαλίας και βιβλία. Ανήκες στους εκλεκτούς εκπαιδευτικούς γιατί θεωρούσες το Δημοτικό Σχολείου σαν ίδρυμα και το επάγγελμα σου ιερή αποστολή.
Σαν δάσκαλος, υπήρξες η ενσάρκωση της έννοιας του καθήκοντος και υπόδειγμα ευσυνειδησίας. Στην μνήμη μας χαραγμένα τα καθαρά και ωραία γράμματα σου, καθρέπτης της σκέψης και του εσωτερικού σου κόσμου.
Λαμπρός οικογενειάρχης, εδημιούργησες εξαίρετη οικογένεια και εμόρφωσες υποδειγματικά τα παιδιά σου, για να βαδίσουν το δρόμο της αρετής και της προόδου, όπως εσύ τους έδειξες.
Σκληρό το πλήγμα του θανάτου για την οικογένεια σου, τους συγγενείς σου, τους μαθητές σου και όλους όσοι σε γνώρισαν. Το κενό που άφησες είναι μεγάλο. Αφήνεις όμως πίσω σου ολόφωτο παράδειγμα εξαίρετου ανθρώπου και άριστου Δασκάλου. Θα είναι Αιωνία η μνήμη Σου.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία τον κ. Διευθυντή της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση».
ΠΑΡΑΔΕΙΣΑΝΟΣ ΑΔΑΜ
Θεσσαλονίκη