Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έχει περάσει επάξια στη χορεία των σημαντικότερων μορφών της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Αυτό, και χωρίς να το επιβάλει η επέτειος της αναχώρησής του, το αναγνωρίζει κάθε απαλλαγμένος από μίζερες αντιλήψεις πολίτης.
Από τα ιστορικά στελέχη της παράταξής του, που ποτέ δεν απαρνήθηκε, για ν΄ ακολουθήσει πιο φιλόδοξες επιλογές , ο Ρεθύμνιος πολιτικός πέρασε στο πάνθεον των μακροβιότερων βουλευτών που λάμπρυναν με την παρουσία και το κοινοβουλευτικό τους έργο την Ελληνική Βουλή.
Ο ίδιος, με το προσωπικό του παράδειγμα, είχε καταφέρει να περιβάλλεται με τον ίδιο σεβασμό , είτε βρισκόταν σε υπουργικό θώκο είτε καθόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης
Έτσι ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έγραψε σελίδες έντονης δράσης σε όλη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας ,που ξεπερνούσε τον μισό αιώνα, στην υπηρεσία του Ρεθύμνου και των συμφερόντων του.
Αποτιμώντας το σημαντικό έργο του, αλλά και την πορεία που ακολούθησε στη ζωή του, διαπιστώνει ο ερευνητής ότι από τη νεαρά του ηλικία ο Γιάννης Κεφαλογιάννης είχε πάθος με τον τόπο και την προκοπή του, αλλά και αθεράπευτη αγάπη για τον άνθρωπο ανεξαρτήτου ιδεολογίας και καταγωγής
ΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μικρό παιδί ακόμα έδειξε πόσο είχε επηρεαστεί από τις παραδόσεις του τόπου του, που του είχαν μεταλαμπαδεύσει οι λαμπροί του γεννήτορες. Η ωριμότητα που χαρακτήριζε κάθε του πράξη έπεισε, μάλιστα,το στενό του περιβάλλον να του εμπιστευθεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη αποστολή με την οποία πήρε και το βάπτισμα του πυρός στον αγώνα ενάντια στη ναζιστική κατοχή .Και δεν είχε κλείσει καλά καλά τα δέκα του χρόνια .Σ’ εκείνο το ριψοκίνδυνο τόλμημα, ενώ όλα πήγαιναν καλά , μια ατυχία λίγο έλειψε να στοιχίσει ζωές αλλά και τη δική του. Η ψυχραιμία που έδειξε και το απαράμιλλο θάρρος, όταν η κακή συγκυρία τον έφερε αντιμέτωπο με τον εχθρό ξεδίπλωσε μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα του, που φάνηκε σωτήρια για τον τόπο πολλά χρόνια αργότερα.
ΠΡΩΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Η πολιτική δεν φαίνεται να τον απασχολούσε αν και καταγόταν από οικογένεια με βαθιές ρίζες και σ’ αυτόν τον τομέα.
Αποφάσισε να σπουδάσει γιατρός ακολουθώντας την άλλη πλευρά της οικογενειακής παράδοσης, που ήταν ο απέραντος σεβασμός στην επιστήμη και στην γνώση.
Τυχαία γεγονότα που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, τον έφεραν στα έδρανα της Βουλής. Και παρά τη νεαρή του ηλικία, καθώς εθεωρείτο ο νεότερος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση παλαίμαχων της πολιτικής μεγάλου ηθικού και ιστορικού αναστήματος.
ΙΕΡΑΡΧΟΥΣΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Ανατρέχοντας στον τύπο εκείνης της εποχής διαβάζεις αναρίθμητες αναφορές στα έργα και τις ημέρες ενός βουλευτή που ήταν μόλις 25 χρόνων . Συνοψίζοντας όλη αυτή τη δράση, υπέρμετρη και για τις δυνατότητες της εποχής, διαπιστώνει ο αναγνώστης ότι :
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης είχε κατά ένα θαυμαστό τρόπο ιεραρχήσει τις ανάγκες του νομού και κατάφερε, από τις πρώτες του κιόλας θητείες στη Βουλή,να βελτιώσει το οδικό δίκτυο που βρισκόταν σε μια πρωτόγονη κατάσταση. Ενδεικτικό είναι ότι πολλοί κάτοικοι της ενδοχώρας δεν είχαν κατέβει ούτε μια φορά στο Ρέθυμνο ,αποκομμένοι εντελώς από την κεντρική οδοποιία.
