ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

 

Αθόρυβα χωρίς αναγγελίες και προσκλήσεις, χωρίς καμιά επισημότητα και χωρίς συμμετοχή των επισήμων ετελέσθη την προηγούμενη Πέμπτη 22- 8- 46, το μνημόσυνο των εκατό πενήντα σφαγιασθέντων και ολοκαυτωθέντων εθνομαρτύρων των χωριών Κέδρους Αμαρίου, από τους Κτηνανθρώπους του Χίτλερ.

Οι εκατοντάδες χήρες και τα ορφανά, γονείς κι αδέλφια που μαζεύτηκαν εκεί, στους βωμούς της θυσίας των προσφιλών τους, εκεί που κάθε μέρα πηγαίνουν και δροσίζουν τ’ αγιασμένα τους κόκαλα, που μένουν άταφα, ανάμεικτα με τις πέτρες και τα υλικά των γκρεμισμένων σπιτιών, με τα δάκρυα του πόνου και του μαρτυρίου τους, θέλησαν στη φετινή δεύτερη επέτειο, μόνοι τους να κλάψουν και να θρηνήσουν. Η επισημότητα τους χόρτασε από λόγια και τους έκανε να τη θεωρούν περιττή. Προτίμησαν τη μοναξιά στη δυστυχία τους, γιατί σ’ αυτήν τους καταδικάζει και σήμερα το επίσημο Κράτος.

Κι αλήθεια, περνάτε σήμερα και θαρρείτε πως είναι η μέρα της Καταστροφής, Ερείπια, χαλάσματα, αθλιότης, καμιά βελτίωση, καμιά ουσιαστική αρωγή και βοήθεια. Σκάβουν μόνοι οι πυροπαθείς κάτι κτίζουν.

Και πάνε 2 χρόνια από τότε. . . . . . . . .. . . . . . .

Κι όμως η Δόξα του Άνω- Μέρους, των Βρυσών, του Γερακάρι, της Κρύας Βρύσης και των άλλων χωριών, είναι τόσο λαμπρή και μεγάλη, ρίχνει τόσους κρουνούς Εθνικού Φωτός.

Όσοι δεν μπόρεσαν να πάνε να γονατίσουν στους βωμούς των νέων αυτών εθνομαρτύρων, δεν έμειναν ωστόσο αμέτοχοι και ψυχροί .

Στα ηρωικά εκείνα χώματα πέταξε η σκέψη τους κι η ψυχή τους ένοιωσε το μεγαλείο που κλείνουν τα εθνικά θησιαστήρια των χωριών του Κέδρους. Κι αν έλειψε η επισημότητα, οι χιλιάδες των αγνών αγωνιστών της λευτεριάς μας, με ευλάβεια και συγκίνηση εψιθύρισαν  το αιωνία η μνήμη των παλικαριών που τόσο τιμητική πήραν θέση στο Ελληνικό πάνθεο των ηρώων.

Α. Ν. Λ.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ την Τετάρτη 28 Αυγούστου 1946)

Αφήστε μια απάντηση