ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΛΑΙΤΖΑΚΗ

Ο Μανόλης Καλαιτζάκης ήταν ο μεγάλος μου δάσκαλος στη δημοσιογραφία Ηταν εκείνος που μου έμαθε πως για να μπει υπογραφή σε κείμενο και για να συστήνεσαι ως δημοσιογράφος πρέπει να βρέξεις τη φανέλα και να μην απομακρυνθείς ποτέ από τον απλό άνθρωπο που καταφεύγει σε σένα για το πρόβλημά του Τιμώ πάντα τη μνήμη του και στην παρούσα ενότητα του SITE θα υπάρξουν και άλλες αναφορές και αφιερώματα στον δημοσιογράφο με την απαράμιλλη πέννα Σταχυολόγησα παρακάτω μερικά από τα άρθρα του με σημαντική ιστορική αξία γιατί αποτελούν το μετερίζι του Μανόλη στον αγώνα κατά της χούντας Ο δικός μου ρόλος ήταν να παίρνω κάθε βράδυ το πρώτο φύλλο και να το πηγαίνω προς έγκριση στην Στρατιωτική Λέσχη που στεγαζόταν όπου είναι σήμερα το MAMMUS στο Κολωνάκι Κάθε φορά μου επισήμαινε ο Μανόλης την αναγκαιότητα να πάρω την πολυπόθητη υπογραφή Κι ήμουν περήφανη όταν γύριζα με αυτή κυρίως όταν επρόκειτο να δημοσιευθεί το άρθρο που αναφέρεται σε ποδοσφαιρικό αγώνα κι έκρυβε τη συμμετοχή του Παύλου Βαρδινογιάννη στον αντιδικτατορικό αγώνα Οι επόμενες γενιές έχουν πολλά να πάρουν διαβάζοντας τα άρθρα αυτά του Μανόλη Καλαιτζάκη που ήταν αφησε εποχή και σαν δημοσιογράφος και σαν δήμαρχος Αλλά κυρίως σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Α ΜΕΡΟΣ
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

ΜΕ ΑΠΟΡΙΑ παρατηρούμε και μείς ως και συμπολίτες την αδικαιολόγητη καθυστέρηση για την έναρξη των εργασιών ανεγέρ¬σεως του νέου κτιρίου της Εθνι¬κής Τραπέζης στην πόλη μας.
Βεβαίως γνωρίζουμε ότι το θέ¬μα έχει εμπλακή εις τα γρανάζια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τα εμπόδια της οποίας δεν μπό¬ρεσε να ξεπεράση ούτε ή Εθνική Τράπεζα.
Όμως αύτη η εκκρεμότης μακροημερεύει και αρκετοί συμπολί¬τες άρχισαν να αναρωτιούνται εάν τελικά η Τράπεζα θα ανεγείρη το νέο μέγαρο της στο Ρέθυμνο.
Εν τω μεταξύ η μεταστέγαση του Υποκαταστήματος σ’ ένα «μαγαζί» μπορεί βέβαια σαν προσωρινή, πρόχειρη και αναγ¬καία λύση να ήταν ανεκτή, αλλά καθώς χρονίζει παίρνει διαστά¬σεις δραματικής καταστάσεως τόσο για το προσωπικό του Υποκαταστήματος το οποίο κυριο¬λεκτικά εγκλωβισμένο ασφυκτιά και δεν μπορεί να εργασθή με τέτοιες ανθυγιεινές συνθήκες, όσο και για τους πελάτες οι οποίοι συνωθούνται και «πιάνεται η ψυ¬χή τους» μόνο που αντικρίζουν αυτή την κατάσταση. Διότι πρα¬γματικά είναι να άπορη κανείς πώς τόσοι υπάλληλοι και γρα¬φεία χωρούν σε τόσο μικρό χώρο και πώς εργάζονται άνθρωποι μέ¬σα σε τέτοια αποπνυκτική ατμόσφαιρα.
Επειδή λοιπόν η Εθνική Τρά¬πεζα πιστεύομεν ότι ενδιαφέρε¬ται δια την υπό υγιεινές και α¬νεκτές συνθήκες εργασία του προσωπικού της και φροντίζει δια την ευπρόσωπη, πολιτισμένη και υποδειγματική εμφάνιση των Υ¬ποκαταστημάτων της, θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν μπορεί επί πο¬λύ ακόμη να ανέχεται την σημερινή μονιμοποιηθείσα «προσωρι¬νή» κατάσταση της στεγάσεως του Υποκαταστήματος Ρεθύμνης και θα πράξη κάθε τι το δυνατό για να τερματισθή.
Τολμούμε δε να πούμε ότι όσο ταχύτερο το πράξη τόσο καλύτε¬ρο θα είναι για το κύρος της το οποίο δοκιμάζεται στα μάτια των πελατών της εξ αιτίας της σημερινής, υπό συνθήκες «τεκέ», στε¬γάσεως του Υποκαταστήματος Ρεθύμνου.

ΜΕΓΑΛΑ και σπουδαία πρά¬γματα συμβαίνουν στον ευδαίμονα τόπο μας, χωρίς «να παίρ¬νουμε πρέφα» εμείς οι μακάριοι κάτοικοί του. . . .
Έτσι μαθαίνουμε από μεγάλη τουριστική στήλη αθηναϊκής εφημερίδος ότι «το Ρέθυμνο απόκτη¬σε το πρώτο μεγάλο ξενοδοχεια¬κό συγκρότημα πού στοίχισε 67. 000.000 δραχ. και ανήκει στην β’ κατηγορία. Έχει δυναμικότη¬τα 407 κλινών και αποτελείται από 61 μπαγκαλόους κι ένα ξενοδοχείο. Περιλαμβάνει χώρους για σκοποβολή, αθλοπαιδιές, τρία μπαρ, κατάστημα, ιατρείο, νάιτ – κλαμπ, δύο πισίνες κ.λ.π. Καλύπτει έκταση 205 στρεμμά¬των και έχει επίπλωση σε κρητι¬κό στυλ».
Τώρα θα μας ρωτήσετε που λει¬τουργεί αυτό το μεγάλο συγκρότημα και δεν το μάθαμε εμείς. Μη στενοχωριέστε όμως γιατί τέ¬τοιο συγκρότημα δεν υπάρχει. Επειδή ακόμη κτίζεται… Κι αν θέλετε να βεβαιωθείτε «κλείσετε» δωμάτιο για το Σαββατοκύριακό σας.
Είναι όμως ανάγκη να διαφημίζονται ανύπαρκτα για την ώρα ξενοδοχεία και να δημιουργούν¬ται στους μη γνωρίζοντες εσφαλ¬μένες εντυπώσεις με αποτέλεσμα να εκτίθεται και να δυσφημείται ο τόπος μας;

ΕΝΑ από τα δεινότερα… δει¬νά της ελληνικής τηλεοράσεως είναι, νομίζουμε, η εμφάνιση Ελ¬λήνων τραγουδιστών και τραγου¬διστριών, που τραγουδούν μόνο ξένα τραγούδια. Δηλαδή για την ακρίβεια ούτε «ξένα» δεν είναι, αλλά «αλαμπουρνέζικοι» στίχοι γραμμένο: από Έλληνες «γλωσ¬σομαθείς τραγουδοποιούς, σε «ποπ μουσική».
Και είναι βέβαια δικαίωμα των παιδιών — διότι περί παι¬διών πρόκειται — να γράφουν στα «μοντέρνα κύματα» ότι μου¬σική και στίχους θέλουν με την ελπίδα ότι θα δρέψουν — όπως δυστυχώς και τόσοι άλλοι — καλλιτεχνικές δάφνες. Είναι όμως σωστό να παρουσιάζη η ελληνική τηλεόραση συνέχεια αυτούς τους τραγουδιστές με τα φρικαλέα «αγγλικά», «γαλλικά» και δεν συμμαζεύεται… τραγούδια; Χά¬θηκαν τα ελληνικά τραγούδια και οι «Ελληνόφωνοι» τραγουδιστές που να γνωρίζουν την καλή ελ¬ληνική μουσική;
Νομίζουμε ότι το Ε.Ι.Ρ.Τ. θα πρέπει εκτός των άλλων να φροντίζη για την εθνική αξιοπρέπεια μας, η οποία ασφαλώς θίγεται με τους πιθηκίζοντες νεαρούς και νεαρές πού δίδουν την εντύπωση στους θεατές της Τ.V. ότι δεν υπάρχει ελληνική μουσική και ότι μιλούνται στην χώρα μας όλες οι γλώσσες εκτός από την Ελλη¬νική.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 1972

