Η μάνα των πέτρινων χρόνων

 

της Εύας Λαδιά

Για μια γενιά σαν την δική μου η μάνα δεν αποτελεί μόνο τον ζωοφόρο άγγελο, που μας χάρισε ο Θεός , σαν έμπρακτη συγγνώμη για την παρακοή του ανθρώπου.

Είναι η αφανής ηρωίδα της ζωής που είχε ταυτίσει την ύπαρξή της με τη θυσία.

Είναι η μάνα που με κάθε καιρό έκανε χιλιόμετρα για να φέρει από το χωριό λίγο μαγειρευμένο φαγητό στο παιδί της που σπούδαζε στην πόλη. Είναι η μάνα – όπως η δική μου- που πήρε την μεγάλη απόφαση να θυσιάσει μεγάλο μέρος από το πενιχρό βδομαδιάτικο , για να αποκτήσω τα πολυπόθητα νάιλον καλύμματα των βιβλίων που είχαν γίνει το απωθημένο των επτά χρόνων μου.

Αυτή τη μάνα θέλησα να βάλω στο σημερινό αφιέρωμα. Την αγωνίστρια , την αστείρευτη πηγή θάρρους, τη γυναίκα που σου μιλούσε για την καλοκαιριά και σ’ έπειθε να την περιμένεις κι ας ήταν καταχείμωνο.

Μια μάνα σαν την Ελένη Γιάννη Μαθιουδάκη έψαχνα για το σημείωμα αυτό. Και με την ευκαιρία που ο γιος της Μανόλης Μαθιουδάκης εκλεκτός δημοσιογράφος και Γενικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ βρίσκεται στην πόλη μας ήταν μια καλή ευκαιρία για να ξεδιπλώσουμε μαζί πτυχή πτυχή την προσωπικότητα αυτής της σπάνιας γυναίκας.

 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αύριο Κυριακή στο πλαίσιο μιας λαμπρής εκδήλωσης του δήμου Αρκαδίου για τους ήρωες μάρτυρες της Γκιουμπριάς , που τους βρήκαν τα βόλια του κατακτητή στο μετερίζι του χρέους , θα τιμηθεί και ο ακριβός της σύντροφος Γιάννης Μαθιουδάκης .

Ο καθηγητής που δεν διέπρεψε μόνο στην επιστήμη της γλώσσας αλλά και στον αγώνα για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια .

Εκείνες οι σφαίρες που χάρισαν την αθανασία στον ήρωα Γιάννη Μαθιουδάκη έγραψαν και την αρχή ενός δράματος που δεν απασχόλησε ποτέ τους ιστορικούς.

Και γιατί να τους ενδιαφέρει μια 27χρονη γυναίκα , με αρχοντικό παράστημα, που έμεινε να θρηνεί τον αγαπημένο της με ένα παιδί μόλις 8 χρόνων;

Μόλις έγινε το κακό η άμοιρη γυναίκα βρήκε διέξοδο στον πόνο που έσκιζε τα σωθικά της συνεχίζοντας τη δράση του συζύγου της όπου της όρισε η οργάνωση που ανήκε.

Έπειτα ήρθε ο καιρός που η ελληνική κοινωνία προσπαθούσε να κλείσει τις πληγές της . Η χήρα του Γιάννη Μαθιουδάκη πήρε μια σύνταξη για να ζήσει. Όσο όμως κι αν υπολογίστηκαν οι βαθμοί που θα έπαιρνε ο άνδρας της , αν ζούσε, εξαντλώντας την ιεραρχία της εκπαίδευσης ,ένα ποσόν που μόλις έφθανε για να συντηρηθεί ένα άτομο μπήκε στο σπίτι.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ

Μας λέει χαρακτηριστικά ο γιος της Μανόλης Μαθιουδάκης:

” Κείνα τα δύσκολα χρόνια δεν έφτανε ποτέ το φαγητό και για το βράδυ. Τότε η μητέρα μου εύρισκε διάφορες προφάσεις για να πάρω εγώ τη μερίδα της. Πότε ήταν αδιάθετη, πότε πονούσε το στομάχι της. Με φρόντιζε όσο έτρωγα κι έβλεπα στα μάτια της μια ικανοποίηση που μόνο πολύ αργότερα καταλάβαινα τι μπορεί να σημαίνει.”

