Αναφορά στο ήθος του ριζίτικου τραγουδιού
Ο άνθρωπος, το «αναθρών ά όπωπε», στέκει στο μεταίχμιο γης και ουρανού, κλήρος σώματος, ψυχής και πνεύματος. Στην προαιώνια του δίψα για το Απόλυτο, για τον «Μέγα Συγγενή», ριζώνει το μυστήριο της ύπαρξης και της κοινωνίας. Εκεί γεννάται η ανάγκη του να εκφράσει, με λόγο ή μελωδία, τον άρρητο παλμό της ψυχής. Η μουσική, και δη το ριζίτικο τραγούδι, δεν είναι απλώς ήχος· είναι φως που καθιστά ορατή την αλληλοπεριχώρηση προσώπων, εμπειριών και μνήμης, ψηφίδα στο μωσαϊκό της πνευματικής ζωής. … Συνέχεια