Των νεομαρτύρων την καλλονήν
και των αθλοφόρων Πανεφρόσυνον
Χαρμονήν,
μαστίγιο της Άγαρ,
Ρεθύμνης τους οπλίτας
τους τέσσερας ω Κρήτες ύμνοις
τιμήσωμεν
Η πρεσβεία των μαρτύρων ειη μεθ’υμών
Α’ Ποίημα του ιατρού Γ. Ν. Φωτάκη
Σημ. Συντ. Το παρακάτω ποίημα έχει δημοσιευθή στο περιοδικό ;Κρητικός Αστήρ
Χανίων ( αριθ. φύλ. 27 – 28/23-12-1907 σελ. 214). Παρά τις προσπάθειες, δεν
κατορθώθηκε να ευρεθεί ολόκληρο το ποίημα. Έτσι περιοριζόμεθα στη δημοσίευση του
αποσπάσματος αυτού. Στον Κρητικόν Αστέρα προτάσσεται η εξής επεξήγηση:
Επί τη επέτειω των Τεσσάρων νέων Μαρτύρων εκ Μελάμπων Αγίου Βασιλείου, των
αποκεφαλισθέντων εν Ρεθύμνη τω 1824, συνετάχθη ωραίον και πατριωτικόν ποίημα υπό
του ιατρού κ. Γ. Ν. Φωτάκη, απαγγελθέν μετά την θείαν λειτουργίαν της εορτής τη 28
Οκτωβρίου. Του ποιήματος τούτου ελλείψει χώρου δημοσιεύομεν στροφάς τινας:
Δεύτε Μελάμπων γενεαί πάσαι προσευχηθώμεν,
των εφεστίων μας Χριστού μαρτύρων δεηθώμεν.
Γονυκλινείς υψώσωμεν ικέτιδας τας χείρας
κ’ ένδακρυς αναμέλψωμεν προς τούτους υμνωδίας.
Της κώμης ταύτης ήσανε γεννήματα και θρέμμα
κι’ οι τέσσαρες οπούχυσαν υπέρ του Χριστού το αίμα.
Ο εις ελέγετο Αγγελής και Μανουήλ ο άλλος,
Νικόλας και Γεώργιος, κι’ όλοι μαζύ με θάρρος
κι’ άφοβα τωμολόγησαν πως πάντα Χριστιανοί ΄σαν,
την πίστιν των Αγαρηνών παιχνίδι πως την είχαν.
……………………………………………………………………………………
Προς τούτους ας υψώσωμεν ικέτιδας τας χείρας
και μ’ ένα στομ’ ας είπωμεν με συντριβήν καρδίας:
<< Να μας φωτίζ’ η χάρις των με πνεύμα ομονοίας
ν’ ακολουθώμεν του Χριστού τας συμβουλάς τας θείας,
να μας φυλάττουν πάντοτε από την αμαρτίαν,
και να μας οδηγήσουνε σε μιαν οδόν ευθείαν,
να βαίνωμεν γοργά γοργά στον ασφαλή λιμένα,
εκεί που ατενίζουνε όλα τα δουλωμένα
και τα ελεύθερα μαζύ αδέλφια, εκεί στους θόλους!
στην Πόλι! Της Αγιάς Σοφιάς!…. >>
Πουν Σκλάβα και μας καρτερεί τώρα και τόσους χρόνους!
ΟΙ ΑΛΥΓΙΣΤΟΙ :
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΡΕΘΕΜΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ ΤΩΝ:
. . – Γερά νεύρα- ατσάλι ! –
Θερίο αμόναχο !!!
. . . – Και σ’ είντα μεγάλη
Φωθιά ‘χω να λάχω! …
•
. . . Τρομάρα ψιχάλι. –
Βουνό Πίστη- βράχο !
. . . Κι’ ο νούς τω ας το βγάλη
ξεστράτισμα να ‘χω.
•
. . . Μπρέ κι’ είντα θα πάρου;
Κορμιά ; τη ζωή μας;
Ας πάρου! Ας ντακάρου!!
;Ποτές την ψυχή μας !!!
•
. . .- Καρδιά! – Φώς!… Αγίδα !
Χριστέ μας, Πατρίδα…>>
————————–
Φωθιά= κίνδυνος, συμφορά, να λάχω= να τύχω, να μπώ
ψιχάλι= καθόλου, ξεστράτισμα= αλλαγή πορείας, πίστεως,
ας ντακάρουν= ας αρχίσουν ( να τους αποκεφαλίζουν),
καρδιά= θάρρος, αγίδα= βοήθεια