Της ΣΟΥΛΑΣ ΚΑΜΗΝΑΡΗ

Πώς ν’ αγγίξεις μια εκατοντάχρονη ιστορία γεμάτη με δράση και σε τόσα επίπεδα που αναρωτιέσαι πώς έφτασαν τα εκατό χρόνια για να την καλύψουν; …και μάλιστα να την απεικονίσεις και να την παρουσιάσεις μέσα σε 2 ώρες και 40 λεπτά; «Δύσκολη δουλειά» θα έλεγε κανείς, πολύ δύσκολη. Κι όμως το Λύκειο των Ελληνίδων της πόλης μας με τόλμη και αδιαμφισβήτητα ασκώντας συστηματικά την υπέρβαση, στις 29 Ιουνίου το βράδυ, τα κατάφερε.

Κατάφερε, για άλλη μια φορά, να μας κρατήσει καθηλωμένους, μια με τα μάτια δακρυσμένα, μια με το γέλιο στο στόμα, μια με την καρδιά γεμάτη νοσταλγία και διαρκώς με την αίσθηση της απόλαυσης, εκεί στον μυστηριακό χώρο της «Ερωφίλης» δένοντας και πλέκοντας γύρω μας ένα μαγικό δίχτυ φτιαγμένο από Ιστορία, Ανάμνηση, Αγώνα, Αγάπη στον Άνθρωπο, την Ελλάδα μα και την παράδοσή της!

Πολύς ο ιδρώτας, και πλήρης η ανιδιοτέλεια σε όλο αυτό το οδοιπορικό που μας συνεπήρε σ’ ένα πολυποίκιλο, συγκλονιστικό ταξίδι από το 1917 μέχρι σήμερα. Και μάθαμε πολλά, πάρα πολλά που ούτε καν τα φανταζόμαστε.

Το σκηνικό απλό αλλά εκφραστικό και ζεστό με το κέρασμα του σπιτικού γλυκού του κουταλιού, τις κεντίστρες, τον αγώνα των γυναικών της εποχής για παιδεία, αμειβόμενη εργασία, δικαιώματα παιδιού, δικαιώματα ανύπανδρης μητέρας κ.τ.λ. των σπουδαίων γυναικείων μορφών της εποχής με πρωτεργάτρια την Καλλιρρόη Σιγανού Παρρέν από τα Πλατάνια Αμαρίου. Συγκλονιστική η εικόνα των συσσιτίων για τις οικογένειες των απόρων στρατιωτών του Ηρωϊκού 8^ου Συντάγματος Κρητών που πολέμησε στην Μακεδονία, στην Μάχη του Σκρα και την Μικρά Ασία και το κέντημα της Σημαίας του από τις Λυκειάδες που πανηγυρικά του την παρέδωσαν τον Μάιο του 1917, (Το Λύκειο Ρεθύμνης ιδρύθηκε από την ίδια την Καλλιρρόη και την Ιουλία Κωνσταντίνου Πετυχάκη στις αρχές Μαρτίου του 1917). Ακόμη πιο συγκινητική η εικόνα των προσφύγων συμπατριωτών μας από την Μικρά Ασία το 1922 που το Λύκειο μαζί με τον τότε Σύλλογο Κυριών, περιέθαλψαν στην πόλη μας και βοηθούσαν επί σειρά δεκαετιών, κατόπιν, με διάφορους τρόπους. Τότε και όλες οι πρωτιές: Η Πρώτη χορωδία στο Ρέθυμνο, η Πρώτη Μαντολινάτα, Η Πρώτη Ορχήστρα από 20 μέλη μάλιστα, πρώτη φορά διδάσκονται από περίφημους από την Αθήνα μουσικούς όπως ο Παρίδης, ο Γέροντας κ.α. βιολί, μαντολίνο, πιάνο, πνευστά κ.α. καθώς και Ευρωπαϊκοί χοροί. Πρώτο το Λύκειο το 1926 ζητά την ίδρυση Ωδείου στο Ρέθυμνο και το πετυχαίνει πολύ σύντομα, πρώτο ανακαλύπτει και επισκευάζει τα πνευστά όργανα της μπάντας των Ρώσσων και οργανώνεται η πρώτη Ρεθεμνιώτικη μπάντα με τους 70 περίπου μαθητές του τότε και άλλους …Η μουσική Παιδεία της πόλης μας ξεκινά από το Λύκειο των Ελληνίδων και όχι μόνον αυτή…

Η Ρεθεμνιώτικη βελονιά που αντιγράφει πιστά τα σχέδια από το υφαντό στο ιταμίν, σ’ αυτό γεννήθηκε από την Χρυσή Αγγελιδάκη αδελφή της Άννας Αποστολάκη η οποία υπήρξε το δεξί χέρι της Καλλιρρόης στην Αθήνα.

Με μεγάλες προσπάθειες και συνεισφορές καθώς και μικρό δάνειο κτίζεται η θαυμάσια αίθουσα που φιλοξενεί από το 1934 τις δράσεις του Σωματείου και οργανώνεται το βεστιάριο που σήμερα αποτελείται από 140 φορεσιές από την Κρήτη μας αλλά και όλη την Ελλάδα (Πόντο, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Νησιά κ.α.), μα και το πρώτο χορευτικό συγκρότημα με Κρητικούς χορούς κι ενδυμασίες, το 1963.

Αναβιώνεται ο Κλήδονας το 1964 και από τότε κάθε χρονιά εδώ και 54 χρόνια κάθε Ιούνιο οργανώνεται αναπαράσταση με χορούς και κεράσματα όλων.

Το 1971 ξεκινά η σχολή Γονέων στο Λύκειο με την αείμνηστη πανεπιστημιακό ψυχολόγο Μαρία Χουρδάκη, άλλους καθηγητές που προσφέρονται ανιδιοτελώς, την κ. Ελένη Μιχελιουδάκη – Ανυφαντάκη για 15 χρόνια κατόπιν και το οποίο μετονομάζεται σε Τμήμα οικογενειακής και κοινωνικής αγωγής του Λυκείου με τον ψυχαναλυτή κ. Χρήστο Πωλαναγνωστάκη για τρία χρόνια περίπου, ενώ συνεχίζει αδιάκοπα για δύο χρόνια μετά με τον κ. Μάριο Πουρκό σε συνεργασία με την κ. Σοφία Τριλίβα κι οι δυο τους πανεπιστημιακοί, με την κ. Σοφία Τριλίβα να το αναλαμβάνει τελικά μέχρι το 2014.

Τα μαθήματα Ελληνικής γλώσσας ιστορίας και πολιτισμού για Έλληνες ενήλικες εδώ και 18 χρόνια συνεχίζονται μ’ επιτυχία με καθηγητή τον φιλόλογο Νίκο Τσουπάκη.

Πρώτο στην Κρήτη το Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνης ξεκινά διδασκαλία χορών από όλη την Ελλάδα με τον Στέλιο και Άννα Γεωργιουδάκη, οι οποίοι επίσης ερευνούν με τον αξέχαστο Γιώργο Μουζουράκη και αναβιώνουν παλιούς Κρητικούς χορούς που πρωτοπαρουσιάζουν σ’ εκδήλωση στα Χανιά.

Κι είναι το Λύκειο αυτό που οργανώνει τον 1967 με τον Δήμο εκθέσεις χειροτεχνίας σε όλο τον Νομό στα πλαίσια του αγώνα για τον ΕΟΜΕΧ, ενώ η έκθεσή του της πόλης βραβεύεται στο Ηράκλειο όπου και μεταφέρεται συμβάλλοντας ουσιαστικά στον σκοπό αυτό. Ταυτόχρονα αγωνίζεται πάλι με τον τότε Δήμο για την διατήρηση της παλιάς πόλης κάνοντας ψηφίσματα και συμμετέχει ενεργά στην διεκδίκηση του Πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο. Αργότερα μάλιστα το 2011 και το 2012 συγκεντρώνει υπογραφές διαμαρτυρίας από 43 τοπικά Σωματεία και Συλλόγους για την «διολίσθηση» του Πανεπιστημίου προς άλλους Νομούς διευκολύνοντας έτσι το έργο του Δήμου και της Αντιπεριφέρειας.

Ανελλιπώς εορτάζει τους προστάτες του τρεις Ιεράρχες προστάτες του και οργανώνει διαλέξεις πάνω σε ποικιλία θεμάτων με αξιόλογους ομιλητές πάντα, ενώ διαθέτει την αίθουσά του πολλές φορές για εκθέσεις και άλλες πολιτισμικές εκδηλώσεις.

Συνεργάζεται στενά με τις Αρχές της πόλης, το Πανεπιστήμιο, τα Σχολεία και την Εκκλησία καθώς και άλλους φορείς εντός κι εκτός της Κρήτης και της Ελλάδας, ενώ έχει αναβιώσει τον Κρητικό γάμο σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες, το 1993 στο Ρέθυμνο με τον Δήμο και πολλούς συλλόγους, το 2000 στου Γάλλου, το 2002 στο Μελιδόνι με τον Δήμο και το 2010 στο Ρέθυμνο πάλι με τον Σύλλογο «Αρκάδι».

Μα και η θεατρική του δραστηριότητα από παλιά με τις περίφημες «Αποσπερίδες» και παραστάσεις του για ενήλικες και για παιδιά μέχρι σήμερα με την Μαρία Σακκαδάκη που από το 1994 διδάσκει σ’ αυτό μικρούς και μεγάλους, έχει δώσει θαυμάσια αποτελέσματα, όπως το υπερθέαμα «Κλήδονας Πανάρχαιος Οιωνός» το 1996 και 1997, το ντοκιμαντέρ «Το Αρκάδι των Αγγέλων» με την Νομαρχία το 2004, κωμωδίες όπως «Ο Αχόρταγος» και κοινωνικά δράματα όπως «Το Φυντανάκι» κ.α.

Συμπαραστέκεται με κάθε δυνατό τρόπο στους αναξιοπαθούντες αδελφούς μας προσφέροντας στον Ερυθρό Σταυρό, στα Συσσίτια, στο Γηροκομείο, στο Νοσοκομείο και οργανώνοντας συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό.

Και άλλα και άλλα που φωτίζουν την ζωή της πόλης μας και λαμπρύνουν την ψυχή της.

Οι Στιγμές, Στάλες φωτός μας σκιαγράφησαν, ζωντανεύοντας με εκπληκτικά πετυχημένο τρόπο, όλα αυτά τα παραπάνω και άλλα επίσης που η φανταστική κι απίθανα ευρηματική σκηνοθεσία της κ. Μαρίας Σακκαδάκη-Σακαράκη κατόρθωσε επιδέξια να πλέξει με το νήμα του ονείρου απόλυτα φυσικά και συναρπαστικά. Μέσα από την αδάμαστη Καλλιρρόη και τις Προέδρους του Λυκείου αυτόν τον Αιώνα, την Ιουλία Κων/νου Πετυχάκη (1917-1940), την Φερενίκη Μιχαήλ Βαλαρή (1940-1955), την Ιωάννα Γεωργίου Τσουδερού (1956-1962), την κ. Μαρία Εμμανουήλ Τσιριμονάκη (1963-1965), την Ιωάννα Θεμιστοκλή Βαλαρή (1966-2011) και την κ. Φέφη Βαλαρή-Σκουμπουρδή (2012 μέχρι σήμερα), χρησιμοποιώντας πετυχημένες και συντονισμένες προβολές, υπέροχα θεατρικά δρώμενα, καταπληκτικούς χορούς από την Κρήτη μας, την Ήπειρο και την Μακεδονία μας και μικρά στιγμιότυπα από τον Κλήδονα με την σατυρική του διάθεση, τον Κρητικό Γάμο με τα κεράσματά του και το τόσο νοσταλγικό Ταγκό εποχής, μας χάρισε αξέχαστες στιγμές, στάλες χαράς και ψυχικής ανάτασης, στάλες ανθρωπιάς που τόσο έχομε σήμερα ανάγκη σε τούτους τους χαλεπούς και απάνθρωπους καιρούς.

Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά τους ηθοποιούς που με επί κεφαλής τον Γιώργο Αποκορωνιωτάκη, μας μετέδωσαν όλα τα συναισθήματα που ζωντάνευαν την κάθε στιγμή, την Φέφη Βαλαρή που μας ξενάγησε με ζεστασιά, αμεσότητα και την εκφραστική φωνή της σε όλα τούτα μαζί με την θαυμάσια Μαρία Παπαδάκη, τους δασκάλους του χορού Λάμπη Νικολουδάκη, Μαρία Παλάση και Πηγή Νικολογιάννη, την δασκάλα του παραδοσιακού τραγουδιού Σιλβάνα Μαρνέλλου με την κρυστάλλινη φωνή της και σε όλους όσους συνέβαλαν στην δημιουργία αυτού του θαυμάσιου έργου με την επίσης εξαιρετικά πετυχημένη μουσική επένδυση.

Ένα θερμό ευχαριστώ σε όλους αλλά και στις κυρίες του Δ.Σ. του Λυκείου που δούλεψαν σκληρά πίσω από τις κουρτίνες για να μπορέσομε εμείς να απολαύσομε μια τέτοια μοναδική σε ποιότητα και πλούτο βραδιά πραγματικά αντάξια των 100 χρόνων του Λυκείου των Ελληνίδων της πόλης μας με την ευχή να ‘χουν πάντα την δύναμη, την φώτιση και την δυνατότητα να προσφέρουν στον τόπο τέτοιες «εμπειρίες ζωής!».

Επίσης ευχαριστώ την Πρόεδρό του για τις πληροφορίες που μου έδωσε ώστε να μπορέσω να συνθέσω αυτό μου εδώ το άρθρο που είναι για μένα κατάθεση ψυχής.

Κυρίες μου να τα χιλιάσετε!!!