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Η κατ’ ευχήν επίλυσης τριών σοβαρών θεμάτων της πόλεως

Μεταξύ των πολλών και σοβα¬ρών επιτευγμάτων του Δήμου μας. τα όποια εξέθεσεν την παρελθού¬σαν Κυριακήν εις την Έκθεσιν Πεπραγμένων του ο Δήμαρχος κ. Δημήτριος Αρχοντάκης, ιδιαιτέραν σημασίαν φρονούμεν ότι έχει δια την πόλιν μας η επίτευξης συμφωνίας μεταξύ Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, Νομαρχίας και Δήμου Ρεθύμνης δια την θέσιν του νέου Διοικητηρίου και του Αθλητικού Κέντρου.
Βάσει της συμφωνίας αυτής, η επίτευξης της οποίας, σημειωθήτω, απήτει τόλμην, φαντασίαν και λεπτούς συνδυασμένους χειρισμούς, επιτυγχάνονται δια την πόλιν τα εξής τρία σημαντικά θέματα;
α) Το σημερινόν Νομαρχιακού Μέγαρον περιέρχεται εις τον Δήμον μας, ο οποίος θα διατήρηση τούτο ως μνημείων και θα το χρησιμοποίηση — διασκευάζων τούτο εσωτερικώς — είτε ως Μουσείον είτε ως άλλο τι, ότι αι αναπτυξιακαί ανάγκαι της πόλεως απαιτήσουν.
β) Η Γ.Γ.Α. θα παραχώρηση τον χώρον του σημερινού Εθνι¬κού Γυμναστηρίου δια την ανέγερσιν του νέου Διοικητηρίου Ρε¬θύμνης και
γ) Ο Δήμος Ρεθύμνης θα πα¬ραχώρηση εις την Γ.Γ.Α. έκτασιν 45 περίπου στρεμμάτων εις Μισσύρια δια την ανέγερσιν του νέου Εθνικού Σταδίου της πόλεως και την σταδιακήν δημιουργίας Αθλητικού Κέντρου Ρεθύμνης. Εκ των ανωτέρω λοιπόν ευκό¬λως και σαφώς καταφαίνεται ότι συνδυάζεται η κατ’ ευχήν λύσις τριών σοβαρών προβλημάτων της πόλεως μας και συγκεκριμένως:
1. Η διατήρησις του παλαι¬ού Διοικητηρίου ως μνημείου. Πράγμα το όποιον όχι μόνον ήτο εις τας επιδιώξεις του Δήμου και επεβάλλετο, άλλα και ήτο σύμ¬φωνον προς τας απόψεις του συνόλου των συμπολιτών — καίτοι η εφημερίς μας είχεν εκφράσει αντίθετον άποψιν. Συγχρόνως δε περιέρχεται εις την κυριότητα του Δήμου μας εν μεγάλης αξίας ακίνητον, το όποιον όχι μόνον ως Mουσείον, αλλά ποικιλοτρόπως δύναται να χρησιμοποιηθή και να αξιοποιηθή μελλοντικής, μη αποκλειομένης και της χρήσεως του δι’ ένα ακόμη μεγαλύτερον και σοβαρώτερον σκοπόν ο οποίος αρχίζει δια το Ρέθυμνον να διαγράφεται.
2. Η εξασφάλισις του χώρου του Γυμναστηρίου δια την ανέγερσιν του νέου Διοικητηρίου. Χώ¬ρος ιδεώδης ο οποίος επιτρέπει την άνετον ανέγερσιν συγχρόνου, καλλιπρεπούς μεγάρου με δυνα¬τότητας δημιουργίας πέριξ αυτού χώρων πρασίνου, πάρκινγκ κ.λ.π., χωρίς να παραβλάπτεται το περιβάλλον και να αποκόπτεται η περιοχή από την θέαν της θαλάσσης.
Η κατάργησις δε του Γυμνα¬στηρίου, εν συνδυασμό με την υπάρχουσαν πλατείαν και την ρυμοτόμησιν του Στρατοπέδου Κουνδουράκη, ως και με την ανέγερσιν του Δικαστικού Μεγάρου, αναμφισβητήτως αποτελεί την ιδεωδεστέραν πολεοδομικής διαμόρφωσιν αυτής της δυτικής πλευράς της πόλεως η οποία και θα κοσμηθή δια δύο μεγάρων (Διοι¬κητηρίου και Δικαστικού) και θα απόκτηση αξιόλογους πνεύμονας πρασίνου και ακαλύπτους χώρους.
Δέον επίσης να τονισθή ότι δι’ αυτής της σοφής λύσεως απο¬φεύγεται η δυσχερής — αν όχι αδύνατος — και δαπανηρά μεταστέγασις των διοικητικών και δι¬καστικών υπηρεσιών η οποία άλ¬λως θα ήτο αναπόφευκτος.
Και, τέλος, ο Δήμος Ρε8ύμνης αναλαμβάνει την υποχρέωσιν της παραχωρήσεως της αναγκαιούσης εκτάσεως δια την κατασκευήν του Εθνικού Σταδίου και ούτω αίρεται πλέον κάθε εμπόδιον δια την εκ μέρους του Γ.Γ.Α. κ. Ασλανίδη εκπλήρωσιν παλαιάς υποσχέ¬σεώς του δια την δημιουργίαν εις χώρον κατάλληλον του Αθλη¬τικού Κέντρου Ρεθύμνης θέμα δια το οποίον υπήρξαν προς στιγμήν φόβοι ότι θα χαθή.
Δεν δυνάμεθα λοιπόν παρά να συγχαρώμεν τον Δήμαρχον κ. Αρχοντάκη τόσον δια την σύλληψιν της ευφυούς ιδέας της επιτυχέστατης επιλύσεως του τριπτούχου αυτού των θεμάτων της πόλε¬ως μας,, όσον και δια την επίπονον και μετά λεπτών χειρισμών προώθησίν της παρά τοις αρμοδίοις και της επιτεύξεως συμφω¬νίας έπ’ αυτής. Ως επίσης και τον Νομάρχην κ. Νικούλην όστις από της πλευράς του, είδεν εξ αρ¬χής με συμπάθειαν την προσπά¬θειαν του κ. Δημάρχου και συνέβαλεν εις την επίτευξιν της συμ¬φωνίας μεταξύ των αρμοδίων υ¬πηρεσιών δια την, συμφώνως προς τας απόψεις του Δήμου μας, επίλυσιν των θεμάτων τούτων.
Να τονίσωμεν δε τέλος ότι θεωρούμεν εξαιρετικήν χαράν και ικανοποίησιν οσάκις έχομεν την ευκαιρίαν να εξάρωμεν τοιαύτας επιτυχείς και συνδυασμένος ενερ¬γείας επί θεμάτων σχέσιν εχόν¬των με την καθόλου αναπτυξιακήν προσπάθειαν την οποίαν έχει αναλάβει ο Δήμος μας και η όποια, ως εικός, ευμενώς επηρεά¬ζει την ανάπτυξιν ολοκλήρου του Νομού.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ Κ. ΑΛΕΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙΝ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ

Από μακρυνόν Γιοχάνεσμπουργκ ήλθεν ως πληροφορού¬μεθα, η γενναιόδωρος προσφορά εκλεκτού συμπατριώτου μας, δια την διοργάνωσιν του Ρεθυμνιακού Καρναβάλου 1972.
Πρόκειται περί του εκεί άρι¬στα εγκατεστημένου Ρεθυμνίου Κ. Αλέκου Κοντογιάννη, ο όποιος πληροφορηθείς δια την ωραίαν φιλοπρόοδον προσπάθειαν των συμ¬πατριωτών του, έσπευσε να αποστείλη την εκ 10.000 δραχμών προσφορών του.
Η τόσο ευγενής και αυθορμή¬τος αυτή χειρονομία του αγαπητού κ. Αλέκου Κοντογιάννη, η οποία έρχεται εις συνέχισαν και άλλων προηγουμένων εκδηλώσεων αγάπης και ενδιαφέροντος του δια την γενέτειραν, είναι, φρονούμεν, ιδιαιτέρως συγκινητική και ενθαρρυντική. Διότι προέρχε¬ται από εν ξενητεμένον τέκνου της Ρεθύμνης το οποίον δεικνύει ότι, καίτοι μακράν ευρισκόμενου, συμπαρίσταται, συναγωνίζεται και συνδράμει ηθικώς και υλικός κάθε ωραίαν προσπάθειαν δια τον τόπον του, αποδεικνύει δε ότι το Ρέθυμνον δύναται να ελπιζή και να υπολογίζη μεγάλως εις τα ξενητεμένα τέκνα του και ότι δεν είναι μικρόν και ανήμπορον όταν έχει Ρεθυμνίους με εστραμμένας την καρδίαν και την σκέψιν προς αυτό, ως τον Αλέκον Κοντογιάννη.
Δια τούτο και συγχαίροντες εκφράζομεν τας ευχαριστίας μας προς τον εκλεκτόν και με αμόλυν¬τον Ρεθυμνιακήν καρδίαν φίλον, δια την σοβαράν οικονομικήν ενίσχυσιν αλλά και την τόνωσιν και την αισιοδοξίαν την οποίαν φέρουν δια το Ρέθυμνον και τους κατοίκους του ευγενείς χειρονομίαι ως η ιδική του.
Καλή του ώρα εκεί πού ευρί¬σκεται.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 8 Μαρτίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

