ΤΟ ΞΕΤΥΛΙΓΜΑ ΤΗΣ ΔΑΝΤΕΛΑΣ
της Εύας Λαδιά Ποιος να μου το έλεγε ,ότι εγώ ,που κάθε μου εργόχειρο ήταν το όνειδος της Μικρασιάτισσας γιαγιάς που με μεγάλωσε και οι καθηγήτριες οικοκυρικής με αντιμετώπιζαν πάντα με ευγενική συγκατάβαση , θα ξενυχτούσα ξετυλίγοντας μια δαντέλλα Μια περίτεχνη δαντέλλα , που την έπλεξαν γεγονότα και καταστάσεις , μνήμες και αναδρομές, νοσταλγία και υπαρξιακές ανησυχίες Μια δαντέλλα που γίνεται μίτος τελικά ενός οδοιπορικού στο απώτερο παρελθόν αφυπνίζοντας μνήμες και δημιουργώντας συναισθήματα Αγαπητοί μου ακροατές Δεν ζήλωσα ποτέ … Συνέχεια