Αλλά παρά την τρυφεράδα που έδειχναν οι πράξεις της ποτέ δεν έχασε την αυστηρότητά της προσπαθώντας να είναι και μάνα και πατέρας για το παιδί της.

” Από μικρό παιδί ,μας λέει ο κ.Μανόλης Μαθιουδάκης , με είχε μάθει να μην επιβαρύνω τους άλλους. Το κρεβάτι μου έπρεπε να στρωθεί από τα δικά μου χέρια . Τα πράγματά μου έπρεπε να είναι νοικοκυρεμένα στη θέση τους. Μου έλεγε συχνά η μάνα μου “Δεν ζεις σε ξενοδοχείο. Να μάθεις να μην τα περιμένεις όλα από τους άλλους. Θα θυμάσαι πως οι άλλοι δεν είναι δικοί σου υπηρέτες. Ούτε και συ βέβαια θα υπηρετείς εκείνους που δεν έχουν ανάγκη. Να έχεις έγνοια μόνο για κείνους που είναι ανήμποροι και σε χρειάζονται. Να υπηρετείς το δίκιο και τις ανθρώπινες αξίες”

Κι ήρθαν τα χρόνια της εφηβείας για το Μανόλη.

Από νωρίς αυτή η θαυμάσια γυναίκα φρόντισε να δώσει αρχές και νόημα ύπαρξης στο παιδί της.

” Να μάθεις του έλεγε συχνά, πως η γυναίκα αξίζει το σεβασμό. Ιδιαίτερα στη γειτονιά σου πρέπει να είσαι το παράδειγμα. Μην ακούσω κακομοίρη μου πως δεν σεβάστηκες τους ανθρώπους που σου λένε την καλημέρα τους και σ’ εμπιστεύονται”

Όμως η κυρία Ελένη υποχρεώθηκε και άλλες φορές να φανεί αυστηρή προκειμένου να διαπαιδαγωγήσει σωστά το παιδί της.

Θυμάται ο γιος της και χαμογελά.

” Μεταξύ των πολλών αρετών της η μητέρα μου είχε και το χάρισμα της συνέπειας και της ακρίβειας.

Έτσι χρειάστηκε μια δυο φορές που σαν νέος κι εγώ άργησα να επιστρέψω στο σπίτι να υποστώ τις συνέπειες της αργοπορίας μου . Βρήκα την πόρτα κλειδωμένη και έμεινα έξω να κόβω βόλτες στο πεζοδρόμιο …Και το ωραίο δεν ξέρετε ποιο είναι. Με τον τρόπο που με μεγάλωνε δεν ένοιωσα πικρία για την τιμωρία μου. Ήξερα ότι δίκαια έπασχα. Αυτό είχε καταφέρει σε μένα η μάνα μου. Και την ευγνωμονώ”.

Έτσι μεγάλωσε το παιδί της η Ελένη Μαθιουδάκη. Προσπαθούσε να του δώσει εφόδια για να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες της ζωής.

Χαρακτηριστικό είναι και αυτό που μας καταθέτει ο κ. Μαθιουδάκης.

” Μια από τις παραξενιές ,που είχα από μικρός, ήταν και η απέχθειά μου στις μελιτζάνες. Σας πληροφορώ ότι η μητέρα μου επί μία εβδομάδα έψηνε μελιτζάνες και μάλιστα χωρίς καρυκεύματα. Σχεδόν άνοστες. Νερόβραστες.

“Είναι σκληρή η ζωή μου έλεγε. Δεν σηκώνει παραξενιές και ιδιοτροπίες. Θα λες δόξα των Θεώ και θα τρως το βρισκούμενο”. Αυτή η εμπειρία ήταν επίσης πολύτιμη για μένα”.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΙΝΕΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ

Το όνειρο της Ελένης Μαθιουδάκη ήταν να δει το γιο της πολιτικό μηχανικό.