ΤΟ ΓΡΑΨΑΜΕ και προχθές, το ξαναγράφουμε και πάλι με αγωνία κι ανησυχία παρακολουθεί ο κάθε εχέφρονας Έλληνας τα διαδραματιζόμενα στην μαρ¬τυρική Κύπρο, όσα βέβαια μπορεί να δη κάτω από την θολή α¬τμόσφαιρα που έχει δημιουργηθή. Δεν μπορεί όμως να χωρέση ο νους του απλού — έστω και απλοϊκού — Έλληνα, ορισμένες αντιδράσεις και παρεμβάσεις σαν εκείνη την βραδυφλεγή έκρη¬ξη των τριών Μητροπολιτών της Κύπρου πού ζητούν άρον – άρον από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να παραιτηθή γιατί τάχατες ανακάλυψαν… ότι το αξίωμα του είναι ασυμβίβαστο με το προε¬δρικό και σαν εκείνη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθη¬νών πού με επιστολή του δίδει μαθήματα πατριωτισμού και εκ¬κλησιαστικής τάξεως στον συνά¬δελφο του της Κύπρου κι αφήνει να εννοηθή ότι του υπόσχεται τον Πατριαρχικό Θρόνο.
Και δεν τα χωρά αυτά ο νους μας διότι εμείς πιστεύαμε πώς τέλος πάντων δεν κανονίζονται… τόσο εύκολα και σίγουρα τα της καταλήψεως του Πατριαρχικού Θρόνου κι ούτε μπορεί να είναι αυτά προκαθορισμένα.
Ύστερα γεννάται και μια άλ¬λη απορία στους απλοϊκούς — όπως είπαμε — Έλληνες:
Αρχιεπίσκοπο Κύπρου δεν θέ¬λουμε τον Μακάριο και Οικουμε¬νικό Πατριάρχη θα τον κάνουμε;

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, δυστυχώς, η στήλη να κλείση τα «ευήκοα ώτα» της και να μην ακούση τις συγκρατημένες μεν, πλην όμως έντονες διαμαρτυρίες του κοινού για την απότομη και μεγάλη αύξηση της τιμής των εισιτηρίων της αστικής συγκοινωνίας.
Γενικό βεβαία, πανελλήνιο, το μέτρο της αυξήσεως, και αμέτο¬χοι οι λεωφορειούχοι μας σ’ αυτό. Και γνωστό το γεγονός ότι, στο Ρέθυμνο τουλάχιστο, πολλές φορές τα αστικά λεωφορεία έ¬χουν παθητικό. Δεν διαφεύγει επίσης της προσοχής του κοινού ότι η αύξηση επεβλήθη από την γενομένη αύξηση των αποδοχών του προσωπικού την οποία έπρεπε — ποιος άλλος; — να –πληρώσει το επιβατηγό κοινό.
Οι διαμαρτυρίες όμως περισ¬σότερο στρέφονται στο απότομο και υψηλό ποσοστό της αυξήσεως άλλα και στον τρόπο κατανομής της. Διότι λ.χ. δεν καίει τον Ρεθεμνιώτη επιβάτη μόνο το γεγο¬νός ότι από 2.90 δραχ. που πλήρωνε μέχρι το Ατσιπόπουλο θα πληρώνη τώρα 4 δραχ. Αλλά τον καίει και το ότι 4 δραχ. θα πληρώση είτε στο Ατσιπόπουλο πάει είτε στον Πρινέ είτε και στην Γωνιά.
Καθώρισε δηλαδή το Υπουργείο προκειμένου να περιορίση τον αριθμό των εισιτηρίων, ενι¬αία τιμή εισιτηρίου δια πολλά δρομολόγια, πράγμα το οποίο και τους επιβάτες ενοχλεί και ζη¬μιώνει και το Αστικό Κ.Τ.Ε.Λ Ρεθύμνης δεν φαίνεται μα ωφελή.
Πιστεύεται δε ότι με λίγη κα¬λή θέληση και προσπάθεια θα μπορούσε να γίνη μια δικαιότερη κατανομή της αυξήσεως στην τι¬μή των εισιτηρίων, ιδίως στις ενδιάμεσες διαδρομές, ώστε χωρίς να μειωθούν τα έσοδα να μην εί¬ναι τόσο προκλητική η αύξηση για ορισμένες διαδρομές.
Κι αυτό ελπίζουμε ότι θα γίνη. Και πρέπει να γίνη. Διότι περιττό να πούμε πόσο ευαίσθη¬το είναι το κοινό σ’ αυτές τις αυ¬ξήσεις και πόσο στενάζει οικονομικά εξ αίτιας των. Ώστε να πρέπει τουλάχιστο να επιβάλλονται αυτές σιγά – σιγά και με το μαλακό και με τρόπο τέτοιο — προηγουμένη ενημέρωση και παραπέτρισμα — πού να μη το προκαλούν. Η Κυβέρνησις δε μέχρι τώρα μας είχε δείξει ότι είχε την σχε¬τική «σπεσιαλιτέ»… Γιατί την εγκατέλειψε στις αλλαγές των τιμών των συγκοινωνιακών μέ¬σων;

ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ και σοβαρό ελ¬ληνικό περιοδικό διαβάσαμε πριν από μέρες, τα πολλά και καλά λόγια πού έγραψε για το τουρι¬στικό χωριό του Νομού μας Α¬γία Γαλήνη με τα πολύ ήπιο κλί¬μα, πού παρουσιάζει αύτη την εποχή την μεγαλύτερη κίνηση ξέ¬νων στην Κρήτη με πάνω από 500 τουρίστες οι όποιοι την έ¬χουν μετατρέψει σ’ ένα μεγάλο τουριστικό «στρατόπεδο».
Με πικρία όμως είδαμε ότι ο συντάκτης του ρεπορτάζ πληρο¬φορεί τους αναγνώστες του πε¬ριοδικού ότι στην Αγία Γαλήνη μπορούν να φθάσουν από το… Ηράκλειο. Και γι’ αυτό βέβαια δεν έχει άδικο ούτε φταίει ο άνθρωπος. Διότι δυστυχώς αυτό γί¬νεται χρόνια τώρα. Κι ενώ η Α¬γία Γαλήνη είναι χωριό του Νομού μας, ενώ έχει αναπτύξει σε θαυμαστό βαθμό τον τουρισμό και μάλιστα τον χειμερινό, ουσιαστικά μένει απομονωμένη κι αποκομμένη από το Ρέθυμνο κι όσοι ξένοι φθάνουν σ’ αύτη πη¬γαίνουν και γυρίζουν από το Η¬ράκλειο.
Κι όλα αυτά εξ αίτιας του δρόμου, του δρόμου πού. τόσα χρόνια τώρα κατασκευάζεται κι όλο παραμένει σε άθλια κατά¬σταση, λες και μένει επίτηδες πίσω, για να ωφελείται και μ’ αυτό τον τρόπο το Ηράκλειο,
Για τον δρόμο αυτό πού τόσες φορές έχουμε γράψει και φωνάξει ότι πρέπει το ταχύτερο να γίνη, αν θέλουμε όχι μόνο ν’ αποκτήσουμε εύκολη και άνετη επικοινωνία με την Αγία Γαλήνη, αλλά και να τραβήξουμε προς την πόλη μας το τουριστικό ρεύ¬μα πού κινείται στην νότια Κρή¬τη και να βρεθή μ’ αυτό τον τρό¬πο το Ρέθυμνο στο κέντρο ενός τουριστικού κυκλώματος.
Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν δίδει σημασία. Κι όλο ακούμε πώς ο δρόμος ΘΑ γίνη, αλλά δεν γίνεται. Όταν δε καμιά Φορά γίνη ίσως να μη χρειάζεται πια διότι πιθανόν να έχουν δημιουργηθή άλλες συνθήκες διακινήσε¬ως αυτού του τουριστικού ρεύμα¬τος.
Αλλά κατά τα άλλα το Ρέθυ¬μνο αναπτύσσεται… και τουρι¬στικά.

