(ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ 2-8-2007)
Θα τον βρεις τυχαία κάπου χωμένο στα παλιά δρομάκια της παλιάς πόλης να κυνηγά τις μνήμες του χθες και να οραματίζεται προοπτικές για τον τόπο του.
Αντιμετωπιζει τους “παλιούς” Ρεθεμνιώτες με τη συγκίνηση του απόδημου που η σκέψη του αναπνέει ακόμα το πεύκο του Ευλιγιά και το κορμί του αισθάνεται την αλμύρα της Δεσποτικής Κολύμπας.
Κι όμως ο Γιώργος Ματθαιουδάκης δεν είναι πια το μικρό Ρεθεμνιωτόπουλο που ζούσε την πόλη των Γραμμάτων και Τεχνών κι αυτή πήρε συντροφιά στην Ιταλία που ζει πια μόνιμα.
Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος στο δήμο του και στην επιστήμη του και τα αξιώματά του γεμίζουν σελίδες στο βιογραφικό του. Είναι ο ισόβιος πρέσβης στη σκέψη των Ρεθεμνιωτών που στέλνουν τα παιδιά τους για να σπουδάσουν στην Ιταλία. Κι εκείνος πια ανταποκρίνεται με θέρμη και ποτέ δεν έπαψε να είναι ο φύλακας άγγελος των συμπατριωτών του φοιτητών σε όποια γωνιά της Ιταλίας κι αν βρίσκονται. Εκεί πια ασκεί όλη την εξουσία που του δίνουν τα αξιώματά του. Για την εξυπηρέτηση των παιδιών ,όποτε τη χρειαστούν.
Μεσημέρι χθες κι η παραλία προσφερόταν για θυμηθούμε πως είναι καλοκαίρι .Κι αν μας λείπουν οι διακοπές έχουμε σημεία νοερής απόδρασης για να θυμηθούμε τις όμορφες πλευρές της ζωής.
Κάπου εκεί στη ΣΑΜΑΡΙΑ διακρίναμε το Γιώργο Ματθαιουδάκη να προλαβαίνει τους πάντες που έσπευδαν να τον καλωσορίσουν και ν’ ανταλλάξει δυο κουβέντες μαζί τους.
” Κάνω θελήματα”μου λέει με το γνωστό του χιούμορ. Και μου εξηγεί :
Η γυναίκα μου ασχολείται από το πρωί με το σπίτι και ανέλαβα να πάρω φαγητό για να ξεκουραστεί επιτέλους….
Η γυναίκα του Γιώργου μπορεί να είναι Ιταλίδα αλλά μας έχει γίνει πια Ρεθεμνιώτισσα “βέρα” και τα Ελληνικά της πάντα να μας γοητεύουν καθώς συνοδεύονται από την Ιταλιάνικη μελωδική προφορά. Έχει γίνει κι εκείνη οικειοθελως δέσμια της γοητείας του Ρεθύμνου και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία.
Η συνάντηση με το Γιώργο Ματθαιουδάκη δεν ήταν προγραμματισμένη. Αυτά όμως που συζητήθηκαν στο “πόδι” δεν μπορούν να μείνουν μακριά από τη δημοσιότητα. Γιατί “βγάζουν” και είδηση.
Όπως πάντα ο Γιώργος σκέπτεται για το Ρέθυμνο. Κι όσα από τα σχέδιά του ευοδώνονται σηματοδοτούν μεγάλες στιγμές στην πολιτιστική ζωή του Ρεθύμνου.
Να θυμίσουμε την πρώτη του σημαντική πρόταση επί δημαρχίας Σκουλούδη για την αδελφοποίηση του Ρεθύμνου με το Καστενάζο.
Ο τότε αντιδήμαρχος Γιώργος Τσαούλης, το είδε με πολλή προσοχή το θέμα.
Κι ήταν ένα γεγονός. Ο Δήμος προκήρυξε ποιητικό διαγωνισμό σε συνεργασία με το Σύλλογο Λογοτεχνών Ρεθύμνου με θέμα την αδελφοποίηση. Ο Μπάμπης Πραματευτάκης πήρε όλα τα ποιήματα και δημιούργησε με αυτά τη “Ραψωδία της Αδελφοσύνης” (αλήθεια ,που χάθηκε κι αυτό το έργο;) Με την αφορμή αυτή ενεργοποιηθηκε και η ορχήστρα της Δημοτικής Φιλαρμονικής κι είχαμε εκπληκτικές ερμηνείες από τη Φέφη Βαλαρή.
Ο Μανόλης Κουνδουράκης οργάνωσε στο Δήμο μια εξαιρετική έκθεση ζωγραφικής . Και η τελετή αδελφοποίησης έμεινε στα χρονικά του τόπου με χρυσά γράμματα.
Αυτή η αδελφοποίηση ,ακόμα και 20 χρόνια μετά διατηρεί τη σημασία της και πληροί με ακρίβεια τους όρους της κοινής συμφωνίας.