” Βέβαια , λέει ο ίδιος με τους βαθμούς που έπαιρνα χατιρικά στα μαθηματικά ,καθώς τα φιλολογικά μαθήματα με ενδιέφεραν , ούτε έξω από το Πολυτεχνείο δεν θα μπορούσα να περάσω. Με πίεζε θυμάμαι. Ήθελα να κάνω ανώτερες σπουδές ακολουθώντας τα ίχνη του πατέρα μου. Με κέρδισε όμως η δημοσιογραφία κι έτσι δεν της έκανα το χατίρι να βλέπει το όνομά μου στις μεγάλες επιγραφές πάνω από οικοδομές. Η νύφη της, όμως η Μαριάννα μου, της έδωσε αυτή την ικανοποίηση καθώς είναι αρχιτεκτόνισσα.

-Μα και το δικό σας όνομα έμπαινε κάτω από σημαντικά κείμενα και μάλιστα δημοσιευμένα σε έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας

– Ναι αλλά ποτέ δεν μου είπε αν της άρεσαν τα κείμενά μου. Τη ρωτούσα αν τα είδε. Απαντούσε καταφατικά χωρίς όμως να κάνει το παραμικρό σχόλιο.

Μου είπε όμως και δεν το ξεχνώ ότι πρώτα πρέπει να με αγαπήσουν τα σκαλοπάτια της εφημερίδας και στη συνέχεια να είμαι καλός με τους άλλους.

Και κάτι ακόμα σπουδαίο. Με συμβούλευε να φεύγω από μια παρέα που κουβέντιαζε σε βάρος κάποιου απόντα ” Ακόμα και η σιωπή σου -μου έλεγε-σε μια τέτοια περίπτωση θα μαρτυρά μια ένοχη στάση.”Μ’ έμαθε να αποφεύγω τις ίντριγκες και ν’ ανεβαίνω με την αξία μου”.

Όσο όμως αυστηρή μητέρα υπήρξε για το γιο της η Ελένη Μαθιουδάκη τόσο ανεκτική ήταν με τις εγγονές της και τώρα με την δισέγγονή της .Τη μικρή Δανάη.

” Αναρωτιέμαι μας λέει ο κ. Μαθιουδάκης αν έχω μπροστά μου αυτή την τόσο αυστηρή γυναίκα που μου δημιουργούσε το βαθύ σεβασμό και το φόβο αν θέλετε στα παιδικά μου χρόνια . Άλλος άνθρωπος έγινε πλάι στις εγγονές και τώρα στη μικρούλα , τη δισέγγονή της που μας έχει ξετρελάνει.

Η κ. Ελένη σήμερα με μια αρχοντιά που σε κερδίζει περνά όμορφα χρόνια πλάι στο γιο της και τη νύφη της την κ. Μαριάννα ,που τη λατρεύει καμαρώνοντας τα εγγόνια της . Τα χρόνια και οι δοκιμασίες της ζωής δεν την έχουν δαμάσει ακόμα. Συμμετέχει σε κάθε δραστηριότητα μέσα στο σπίτι και το χαμόγελο δεν της λείπει. Όμως κάθε φορά που θα φροντίσει τα λουλούδια , επιστρέφει στο εσωτερικό του σπιτιού κρατώντας το καλύτερο και το πιο ευωδιαστό. Πηγαίνει στη φωτογραφία του ανδρός της αποσύρει το λουλούδι που πάντα βρίσκεται εκεί και τοποθετεί με προσοχή το καινούργιο. Μένει για λίγο, τον κοιτάζει και απομακρύνεται.

ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΚΕΙΝΟΥ

” Έχουν περάσει 56 χρόνια μας λέει ο γιος της κι όμως είναι ακόμα ερωτευμένη με κείνον που έφυγε τόσο νωρίς. Έμεινε αφοσιωμένη στη μνήμη του καθώς κανένας άλλος δεν μπόρεσε να πάρει τη θέση του στην καρδιά της και στη ζωή της”

Μέσα σ’ αυτή τη σύντομη αναφορά μας σε μια αγωνίστρια μητέρα την Ελένη Μαθιουδάκη θελήσαμε να τιμήσουμε και όλες εκείνες τις γυναίκες που μεγάλωσαν τα παιδιά τους σε χρόνια πέτρινα με τόση αφοσίωση και τόσες θυσίες. Σίγουρα δεν θα βρίσκαμε καλύτερο πρότυπο από την κ. Ελένη που απολαμβάνει τώρα πλουσιοπάροχα τον καρπό του μόχθου της και μπορεί πια να χαμογελά. Ένα χαμόγελο που της χρωστούσε η ζωή από χρόνια τώρα . Κι ας της έδειξε πρώτα την πιο σκληρή της όψη.