ΟΠΩΣ ενεγράφη και από την εφημερίδα μας μελετάται υπό του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας η σταδιακή καθιέρωση του λίτρου ως μονάδος μετρήσεως των υ¬γρών.
Βέβαια τούτο θα γίνεται για πρακτικούς λόγους, πιθανόν δε και για λόγους Κοινής Αγοράς, και ακόμη γιατί όλα αυτά θεω¬ρούνται και ένα είδος «εξευρωπαϊσμού» και προόδου μας.
Πάντως ελπίζουμε ότι οι αρ¬μόδιοι θα προσέξουν καλά το θέ¬μα και θα φροντίσουν να γίνη σω¬στή και συστηματική ενημέρωση του κοινού ώστε να αποφευχθούν οι συνέπειες της συγχύσεως και της αναστατώσεως που αναπόφευκτα προκαλούνται από την κα¬θιέρωση νέων μέτρων και σταθμών.
Διότι, όπως ενθυμούμεθα όλοι, όταν καθιερώθηκε το κιλό αντί της οκάς σαν μονάδα βάρους ο κόσμος είδε κι έπαθε να συνηθίση πολλές φορές δε έπεφτε θύμα των επιτηδείων κι επλήρωνε το κιλό για οκά… Αν και τελικά βέ¬βαια με το πρακτικό ρωμέϊκο πνεύμα… εξισώθηκε σχεδόν σ’ όλα τα είδη ή τιμή της οκάς με του κιλού κι έτσι νόμιμα πια κι αγόγγυστα οι Έλληνες έμαθαν να πληρώνουν τα 312,5 δράμια για 400…
Επειδή λοιπόν και το λίτρο συμβαίνει να’ ναι μικρότερο του κιλού, θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα ληφθούν όλα τα μέτρα ώστε ν’ αποφευχθή η λάου – λάου προαγωγή της τιμής του και οι καη¬μένοι οι Πανέλληνες να πληγώ¬νουν λ.χ. ένα κιλό και να πίνουν μόνο ένα λίτρο κρασί.
Φθάνουν οι άλλες αυξήσεις.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 1 Απριλίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Λευτεριά και Κρήτη

ΑΝ ΚΡΗΤΙΚΟΙ θα πρέπει και πάλι να εκφράσουμε την πι¬κρία και το παράπονό μας γιατί και φέτος κατά τις τρεις και πάνω μέρες πού κράτησε ο πανηγυ¬ρισμός της Εθνικής Παλιγγενε¬σίας δεν ακούσαμε και δεν είδα¬με ν’ αναφερθή το παραμικρό για την Κρήτη, από την Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο κι’ όλα τα άλλα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Όλα τα μέρη της Ελλάδος α¬ναφέρθηκαν, για όλα βρέθηκε έ¬νας λόγος να εξάρη την συμβολή τον στον Αγώνα και μόνο η Κρή¬τη έμεινε και πάλι έξω, λες και δεν αποτελεί κομμάτι ελληνικής γης, λες και την κατοικούν ακό¬μη σκλάβοι.
Κι όμως καλά το ξέρουν όλοι πώς χωρίς Κρήτη Ελλάδα ίσως να μην υπήρχε, πώς σ’ αυτό το Νησί γεννήθηκε η Λευτεριά, γιατί σ’ αυτό γεννιούνται οι Ελεύθεροι Άνθρωποι πού καμιά δύναμη στον κόσμο δεν βρέθηκε α¬κόμη να τους υποδουλώση, πώς και στους χρόνους της από απαίσιας σκλαβιάς, η Λευτεριά στην Κρήτη και στις ψυχές των Κρητικών εύρισκε καταφύγιο, και πως ταύτη η Γη των Ηρώων στάθηκε πάντα το προπύργιο και η κιβωτός της ψυχής, του πνεύμα¬τος και της τιμής της Ελλάδος.
Όπως καλά γνωρίζουν ότι η Κρήτη δεν περίμενε το ’21 για να ξεσηκωθή, αλλά και πριν και μετά απ’ αυτό οι Κρητικοί, μόνοι, αβοήθητοι η και προδομένοι αγωνίζονταν για να αποτινάξουν τον ζυγό, κάτω από τον οποίο ποτέ δεν έβαλαν το κεφάλι, προσφέροντας αφειδώλευτα την ζωή τους και κάνοντας τον ΘΑΝΑΤΟ = ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Και δεν περίμενε βέβαια κα¬νείς να δη την μεγάλη, την αληθινή, την μοναδική Ιστορία της Κρήτης γραμμένη και διδασκομένη.
Είναι αδύνατο να γραφή αυτή η ιστορία των γιγάντων και ημιθέων και να χωρέσουν στις σελίδες του οποιουδήποτε βιβλί¬ου τα κατορθώματα, οι ηρωισμοί, οι θυσίες, οι εθελοθυσίες ενός ο¬λόκληρου λαού που επί αιώνες δεν σταμάτησε ν’ αγωνίζεται και να κάνη τον θάνατο — τραγούδι και την ζωή — λευτεριά, πού πο¬λεμούσε όχι για να γραφτή στην ιστορία, αλλά γιατί δεν μπορούσε ούτε στιγμή να ζήση στην σκλαβιά, και που γεννούσε παιδιά όχι για να ζήσουν αλλά για να πολεμήσουν και να πεθάνουν κι αυτά για την Λευτεριά και την Κρήτη.
Περιμένει όμως και πιστεύει ο καθένας πώς μπροστά σ’ αυτό το Άγιο Δισκοπότηρο που λέγε¬ται Κρήτη, οι άλλοι Έλληνες έ¬χουν χρέος και τιμή να γονατί¬ζουν και να προσκυνούν και να μεταλαμβάνουν οι νεώτερες ιδίως γενιές, τα νάματα της ψυχής, του πνεύματος και του ηθικού μεγα¬λείου του Κρητικού Λαού, να αντλούν διδάγματα και παραδεί¬γματα Ελληνικού, Ελεύθερου, Εύψυχου και Υψιπετούς Βίου.
Και τούτο όχι βέβαια για την Κρήτη, τους Ήρωες και Μάρτυ¬ρες της ή τους απογόνους των. Αλλά για τους άλλους και για την Ελλάδα.
Γιατί — είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν — ότι μεγάλο, υ¬ψηλό, σπουδαίο και ωραίο Ελ¬ληνικό, αρχίζει από την Κρήτη και τελειώνει στην Κρήτη.