Αμέσως επόμενη μέριμνα ήταν για έργα υποδομής, ύδρευσης και αποχέτευσης που βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων.Και παράλληλα δεν άφησε καμιά επαγγελματική τάξη στο περιθώριο του ενδιαφέροντός του.
Στα αναρίθμητα ευχαριστήρια των τοπικών παραγόντων διακρίνουμε ακόμα πόσες σχολικές μονάδες ιδρύθηκαν είτε αναβαθμίστηκαν επί των ημερών του και με δικές του παρεμβάσεις. Το ίδιο θερμό ενδιαφέρον έδειξε για τις απαλλοτριώσεις και ευτύχησε να ζήσει την παραχώρηση της Φορτέτζας στο δήμο Ρεθύμνου , κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα στην τοπική αυτοδιοίκηση της εποχής. Και κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει τον αγώνα του για ν’ αποκτήσει το Ρέθυμνο Πανεπιστήμιο.
ΣΠΑΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΟΡΑΣΗ
Είχε το σπάνιο χάρισμα της πολιτικής ενόρασης και είχε διαβλέψει τις δυνατότητες ανάπτυξης του Ρεθύμνου . Αυτό το διαπιστώνουμε από τα έργα που χαράχτηκαν είτε ολοκληρώθηκαν επί των ημερών του.
Σαν υπουργός έφερε καινοτόμες δράσεις που θεωρούνται σταθμοί σε κάθε τομέα . Από το σωτήριο 166 μέχρι το κάψιμο των φακέλων.
Αυτή την πρωτοβουλία δεν την έχει αξιολογήσει ακόμα όπως της αξίζει η πένα των εκτιμητών της σύγχρονης εποχής. Απόδειξη ότι πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να καταδικάσουν την κίνηση αυτή.
Ηταν όμως μια συμβολική πράξη που έδειχνε την ανάγκη να ενωθούν οι Έλληνες και να ξεχάσουν αδελφωμένοι το φαύλο παρελθόν με τα αναρίθμητα λάθη εκατέρωθεν. Αυτή ήταν πάντα και η ιδεολογία του Γιάννη Κεφαλογιάννη με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του ,χωρίς ποτέ να ζητήσει την πολιτική ταυτότητα ενός εκάστου που χτυπούσε την πόρτα του ζητώντας βοήθεια. Και ήταν αναρίθμητοι αυτοί.
«ΑΝ ΤΟ ΠΕΙ Ο ΣΥΝΤΕΚΝΟΣ ΜΟΥ…»
Η έγνοια για τον συνάνθρωπο δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Αυτό το απέδειξε και στο διάστημα που η δικτατορία τον περιόρισε στα ιατρικά του καθήκοντα. Άριστος επιστήμονας ,με ερευνητικό έργο, που διατηρεί την διαχρονικότητά του, ήταν μια αυθεντία στο είδος του.
Χαρακτηριστικό το περιστατικό που ο ίδιος αφηγείτο δοθείσης ευκαιρίας σαν ανέκδοτο.
Κάποτε έφεραν στο τμήμα του μια ηλικιωμένη κυρία με την οικογένεια της οποίας τον συνέδεε συντεκνιά. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις αλλά διαπιστώθηκε ότι έρεπε να μεταφερθεί σε άλλο τμήμα .Εκείνη όμως ήταν ανένδοτη.
-Αν το πεί ο σύντεκνός μου ο Κεφαλογιάννης τότε θα μεταφερθώ είπε αγνοώντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Στη δική της λογική μόνο η γνώμη του Κεφαλογιάννη μετρούσε…
ΑΜΕΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης ήταν επίσης πολιτικός της άμεσης ενέργειας. Ποτέ δεν κράτησε γι’ αργότερα υπόμνημα και ποτέ δεν άφησε φορέα να περιμένει την έκβαση του αιτήματός του.
Δεχόταν ακούραστος τον κόσμο στο γραφείο του και αμέσως μόλις άκουγε το πρόβλημα ανέθετε σε συνεργάτες του να τον συνδέσουν με το αρμόδιο υπουργείο. Ποτέ δεν περιορίστηκε σε κάποιον υπηρεσιακό παράγοντα. Ηθελε να επικοινωνήσει αμέσως με τον αρμόδιο υπουργό κι αυτό ήταν πρωτοφανές για τον τρόπο λειτουργίας των άλλων βουλευτών. Κανένας δεν μπορούσε ποτέ να του αρνηθεί και σπάνια άφηνε υπόθεση να κλείσει χωρίς αποτέλεσμα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ
Για το Γιάννη Κεφαλογιάννη κανένα θέμα δεν ήταν δισεπίλυτο αν δεν του το βεβαίωναν οι αρμόδιοι με απτές αποδείξεις ότι δεν τελεσφορεί
Είναι πολλά τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε αλλά το παρακάτω θεωρούμε ότι αντιπροσωπεύει την τακτική του αυτή απόλυτα.