 

 

ΛΕΖΑΝΤΕΣ : Το χαμόγελο ξαναγύρισε στα χείλη της κ. Ελένης καθώς καμαρώνει παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα

 

 

Κοιτάζοντας την εγγονή της Ελένη καθώς ταίζει τη μικρή της Δανάη η κ. Μαθιουδάκη δοξάζει το Θεό ,που σήμερα , ευτυχώς, οι μητέρες δεν έχουν την αγωνία αν θα φτάσει το φαγητό και για το βράδυ. Τα πέτρινα χρόνια πέρασαν πια.

 

 

 

 

ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ

Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε χθες τους μαθητές του 9ου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου που πραγματοποιούν εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα.

Μόλις έφθασαν στη Βουλή των Ελλήνων είδαν να τους περιμένει χαμογελαστός ο βουλευτής Ρεθύμνου κ. Γιάννης Σμπώκος. Τους καλωσόρισε με θέρμη και αφού τους ξενάγησε στο χώρο τους είπε:

-Εύχομαι την επόμενη φορά που θα έρθετε στη Βουλή να έχει – ένας από σας- και τη βουλευτική ιδιότητα.

Καλομελέτα που λένε.

 

ΟΙ ΑΜΑΡΙΩΤΕΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Στα βάσανα έβαλε η Ομοσπονδία Αμαριώτικων Σωματείων της Αθήνας τον Νομαρχιακό Σύμβουλο και Πρόεδρο των Αμαριωτών Ρεθύμνου κ. Στέλιο Μπαγουράκη.

Ο κύβος για το συνέδριο του καλοκαιριού ερρίφθη και όλα θα πρέπει να είναι έτοιμα το Σάββατο 29 Ιουλίου.

Το συνέδριο έχει θέμα : “Το Αμάρι στο κατώφλι του 21ου αιώνα” και θα πραγματοποιηθεί στο Άνω Μέρος.

Στη διοργάνωση συμμετέχουν επίσης ο Δήμος Συβρίτου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Άνω Μέρους.

Όσο για τους ομιλητές θα είναι εκλεκτοί- όπως πληροφορείται η στήλη μου- και τα θέματα που θα αναπτύξουν πολύ ενδιαφέροντα καθώς θα καλύπτουν όλους τους τομείς .

Στον κ. Μπαγουράκη όμως πέφτει το μεγαλύτερο βάρος της οργάνωσης καθώς διαθέτει και την εμπειρία και το μεράκι για να παρουσιάσει κάτι ξεχωριστό.

 

ΣΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Αυτά το ήθελαν τόσο πολύ που η στήλη δεν μπορούσε να τους χαλάσει το χατίρι. Άλλωστε πάντα χρειάζεται και λίγη ευωδιά αγνότητας η τόσο άχαρη επικαιρότητα

Έτσι με ποιήματα και θερμά λογάκια οι μαθητές της Β’ τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου στέλνουν τις ευχές τους στη μαμά . Αποστολείς είναι η Μαριαλένα Αγγελάκη, η Ελένη Λιονή, η Ιωάννα Καβρουλάκη, η Ελσα Μαυρομουστακάκη , η Σοφία Δασκαλάκη,η Μαρία Μαγεράκη, ο Παντελής Φραγκιαδάκης, ο Νίκος Εφεντάκης, η Αλεξάνδρα (που ξέχασε να σημειώσει το επώνυμό της )ο Λουκάς Τζιφάκης, η Ειρήνη Γαγάνη , ο Βαγγέλης Μαθιουδάκης , η Στελίνα Ματζοράκη, και ο Στε΄λιος Βουρβαχάκης

Βέβαια δεν μπορούμε δυστυχώς να συμπεριλάβουμε και τα ποιήματα που διάλεξε για τον καθένα τους η δασκάλα τους κ. Αναστασία Κοντογιάννη.

Θα περιοριστούμε μόνο σε μερικούς στίχους που επιλέγουμε στην τύχη έτσι για το καλό της μέρας:

Μανούλα,. μανούλα

του κόσμου χαρά

σου στέλνω φιλάκια

και χρόνια πολλά

Νάστε καλά παιδιά που δώσατε στη στήλη λίγη από την ομορφιά της ψυχής σας.

