Αγαπημένε μου Μανό.

Αγαπημένε μου Μανό.
Είναι η πρώτη φορά που δεν θα ζητήσω ,πως θα μπορούσα άλλωστε, την πολύτιμη βοήθειά σου για να ανταποκριθώ σε ένα τόσο θλιβερό καθήκον. Γιατί είναι η μνήμη και η καρδιά μου, αυτή τη φορά, που καθοδηγούν το λόγο , για να σκιαγραφήσει τα συναισθήματά μου.
Είχα την τύχη να περάσουν μέχρι σήμερα από τη ζωή μου άνθρωποι που σημάδεψαν τις μέρες μου με την παρουσία τους. Αλλά κανένας δεν ήταν ο επιστήθιος φίλος, ο πολύτιμος συνεργάτης, κανένας δεν ήταν ο Μανός.
Ανάλγητη η μνήμη με παρασύρει σε μέρες μακρινές που είχαμε την ευκαιρία να συμπορευθούμε σε καλές και κακές στιγμές.
Να μοιραστούμε χαρές και λύπες Ειλικρινά δεν μπορούσα να φανταστώ μια δραστηριότητά μου χωρίς τη σφραγίδα της δικής σου επιμέλειας. Γιατί έτσι κατάφερνα το προσεγγίσω το τέλειο. Αναρίθμητες οι αρετές σου. Μα περισσότερο μας έδενε η κοινή αγάπη για το Ρέθυμνο.
Και πώς να ξεχάσω τις μέρες μας στο Ωδείο που έχουμε αφήσει εκεί ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή μας.
Πώς να λησμονήσω την πολύτιμη παρουσία σου σε κάθε μου εκδήλωση που έλυνε προβλήματα και εξασφάλιζε την άρτια διοργάνωση.
Έτσι δεν μπορούσα ποτέ να σε δω μόνο, σαν απλό φίλο και να σε ζήσω σαν ένα καλό Ρεθεμνιώτη. Ησουν αδελφός , συμπορευτής σε κάθε μεγάλο μου βήμα για την πόλη μας, πολύτιμος καθοδηγητής.
Ήσουν το αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας που έθρεψε τα πρώτα μου καλλιτεχνικά όνειρα.
Ησουν πάντα παρών σε κάθε μου κάλεσμα για πολιτιστική δράση. Και δεν έπαυα να σε καμαρώνω. Να θαυμάζω την αξιοσύνη σου αρχειοθετώντας μια εκδήλωση. Εχω πάντα μπροστά μου την εικόνα σου όταν μου παρέδιδες με σεμνότητα τον πληρέστατο φάκελλο με στοιχεία από κάθε μου εκδήλωση ακόμα κι αν δεν την ειχαμε οργανώσει μαζί .
Στις δυσκολίες μου είχα πάντα τον παρήγορο λόγο σου. Και στη χαρά μου την ευτυχία της παρουσίας σου.
Τώρα υποκύπτοντας στους φυσικούς νόμους πρέπει να σε αποχαιρετήσω καταθέτοντας τα πένθιμα συναισθήματά μου νεκρολούλουδα στο ξόδι σου. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω τόσο απλά. Γιατί δεν θα πιστέψω ποτέ ότι έφυγες. Έτσι θα σε κρατήσω κοντά μου και θα μοιράζομαι πάλι μαζί σου χαρές και πίκρες με τη βουβή γλώσσα του λογισμού. Ώρα καλή ακριβέ μου φίλε. Σε συνοδεύει η αγάπη μας πάντα φωτίζοντας το σκοτεινό σου δρόμο . Καλότυχη η γειτονιά των αγγέλων που θα σε υποδεχθεί σε ένα κόσμο αρμονίας που πάντα ήθελες να σε περιβάλλει και που σου εξασφάλιζαν στην επίγεια ζωή σου η λατρευτή σου σύντροφος και τα χαρισματικά παιδιά σου. Κατευόδιο φίλε ακριβέ και παρακαλούμε ζήτησε και συ από τον πανδαμάτορα χρόνο να γίνει βάλσαμο στην πληγή της απουσίας σου που αφήνει ένα τόσο δυσαναπλήρωτο κενό.
Γιατί δεν υπάρχει κάτι τόσο αντάξιο να σε αναπληρώσει στην καρδιά και στη σκέψη μας.
Μπάμπης Πραματευτάκης