ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΕΒΕΛΗ
Αριθμ. Πρωτ. 57
Αριθμ. Διεκπ. 32
Εν ιερά Μονή Πρέβελη τη 27 Ιουνίου 1946
Προς της Εφημερίδα «Κρητική Επιθεώρησιν»
Εις Ρέθυμνο
Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,
Επειδή από τινός λόγος γίνεται και συζητήσεις υπό του λαού και μερίδος τινός του τύπου, σχετικώς με το ζήτημα της προσφοράς του δώρου των 30 εκατομμυρίων δραχμών υπό της Αγγλικής Κυβερνήσεως προς την Ιερά ημών Μονή, εις ένδειξη βέβαια εκτιμήσεως και ευγνωμοσύνης δια την φιλοξενία και φυγάδευσιν Άγγλων στρατιωτών από την περιφέρεια της Μονής και το οποίο ζήτημα έλαβε ως ίδωμεν διαστάσεις, με πολλά και διάφορα σχόλια, και επικρίσεις εις βάρος ασφαλώς των Εθνικών υποθέσεων.
Δια ταύτα νομίζομεν ότι καλό θα ήτο να παύσουν τα σχόλια και τας επικρίσεις οι νομίζοντες ότι η Αγγλική Κυβέρνησις προσφέρει τούτο και η Μονή το εδέχθη ως αμοιβή δια τας Εθνικάς της υπηρεσίας, ή ως αποζημίωση και πληρωμή δια τας ζημίας και καταστροφάς τας οποίας υπέστη υπό του βαρβάρου κατακτητού, καθόσον απέναντι τούτων το ποσόν τούτο είναι μηδέν, και να πεισθούν ότι η Αγγλική Κυβέρνησις προσφέρει τούτο ομού μετά του Διπλώματος τιμής, και η Μονή τα εδέχθη ως φιλικά και τιμητικά δώρα, ως προερχόμενα από φίλην και σύμμαχον χώραν και όχι ως αποζημίωση ως νομίζουν τινές, διότι άλλωστε δι’ αυτήν δεν είναι υποχρεωμένοι οι νικηταί αλλ’ οι ηττημένοι. Εναπόκειται μόνο εις την Μονή πώς να διαθέσει το ποσό αυτό καλύρερο και επωφελέστερον, συνενοουμένη μετά της αρμοδίας Εκκλησιαστικής Αρχής.
Δεν εναπόκειται όμως, ούτε αρμόζει εις ημάς να απαντήσωμεν εις τα γρεφόμενα υπό του τύπου, ούτε να έλθωμεν εις συζητήσεις, αίτινες εισίν εις την περίπτωση αυτή ανωφελείς και μάταια, διότι ούτε η θέσις ούτε το αξίωμα μας επιτρέπουν τούτο, καθόσον έχωμεν τον Χριστό κατοικούντα, εν ταις καρδίαις ημών, όστις λοιδορούμενος ουκ αντιλοιδώρει, πάσχων οθκ ηπείλει. Και είτε από εγωισμό και υπερηφάνεια κινούμενοι προέβησαν εις τούτο, είτε από υπέρμετρο πατριωτισμό και ζήλον ου και επίγνωσιν, ημείς συγχωρούμεν τούτους, και ζητούμεν έλεος παρά Θεού δι’ αυτούς, φωτισμόν και σύνεσιν εις πάντας, όχι μόνο προς διάκρισιν αγαθού και κακού, αλλά προς ευσέβειαν και σεβασμόν προς τα θεία και ιερά της θρησκείας ημών κειμήλεια όπως είναι αι Μοναί, και όχι παραβάλλοντες και εξισούντες αυτάς με άτομα, ασεβούντες και καταφερόμενοι τοιουτοτρόπως κατ’ εκείνων οι οποίοι αφιέρωσαν την ζωή και την ύπαρξη των εν αυταίς δι’ ένα αγαθόν και υψηλόν σκοπό, όχι όπως αυτοί νομίζουν και γράφουν απλώς και ως έτυχε, στενοχωρούμενοι θλιβόμεοι, κακουχσύμενοι ως έτυχε, στενοχωρούμενοι συκοφαντούμενοι διότι βαστάζουν τον Σταυρό και όχι πυροβόλα όπλα, προσφέροντες τα πάντα όσα έχουν και δεν έχουν πολλάκις, και τους εαυτούς των ακόμη δια τους Εθνικούς αγώνας, και δια το γενικό καλό και ωφέλιμον από πάσης απόψεως, αλλά τι να είπωμεν αφού και η Αγία Γραφή μας λέγει, ο εσθίων άρτους μου εμεγάλυνεν επ’ εμέ πτερνισμόν. Ο σκοπός βέβαια της όλης απροόπτου αυτής επιθέσεως και κριτικής, είναι ασφαλώς απώτερος, αλλ’ όχι ευνόητος δια τον πολύν κόσμον, πλην και όταν εκεί κατά θείαν παραχώρηση φθάσωσιν, έστησαν βέβαιοι ότι εκείνοι οι οποίοι είναι οι Μοναχοί, καθόσον, αυτοί είναι άτομα τα οποία έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα Έθνη ζουν, και αι επικρίσεις αυταί δε θήγουν και προσβάλουν μόνο την Μονή ή τον Ηγούμενο και τους αδελφούς αυτής.
Μετά τιμής και ευχών
Το Μοναστηριακόν Συμβούλιον,
Ο Ηγούμενος
Ν. Θεοδωράκης
Αρχιμανδρίτης,
Τα μέλη,
Γαβριήλ Κουφάκης
Ιερομόναχος
Γιανίκος
Ιερομόναχος
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ την Πέμπτη 4 Ιουλίου 1946)