ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Το έργο γράφτηκε, όπως συνηθίζω, για τον εμπλουτισμό εκδήλωσης Ο Αγαθοήλ είναι ειδικά γραμμένο για εκδήλωση του Συνδέσμου Υπερ Διαδόσεως Καλών Τεχνών Οι πρώτοι συντελεστές ήταν ΗΘΟΠΟΙΟΙ Έφη Μοναχου , Σοφία Αγγελάκη Ανδρέας Μανουσάκης και Κική Δημητρακάκη (στο ρόλο του Αγαθοήλ)
Σκηνικά: Ιμπραήμ Ζαμπία
Κοστούμια: Ομάδα «Εννέα Μούσες»
Σοφία Ηλιάκη
Ήταν από τις παραστάσεις που τα παιδιά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους χωρίς να περιμένουν τίποτα από τους μεγάλους Και αποζημιώνονται από τη χαρά της συμμετοχής ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ
ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ (εν χορώ): Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης Ειρήνη εν ανθρώποις Ευδοκία.
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ (χειροκροτεί): Εύγε μικρά. Καλύψατε κάθε μου προσδοκία. Με την ευχή μου.
Στο καλό!
Και πριν αυγή χαράξει κοντά μου να γυρίσετε ήσυχα και με τάξη. Να είστε πίσω ακριβώς στο χρόνο που ορίζω μα μην αργείτε το Λαμπρό Αστέρι ξεχώρισε.
(Τραγούδι Άγια Νύχτα)
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Ένα αγγελούδι που είχε αποκοιμηθεί και δεν άκουσε τα λόγια του Αρχάγγελου, ξυπνά και κοιτάζει απορημένα γύρω του.
ΑΓΑΘΟΗΛ: Με πήρε ο ύπνος κι έχασα τη σύναξη των άλλων.. τώρα τι κάνω; Εντολή θάχουμε πάρει μάλλον για σοβαρή αποστολή. Ποια νάναι; Που θα μάθω; Αν δουν πως λείπω χάθηκα, ποιος ξέρει τι θα πάθω…
(βλέπει ένα σημείωμα)
Άχ άφησε σημείωμα κάποιος καλός για μένα, τι γράφει; Α ναι «Αγαθοήλ,
στης Βηθλεέμ την πόλη
σπεύσε γιατί Χριστούγεννα
εκεί θα κάνουμε όλοι.
Εντόπισε Άστρο λαμπρό κι έχε το οδηγό σου
μέχρι μια ταπεινή σπηλιά
φανερωθεί εμπρός σου.
Εκεί σε περιμένουμε
Πρόσεξε μην αργήσεις
γιατί πόρτα Παράδεισου
δεν θα ξανατικρύσεις…»
Νάναι καλά ο φίλος μου
λοιπόν, ας φύγω τώρα
θαρρώ πως τα χειρότερα
γλύτωσα για την ώρα.
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Τα αγγελούδια κουρασμένα επιστρέφουν. Ένα από αυτά όμως δείχνει πολύ ανήσυχο και κοιτάζει τριγύρω. Κάποιο άλλο το πλησιάζει.
ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ: Πάει κι αυτό. Τελειώσαμε.
(στενάζει) Τι νύχτα ονειρεμένη!
Μα φέρεσαι παράξενα
πες μου τι σου συμβαίνει;
ΑΓΓΕΛ: Δεν φάνηκε ο Αγαθοήλ;
Που πήγε; Ποιος γνωρίζει;
Φοβάμαι μην τιμωρηθεί
κι ο δόλιος δεν τ΄ αξίζει.
Δεν βρήκε το σημείωμα;
Μην έχασε το αστέρι;
(Εμφανίζεται ο Αγαθοήλ ταλαιπωρημένος και φοβισμένος)
ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ: Νάτος! Μα τι του κάνανε;
ΑΓΓΕΛ: Να μην σε ενδιαφέρει
(Τρέχει κοντά στον φίλο του) Που ήσουν; Γιατί άργησες;
φτωχό αλίμονό σου
Βλέπω να χάνεις σύντομα
το φωτοστέφανό σου.
(Ο Αγαθοήλ χασμουριέται)
ΑΓΓΕΛ: Όποιος τον ύπνο αγαπά
ορίστε τι παθαίνει
η οκνηρία συμφορές
στους οπαδούς της φέρνει.