Μια πρωθυπουργική υπόσχεση

ΕΣΤΩ και κάπως αργά θα πρέπει να εκφράσωμεν μια απορία μας επί μιας πρωθυπουργικής υποσχέσεως.
Μιλώντας προς τους εφοπλι¬στές ο κ. Πρωθυπουργός κατά την τελετή πού ανακήρυξαν ισόβιο ε¬πίτιμο πρόεδρο τους, υπεσχέθη μεταξύ των άλλον («πήτε μου τι άλλο θέλετε να σας δώση η Πα¬τρίς») προκειμένου να υψώσουν την Κυανόλευκον στα πλοία των, ότι προσφέρεται να μειώση δια τους υιούς των την στρατιωτική θητεία από 24μηνο σε τρίμηνο.
Κι αν λοιπόν δεν έχει κανείς απορία για τις οικονομικές παραχωρήσεις και διευκολύνσεις πού δίδει η ναυτιλιακή πολιτική της Κυβερνήσεως προς τους εφοπλιστές, κι αν δεν έχει αμφιβο¬λίες για την ωφελιμότητα και την συμβολή της σημερινής εμπορικής ναυτιλίας στην οικονο¬μική ανάπτυξη και εις το εθνικό εισόδημα της χώρας, δικαιολο¬γημένα, νομίζομε, απορεί για την σκοπιμότητα αυτής της χάρης πού υποσχέθηκε ο κ. Πρωθυπουργός στους γιους των Ελλήνων εφοπλιστών.
Διότι δεν μπορεί να εννοήση κανείς γιατί να δοθή αυτό το προνόμιο στους «κανακάρηδες» των εφοπλιστών, όταν δεν έχη μειωθή ακόμη η στρατιωτική θητεία των νέων Ελλήνων επιστημόνων οι όποιοι όντως θα προσ¬φέρουν περισσότερα και θα συμβάλουν στην πνευματική, οικονο¬μική και κοινωνική ανάπτυξη της Ελλάδος. Και είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιο σκοπό θα εξυπηρετήση αυτή η διευκόλυνση για τους εφοπλιστοπαίδες οι οποίοι ούτε οικονομικά, ούτε οικογενειακά, ούτε Θέματα σπουδών αντιμετωπίζουν στρατευόμενοι, διότι τα καράβια των μπαμπάδων των συνεχίζουν — έτσι κι αλλιώς — να διασχίζουν τους ωκεανούς, να πλουτίζουν και ν’ αυξάνονται. Ίσως κανείς άλλος νέος Έλλην στρατευόμενος δεν είναι τόσο ελεύθερος φροντίδων και επαγγελματικών και οικογενειακών βα¬ρών, όσο οι πλούσιοι κι ανέμελοι γιοι των εφοπλιστών οι οποίοι κατά κανόνα κάνουν τις ατέλειωτες κι αδιάκοπες διακο¬πές των στα διεθνή θέρετρα και τα κοσμικά κέντρα των ευρωπαϊ¬κών πρωτευουσών.
Ποια λοιπόν δημιουργική δρα¬στηριότητα των διακόπτει η στρατιωτική θητεία και πρέπει να μειωθή; Και προ πάντων ποιόν «εθνικό σκοπό» και ωφέλεια για το Κράτος θα εξυπηρέτηση αυτή η ουσιαστική απαλλαγή των εφοπλιστοπαίδων από την υποχρέωση της στρατιωτικής θητείας, η οποία αν μη τι άλλο θα έλθη και σε αντίθεση με την βολική Συνταγματική αρχή ότι «Οι Έλλη¬νες είναι ίσοι ενώπιον των Νό¬μων.».

Τουριστικά ποικίλα

ΑΠΟΤΟΜΑ αυξήθηκε τις τελευταίες μέρες η τουριστική κίνηση στην πόλη μας και είναι τόσο με¬γάλη ώστε να έχη γίνει προβληματική η εξεύρεση κρεβατιού στα — λιγοστά άλλως τε — ξε¬νοδοχεία μας.
Αυτή η αύξηση από άλλους μεν θεωρείται εποχιακή (λόγω των εορτών του Πάσχα) από άλλους δε αποδίδεται στην συμπτωματι¬κή άφιξη πολλών κρουαζιερόπλοιων στον λιμένα του Ηρακλείου, από τα όποια γκρούπς ξένων διασκορπίστηκαν για λίγες μέρες σ’ όλη την Κρήτη.
Όπως κι αν έχη όμως το πράγμα γεγονός είναι ότι η του¬ριστική κίνηση άρχισε πια; έντο¬νη και έτσι έντονη φαίνεται ότι θα συνεχισθή.

ΒΟΗΘΟΥΝΤΟΣ και του και¬ρού οι ξένοι επισκέπτες της πό¬λης μας εγκαινίασαν από προ¬χθές την νέα κολυμβητική περίο¬δο και η Πλαζ μας άρχισε να ξαναβρίσκη τους ημεδαπούς και αλ¬λοδαπούς πιστούς θαμώνες άλλα και θεάμονές της…

Η ΕΞΑΡΣΗ της τουριστικής κινήσεως, με τα γκρούπς των ξένων να περιφέρονται στα διάφο¬ρα αξιοθέατα και μνημεία της πόλης, ετόνισε πάλι μια έλλειψη πού τόσα χρόνια μένει απαρατή¬ρητη.
Την ανάγκη, δηλαδή, υπάρξε¬ως ξενόγλωσσων επιγραφών — στις τρεις τουλάχιστο σπουδαιό¬τερες ευρωπαϊκές γλώσσες —που να αναφέρουν — έστω — περί τίνος μνημείου πρόκειται.
Η δαπάνη είναι ασήμαντη μπροστά στην διευκόλυνση αλλά και το ενδιαφέρον που θα παρεί¬χαν αυτές οι επιγραφές, στους ξένους.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 22 Απριλίου 1972

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Ανάγκη ενισχύσεως του αθλητισμού μας

ΕΙΣ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟΝ φύλλον μας εδημοσιεύθη επιστολή του Αθλητικού Γυμναστικού Ομίλου Ρεθύμνης, εις απάντησιν σχολίου του αθλητικού συντάκτου της ε¬φημερίδος μας, δια του οποίου εχαρακτηρίζοντο ως μη κολακευ¬τικά και ικανοποιητικά δια τους Ρεθυμνίους αθλητάς τα αποτελέσματα των διεξαχθέντων εις Ηρακλείου την 16-4-72 Παγκρητίων Αγώνων.
Το συμπέρασμα εκ της εν λό¬γω επιστολής του ΑΓΟΡ είναι, νομίζομεν, ότι τα αίτια αυτής της μειωμένης αποδόσεως των α¬θλητών μας είναι δύο αφ’ ενός μεν η έλλειψης καταλλήλων εγ¬καταστάσεων και σταδίου εις την πόλιν μας και αφ’ ετέρου η στέρησις των αθλητικών συλλόγων μας των αναγκαίων μέσων δια την ανύψωσιν του αθλητισμού.
Προκύπτει δηλαδή και δια τον κλασσικόν αθλητισμόν εκείνο το όποιον έχομεν τονίσει και δια το ποδόσφαιρον. Ότι δεν αρκεί μό¬νον η προσπάθεια και η συμπαράστασης των φιλάθλων και ο ζή¬λος και η φιλοτιμία των αθλη¬τών, αλλά απαιτείται και η υλι¬κή συμπαράστασις των αρμοδίων δια την παροχήν όλων των αναγ¬καίων μέσων προς ανάπτυξιν του αθλητισμού.
Και το μεν θέμα της αποκτή¬σεως νέου συγχρόνου Σταδίου, γνωρίζομεν ότι εισήλθεν εις μίαν νέαν φάσιν η οποία ελπίζομεν να μη χρονίση επί πολύ, αλλά και η οποία δεν μας επιτρέπει να ζητώμεν νέας εγκαταστάσεις και βελτιώσεις του σημερινού (πα¬λαιού) Γυμναστηρίου το οποίον μέλλει να εγκαταλειφθή.
Δεν δυνάμεθα όμως να εύρωμεν λόγον και να δικαιολογήσωμεν την αδιαφορίαν και την εγκατάλειψιν η οποία επιδεικνύεται προς τους Αθλητικούς Συλλόγους μας οι οποίοι στερούνται των στοιχειωδέστερων μέσων δια την προπόνησιν των αθλητών των και ουδεμία ενίσχυσιν λαμβάνουν δια την κάλυψιν έστω μέρους των εξόδων των.
Και μόνον τα αναφερόμενα εις την επιστολήν του Α.Γ.Ο.Ρ. περί των συνθηκών υπό τάς οποίας γίνονται αι προπονήσεις των α¬θλητών είναι αρκετά δια να δώ¬σουν μίαν εικόνα της αδιαφορίας την οποίαν επιδεικνύουν οι αρμόδιοι δια την ανάπτυξιν του αθλητισμού αλλά και να καταδείξουν τον ηρωισμόν και τον ζήλον των αθλητών και αθλητριών μας που εξακολουθούν υπό τοιαύτας απαραδέκτους συνθήκας να αθλούνται.
Μία τοιαύτη όμως εγκατάλειψις των αθλητικών συλλόγων μας αν προηγουμένως ήτο απαράδε¬κτος, σήμερον είναι ασυγχώρητος και αδιανόητος, καθ’ ην στιγμήν λέγεται και γράφεται ότι χάρις εις το ΠΡΟ – ΠΟ εκατομμύρια εκατομμυρίων διατίθενται δια την δημιουργίαν σταδίων, γυμναστηρίων και άλλων αθλητικών εγκαταστάσεων και εις το τελευταίον χωρίον της χώρας, ενώ εκατοντάδες συλλόγων και σωμα¬τείων λαμβάνουν σεβαστά ποσά ως οικονομικήν ενίσχυσιν, δια την κάλυψιν των εξόδων των και δια την απόκτησιν των αναγκαίων αθλητικών μέσων και οργά¬νων.
Μάλλον λοιπόν πρέπει να πιστεύωμεν ότι δεν κατωρθώθη εισέ¬τι να προσελκυσθή το ενδιαφέρον της Γενικής Γραμματείας Αθλη¬τισμού και δια τον αθλητισμόν της Ρεθύμνης και ότι ειδικώς δια τον κλασσικόν αθλητισμόν δεν έχει κατανοηθή το εξ ίσου κλασσικόν «Δει χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων».

