ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ

Αρκεί να δώσεις μια αφορμή. Κι αμέσως μνήμες ανακαλούνται μακρινές και θυμάται καθένας μια ευεργεσία έχουσα σχέση με αυτούς που παίρνουν σειρά στα αφιερώματά μας αυτά. Ας μην θεωρηθεί απόρριψη η μη δημοσίευση όσων μας καταθέτετε Κάποια στιγμή θα δουν και αυτές οι μαρτυρίες το φως της δημοσιότητας Εσείς κάνετε το χρέος της αναφοράς ,αλλά εκείνοι στους οποίους αναφέρεστε, ποτέ δεν έκαναν κάτι που να ζητά ανταπόδοση.
Κάναμε αναφορά σε ιερείς και είπαν κάποιοι « Μα είναι καθήκον της εκκλησίας να προσφέρει στον συνάνθρωπο»
Να μην είσθε τόσο βέβαιοι Και δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε πάλι πρόβλημα με την τοπική εκκλησία που σεβόμαστε και τιμούμε Αλλά σήμερα έχει ξεχαστεί η πραγματική έννοια της φιλανθρωπίας . Τι να τον κάνεις τον πλούσιο απολογισμό, όταν ο άλλος που σου ζητά βοήθεια από τη συμπεριφορά σου και μόνο αισθάνεται ζητιάνος;
ΞΕΝΥΧΤΟΥΣΕ ΑΠΟΡΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Ο π. Ιωάννης Κυριακάκης ποτέ δεν έδωσε την αίσθηση σε ευεργετούμενο ότι του κάνει χάρη. Κι όταν τιμήθηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας για την προσφορά του στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΣΤΙΑ της ΚΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ μου είπε , λόγω της άμεσης σχέσης μου με την επιτροπή αξιολόγησης «Μα δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο»
Η Εστία αυτή δημιουργήθηκε όταν υπήρχε δυστυχία στη γειτονιά εκείνη , τη «φωλιά» της φτωχολογιάς Ο π. Ιωάννης βρήκε τη δραστηριότητα αυτή από προκατόχους του Και την ανέβασε οργανωτικά και ποιοτικά . Ο ίδιος και η πρεσβυτέρα του πρόσφεραν τον εαυτό τους με άξιους συνεργάτες τους για να υπάρχει πάντα ζεστό φαγάκι στο τραπέζι για τα παιδιά που το χρειάζονται Πόσες φορές δεν είδαμε τον αγαθό λευίτη να πηγαινοφέρνει λαμαρίνες στο γειτονικό φούρνο για να είναι έτοιμο το γεύμα των παιδιών στην ώρα του. Κι ας είχε ξενυχτήσει την προηγουμένη στο προσκέφαλο αρρώστου που δεν είχε κανένα να τον βοηθήσει Αυτή τη λεπτομέρεια εντοπίσαμε σε μια εξαιρετικής γραφής νεκρολογία του εκλεκτού θεολόγου και συγγραφέα Θοδωρή Ρηγινιώτη που αποχαιρέτησε με λόγια καρδιάς τον αξέχαστο παπα Γιάννη.
Κι εκείνος ευτυχώς έχει αφήσει άξιο διάδοχο που συνεχίζει με μεράκι το θεάρεστο αυτό έργο.
ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ
Με θλίβει το γεγονός ότι δεν υπάρχει πουθενά καταγεγραμμένο κάτι για τη ζωή και τη δράση δυο γυναικών που ανάλωναν και το τελευταίο λεπτό του χρόνου τους για τον συνάνθρωπο. Ο λόγος για τις αδελφές Αντιγόνη και Ευαγγελία Βαρούχα.