ΑΓΑΘΟΗΛ: Σαν βρήκα το σημείωμα
πέταξα ως τ΄ Αστέρι
προσμένοντας πως στη σπηλιά
που μού πες θα με φέρει.
Μα όπου κι αν σταμάτησε
αντί για φάτνη είδα
σκηνές που με σπαράξανε
σαν αστραπής λεπίδα.
Εικόνες που δε θα μπορώ
να σου τις ιστορήσω
χωρίς από τη θλίψη μου
με πόνο να δακρύσω.
ΑΓΓΕΓ.: Λυπάμαι μα ομολογώ
πως δεν καταλαβαίνω.
Τι είδες και πικράθηκες
μίλα ευλογημένο!
ΑΓΑΘΟΗΛ: Είδα παιδιά των φαναριών
να τρέχουνε στους δρόμους
μ΄ έναν ασήκωτο σταυρό
καθένα τους στους ώμους.
Κι άλλα παιδιά που μείνανε
ξάφνου χωρίς πατρίδα
να ζουν σε καταλύματα
γυμνά. Χωρίς ελπίδα.
Και να μην έχουνε ψωμί
ρούχα να μην κρυώνουν.
Χριστέ μου πως το δέχεσαι
παιδιά να μεγαλώνουν
περνώντας τόση στέρηση
στα τρυφερά τους χρόνια.
Μα γίνονται Χριστούγεννα
μονάχα με λαμπιόνια;
ΑΓΓΕΛ.: Κι εσύ τότε τι έκανες;
ΑΓΑΘΟΗΛ: Μπήκα στα όνειρα παιδιών
που ζουν ευτυχισμένα
το έλεός τους ζήτησα
για τα δυστυχισμένα.
Δεν ξέρω αν κατάλαβαν
κι αν δείξανε συμπόνια.
Ότι μπορούσα έκανα
κι ελπίζω με τα χρόνια
από τον κόσμο να χαθεί
πόνος και δυστυχία
και τα παιδιά να ζήσουνε
μέσα στην ευτυχία.
ΑΓΓΕΛ.: Δε λέω ευγενής σκοπός
σ΄ έκανε ν΄ αμαρτήσεις
μα πες μου τον Αρχάγγελο
πως θα τον αντικρύσεις;
ΦΩΝΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ: Αγαθοήλ;
ΑΓΓΕΛ.: Κατά φωνή.
Πήγαινε πριν θυμώσει
ακόμα περισσότερο
και ποιος θα σε γλυτώσει.
Έρχεται! Τον ακολουθεί
το πλήθος των αγγέλων
ταλαίπωρε Αγαθοήλ
θαρρώ δεν έχεις μέλλον.
Σε βλέπω για καθαίρεση
μια κι έχουμε απαρτία
τι το θελες παρακοής
να κάνεις αμαρτία;
(εμφανίζεται ο Αρχάγγελος)
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ: Αγαθοήλ…
ΑΓΑΘΟΗΛ: (απολογητικά) Συχώρα με Πανάγιε..
Ορίστε…
Δίνω το φωτοστέφανο
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ: Όλοι χειροκροτείστε
αυτόν που το μικρό Χριστό
έκανε να δακρύσει
την πιο θερμή υποδοχή
εφέτος να γνωρίσει.
Τρέχαν με δώρα τα παιδιά
χαρά παντού να δώσουν
κι ένας φτωχός δεν έμεινε
χωρίς να τον φορτώσουν
με ρούχα και ζεστό ψωμί
στ΄ όνομα της Αγάπης.
Κι αν θέλεις τη συνέχεια
Αγαθοήλ να μάθεις
μου είπε σε ποιον τη χαρά
που ένιωσε οφείλει.
Με σένα μόνο μπόρεσε
το μήνυμα να στείλει:
«Όποιος ποθεί Χριστούγεννα
πραγματικά να νιώσει
θα πρέπει πρώτα ν΄ ανθρωπιά
τη σκέψη να μυρώσει.
Μ΄ αγάπης έργα το καλό
ν΄ απλώνει πέρα ως πέρα
για να γεννιέται ο Χριστός
μέσα του κάθε μέρα…»
ΤΕΛΟΣ