ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 1952
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Την παρελθούσαν Κυριακή έλαβε χώραν η τελετή της παραδόσεως της Πολεμικής Σημαίας προς το 44ον Σύνταγμα Πεζικού υπο του Δήμου Ρεθύμνης. Δυστυχώς η ενσκήψασα κακοκαιρία δεν ηυννόησε την εκτέλεσιν της ωραίας τελετής η οποία αυτή είχε οργανωθεί με πολλήν επιμέλειαν και πρωτοτυπίαν.
Βροχή, χαλάζι και τσουχτερό κρύο παρημπόδισαν ως ήτο φυσικό την συγκέντρωσιν του κόσμου και την εκδήλωσιν του εμπρέποντος ενθουσιασμού εκ μέρους του. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εκκίνησης της πομπής της Σημαίας έγινε εκ του Δημαρχείου την 10 ½ π.μ
Προπορεύετο η Δημοτική Μουσική παιανίζουσα διάφορα εμβατήρια. Ηκολούθουν δεσποινίδες ενδεδυμένες με Κρητικάς ενδυμασίας εκ των οποίων τέσσαρες εκράτουν την σημαίαν εν συζυγίαν δε εβάδιζον, οι άλλοι εβάδιζον με κάνιστρο ανθέων.
Μετά ήρχοντο τα Σωματεία της πόλεως με τα λάβαρα των ο Δήμαρχος κ. Ψυχουντάκης το Δημοτικόν Συμβούλιον Ρεθύμνης και πλήθος κόσμου. Η πομπή δια των οδών Αρκαδίου Βάρδα Καλλέργη και Λεωφόρου Κουντουριώτου κατέληξε εις την πλατείαν Βασιλεώς Γεωργίου Β. συνεπληρώθη με την είσοδον της πομπής της φερούσης την Σημαίαν.
Εις αυτήν παρετάχθησαν το 44Σύνταγμα Πεζικού αντιπροσωπείαι των παλαιών και νέων πολεμιστών, των διαφόρων τοπικών Οργανώσεων τα Γυμνάσια και Δημοτικά Σχολεία οι Πρόσκοποι και Οδηγοί.
Εις τον καθορισθέντα τόπον των επισήμων παρέστησαν όλαι αι τοπικαί στρατιωτικαί θρησκευτικαί και πολιτικαί Θρησκευτικαί και πολιτικαί αρχαί της πόλεως μας.
Μετά ταύτα ο Δήμαρχος Ρεθύμνης κ. Στυλ. Ψυχουντάκης παραδίδων την σημαίαν εξεφώνησε λόγον μεστόν πατριωτισμού και εθνικής εξάρσεως ειπών τα εξής:
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ
Προ 35 ετών μια μέρα σε μια συγκέντρωση σαν και τη σημερινή μας και ακριβώς στον ίδιο τόπο, ελάμβανε χώραν η ίδια ιεροτελεστία. Ήταν η αρχή μιας από τις Εθνικές μας εξορμήσεις τις οποίες ο Μέγάλος νεκρός του Ακρωτηρίου είχε συλλάβει εις τις ωραίες του εκείνες Εθνικές εξάρσεις και την οποίαν είχεν αρχίσει τότε να πραγματοποιεί.
Το θρυλικό κατόπιν 8ον Κρητών έπαιρνε κι αυτό σαν και σας σήμερον την Πολεμική του σημαία από τον Δήμο Ρεθύμνης, έτοιμο και πλαισιωμένο από έμψυχο υλικό του Νομού αυτού για να πάει εκεί που η διαταγή της Μεγάλης μας Μάννας το διέτασσε.
8ον Κρητών. Δύο λέξεις, τι αναμνήσεις όμως, τι ρίγη τι συγκινήσεις δεν φέρουν στη μνήμην όλων όσοι είχαν την τιμήν να υπηρετήσουν υπό την ονομασίαν αυτήν.
Εντός ολίγου τα πλαταγίσματα της σημαίας εκείνης εγίνοντο ο εφιάλτης των προαιώνιων της φυλής μας εχθρών, και μάλιστα των Βουλγάρων που λίγους μήνας πριν έσφαζαν κάθε τι το Ελληνικό.
Στο διάβα της από το Ραβινετό Σκρα, την Τζέννα, το Μοναστήρι και όσους άλλους δρόμους πέρασε, δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει πόδι εχθρού χωρίς να τιμωρηθεί.
Κατακορύφωμα της δόξας της αυτής η Δοϊράνη. Γι’ αυτό ή ημερήσια Διαταγή του Γάλλου Στρατηγού που στις 8 του Μάη του 1919 την στόλιζε με το μεγάλο Γαλλικό παράσημο έλεγε «Η Γαλλική Δημοκρατία, τιμής ένεκεν προς το 8ον Σύνταγμα Κρητών για το μεγάλο κτύπημα που έδωκε εναντίον του εχθρού κατά την μάχη της Δοϊράνης.. αυτή η περικοπή και μόνο είναι αρκετή να καταδείξει την σημασία της συμβολής του 8ου Κρητών εις την φονική εκείνη Μάχη αλλά και το Μεγαλείο της Νίκης του.
