Μέσα από το άγνωστο αρχείο του Σήφη Δοκιμάκη
(ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ (10-10-2007)
Είναι και κάποιοι δάσκαλοι που άφησαν εποχή. Άλλοι με την πένα τους ,άλλοι με τη δράση τους κι άλλοι με τη δική τους μέθοδο που μάθαινε στους μαθητές πρώτα να αγαπούν τον τόπο τους κι έπειτα να φροντίζουν για την απόκτηση γνώσεων που θα τους άνοιγε δρόμους προκοπής.
Ένας από αυτούς και ο κ.Σήφης Δοκιμάκης.Ο εκπαιδευτικός που εκτός από τις γνώσεις που πλούσιες απεκόμισαν οι συγχωριανοί του οφείλουν σ’ αυτόν και το σχολείο τους στην Κυριάννα.
Όταν για πρώτη φορά μας έδωσαν στοιχεία για τη δράση του και την μεγάλη προσφορά του στο χωριό του , εντυπωσιαστήκαμε ομολογουμένως επειδή είχαμε μια διαφορετική εικόνα. Εμείς γνωρίζαμε ένα ευγενέστο κύριο που αν και απόμαχος πλέον έχει πάντα να ασχοληθεί με κάτι δημιουργικό αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο κ.Δοκιμάκης συνδέεται με τόσο σπουδαία γεγονότα που αφορούν όχι μόνο την Κυριάννα αλλά και το Ρέθυμνο.Κι ούτε γνωρίζαμε φυσικά για το πολύτιμο αρχείο του.
Τον συναντήσαμε στο σπίτι της κόρης του κ. Μαρίας Παλαφούτη να απολαμβάνει την υπέροχη θέα της μαρίνας από το μπαλκόνι. Μας υποδέχτηκε με τη γαλατική ευγένεια που διακρίνει κάθε παλιό Ρεθεμνιώτη.Θελήσαμε να δημιουργήσουμε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να προκαλέσουμε τις μνήμες του και να επιβεβαιώσουμε τις φήμες που τον συνοδεύουν. Αλλά εκείνος συνέχισε να κρατά την ίδια διακριτική στάση.Για το μόνο που έκανε εξαίρεση ήταν για μέρος του αρχείου του και ιδιαίτερα για φωτογραφίες που μας έδειξε με δικαιολογημένη περηφάνεια. Ετσι όπως τις έχει ταξινομήσει σε τεράστιες κορνίζες ,έχει δημιουργήσει σελίδες σύγχρονης ιστορίας του Ρεθύμνου.
Κιαυτές δεν τις κρατά για τον εαυτό του . Αλλά τις δωρίζει στο χωριό του. Και δεν σταματά να ετοιμάζει και άλλες.
Η αυζήτηση μαζί του είναι μια πνευματική πανδαισία καθώς πολλά από όσα μας αναφέρει αξίζει να καταγραφούν γιατί συμπληρώνουν αρκετές σελίδες της τοπικής ιστορίας των νεώτερων χρόνων.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΟΜΟΓΕΝΩΝ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Από όσα μας είπε ο κ. Δοκιμάκης κρατήσαμε σε πρώτη φάση την γλαφυρή του αφήγηση για μια επίσκεψη ομογενών εξ Αμερικής που είχε ξεχωριστή σημασία για το Ρέθυμνο. Μια επίσκεψη πριν από 50 χρόνια.
Ας κάνουμε λοιπόν αυτή την αναδρομή σε ένα Ρέθυμνο τόσο διαφορετικό από το σημερινό, με οδηγό τον κ.Σήφη Δοκιμάκη που όταν αναφέρεται σε κείνες τις μέρες δείχνει ξεχωριστά συγκινημένος.
ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
Ηταν 23 Ιουλίου του 1957 ,μας λέει , και το Ρέθυμνο παρουσίαζε πανηγυρική όψη. Περίμενε την επίσκεψη ξενητεμένων του παιδιών που είχαν πια δημιουργήσει τη δική τους ζωή στην Αμερική. Είχε ήδη γίνει γνωστή η θερμή υποδοχή που είχαν επιφυλάξει στους επισκέπτες οι Χανιώτες από την πρώτη στιγμή που κατέπλευσε στο λιμάνι της Σούδας το υπερωκεάνειο ” Βασίλισσα Φρειδερίκη”
Το Ρέθυμνο μπορεί να ήταν μικρό αλλά δεν μπορούσε να υστερήσει σε θέρμη υποδοχής τιμώντας άλλωστε και τις παραδόσεις του. Ο τότε νομάρχης Γεώργιος Λυγεράκης είχε πάρει μέρος στην υποδοχή που έγινε στη Σούδα αλλά έσπευσε να βρίσκεται και στο Ρέθυμνο για να τους καλωσορίσει στην έδρα του.
” Από νωρίς,συνεχίζει ο κ. Δοκιμάκης αρχές και λαός βρισκόταν σε κατάσταση αναμονής. Χωρικοί και χωρικές με τις γραφικές τους στολές είχαν κατέβει στην πόλη για να υποδεχτούν κάποιο προσφιλές τους πρόσωπο. Κι όλοι είχαν εξασφαλίσει μια θέση επί της Λεωφόρου Κουντουριώτη περιμένοντας τα αυτοκίνητα των εκδρομέων από τα Χανιά.
Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι επίσημες παρουσίες ήταν ο νομάρχης , εκπρόσωπος του Επισκόπου, ο δήμαρχος Στυλιανός Ψυχουντάκης ,ο Στρατιωτικός Διοικητής Στ. Πετρούλιας ,ο Διοικητής Χωροφυλακής Γ. Καρβούνης, τα προεδρεία των Οργανώσεων ,τα Συμβούλια των Σωματείων ,ενώ δεν έλειπε και η Φιλαρμονική του Δήμου για να αποδώσει τιμές.
Λίγο μετά τις 11, φάνηκε να έρχεται η φάλαγγα των αυτοκινήτων και σε λίγα λεπτά το ένα μετά το άλλο σταματούσαν προ των επισήμων στην είσοδο του Δημοτικού Κήπου.
Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται. Εναγκαλισμοί ,φιλήματα, χειραψίες και δάκρυα χαράς στα μάτια ακόμα και των αδιάφορων θεατών.
Μετά από μικρή ανάπαυση στη σκιά των δέντρων του Κήπου, οι τοπικοί άρχοντες και ο λαός συνώδευσαν τους ομογενείς στον Καθεδρικό Ναό των Εισοδίων όπου εψάλη δοξολογία και στη συνέχεια στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη όπου ο Πρόεδρος του Εκδρομικού Ομίλου Νικόλαος Δελάκης κατέθεσε στεφάνι.
Επόμενος σταθμός ήταν το “Ποσειδώνιο” εστιατόριο της παραλίας του Νίκου Δημητρακάκη όπου τους παρατέθηκε γεύμα και αμέσως μετά σκορπίστηκαν όλοι για να περάσουν με ελεύθερο πρόγραμμα την υπόλοιπη μέρα τους. Καθώς ήταν όμως κατάκοποι προτίμησαν να ξεκουραστούν.
Την επομένη το πρωί συνοδευόμενοι από το νομάρχη και το δήμαρχο επισκέφθηκαν το Νοσοκομείο που ως γνωστόν είχε κτιστεί με συνεισφορές των μελών της Παγκρητίου Ενώσεως Αμερικής.
Κι έμειναν όλοι ικανοποιημένοι αφού βρήκαν τα πάντα στη θέση τους και είχαν μπροστά τους το αποτέλεσμα της δωρεάς τους. Είχαν φανεί χρήσιμοι στον τόπο τους. Ηθελαν μεγαλύτερη ικανοποίηση;
Το βράδυ είχε και πάλι ο Κήπος την τιμητική του γιατι εκει θα έδινε ο δήμος δεξίωση προς τιμήν των ομογενών.