Τις θυμάμαι στο όμορφο νοικοκυρεμένο σπίτι τους στην οδό Γερακάρη . Μορφωμένες και οι δύο και μάλιστα με ανώτερη μόρφωση δεν έκαναν οικογένεια Αφοσιώθηκαν στην πόλη τους και στον πάσχοντα συμπολίτη τους
Με την Αντιγόνη, που είχε κάνει σπουδές στα οικονομικά και κρατούσε μια θέση νευραλγική και απολύτου εμπιστοσύνης στις επιχειρήσεις Καψαλιανού, βρισκόμασταν και στη Μικτή Ρεθεμνιώτικη Χορωδία , καθώς διέθετε και εξαιρετική φωνή σοπράνο. Αργότερα όταν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το έργο ζωής του Μπάμπη Πραματευτάκη , την Πειραματική Συμφωνική Ορχήστρα , πληροφορήθηκα ένα ακόμα ταλέντο της στο βιολί και μάλιστα ότι διετέλεσε μέλος και του πρώτου πυρήνα της Συμφωνικής Ορχήστρας Ρεθύμνου , όταν ιδρύθηκε από τον κ. Πραματευτάκη το 1955.
Η Αντιγόνη Βαρούχα ταύτισε σχεδόν το όνομά της με τη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΩΝΙΑ» Ακούραστη ,εκτός από διαχείριση των δωρεών αναζητούσε και νέους δωρητές κι όποτε έφερνε τα σχετικά ευχαριστήρια στην εφημερίδα έδειχνε την αγωνία ανθρώπου που τον απασχολεί προσωπικά το θέμα
Είχε πάντα την ευλογία του επίσης αξέχαστου παπα Μιχάλη, του ιερέα με την αδάμαστη θέληση που ευτύχησε να δίνουν συνέχεια στο έργο ζωής του στην ενορία των Αγίων 4ων Μαρτύρων τόσο ο π.Ιωάννης Σκαλίδης , όσο και ο π. Νικόλαος Νικηφόρος
Η Ευαγγελία Βαρούχα επίσης διακρινόταν για την παιδεία της και τον γεμάτο καλοσύνη χαρακτήρα της Δικό της μέλημα ήταν το Φιλόπτωχο Ταμείο . Στη συνεχή ροή δωρεών αναλωνόταν και κάποτε κάποτε ασκούσε και την επιρροή που είχε σε σημαντικά πρόσωπα για να υπάρχει ένα απόθεμα βοηθείας για κάθε πονεμένο άνθρωπο που τη χρειαζόταν.
Άγγελος καλοσύνης και η Ελένη Καούνη που πέθανε δυστυχώς πολύ νέα . Παράλληλα με τον άνδρα της Εμμανουήλ που έχουμε αναφέρει τη σημαντική του δράση, βοηθούσε κι εκείνη τους αναξιοπαθούντες χωρίς κανένας να ξέρει τις πράξεις της αυτές
Οι πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες την συγκινούσαν πάντα . Κι επειδή ήξερε πόσο περήφανοι άνθρωποι ήταν φρόντιζε να αφήνει κάτω από τη σκάλα της δεματάκι αγάπης έτσι ώστε να μη φέρνει σε δύσκολη θέση εκείνο που χρειαζόταν τη βοήθειά της
ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ
Πώς να μην αναφερθούμε στον Κώστα Μαμαλάκη και στη σύζυγό του που ήταν άγγελοι καλοσύνης. Αναρίθμητοι οι άνθρωποι που βοήθησε ο μακαριστός συμπολίτης με την αγγελική ματιά και καλοσύνη
Αφανής και ο δωρητής του οικήματος που λειτουργούν τα συσσίτια της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΓΩΝΙΑΣ Ήταν ο Γεώργιος Ιωάννου Βλαστός που προς τιμήν του το Συμβούλιο του Ιδρύματος έχει τη φωτογραφία του σε περίοπτη θέση.
ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Εκείνο τον Αύγουστο του 1970 το Ρέθυμνο συγκλόνισε ένα τραγικό γεγονός και η φιλανθρωπία δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα
Σε πολύνεκρο τροχαίο χάθηκαν τρεις άγγελοι καλοσύνης και κοινωνικής προσφοράς Η Μαρία Λιονή, η Κωστία Τζέτζου και η Θεανώ Μακρή.
Η Μαρία Λιονή , ήταν καθώς έλεγαν ο νους και η ψυχή της ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ
Ο π. Ιωάννης Πίτερης την είχε δεξί του χέρι. Ήταν φαινόμενο γυναίκας που αφού έκανε το χρέος της στην Αντίσταση με συμμετοχή σε αρκετές αποστολές επιδόθηκε μετά στη φιλανθρωπία ,στη βαθμίδα μάλιστα, που ανεβάζει τον άνθρωπο της προσφοράς εκεί που δεν τον φτάνουν οι ανάγκες της προσωπικής προβολής και φιλαρέσκειας.