8η Μαίου 1919, ημέρα ιστορική. Σταθμός ιστορικός για Ρέθυμνο, το Σύνταγμά του από την Αθήνα μετά την ωραία εκείνη τελετή της παρασημοφορίας της, χωρίς ακόμη να ξεπονέσουν τα πόδια των παιδιών της από την κούραση, τόσων ετών κόπων χωρίς να επουλωθούν οι πληγές των, φεύγει πάλι, δεν ξεκουράσθηκε παρά μόνο 45 μέρες και άλλη διαταγή καλούσε με τη γάργαρη ίδια φωνή της η ίδια Μάννα και διέτασσε, «πεταχτείτε στις αντιπέρα αχτές του Αιγαίου, εκεί έχω κληρονομιά».
Σεις διεκδικηταί της κληρονομιάς μου εκείνης διατάσεσθε να πάτε και να ξεκαθαρίσετε τους λογαριασμούς μου αυτούς.
Το άγγελμα αυτό ήταν άγγελμα ξεφάντωσης, άγγελμα χαράς, ήξεραν τα παιδιά του 8ου τι τους περίμενε, όμως με γλέντι, χαρές και τραγούδια πέρασαν στην Αθήνα τις 48 ώρες παραμονής των μέχρι της αναχωρήσεως.
Η ιδέα ότι το Σύνταγμα θα πήγαινε να διεκδικήσει τις εθνικές κληρονομιές εις την πρωτεύουσα της μαγικής Ιωνίας, ήταν αρκετή και μόνο να φύγουν στρατιώται του από διάφορες υπηρεσίες που ήσαν αποσπασμένοι να αφήσουν την καλοπέρασή τους, την ησυχία τους και να τον παρακολουθήσουν στις νέες του περιπέτειες τις πολεμικές.
Άλλες δόξες, αλλά παράσημα κρέμονται στη σημαία του εκείνη, με τις σφαίρες του ο εχθρός γράφει επάνω της τις λέξεις. Αϊβαλί, Αϊδίνι, Πέργαμος-Μενεμένη.
Επλήρωσε το τίμημα της δόξας του εκείνης με το αίμα των αξιωματικών και Οπλιτών του, όμως παντού ένα ήταν το σύνθημα, το 8ον έρχεται. Τα παιδιά του 8ου είχαν γίνει θρύλος εις την όλην έκτασιν του μετώπου.
Όταν το Κράτος θέλησε να δώσει την αριθμητική σειράν στα Συντάγματα του Στρατού το 8ον πήρε τον αριθμό 44, και με το νέον του αυτό όνομα το Σύνταγμα της Ρεθύμνης νέες δόξες, νέες δάφνες, κατακτά και πάλιν θρύλος γίνεται.
Ουτς –Σαραιγ Τσαού: Τσιφλίκ – ΚΑΛΑΙ ΓΚΡΟΤΟ και τι πρώτον να εξιστορήσωμεν, δεν είναι της παρούσης στιγμής.
Πέρασαν τα χρόνια του πολέμου εκείνου. Το 44ον επανέρχεται στη βάσιν από την οποία ξεκίνησε, το Ρέθυμνον, για τις εθνικές εκείνες εξορμήσεις, επεδόθη και αυτό όπως και όλες οι Μονάδες του Στρατού στην εκπαίδευση του έμψυχου του υλικού και περίμενε και αυτό να του δοθεί, αν παραστεί παλιν ευκαιρία, να κάμει και πάλι το καθήκον του, και σε νέα κορφοβούνια να καρφώσει τη σημαία του όχι με σκοπούς κατακτητικούς, αλλά να απελευθερώσει αλύτρωτους αδελφούς, αλύτρωτα εδάφη ελληνικά.
Ο Θεός του πολέμου δεν ησυχάζει. Μη έχοντες δουλειά βρίσκει πρωταγωνιστή για νέες τραγωδίες τον Δικτάτορα της Ρώμης, το φούσκωμα του μυαλού του ήταν τόσο που νόμισε ότι μπορούσε με τα φτερά των καπέλων των λύκων του, με τις κιθάρες και τα μυρωδικά των αξιωματικών του, να σπάσει το έμψυχο ελληνικό τείχος, που είχεν σταθεί μπρος στα μηχανοκίνητα του.
Γελάστηκα στους υπολογισμούς του, δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ψυχή η ελληνική πονούσε όσο έβλεπε τα βασανιστήρια που υπέφεραν οι αδελφοί της Βορείου Ηπείρου από τις ορδές του και η οποία ανεστατώνετο κάθε μέρα με το μεγάλο ερωτηματικό. Μα τι εζήταν οι Ιταλοί εις την Βόρειο Ήπειρο, και πότε η Ελληνική αυτή γωνία ήτο Ιταλική;
Γι’ αυτό και στις 28 Οκτωβρίου του 1940 όταν υπερφίαλα και αλαζονική θέλησε να κάμει τον περίπατό του, από τα ηπειρωτικά βουνά να ξεχυθεί στη Μακεδονία και τη λοιπή Ελλάδα του δόθηκε το γνωστό μάθημα και η απάντησις ΟΧΙ. Γιατί το χώμα αυτό που θέλεις να μολύνεις με το πέρασμά σου είναι αγιασμένο με τόσο Ελληνικό αίμα και τα κόκκαλα των παιδιών της Ελλάδος επι τόσα χρόνια σπείρονται στα χώματα αυτά από τα οποία φυτρώνουν λουλούδια αρωματισμένα.
Η Μεραρχία Κρήτης και το 44ον μαζί της, φεύγει για εκεί πάνω. Εκτελεί το καθήκον του Στρατού μας.
Το Τεπελένι, η Τρεπεσίνα και τα Τρία Αυγά. Να οι Νέοι ιστορικοί σταθμοί στους οποίους οι νέοι του Μαχηταί μιμούνται τους γονείς τους αδελφούς των της Δοϊράνης και του Καλαί Γκρότο.
Το ντρόπιασμα όμως που η μικρή στην έκταση αλλά μεγάλη στην ψυχή Ελλάδα έκαμε στον ένα Δικτάτορα, δεν ανέχεται άλλος του συνεργάτης και επιτίθεται και αυτός ύπουλα για να καταλάβουν οι δύο μαζί τον γίγαντα Διγενή. Ο Διγενής κάμπτεται μπρος στη μηχανική τους οργάνωση. Πέφτει και ψυχορραγεί, δεν πεθαίνει, τα λάβαρα του τα δοξασμένα τα φυλάσσει.
Έτσι και το λάβαρο του 44ου το φύλαξε στη σάρκα του αμόλυντο ώσπου ήρθε η μέρα και το έδωσε προ προορισμό του για να φυλαχθεί ως ένα κειμήλιον εθνικό, ιστορικόν, ο Διγενής Συνταγματάρχης Παναγιωτάκης Αριστείδης, ένας κι αυτός από τα παιδιά του 8ου από τη αρχή του 44 κατόπιν, δεν το άφηκε να μολυνθεί αλλά σαν τίμιος και πιστός στον όρκο του στρατιώτης το φύλαξε.
Κύριε Διοικητά του Θρυλικού 44ου Συντάγματος,
Ως Δήμαρχος της πόλεως της Ρεθύμνης και εγώ κατά την ιστορικήν αυτήν στιγμήν σου παραδίδω την Πολεμικήν Σημαίαν του Συντάγματος.
Κράτησέ την ψηλά και είμαι βέβαιος ότι την παραδίδω σε χέρια ελληνικά, ατσαλένια, είμαι βέβαιος ότι οι αξιωματικοί και οι στρατιώται σας, ένα θα τους δοθεί ευκαιρία θα την τιμήσουν και ότι θα μιμηθούν τους παλαιότερους συναδέλφους των φυλασσοντες την σαν κόρη οφθαλμού, όπως και οι προηγούμενοί σας.
Ζήτω η Ελλάς
Ζήτω ο Ελληνικός Στρατός
Ζήτω το 44ον Σύνταγμα της Ρεθύμνης.
Μετά τον λόγον του κ. Δημάρχου ο Δ/της του 44ου Συντάγματος κ. Νικ. Πετσίλας παρέλαβε υπ’αυτού την σημαίαν αντιφωνήσας δι΄ολίγον.
Ο Δ/της παρέδωσε έπειτα τη σημαίαν εις τον σημαιοφόρον του Συντάγματος γενναίον συμπολίτην Υπολοχαγόν Σαρρήν.
Επηκολούθησε απαγγελία ποιήματος «η σημαία υπο της Μαθητρίας δίδος Αννούλας Φιλιώτου και εν συνεχεία χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Λάμπης και Σφακίων κ.κ. Ευμενίου Αρχιερατικός αγιασμός. Ευλογία και ράντησις της σημαίας ως και προσφώνησης αυτού.
Μετά την ανάγνωσιν της Ημερήσιας Διαταγής του Συντάγματος και της ανακρούσεως του Εθνικού Υμνου απεχώρησαν οι επίσημοι μεταβάντες εις το προ του Κιν/φου «Εσπερος» χώραν όπου θα διήρχετο η παρέλασις.
Χαρακτηριστική της προχθεσινής ιστορικής ημέρας ήτο η μεγαλειώδης παρέλασις του 44ου Συντάγματος πεζικού κατά την οποίαν διεπιστώθη ότι η Ελλάς επανεκτησε και παλιν στρατόν πλήρως εφοδιασμένο και εξοπλισμένο.
Η προχθεσινή ημέρα αποτέλεσε πράγματι δια τον Ρεθυμνιακόν λαόν μια ημέρα μνήμης δια τα ιστορικά κατορθώματα τα οποία κατά καιρούς επραγματοποίησεν δια των τέκνων του.