Ηταν υπουργός τουρισμού όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος στον Κόλπο. Η διεθνής τουριστική αγορά ανέβασε μαύρα πανιά. Η Ελλάδα βρισκόταν και πάλι στη χειρότερη μοίρα. Και πως αντέδρασε ο Γιάννης Κεφαλογιάννης;
Ξεκίνησε καμπάνια στο εξωτερικό με προσωπικές επαφές και παρεμβάσεις. Γύρισε χώρα προς χώρα κάθε περιοχή που επηρέαζε την τουριστική αγορά με υλικό που σε χρόνο ρεκόρ είχε συλλέξει.
Και έχει μείνει στην ιστορία ότι εκείνη την εποχή η τουριστική κίνηση της Ελλάδας γνώρισε την μεγαλύτερη προσέλκυση τουριστών που θα μπορούσε να ονειρευτεί και ο πλέον απαισιόδοξος νους.
ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΚΑΚΟΣ
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης δεν υπολόγιζε κακές συγκυρίες ούτε και τις δυσκολίες που συναντούσε κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Αδιαφορούσε για τις συνέπειες όταν έπρεπε ν’ ανταποκριθεί σε μια παράκληση γονέα ή αν έπρεπε να αποκαταστήσει μια αδικία.
Μια υπέρμετρη καλοσύνη τον χαρακτήριζε για την οποία ο ίδιος δεν μετάνιωνε ποτέ Και μια ανεξικακία σπάνια καθώς έτυχε να εξυπηρετήσει ανθρώπους που είχαν σταθεί απέναντί του και όχι μια και δυο φορές.Για το Γιάννη Κεφαλογιάννη υπερίσχυε πάντα ο άνθρωπος σαν οντότητα και όχι το στέλεχος είτε ο οπαδός μιας παράταξης. Και αρκετές φορές ήρθε σε σύγκρουση με στενούς συνεργάτες του για να υποστηρίξει τη θέση του αυτή.
ΔΥΣΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟ ΚΕΝΟ
Λέγεται ότι στο θάνατο κρίνεται η πορεία ενός ανθρώπου κι αυτό φάνηκε όταν, πριν από ένα χρόνο, πάγωσε η τοπική κοινωνία και συγκινήθηκε το πανελλήνιο στο άκουσμα του θανάτου του.
Πολλοί ήταν εκείνοι που σκιαγράφησαν την προσωπικότητα , το ήθος και το έργο του μεγάλου πολιτικού. Αλλά και η πιο χαρισματική γραφή ωχριά μπροστά στον αποχαιρετισμό της Όλγας του που είπε μεταξύ άλλων συγκλονίζοντας το πλήθος που είχε συρρεύσει για τον ύστατο αποχαιρετισμό:
Για τον πατέρα μου και η πολιτική ήταν λειτούργημα.
Έτσι την έβλεπε.
«Ύψιστο χρέος και μοναδική ευθύνη να υπηρετείς
τα συμφέροντα της χώρας και του Λαού».
Να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες.
Να αγωνίζεσαι για να είσαι άξιος
της εμπιστοσύνης αυτών που εκπροσωπείς.
«Η αληθινή μάχη δεν είναι να εκλεγείς βουλευτής
ή να γίνεις Υπουργός. Είναι να αποδείξεις ότι το αξίζεις».
Αυτό πίστευε. Ζούσε και λειτουργούσε με αυτή την αρχή.
Γι’ αυτό και έλεγε πάντα ότι πολιτική χωρίς ηθική
δεν μπορεί να υπάρξει.
Ήθελε τους πολιτικούς πιστούς σε αξίες και αρχές.
Ασυμβίβαστους και άτεγκτους.
«Όσοι πολιτικοί λησμονούν αυτή την αρχή,
δεν έχουν θέση στην πολιτική», έλεγε και ξαναέλεγε.
Με αυτές τις αρχές πορεύτηκε
στα πρώτα του βήματα στην πολιτική.