Και πόσα αλήθεια δεν έδωσε στον τόπο. Εκείνη ακριβώς την εποχή ξεκινούσε το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ. Κι ο Γιώργος Ματθαιουδάκης πήρε αφορμή για να μας χαρίσει τις ωραιότερες και πιο θεαματικές στιγμές του.΄Ήταν από τα συγκροτήματα που μας έκαναν τα υπέροχα δρώμενα, ήταν οι ιππείς ,ήταν οι καλλιτέχνες που έδωσαν αυθεντικό χρώμα εποχής στις εκδηλώσεις.
Ακολούθησαν οι ανταλλαγές με τους νέους και τα μέλη των ΚΑΠΗ,που συνεχίζονται όπως και οι αθλητικές διοργανώσεις. Όλα αυτά φυσικά εξακολουθούν γιατί ο Γιώργος Ματθαιουδάκης μετέδωσε και στους Ιταλούς το πάθος να δίνουν περιεχόμενο στο θεσμό. Αυτό τουλάχιστον διαπιστώνουμε στο δημοφιλέστατο Λουίτζι που τον θεωρούμε πια δικό μας άνθρωπο.
” Είσαι ευχαριστημένος με όλα αυτά;” ρωτήσαμε αφου τέλειωσε η ανταλλαγή αναμνήσεων που είναι αρκετές.
– Χαίρομαι μας απάντησε γιατί συναντώ πάντα πρόθυμους ακροατές στο δήμο όταν θέλω να καταθέσω μια πρόταση. Αυτό νομίζω είναι και η βασική προυπόθεση για να συνεχίζονται οι θεσμοί που είναι ευαίσθητοι στο χρόνο, όπως είναι αδελφοποιήσεις.
Καταλαβαίνετε ότι τα πρόσωπα είναι αυτά που συντηρούν μια δραστηριότητα. Αν λείψει η συγκίνηση του θέματος , η συναισθηματική σύνδεση με το γεγονός δύσκολα θα πάρουν τη σκυτάλη οι επόμενοι. Γιαυτό είναι βασική μας επιδίωξη μέσα από κάθε μας εκδήλωση να δημιουργούνται δεσμοί φιλίας μεταξύ των νέων που συμμετέχου για να υπάρχει ενδιαφέρον και να έχουμε μια συνέχεια
– Αλλά στα 20 αυτά χρόνια συναντάς τρεις διαφορετικές δημοτικές αρχές χωρίς να αλλάξει τίποτα στο τοπίο.
– Αυτά τα ζητήματα ,όπως κι εσύ τα ζεις από κοντά δεν είναι θέμα ιδεολογικών πεποιθήσεων ή διαδικασίες που δημιουργούν διλήμματα κάθε μορφής. Είναι μια ξεκάθαρη υπόθεση που αφορά τη μεγάλη επιδίωξη να έρχονται οι λαοί πιο κοντά και να ανταλλάσουν τις πολιτισμικές εμπειρίες τους. Επομένως δεν είναι θέμα δημοτικής αρχής να συνεχιζεται κάτι που έχει προοπτική…Αλλαγές υπήρξαν και στο δικό μας δήμο στο Καστενάζο αλλά τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει αρνητικά μια τόσο ανθρώπινη επικοινωνία σε διαδημοτικό επίπεδο
-Μίλησες για προοπτικές. Αλλά τι παραπάνω μπορούμε πια να περιμένουμε από το θεσμο πέρα από τη συναισθηματική πλευρά του θέματος;
– Τι να περιμένουμε; Διάθεση μόνο να έχουμε και περισσότερο υγεία…
– Σίγουρα αλλά δεν πήρα την απάντηση που περίμενα.
– Είδηση θέλεις το βλέπω. Ας γίνω λοιπόν περισσότερο σαφής ξεκινώντας από το καλοκαίρι αυτό. Όπως θα γνωρίζεις αφου ασχολείσαι με τα “Ολοκαυτώματα” έχουμε φέτος τη συμμετοχή 17 καλλιτεχνών που θα εκθέσουν έργα τους στο Κέντρο Τεχνών Ρεθύμνου από 17 -25 Αυγούστου εκεί που θα λειτουργήσει η έκθεση Ανωγείων και χωριών του Κέντρους. Τα έργα αυτά όπως έχουμε άλλωστε ενημερώσει και το δήμο θα μείνουν στο Ρέθυμνο για να θυμίζουν αυτή τη συμμετοχή. Από τους καλλιτέχνες που τα συνοδεύουν έχουμε μια ενδιαφέρουσα πρόταση . Συγκεκριμένα μια καλλιτέχνις προσφέρεται να δημιουργήσει μια τοιχογραφία κάπου στο Ρέθυμνο που θα αναβάθμιζε την αισθητική εικόνα της περιοχής. Για φαντάσου να γινόταν αυτή η ιδέα πράξη και να έδινε το ερέθισμα και σε άλλους καλλιτέχνες να τη μιμηθούν.
