Γεννήθηκα στο χωριό Πηγή του Ρεθύμνου στις 10 Μάρτη 1936 ημέρα Τρίτη (αποφράδα) κι ώρα 13.00’ (αν το ρολόι του γιατρού πήγαινε καλά).
Ο Πατέρας μου είταν αρτεργάτης και γεωργός. Η Μάνα μου δίδαξε σαν «κολυβοδασκάλα» και μετά δούλεψε σαν αγρότισσα, υφάντρα, κεντήστρα και μάνα.
Αυτή μ’ έμαθε γράμματα πρώτη κι ακολούθησαν ξωπίσω της οι άλλοι Δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, τους οποίους κι ευγνωμονώ στο σύνολό τους.
Μετά το δημοτικό της Πηγής, μαθήτευσα στο Γυμνάσιο Αρρένων Ρεθύμνης (Κλασσικό) κάτω από την προστασία κι ενίσχυση του αδερφού της Μάνας μου Γεωργίου Καλλέργη, που τον ευγνωμονώ για την όλη του συμπαράσταση.
Σπούδασα στην συνέχεια στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου με την συνδρομή του αδερφού του Πατέρα μου Μιχάλη Γαλανάκη. Ο Θεός να ελεήσει τις ψυχές τους. Δούλεψα σε γεωργικές εργασίες, σ’ ασβεστκάμινα και σαν μυλωνάς σ’ ελαιοτριβεία ώσπου να διοριστώ Δάσκαλος.
Κατά την στρατιωτική μου θητεία υπηρέτησα ως απλός οπλίτης τυφεκιοφόρος την Πατρίδα – καημένη Πατρίδα!!- για ένα χρόνο σαν προστάτης οικογένειας.
Διορίστηκα Δάσκαλος τον Μάρτη του 1961 κι ανάλαβα υπηρεσία ξέλαμπρα, τον Απρίλη μήνα. Υπηρέτησα στα Σκολεία: Πρινέ Ρεθύμνου, κάτω Μαλάκι, Αμπελάκι, Αγία Παρασκευή, 8ο Ρεθύμνου και 5ο Ρεθύμνου. Κατά το διδαχτικό έτος 1959-1960 υπηρέτησα ως αναπληρωτής στο Δημοτικό Σχολείο Μελάμπων.
Μετεκπαιδεύτηκα κάτω από συνθήκες πολιτικής ρευστότητας κι αναξιότητας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (πρώτη φουρνιά) και στη συνέχεια στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαιδεύσεως (έργο σωφρονισμού της Χούντας) υποχρεωτικά για «αποτοξίνωση».
Υπόβαλα παραίτηση από την Υπηρεσία στις 22-12-1986 κι ευχαριστώ το Ελληνικό Κράτος που από τότε με συνταξιοδοτεί.
Ύστερ’ από το λειτούργημα του Εκπαιδευτικού απασχολήθηκα στον Τουριστικό τομέα ως τα 2008, που… μ’ αποστρατεύσανε χωρίς… αποζημίωση!
Από το 1960 απόχτησα την κακή συνήθεια τη Δημοσιογραφίας κ έχω δημοσιευμένα πάρα πολλά κείμενα, που καλύπτουν όλη την γκάμα των ειδών του δημοσιογραφικού Λόγου. Αυτό το «χόμπι» μου έχει στοιχίσει πολύ ακριβά. Βλέπετε όσοι κρατούν την… κουτάλα κι ανακατεύουνε το καζάνι της δημόσιας κουζίνας, φροντίζουνε πάντοτε να γεμίζουνε τα δικά τους πιάτα. Κι αν κάποιος «μπουνταλάς» τους κατηγορήσει για την άδικη διανομή του… συσσιτίου, ή την κακή… συνταγή και την ποιότητα του φαγητού, σηκώνουνε την… κουτάλα να του την κατεβάσουνε κατακέφαλα, έτσι για ν’ ανανήψει και να δει πόσο δίκαιοι, τίμιοι και καλοί… μάγειρ’ είναι. Κ εγω φαίνεται πως είμαι θεόστραβος κι ούτε το θωρώ και θεομπούνταλος κι ούτε το καταλαβαίνω…
Για τα υπόλοιπα του βίου και της πολιτείας μου, άλλοι κι όχι εγώ έχουνε το λόγο…
Δόξα τω Θεώ, που μου επιτρέπει να βρίσκομαι ακόμη ανάμεσά Σας, σ’ αυτό τον ευλογημένο και πανώριο Τόπο, που τόσο αγάπησα κι αγαπώ…
Εικόνες, φωτογραφίες και πλήρη σφαιρική περιγραφή και αναφορά στην Αρχαιολογία, Ιστορία και Κοινωνία της Γαύδου.
