Γιάννης Μαθιουδάκης
Τιμούσε η Νάξος τους νεκρούς υπέρ πατρίδος πεσόντες εκείνο το Μάρτη του 1931. Κι είχε το καθήκον του κεντρικού ομιλητή ένας νεαρός καθηγητής από την Κρήτη. Σεμνός, απλός, πήρε τη θέση του κι όσο μιλούσε, κρατούσαν όλοι μέχρι και την ανάσα τους. Τι λόγος κι αυτός. Θαρρείς και ζωντάνευε εκεί στο βήμα κάποιος από τους ρήτορες που έδωσαν πνοή στην κλασική αρχαιότητα Κι όλοι κρέμονταν από τα χείλη του για να μη χάσουν λέξη. Λόγια ευγνωμοσύνης «Ταπεινός προσκυνητής και με … Συνέχεια