– Και θα γίνει αυτό;
– Μη βιάζεσαι. Ολα πρέπει να γίνονται με τάξη κι αφού το κάθε ζήτημα συζητείται διεξοδικά με τους αρμόδιους παράγοντες του δήμου. Θέλουμε να προσφέρουμε όχι να πυροδοτήσουμε αντιδράσεις αν κάτι δεν προχωρήσει σωστά. Κι αφού πρόκειται για προσφορά στην πόλη πρέπει να κάνουμε μελετημένες κινήσεις έτσι ώστε να τη χαρούμε τελικά όλοι. Κι αυτό θα γίνει αν δεν την επιβάλλουμε αλλά την εξετάσουμε από κοινού και πάρουμε μαζί αποφάσεις. Ακόμα και στο θέμα της προσφοράς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην επιβάλλουμε τις απόψεις μας ακριβώς επειδή δεν πρόκειται να ζημιωθεί το ταμείο του δήμου. Έπειτα κάτι που θα μείνει στην πόλη πρέπει να εξεταστεί με προσοχή και να γνωμοδοτήσουν ειδικοί που ευτυχώς διαθέτουμε αρκετούς στο Ρέθυμνο και μάλιστα με βαθειά γνώση και εμπειρία στα θέματα περιβάλλοντος.
– Στα επόμενα σχέδια ,έστω κι αν δεν τα έχεις συζητήσει με κανέναν, ποια είναι εκείνα που σε απασχολούν περισσότερο;
– Με απασχολεί να ξεκινήσουν μερικά σεμινάρια γύρω από τη γεύση. Ξέρεις μπορεί να διαθέτουμε αρκετούς και καλούς στο είδος τους συμπολίτες αλλά νομίζω ότι κανένας δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την ευκαιρία να παρακολουθήσειτην τεχνική ενός Ιταλού συναδέλφου του. Θα έχεις αντιληφθεί ότι αρκετοί λάτρεις του καφέ , θα πληρώσουν αδιαμαρτύρτητα για να το απολαύσουν αλλά θα πρέπει να βρουν αυτό που θα τους ξαναφέρει στο ίδιο κατάστημα. Και αναφέρω για παράδειγμα τον καφέ γιατί αυτά τα δύο ευρώ που στοιχίζει αν τα υπολογίσεις σε περίοδο σεζόν είναι κάτι για το κατάστημα. Θέλω να πω ότι τον πελάτη και ιδιαίτερα τον ξένο πρέπει διαρκώς να τον προκαλούμε με τις γευστικές και άλλες δημιουργίες μας. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους Ιταλούς. Αυτή η ανταλλαγή εμπειριών όλους τους ωφελεί. Έχετε και το Κέντρο Νέων που προσφέρεται για κάθε μορφής σεμινάριο οπότε θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε αυτή την ιδέα. Όλα βέβαια με τη σύμφωνη γνώμη της δημοτικής αρχής.
– Και από καλλιτεχνικής πλευράς;
– Τώρα θα σου μιλήσω για ένα όνειρό μου και όχι απλά για μια πρόταση. Σε κάποιο δήμο λοιπόν κοντά στο Καστενάζο , έχουν καθιερώσει μια εκδήλωση από μια τυχαία αφορμή που ίσως να μην έχει και καμιά ιστορική αλήθεια. Το αποτέλεσμα που μας ενδιαφέρει όμως είναι ότι κάθε Σαββατοκύριακο συρρέουν εκεί εκατοντάδες επισκέπτες. Και γιατί νομίζετε; Έχουν αξιοποιήσει κάθε γωνιά της πόλης τους που έχει καθαρά μεσαιωνικό χρώμα και παρουσιάζουν διάφορα χάπενιγκ που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα έχουν έναν πάγκο όπου οι επισκέπτες γνωρίζουν από κοντά τα εργαλεία μιας άλλης εποχής που παρακολουθούν από κοντά τη διαδικασία κατασκευής τους.
Για φανταστείτε το θέμα αυτό κάπου στην παλιά πόλη ,σαν μέρος δρώμενου στη διάρκεια ενός Αναγεννησιακού Φεστιβάλ…
Η συζήτηση με το Γιώργο Ματθαιουδάκη δεν είναι εύκολο να σταματήσει γιατί είναι πολλά τα ενδιαφέροντα που ακούμε έστω και σαν σκέψη . Αλλά η σύζυγος περιμένει το φαγητό κι εμείς είχαμε ξεχαστεί στην ονειροπόληση. Κάτι που το είχαμε τόση ανάγκη καθώς μερικά πράγματα σ’ αυτή την πόλη αξίζει να ξαναβρούν τις παλιές σωστές φόρμες που τα καθιέρωσαν…