ΤΡΙΤΗ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1947 (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙ)
Σ’ όλους τους κανονισμούς των Στρατών της γης, είναι γραφτό,
πως ο κάθε στρατός που νικητής μπαίνει σε μια πόλη, πρέπει
να φανεί αξιοπρεπής και ιππότης.
Είναι μια αρχή, ένα αξίωμα στρατιωτικό, που δεν έχει
εξαιρέσεις, για κάθε ταχτικό και πολιτισμένο στρατό.
Ο Γερμανικός στρατός μπαίνοντας στο Ρέθυμνο, πρώτη
πράξη που έκαμε, χτύπησε στα μάτια του πληθυσμού, ήτανε
να βγάλει τα ρούχα του, και να γυρ’ίζει στους δρόμους,
αξιωματικοί και στρατιώται, είτε μόνοι μ’ ένα κοντό βρακάκι,
που μόλις εκάλυπτε αραχτούφαντα τα απόκρυφα μέλη τους,
είτε και απολύτως ολόγδυμνοι, με ακάλυπτα και τα γενετικά
τους όργανα.
Αυτή ήταν η πρώτη δημόσια πράξη τους!
Έτσι ο πληθυσμός κυκλοφορώντας στους δρόμους, μπέρδεψε
με τους ξεβράκωτους Γερμανούς.
Συνηθισμένοι από τα περασμένα, της Διεθνούς κατοχής, που
έδωκε την ευκαιρία στον Κρητικό Λαό να γνωρίσει Άγγλους,
Ιταλούς, Γάλλους, Ρώσους, συνηθισμένοι από τους δικούς
μας Αξιωματικούς, νησιώτες καθώς είμαστε, που χάρις
της θάλασσα ερχόμαστε σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο,
μετανάσται στη Αμερική και Αφρική, γραμματισμένοι με
πολλούς Επιστήμονες μορφωμένους σε ξένα Πανεπιστήμια,
στο θέαμα αυτό των ξεβράκωτων Γερμανών, δοκιμάσαμε
ασύνηθη κατάπληξη!
Το χαρακτηρίσαμε σαν περιφρόνηση, μα και σαν απόδειξη
μιας προστυχιάς άνευ προηγουμένου.
Σύγχρονα, οι Γερμανοί με τις λόγχες τους, και τα πιστόλια
τους, έσπαζαν τις πόρτες των σπιτιών και των μαγαζιών και
ελεηλάτουν τα χρήματα, χρυσαφικά, πολύτιμα πράγματα,
έσπαζαν τα τζάμια, καθρέφτες, γυαλικά, αποπατούσαν μέσα
σε καπέλα, τσάντες γυναικών, στη μέση των σπιτιών μας και
κυκλοφορούσαν ύστερα στους δρόμους φορούντες κλεμμένα
ψηλά επίσημα καπέλα, γυναικεία καπέλα, ανοιχτές ομπρέλες,
με το κορμί τους ολόγυμνο.!
Στην ατιμία αυτή, πήραν μέρος και οι Ιταλοί, αιχμάλωτοι
της Αλβανίας, που είχαν κατέβη ωστόσω από το στρατόπεδο
Ιταλών αιχμαλώτων της Μονής Ασωμάτων.
Τις ίδιες μέρες, οι Γερμανοί συνελάμβανον μέσα στο Ρέθυμνο
τον υπάλληλο της Αγροτικής Δροσάκη, και με την δικαιολογία
πως έλαβε μέρος στη μάχη της Κρήτης, τον τουφέκισαν.
Στη Πηγή, για τον ίδιο λόγο ο υπασπιστής του εκεί
εβδρεύοντος Γερμανικού Συντάγματος εσκότωσε με το πιστόλι
του, τον Ενωματάρχη της Χορογυλακής Γεπετζάκη.
Και ύστερα από λίγες μέρες ο Γερμανικός στρατός
εμπλοκάρισε το Άδελε, άρπαξε 15 κατοίκους αρρένας και τους
ετουφέκισε, γιατί- λέει – είχαν πολεμίσει.
Με τον ίδιο τρόπο, και για την ίδια αφορμή, ετουφέκισαν τους
χωρικούς στο Αστέρι.
Αυτές ήσαν οι πρώτες μέρες των Γερμανών, στο Ρέθυμνο.
Ξεβράκωμα, λεηλασία, δολοφονίες!!!
Για μια στιγμή νομίζαμε πως όλα αυτά ήταν «έξαψη της
μάχης».
Αλλά, ευθύς, αμέσως, άρχισε η οργανωμένη και επίσημος
λεηλασία της πόλεως, υπό των Γερμανών αρχών πλέον.
Αυτοκίνητα στρατιωτικά, με στρατιώτας γερμανούς, έχοντας
αξιωματικόν επικεφαλή και κατά διαταγή του Φρουραρχείου
Ρεθύμνης (εννοείται του Γερμανικού) έπαρναν από τα σπίτια
της Ρεθύμνης, όλα τα έπιπλα του πληθυσμού!
Καρέκλες, τραπέζια, μπουφέδες, κρεβάτια, ρούχα, βάζοντας
τους κατοίκους να τα φορτώσουν.
Που τα πήγαιναν, άγνωστον.
Πάντων πολλά από αυτά τα είδαν στο αεροδρόμιο της Πηγής.
Το ίδιο το Φρουραρχείο, επέταξε ως λάφυρα πολέμου, όλα
τα λάδια, αλεύρια, τρόφιμα, που’ βρε σε αποθήκες, είτε ήσαν
Ελληνικού Στρατού, είτε ανήκαν σε ιδιώτες.
Αρκεί, η ποσότης να’ ταν ενδιαφέρουσα.
Ύστερα το ίδιο το Φρουραρχείο, με δικαιολογία πως οι
τσιβίλ(πολίται) έκοψαν ένα στρατιωτικό σύρμα, είτε
παρέβησαν την αστυνομική ώρα, είτε εξύβρισαν την
Γερμανία, είτε έκρυψαν ραδιόφωνο, είτε διέδιδαν ψευδείς
ειδήσεις, διέτασσε, άλλοτε με κάποια αφορμή, άλλοτε για
τρομοκρατία, άλλοτε για λωτοδυσία, διέτασσε λέμε, πρόστιμα
και φυλακίσεις, μεμονωμένες ή ομαδικές.
Ακολουθεί.
Κ.