 

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ

Μια θεατρική παραγωγή μαθαίνουμε ότι ετοιμάζει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ρεθύμνου , με τη φιλοδοξία ότι θα συμβάλλει και το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ στα έξοδα, στο πλαίσιο μιας συμπαραγωγής.

Όσο για έργο μαθαίνουμε ότι θα είναι ο “ΣΤΑΘΗΣ” από την Κρητική Αναγέννηση σε σκηνοθεσία Ζήνωνα Ζαννέτου.

 

Η ΠΑΤΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ

Όλα ξεκίνησαν από μια επιθυμία να προβάλλεται και εκτός των τειχών η μεγάλη επέτειος της ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

Έτσι καθιερώθηκε να γίνεται κάθε χρόνο ένα οδοιπορικό μνήμης με τη Δημοτική Χορωδία Ρεθύμνου στο γνωστό έργο του Μπάμπη Πραματευτάκη σε ποίηση Δημήτρη Αετουδάκη “Ωδή στη Μάχη της Κρήτης”.

Μετά την Αθήνα, τη Λαμία ,τη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα ήρθε η σειρά και της Πάτρας όπου με τη στήριξη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και την συνεργασία της ΕΣΗΕΠΗΝ θα δοθεί συναυλία με το έργο αυτό.

Η μεγάλη αυτή καλλιτεχνική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 10 Ιουνίου στο Δημοτικό Θέατρο Πατρών.

Όπως πληροφορείται η στήλη έχει κινητοποιηθεί και όλο το κρητικό στοιχείο της Αχαίας για τη μεγαλύτερη επιτυχία της εκδήλωσης.

ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ

Με την ευκαιρία που θα γιορτάσει το Εργατικό Κέντρο τα 76 χρόνια από την ίδρυσή του πληροφορούμαστε ότι θα κυκλοφορήσει και μια ενδιαφέρουσα μελέτη του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ.

Συγκεκριμένα η αρμόδια ομάδα του Οργανισμού ,που ως γνωστόν αποτελείται από 40 σωματεία του νομού μας , έχει καταγράψει τους σημαντικούς σταθμούς του εργατικού κινήματος στο Ρέθυμνο, από την έναρξή του μέχρι σήμερα.

Είναι γεγονός ότι το Εργατικό Κέντρο έγραψε και γράφει εργασία. Καιρός είναι όμως αυτή η ιστορία να μείνει στη διάθεση των μελετητών για περαιτέρω έρευνα.

Με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι την ομάδα αποτελούν η Εμμανουέλλα Μπαγουράκη, η Σοφία Δρακούλη και η Ζαμπία Κατιμερτζόγλου.

 

Παγίδα θανάτου

Συνεχίζουν να φθάνουν στη στήλη οι διαμαρτυρίες των οδηγών για τις παγίδες που υπάρχουν στο κόμβο Ατσιποπούλου.

Δυστυχώς παρά τα διαβήματα που γίνονται κανένας από τους αρμοδίους δεν φαίνεται να συγκινείται με αποτέλεσμα να συμβαίνουν διαρκώς περισσότερα ατυχήματα στην περιοχή.

Άραγε εκείνοι που ευθύνονται για τις παγίδες αυτές δεν έλαβαν υπόψη τους άλλα έργα όπως τον κόμβο που υπάρχει και στα γειτονικά Χανιά.

Γιατί τόσες κακοτεχνίες ; Γιατί τόση αδιαφορία των αρμοδίων και τι άραγε θα μπορούσε να τους ευαισθητοποιήσει για να κάνουν κάποια παρέμβαση που με αγωνία περιμένουν οδηγοί και πεζοί;

ΤΙ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ

Μας κάνει εντύπωση αυτός ο σωρός των αποδείξεων που παρατηρείται έξω από τράπεζες και κυρίως γύρω από τα μηχανήματα αυτόματης εκταμίευσης χρημάτων .

Άραγε πόσο θα κόστιζε ένα καλαθάκι για να αφήνονται εκεί οι αποδείξεις αφού δεν χρειάζονται; Είναι καλύτερα να δημιουργείται αυτό το τόσο κακόγουστο παζλ χαρτιών καταμεσής του δρόμου;

Αφήστε μια απάντηση