Ο κ. Σήφης Δοκιμάκης με τις περιγραφές του μας κάνει να ζούμε το γεγονός
” Λυγερόκορμες κοπέλλες της καλύτερης κοινωνίας με παλιές ενδυμασίες υποδέχτηκαν και περιποιήθηκαν τους ομογενείς και τις αρχές.Πρόσφεραν αναψυκτικά, τραγούδησαν παραδοσιακά τραγούδια και χόρεψαν κρητικούς χορούς.
Ο συμπαθής εστιάτωρ Αποστόλης Αποστολάκης είχε τακτοποιήσει την τραπεζαρία του μέσα στο πάρκο για να δειπνήσουν οι ξένοι.
Σιγά σιγά, άναψε το κέφι με το Θανάση Σκορδαλό στη λύρα και το Γιάννη Μαρκογιαννάκη στο λαγούτο που έκανε τους πάντες να ξεφαντώσουν .
Στη διάρκεια των προπόσεων δεν έλειψαν και τα δώρα. Ο Πρόεδρος Νίκος Δελλάκης πρόσφερε στο νομάρχη το ποσόν των 200 δολλαρίων για να το διαθέσει όπου εκείνος έκρινε αναγκαίο.
Μετά τα μεσάνυχτα κι ενώ το κέφι είχε κορυφωθεί η μεγάλη αυτή συντροφιά άφησε τον Κήπο και περνώντας από τους γύρω δρόμους που είχαν γεμίσει κίνηση και ζωή κατέληξαν στο παραλιακό κέντρο ” ΚΥΜΑ” όπου και συνεχίστηκε το γλέντι μέχρι τα χαράματα
Και τα 200 δολλάρια που διατέθηκαν ήταν η εύλογη απορία μας.
Ο κ. Δοκιμάκης μας έδωσε μια επιστολή του τότε νομάρχη στον πρόεδρο του Εκδρομικού Ομίλου που αφού τον ευχαριστούσε για τη δωρεά ακόμα μια φορά τον ενημέρωσε ότι θα τη διέθετε για την αγορά βιβλίων προς εμπλουτισμό της Δημόσιας Βιβλιοθήκης και μάλιστα ότι είχε για το σκοπό αυτό συγκροτήσει και επιτροπή από έγκριτους συμπολίτες.
Στα βιβλία θα αναγραφόταν η φράση “Δωρεά Παγκρητικής Ενώσεων Αμερικής δι’ εκδρομέων 1957”
ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΝΝΑ
Για όσους μένουν με την απορία πόσα βιβλία αποκτήθηκαν τελικά με κείνα τα 200 δολλάρια , οφείλουμε να προσθέσουμε ότι 112 τόμοι Ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας τοποθετήθηκαν στα ράφια της Δημόσιας Βιβλιοθήκης με τη σχετική αναφορά για να μείνει στη μνήμη και η προέλευση των ευγενών δωρητών.
Εκείνη όμως η επίσκεψη ήταν καθοριστικής σημασίας για τον κ.Σήφη Δοκιμάκη.
– Εχω κάθε λόγο μας λέει με το ίδιο πάντα διακριτικό ύφος. Γιατί εκπληρώθηκε ενα όνειρο ζωής.ΑΠΕΚΤΗΣΕ Η ΚΥΡΙΑΝΝΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ
Ο σεβάσμιος συνομιλητής μας δείχνει ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Και δικαιολογημένα. Ένας δάσκαλος δεν θα μπορούσε σίγουρα να νοιώσει χαρά για οτιδήποτε άλλο .
-Ηταν καημός προσθέτει ο κ. Δοκιμάκης να μην υπάρχει ένα σχολείο κατάλληλο για τα παιδιά μας που έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο.
Αλλά για την ιστορία του σχολείου της Κυριάννας θα συνεχίσουμε σε επόμενο φύλλο μας. Μια και ο κ. Δοκιμάκης έχει τη διάθεση να μας φωτίσει άγνωστες πτυχές της ιστορίας του Ρεθύμνου δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ανεκμετάλευτη αυτή την σπάνια ευκαιρία.
Εϋα Λαδιά