Αι εισφοραί του ΤΕΒΕ

ΠΟΛΛΟΙ συμπολίται επαγγελματοβιοτέχναι μας παραπο¬νούνται ότι το ΤΕΒΕ Ρεθύμνης, προέβη εις προτάσεις δι’ ανακατάταξιν ησφαλισμένων του, από 1-1-72, από την μίαν ασφαλιστικήν κλάσιν εις την άλλην κατά τρόπον μη ανταποκρινόμενον εις την οικονομικήν κατάστασίν των, επιβαλλομένων ούτω εις αυτούς εισφορών αι οποίαι δεν δύνανται να καλυφθούν ουδέ υπό του μηνιαίου «τζίρου» των μικροκαταστημάτων των.
Εν τω μεταξύ ήρχισαν να κοι¬νοποιούνται αι αποφάσεις εκ του Κεντρικού του ΤΕΒΕ Αθηνών αυ¬τών των ανακατατάξεων, γεγονός το οποίον έχει προκαλέσει αναστάτωσιν και απόγνωσιν εις μικροεπαγγελματοβιοτέχνας μας οι οποίοι δηλώνουν ότι θα αναγκασθούν να κλείσουν τα καταστήματά των, μη δυνάμενοι να ανθέξουν και εις αυτήν την νέαν οικονομικήν επιβάρυνσιν.
Ζητούν δε την επέμβαση των αρμοδίων δια την ανάκλησιν αυ¬τών των αποφάσεων και την κατάταξιν των εις τάς κλάσεις των ησφαλισμένων εις τάς οποίας η πραγματική οικονομική κατάστασις επιβάλλει να ανήκουν. Ειδάλλως κινδυνεύουν να ευρεθούν εις τον δρόμον αυτοί και αι οικεγένειαι των η αδυνατούντες να καταβάλουν τάς εισφοράς να ευρεθούν εις τάς φυλακάς.
Θέτομεν λοιπόν υπ’ όψιν των αρμοδίων την ως άνω διαμαρτυρίαν, εν τη ελπίδι ότι θα κριθή η περίπτωσις αυτών των ησφαλισμένων εν πνεύματι δικαιοσύ¬νης και κατανοήσεως προς την κατάστασίν των.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 9 Ιουλίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Η τράπουλα του Μπάρμπα Γιώργη

ΦΙΛΟΙ, γνωστοί, παληοί Ρεθεμνιώτες πού έρχονται αυτή την εποχή από κάθε μέρος της Ελλά¬δος, μα κι από τα πέρατα της Γης, στο Ρέθεμνος, μας επισκέ¬πτονται στα Γραφεία μας, για να μας χαιρετήσουν, να μας πουν μια κουβέντα… παρηγοριάς και εμψυχώσεως και να μας συγχα¬ρούν για τους Ρεθεμνιώτικους α¬γώνες της εφημερίδας μας.
Ανάμεσα σ’ αυτούς όμως ήλθε και ένας παλιός φίλος, ο οποίος δεν μας έδωσε καμιά ενθάρρυν¬ση κι ελπίδα αλλά αντίθετα μας έφερε την απαισιοδοξία και τον κατακλυσμό…
«Γράφετε, γράψετε κι εσείς κακομοίρηδες… Μα αλλού βρον¬τά. Μόνο το χαρτί και το μελάνι πού χαλάτε και ξοδεύετε την “φαιά ουσία” σας άδικα των αδίκων… Το πολύ – πολύ να στραβοπατήσετε να σας αρπάξη κι η τσιμπίδα του περί Τύπου Νόμου, να σας δω και μέσα… Άλλο πράμα δεν βαρά να μπορήτε να καταφέρετε..
Μας έκανε εντύπωση η τόση απαισιοδοξία του φίλου και γι’ αυτό του ζητήσαμε εξηγήσεις.
«Ίντα να σας πω; Δεν κατα¬λαβαίνετε; Από την μια μεριά είναι αυτό πού λένε πώς “το με¬γάλο ψάρι τρώει το μικρό” κι από την άλλη το “Αϊ Γιώργη βοήθα μου μα σείε και συ τα πό¬δια σου”. Από την μια μπάντα κουνήτε εσείς, τσινάτε, μα και χωρίς βοήθεια δεν κάνετε πράμα. Και στέκουν από δίπλα οι μεγαλοκαρχαρίες και τα’ αρπάζουν ού¬λα. Γιατί βλέπεις, παρ’ όλο πού δεν γίνεται κουβέντα για εκλο¬γές. Παρ’ όλο πού δεν έπρεπε οι σημερινοί άρχοντες να παρασύρονται από τον πειρασμό των εντυπώσεων, πάλι φαίνεται πως θέλουν να γίνονται αρεστοί πολλούς και στις μεγάλες “πρωτεύουσες” γι’ αυτό και τους κανακίζουν».
Προσποιηθήκαμε πάλι πως δεν καταλάβαμε και ζητήσαμε περισσότερες εξηγήσεις.
«Ε, αφού κάνετε πώς δεν νοι¬ώθετε — συνέχισε ο φίλος φανερά εκνευρισμένος — να σας πω μια ιστορία του Καραγκιόζη και μπορεί να καταλάβετε…
Μια φορά κι ένα καιρό, λέει, εφώναξε ο Μπάρμπα Γιώργος του Καραγκιόζη να παίξουνε χαρτιά. είπανε δε να παίξουνε την “κολτσίνα” επειδή ο Καραγκιόζης μόνο αύτη ήξερε…
Έπιασε ο Μπάρμπα Γιώργης — που ήταν δική του η τράπου¬λα — ”έκοψε”, “εμοίρασε” κι άρχισαν να παίζουν οπότε στο τέλος της τελευταίας παρτίδας, βρέθηκαν κάτω ένα 5άρι, ένα 3άρί κι ένα 1Οάρι, κι απλώνει ο Μπάρμπα Γιώργης την χερούκλα του και τα μαζεύει όλα με το 8άρι πού κρατούσε.
Ο Καραγκιόζης άρχισε να φωνάζει και να διαμαρτύρεται και του έλεγε πως έκανε “χιλιάδες” γιατί δεν είχε δικαίωμα να πάρη παρά μόνο το πεντάρι και το τριάρι. Και να αφίση κάτω το δεκάρι που ήταν και το “καλό”.
Αλλά ο Μπάρμπα Γιώργης α-τάραχος εμάζεψε τα χαρτιά και λέει στον Καραγκιόζη:
—Άδικο να σου λάχη μπουνταλά, δική μου, μωρέ, δεν είναι η τράπουλα; Ο,τι χαρτί Θέλω παίρνω κι ό,τι θέλω σου δίνω».
Καλή ώρα, εδά και σεις απού παίζετε με χωρίς τράπουλα χαρ¬τιά και φωνάζετε και τσιρίζετε και πλαντάσσετε και γυρεύετε και το «10» το «καλό», τουτέστιν το Πανεπιστήμιο».
Αυτά μας είπε ο φίλος κι αποχώρησε αναψοκοκκινισμένος… Αλλά εμείς εξακολουθούμε να μη καταλαβαίνουμε. Εσείς μπάς κι εκαταλάβετε;

Μια μσοτελειμωένη αναστήλωση στα Λιβάδια

ΣΤΟ χωριό Λιβάδια Μυλοποτάμου υπάρχει ένας Βυζαντινός Ναός, αφιερωμένος στην Παναγία πού χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και έχει Θαυμάσιες τοιχογραφίες.
Τον περασμένο χειμώνα η Εφορεία Βυζαντινών και Μεσαιωνικών Αρχαιοτήτων ενδιαφέρθηκε και έφτιαξε την στέγη του, αλλά από τότε που το συνεργείο έφυγε κανείς δεν ξαναενδιαφέρθηκε για τον Ναό κι ούτε καθαρίσθηκαν οι τοιχογραφίες, όπως ελέγετο.
Το χειρότερο δεν είναι ότι ο αρχαίος αυτός Ναός μένει χωρίς πόρτες και πολλές φορές σταυλίζονται σ’ αυτόν ζώα.
Ερωτούν λοιπόν οι κάτοικοι των Λιβαδιών και με την σειρά μας ερωτούμε κι εμείς, γιατί να μην ολοκληρωθή η αναστήλωση, ο καθαρισμός των εικόνων και γενικά η συντήρηση του σπουδαίου αυτού μνημείου;
Δεν είναι κρίμα και ασέβεια να εγκαταλειφθή με χωρίς θύρες και να κανταντήση χειμαδιό;»

Μας αλλάζουν τα φώτα….