Πίστευε στην εθνική συμφιλίωση,
και το έκανε πράξη με την καταστροφή
των φακέλων πολιτικών και κοινωνικών φρονημάτων.
Οραματιζόταν ένα αληθινό κράτος πρόνοιας και φροντίδας,
και το έκανε πράξη με τη δημιουργία του ΕΚΑΒ.
Ήθελε μια ασφαλή κοινωνία με πολίτες που αισθάνονται προστατευμένοι από την Πολιτεία,
και το έκανε πράξη με την ηθική και υλική στήριξη
της Ελληνικής Αστυνομίας.
Πίστευε στη συμβολή της τοπικής κοινωνίας
και το έκανε πράξη με τη χρηματοδότηση και των κώδικα δήμων και κοινοτήτων που ισχύει μέχρι και σήμερα.
Λάτρευε με πάθος την Κρήτη, το Ρέθυμνο,
το Μυλοπόταμο , τα Ανώγεια.
Κάθε κομμάτι γης της πατρίδας του ήταν γι’ αυτόν ιερό..
Το απέδειξε αυτό το πάθος του με την έμπνευση,
την επιμονή του να γίνουν δεκάδες μικρά ή μεγάλα έργα υποδομής, έργα παιδείας και πολιτισμού, έργα που εξασφάλιζαν σύγχρονες υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
στο Ρέθυμνο.
Τα τελευταία χρόνια ήταν προβληματισμένος
με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Ανησυχούσε για την πατρίδα.
Τον φόβιζε η εσωστρέφεια και η ηττοπάθεια.
Τον εξόργιζε η αβουλία, η ανικανότητα και η μοιρολατρία.
Τον πλήγωνε η απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής.
Το έθλιβε η εικόνα μιας Ελλάδας που δυσφημίζεται και λοιδορείται
Χωρίς συμβιβασμούς και όρια αγάπησε και όλη την οικογένεια του.
Κυρίως όμως τη γυναίκα του, τη μητέρα μας, Ελένη.
Πάντα άξια συμπαραστάτη δίπλα του.
Δυνατή και στωική. Με απεριόριστη κατανόηση.
«Είναι μια σπουδαία γυναίκα που σηκώνει όλα τα βάρη του σπιτιού για να ασχοληθώ εγώ με τα κοινά. Την ευγνωμωνώ».
έγραφε στο ημερολόγιο του….»
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ
Θελήσαμε να μεταφέρουμε αποσπάσματα από τη συγκλονιστική εκείνη νεκρολογία ,που τη χαρακτήριζε η αλήθεια και η πιστή αποτύπωση της πραγματικότητας, γιατί σήμερα ,όσο ποτέ, πρέπει να γίνουν συνείδηση οι αλήθειες που περιείχε.
Έτσι όπως τον περιέγραψε με λατρεία η Ολγα του, αυτός ήταν ο Γιάννης Κεφαλογιάννης Ο ισχυρός πολιτικός άνδρας, ο αδέκαστος, που έτυχε να χτυπήσει με δύναμη το χέρι του στο τραπέζι, πολλές φορές, όταν οι κρατικές αποφάσεις απειλούσαν την ανάπτυξη του Ρεθύμνου.
Αποδείχτηκε πολλές φορές προφητικός με κείνη τη σπάνια πολιτική ενόραση που τον διέκρινε.
ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Και θα πρέπει κάποια στιγμή να υπερτονιστεί από μια δημοσιογραφική πέννα, για να μείνει στην ιστορία, ότι ο πρώτος πολιτικός που μίλησε ,πρώτος ,για εθνικό χρέος και τους κινδύνους που εγκυμονούσε για τις επόμενες γενιές ήταν ο Γιάννης Κεφαλογιάννης δίνοντας με παρρησία μάλιστα όνομα στους υπαίτιους. Αυτές οι προειδοποιήσεις αν δεν έπεφταν στο κενό τότε, πριν τριάντα χρόνια , από την εγκληματική σκοπιμότητα που δείχνουν όσοι δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια για να μη χάσουν τη βολή τους, τρέμοντας, κυρίως, το πολιτικό κόστος , ίσως να είχαμε προλάβει πολλά από τα σημερινά δεινά.
Είναι κι αυτό ένα από τα απειράριθμα στοιχεία που υπογράφουν την υστεροφημία και τη σημαντικότητα του μεγάλου πολιτικού Γιάννη Κεφαλογιάννη που η απουσία του άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτική ζωή του τόπου. Κι όσο περνά ο καιρός και δοκιμάζεται η χώρα θα το αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο.