Κρητική Επιθεώρηση 07/08/1982
Συμπληρώθηκαν επτά χρόνια από το θάνατο μιας γυναίκας, που φημίστηκε για την αρετή της, διακρίθηκε για την αγιοσύνη της και δίδαξε με τον επίγειο βίο της την βαθιά πίστη, που πραγματικά σώζει. Αναφερόμαστε στην Φιλοθέη Μοναχή και κατά κόσμον Στυλιανή Τσαγκαράκη. Την πιο γνωστή σαν Χατζήνα, που κατόρθωσε σ’ όλη της την ζωή να παραμείνει μια αστείρευτη πηγή αγάπης και ελέους για τον πάσχοντα συνάνθρωπο.
Η μοναχή Φιλοθέη γεννήθηκε περίπου το 1897 στην Λούτρα Ρεθύμνης από τον Νικόλαο και την Ειρήνη Μπιρλιράκη. Δυο απλούς ανθρώπους, που η ψυχή τους ευώδιαζε το μύρο της αγνότητας. Μικρό παιδί ακόμα η Φιλοθέη υιοθετήθηκε από τους θείους της Νικόλαο και Αθηνά που κατείχαν ένα σημαντικό οικογενειακό κειμήλιο. Τον Τίμιο Σταυρό. Μ’ αυτόν η Χατζήνα έμελε για πολλά χρόνια αργότερα να φανερώσει πολλά θεία μυστήρια που προβλημάτισαν όποιον τα είδε από κοντά κι εξακολουθούν να προβληματίζουν.
Παντρεύτηκε πολύ νέα έναν από τους πιο ονομαστούς στην περιοχή άρχοντες τον Χατζή Νικόλαο Τσαγκαράκη. Οι θείοι της προσπάθησαν να την εφοδιάσουν όσο γινόταν καλύτερα για να ξεκινήσει την νέα της ζωή. Εκείνη όμως δυο πράγματα ζήτησε από τη θετή μητέρα της. Τον Τίμιο Σταυρό και την ευχή της.
Η ζωή της πλάι στον άξιο σύντροφο της κυλούσε ήρεμη. Η Φιλοθέη τέλεια νοικοκυρά αφοσιωμένη σύζυγος και φιλόστοργη μητέρα έμοιαζε να μην ξεχωρίζει από κάθε γυναίκα με τον ίδιο χαρακτήρα. Από μια συμφορά που της έτυχε όμως εκδηλώθηκε η θαυματουργή δύναμη του Τιμίου Σταυρού, στα χέρια της.
Δυο χρονών το αγοράκι της, ο μετέπειτα εφημέριος με την αξιοζήλευτη δράση παπά Σταύρος έπεσε από το δώμα του σπιτιού στην αυλή. Έντρομη η μάνα διαπίστωσε πως το παιδί της δεν αναπνέει. Οι γειτόνισσες που έτρεξαν στο μεταξύ βλέποντας το παιδί σε μια λίμνη αίματος με τα σημάδια του θανάτου στο πρόσωπο, έπιασαν τον θρήνο. Οι άντρες έσπευσαν να το πουν στον πατέρα προκειμένου να φροντίσει για τα της κηδείας. Η καμπάνα του χωριού αρχίζει να κτυπά νεκρικά. Τραγική φιγούρα η μάνα τα παρακολουθεί όλα αυτά πιστεύοντας πως ζει έναν τρομερό εφιάλτη. Και ξαφνικά έρχεται μπροστά στα μάτια της η αργυρή σκευή του Τιμίου Σταυρού.
Σαν υπνωτισμένη τότε κατευθύνεται στο εικονοστάσι και παίρνοντας το σταυρό, τον ακουμπά στο ξέπνοο κορμάκι. Και τότε ξαφνικά όσοι βρίσκονταν τριγύρω βλέπουν το μεγάλο θαύμα. Το παιδί ανοίγει τα μάτια του και βλέποντας τον περίγυρο κλαίει. Οι άλλοι όμως ξεσπούν σε πανηγυρισμούς χαράς, για τη σωτηρία του παιδιού. Από κείνη τη μέρα ο Τίμιος Σταυρός στα χέρια της Χατζήνας γίνεται η καταφυγή κάθε πονεμένου. Αναρίθμητοι άνθρωποι έχουν να διηγηθούν άπειρα αποτελέσματα της θείας δύναμης του σταυρού.
Με τα χρόνια η Χατζήνα καταλαβαίνει πως δεν ανήκει στο περιβάλλον της πια. Παίρνει τον Τίμιο Σταύρο τότε και με την πίστη να φλογίζει την ψυχή της περιοδεύει όλη την Ελλάδα κηρύττοντας τη χάρη του Θεού και σταυρώνοντας κάθε άνθρωπο που έπασχε. Η Εκκλησία της Κρήτης περιβάλλει με στοργή την γερόντισσα εκτιμώντας το θεάρεστο έργο της. Ο δε Πατριάρχης Ιεροσολύμων μετά από επιμονή του την έχρησε μοναχή με το όνομα Φιλοθέη.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ
Χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να απαριθμήσει κανείς το πολύπλευρο έργο της Χατζήνας. Με το πνεύμα της θυσίας κορωνίδα στην καρδιά της παρηγόρησε, γιάτρεψε βασανισμένες ψυχές, στέριωσε οικογένειες, μόρφωσε άπορα απιδιά, περίθαλψε δεινοπαθούντες γέρους. Πάμπτωχη η ίδια έδινε όσες συνδρομές της έστελναν ευεργετούμενοι, για θεάρεστους σκοπούς. Πεντακόσια ογδόντα πέντε πνευματικά της παιδιά σ’ όλη την Ελλάδα ήταν το επισφράγισμα του τεράστιου έργου της. Το μοναστήρι στα Ρούστικα τρεις εκκλησίες, δυο κτιριακά συγκροτήματα και ο τάφος της, καθώς και αρκετά άλλα εκκλησάκια είναι ο θαυμαστός απολογισμός του θεάρεστου έργου της.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ
Ενώ όμως η γερόντισσα Φιλοθέη ήταν πάντα φορέας χαράς για τους άλλους, οι ασθένειες συνέπεια του αδιάκοπου μόχθου της, άρχισαν να την καταβασανίζουν. Και από το κρεβάτι του πόνου όμως δεν έπαυσε ούτε λεπτό να κηρύττει το λόγο του Θεού και να σταυρώνει. Μέχρι που το ανήμπορο σώμα της απελευθέρωσε το μεγάλο πνεύμα της στις 7 Αυγούστου 1975.
Η ημέρα της κηδείας της θα μείνει στην ιστορία του τόπου. Από την παραμονή πλήθος κόσμου είχε κατακλύσει το χώρο γύρω από το σπίτι της στην οδό Κύπρου στα Χανιά. Τάφηκε στα Ρούστικα, στην αυλή του ανεγερθέντα από την ίδια Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Αν και πέρασαν όμως επτά χρόνια από το θάνατο της κάθε χρόνο στα Ρούστικα πλήθος κόσμου προσκυνά στον τάφο της. Και διηγείται το βίο και το έργο της που την κατέταξε στο χώρο των δικαίων. Εκείνων που ανάλωσαν τη ζωή τους για του Χριστού την Πίστη την Αγία..