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ εβελτιώθη ο η¬λεκτροφωτισμός της Λεωφόρου Κουντουριώτου με την αντικατάσταση των παλαιών λαμπτήρων δια συγχρόνων φωτιστικών σω¬μάτων ιωδίου.
Ο νέος φωτισμός της Λεωφό¬ρου — όπως και της οδού Αρκαδίου και μερικών άλλων κεντρι¬κών πελατειών πού θα γίνη τώρα — αποτελεί ένα σπουδαίο βήμα για ν’ αποκτήση επί τέλους η πό¬λη μας κάποιο υποφερτά νυκτε¬ρινά φωτισμό και να πάψη να θυμίζη με το ημίφως της Γερμανι¬κή Κατοχή.
Είμαι δε άξιος συγχαρητηρίων ο Δήμος, ο οποίος ύστερα από μακρές προσπάθειες κατάφερε ν’ αρχίση από την ΔΕΗ ο εκσυγχρονισμός του δημοτικού φωτι¬σμού του Ρεθύμνου.

Και τα κόκκινα βαρελάκια

MAZY με τα καινούργια φώτα της Λεωφόρου κρεμάσθηκαν έξω και γύρω – γύρω στο κιγκλίδωμα του Δημοτικού Κήπου μας τα όμορφα, καλαίσθητα φωτιζόμενα βαρελάκια, διαλαλόντας προκαταβολικά τα μεγάλο πανηγύρι πού αρχίζει στις 15 του μηνός, με την φημισμένη Γιορτή Κρητι¬κού Κρασιού του Ρεθέμνου.
Και τα ολοκόκκινα αυτά βαρε¬λάκια αποτελούν μέρος της όμορφης, πρωτότυπης καν περίτεχνης διακόσμησης που ακούραστα κι αθόρυβα μέρες τώρα κάνει μια χούφτα Ρεθεμνιωτών για να ετοιμάση το υπέροχο περιβάλλον του Δημοτικού Κήπου μέσα στο οποίο με την βοήθεια του άφθονου δωρεάν οίνου θ’ αρχίση το 15θήμερο τρικούβερτο Κρητικό Πανηγύρι.
Η πρώτη δε και ίσως η πιο μεγάλη έκπληξη πού περιμένει τις χιλιάδες των επισκεπτών που θα συρρεύσουν από όλα τα σημεία κι απ’ όλες τις φυλές, στο Ρεθεμνιώτικο Φεστιβάλ Κρασιού, θα είναι αμέσως – αμέσως στην είσοδο, όπου — σας το αποκα¬λύπτουμε παρ’ όλο που είναι μυ¬στικό — ο κόσμος θα περνά από δύο μονοπάτια μέσα από μια Σπηλιά από την οροφή της ό¬ποιας θα χύνεται ένας εντυπωσιακός καταρράκτης, πρόθυμος να δροσίζη… κατά την έξοδο κι όσους από τους επισκέπτες θα παρασυρθούν από το… τζάμπα και θα κάνουν κατάχρηση οίνου.
Εκτός όμως από τα ντεκόρ, τα τεχνικά και τα υπέροχα φυσικά του Κήπου μας πού θα τονίζη ένας άπλετος και καλά τοποθετημένος φωτισμός, αποκορυφούμενος με ένα πολύχρωμο πίδακα στην μέση της τεράστιας πίστας, θα υπάρχη και ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, ι¬κανό να ικανοποίηση όλα τα γούστα και να κρατήση αδιάπτωτο το κέφι και το ενδιαφέρον κατά την διάρκεια της 15θήμερης Γιορ¬τής.
Αλλά αρκετά μας παρέσυραν τα βαρελάκια να σας πούμε… Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα δήτε και να τ’ απολαύσετε με… ένα μικρό εισιτήριο το ερχόμενο Σάββατο.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 22 Ιουλίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Σταδιακές εκλογές

ΑΣΦΑΛΩΣ θα μάθετε και σεις τα χαρμόσυνα νέα που έ¬γραψαν φιλικές προς την Κυβέρ¬νηση εφημερίδες. Προχωρούμε, λέει, σε σταδιακές πολιτικές εξε¬λίξεις μέχρι τέλος τρέχοντος έ¬τους. Και μεταξύ αυτών θα είναι και η αντιμετώπιση εκλογών δη¬μοτικών και κοινοτικών…
Δηλαδή κάτι πάει να γίνη μ’ αυτές τις περιπόθητες εκλογές και όπου να’ ναι θα ψηφίσουμε… – Απρίλης, Μάης κοντά ’ναι το θέρος… – θα μπουν δηλαδή σ’ ενέργεια εκείνα τα πολύπαθα εκ¬λογικά βιβλιάρια και καθένας μας θα’ χη το δικαίωμα να εκλέγη και να εκλέγεται έστω και πρόε¬δρος κοινότητος…
Μη βιάζεσθε όμως… γιατί όποιος βιάζεται σκοντάφτει κι απογοητεύεται. Γιατί εκλογές, λέει, θα γίνουν αλλά σταδιακά – δηλαδή λάου – λάου και με το μα¬λακό – χωρίς επικίνδυνα πειράματα. Κι όταν λέμε σταδιακά εννοούμε σε φάσεις… Στην πρώ¬τη δε φάση – όπως γράφουν οι εφημερίδες – στις μικρές κοινό¬τητες. Ασφαλώς δε αν πάμε κα¬λά στις προκαταρκτικές αυτές κι ανώδυνες εξετάσεις, αν τα κα¬ταφέρουμε καλά στο μάθημα της Αγωγής του Πολίτου και δείξου¬με ότι αποκτήσαμε πολιτική ω¬ριμότητα και δημοκρατική συνεί¬δηση, θα προχωρήσουμε και παρακάτω, δηλαδή στις μεγάλες κοινότητες και στους Δήμους… Όσο δε για τις βουλευτικές έχει ο Θεός…
Και να σας πω την αλήθεια το μέτρο το βρίσκω σοφώτατο — αν βέβαια οι εφημερίδες αποδί¬δουν σωστά τις κυβερνητικές προθέσεις — και το μόνο σίγου¬ρο και ασφαλές. Διότι πραγματικά έτσι πρέπει να προχωρήσουμε. Σιγά – σιγά και σταθερά. Χωρίς επικίνδυνα άλματα και φο¬βερές εκλογικές αναμετρήσεις. Λίγο – λίγο και ντάϊ – ντάϊ — που λένε. Για να δούμε από τα μικρά και τα μεγάλα. Από το λίγο, το πολύ. Άλλως τε «ού έν τώ πολλώ τό ευ».
Ας αρχίσουμε από τις μικρές κοινότητες. Ας δοκιμάσουμε «τι πουλιά πιάνουν» στα πολιτικά και δημοκρατικά μαθήματα, ας δούμε αν μπορούν να εκλέξουν τους εκλεκτούς των και μετά βλέπουμε για τα παραπέρα…
Να μη κάνουμε δηλαδή προχειρότητες και επικίνδυνα παι¬χνίδια και μπάμ να πάμε κατ’ ευθείαν για εκλογές… Κι όποιο πάρει ο Χάρος…
Είναι, σας λέω, η σκέψη αυτή πολύ σαφή και η μόνη οδός δια της οποίας θα εισέλθουμε εκ του ασφαλούς στην Δημοκρατία — δια να ενθυμηθούμε και τους λό¬γους του κ. Παύλου Βαρδινο¬γιάννη…
Γι’ αυτό όμως, χρειάζεται από τους κατοίκους των μικρών κοινο¬τήτων, πού θα’ χουν την τύχη και την τιμή να ξαναβάλουν, πρώτοι από τους Πανέλληνες, ψήφο στην ψηφοδόχο, να αποδείξουν ότι έ¬μαθαν καλά το μάθημά των, ότι είναι επιδεκτικοί μαθήσεως και ότι η πολιτική διαγωγή τους είναι κοσμιωτάτη…
Αλλιώς… Αλλιώς θα μεί¬νουν μετεξεταστέοι και μαζύ των θα μείνουμε κι όλοι οι άλλοι με το εκλογικό βιβλιάριο στο χέρι περιμένοντας… εκλογές.