Περνούσε ώρες μαρτυρικές όταν άδειαζε η αποθήκη από τρόφιμα και δεν υπήρχε προοπτική. Και δεν σκεπτόταν ποτέ τη γνώμη των άλλων, όταν με κάθε τρόπο προσπαθούσε να έχουν τα παιδιά της ΣΤΕΓΗΣ φαγητό Πολλές φορές έκανε και το σπίτι της αποθήκη γιατί ένοιωθε πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα .
Η Κωστία Τζέτζου ,σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έχει αφήσει ο παπα Γιάννης Πίτερης, ήταν η κορωνίδα της πατριαρχικής μικρασιατικής οικογένειας του Δημήτρη Τζέτζου. Ήταν πρότυπο συζύγου και μητέρας στοργικής, αλλά παράλληλα και ο καλός άγγελος της ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ , της ενορίας του Αγίου Κωνσταντίνου
Η Θεανώ Μακρή επίσης άλλος ένας επίγειος άγγελος ήταν πάντα ανοικτόκαρδη και ευγενική Ποτέ δεν δίστασε να πάρει και τις πόρτες μια μια για να εξασφαλίσει μια ελεημοσύνη για τη χήρα, το ορφανό τον κάθε πτωχό που δεν είχε στον ήλιο μοίρα.
ΕΣΩΣΕ ΖΩΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ
Και για να βάλουμε μια άνω τελεία στο αφιέρωμα αυτό, γιατί κάποια αφορμή θα δοθεί ξανά να συνεχίσουμε , θα σημειώσουμε με δισταγμό μερικά λόγια καρδιάς για την μοναδική και πολύτιμη συμπολίτισσα κα Ελλη Βότζη. Δισταγμό γιατί σίγουρα θα μας θυμίσει πόσο την στενοχωρούν αυτές οι πρωτοβουλίες Κι ας της έχουμε τονίσει άπειρες φορές ότι τα δημοσιεύματα σαν αυτό σκοπεύουν αποκλειστικά και μόνο στον παραδειγματισμό των αδιάφορων για την ανθρώπινη δυστυχία.
Οι κοινοί φίλοι γνωρίζουν πόσες φορές την έχουμε παρακαλέσει να καταγράψουμε μερικές δράσεις της που έγραψαν ιστορία Και προσκρούσαμε συνεχώς σε μια κατηγορηματική άρνηση που συνοδεύει με το αφοπλιστικό της χαμόγελο.
Πώς να αποσιωπηθεί όμως το γεγονός ότι εκείνη ,από την εποχή της συνεργασίας της με τον Νικόλαο Λυράκη , που είδαν το πρώτο φως της ζωής στην κλινική του αναρίθμητοι Ρεθεμνιώτες ,είχε καθιερώσει την αναζήτηση ομάδας αίματος για να σταματήσουν τα ολέθρια σφάλματα εξαιτίας αυτού του βασικού παράγοντα για την υγεία αλλά και τη ζωή του ανθρώπου .
Κι έσωσε ζωές είναι η αλήθεια Μετά αναλώθηκε στην σταυροφορία για την ανάπτυξη της εθελοντικής αιμοδοσίας ,πριν γίνει συνείδηση και πλέον ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί αρκετά και ενισχύει την προσπάθεια με την οργάνωση τραπεζών αίματος.
Πάθος της το πράσινο και η ανάπτυξή του . Και πόσα δεν πρόσφερε στην αισθητική της πόλης με τις δράσεις της μέσα από το Σύλλογο Φίλων του Πρασίνου.
Η Έλλη Βότζη πάντα γλυκιά και γεμάτη φως συνεχίζει να προσφέρει στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Εκείνη προσπαθεί να κάνει το καλό και να το ρίξει στον πιο βαθύ γιαλό. Η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων όμως που ευεργετούνται από την καλή μας φίλη δεν μπορεί να χαθεί στην αφάνεια Η ανθρωπιά ευωδιάζει Και το μύρο της δεν μπορεί να το καλύψει καμιά μιζέρια και απανθρωπιά που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μας
Εύα Λαδιά