Ζήλεια

ΚΙ ΑΥΤΟ όμως τα σύστημα όσο τέλειο κι αν είναι έχει – ό¬πως όλα τα συστήματα – τα τρωτά του. Το μεγάλο δε μειονέ¬κτημα του είναι ότι θα καλλιεργήση την ζήλεια η μάλλον την ζη¬λοφθονία μεταξύ των Ελλήνων, μεταξύ των γειτόνων, ακόμη και μεταξύ συγγενών.
Διότι καθώς θα ψηφίζουν μόνο οι κάτοικοι των μικρών κοινοτή¬των, οι άλλοι πού θα είναι δημό¬τες μεγάλων κοινοτήτων η δήμων θα λιώνουν από την ζήλεια τους. Μπορεί δε και να σκάσουν από το κακό τους.
Γιατί ξαίρετε τι είναι να ψηφίζουν στο ένα χωριό, και στο άλλο να μη ψηφίζουν επειδή θα έχη την ατυχία να έχη δυο – τρεις κατοίκους παραπάνω και να αποκλείεται; Ξέρετε τι είναι να βλέπουν από το ένα χωριό – το αποκλεισμένο – τους τυχερούς ψηφοφόρους του άλλου χωριού να πηγαίνουν κορδωτοί και καμαρω¬τοί με το βιβλιάριο στο χέρι στο εκλογικό τμήμα, κι αυτοί να κά¬θονται σαν τους πολιτικούς ανα¬πήρους σε μια γωνιά να τρέχουν τα σάλια τους από την ζήλεια; Ξέρετε τι θα πη νάχης εκλογικό βιβλιάριο στην τσέπη και να το αισθάνεσαι «βιβλιάριο απόρου κορασίδος;» Σε αυτοκτονία σε βγάζει…
Αφίσετε δε και τι πειράγμα¬τα θα ακούουν οι μη ψηφίζοντες από τους ψηφίζοντες… Από τώ¬ρα τα’ ακούω:
– «Κάντε υπομονή και θα με¬γαλώσετε και σεις να ψηφίσετε…»
– «Ποιος σας είπε να κάθε¬στε στις πολιτείες και τα κεφαλοχώρια;»
– «Έτσι είναι αυτά… “Οι έσχατοι έσονται πρώτοι”» κ.λ.π. – κ.λ.π.
Περισσότερο δε θα κοστίζη σε κείνους πού είχαν τα εκλογικά τους δικαιώματα σε μικρές κοι¬νότητες και τελευταία τα’ χουν με¬ταφέρει στην Αθήνα η στην πόλη. Γιατί αυτοί θα σκέφτονται πώς αν τάχαν αφήσει στο χωριό τους θα απολάμβαναν πρώτοι την «ηδονή της κάλπης». Ενώ τώρα κάθου περίμενε…
Γι’ αυτό σας λέω πολλή ζήλεια θα φέρη αυτό το σύστημα, Και η ζήλεια είναι κακό πράμα.

Κοινοτάρχες και μίνι Βουλευτές

ΕΙΝΑΙ όμως και κάτι άλλο που πρέπει να δυσκολεύη την Κυ¬βέρνηση να εφαρμόση αυτό το σύστημα των σταδιακών εκλογών. Κι αυτό είναι, νοτίζουμε, το σύστημα των σταδιακών εκλογών Κι αυτό είναι, νομίζουμε, το πρόβλημα που θα δημιουργηθή για τα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής.
Διότι για σκεφθήτε τι έχει να γίνη όταν βγουν αιρετοί κοινοτάρχες έστω και μίνι κοινοτήτων. Σκεφθήτε τι φούμαρα θα πάρουν όταν αισθάνονται ότι αυτοί είναι εξελγμένοι και εψηφισμένοι από τον λαό. Σκεφθήτε λ.χ. όταν συναντηθή ένας αιρετός κοινοτάρχης με ένα «μίνι βουλευτή»
Ο εκλεκτός των συγχωριανών του, κοινοτάρχης, θα ρωτήση τον «μίνι βουλευτή»:
– Ποιους εκπροσωπείτε, κ. μίνι βουλευτά;
Και ο κ. μίνι βουλευτής θ’ απαντήση:
– Τους εκλογείς μου.
– Και ποιοι είναι οι εκλογείς σας – θα ξαναρωτήση ο κοινοτάρχης – κ. μίνι βουλευτά
– Οι 30 (ή 40 ή 50 ή 60) εκλέκτορές μου.
– Ε, μα τότε σας τρώγω – θα πη ασφαλώς ο κοινοτάρχης – κ. μίνι βουλευτά. Διότι εγώ εκπροσωπώ τους 100 (ή 200 ή 300 ή 400 ή 500) εκλογείς συγχωριανούς μου. Έχω δηλαδή πιο ευρεία λαϊκή βάση από σας. Ενώ εσείς τι έχετε;
Οπότε δηλαδή θα βρουν τον μπελά τους και με τους κοινοτάρχες τα μέλη της Συμβουλευτικής, οι οποίοι – δεν τους νοιάζει – να παριστάνουν και τους μάξι βουλευτές.
Ε, και τότε, πέστε μου, τι θα κάνουν οι μίνι βουλευτές – εκτός βέβαια από την είσπραξη του «ικανοποιητικού» μισθού – όταν θα μπορεί και ο πιο μικρός κοινοτάρχης και της πιο μικρής κοινότητας, να τους λέει πώς είναι πιο μεγάλος βουλευτής απ’ αυτούς;
Με τι πόδια, τότε, και με ποιο κουράγιο θ’ αναπτύσσονται δια να γίνουν οι νέες πολιτικές δυνάμεις της χώρας και μάξι βουλευτές της νέας Δημοκρατίας,
Γι’ αυτό, σας λέω, είναι δύσκολο να πάμε και με αυτό το «σημειωτόν» βήμα προς εκλογές. Είναι επικίνδυνο κι αυτό το σύστημα. Διότι εκτός των άλλων κινδυνεύει να πετάξουν τα «πολιτικά ξεπεταρούδια» της Μίνι Βουλής και να πάνε για κοινοτάρχες προκειμένου να εξασφαλίσουν ευρύτερη λαϊκή βάση…
Οπότε δηλαδή θα γίνη μύλος η υπόθεση…

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 25 Ιουλίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Σαρδέλες Πορτογαλίας

ΠΡΟΧΘΕΣ εδιάβαζα και εθαύμαζα τον ωραίο και άψογο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η «Δημοκρατία» και στην Πορτο¬γαλία – όπως βέβαια και στην γειτονική της Ισπανία… – και το ωραίο και απλό σύστημα εκλο¬γών που έχουν κι αυτοί, με έμ¬μεσες… εκλογές, εκλεκτούς εκλέκτορες και… ένα υποψήφιο για Πρόεδρο της «Δημοκρατίας».
Έτσι, λέει, η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων για το προεδρικό αξίωμα έληξε προχθές και ουδείς… ενεφανίσθη ενώ ο ναύαρ¬χος Τομάζ προχωρεί πλέον πλησίστιος για νέο εκλογικό θρίαμβο, ο οποίος θα είναι ο τρίτος στην σειρά και θα του εξασφα¬λίση για μια ακόμη επταετία την αρχηγία του πορτογαλικού κράτους που αν την κάνη – υ¬πάρχουν ελπίδες για το αντίθετο επειδή είναι 78 ετών… – θα συμπλήρωση, στον προεδρικό θώ¬κο 21 ολόκληρα… συντάξιμα χρό¬νια.
Πάντως, λέει, οι εκλογές είναι ελεύθερες,… αβίαστες κι ανόθευ¬τες, έχει όμως πιάσει και στην Πορτογαλία περονόσπορος… όχι βέβαια στ’ αμπέλια άλλα τα κόμ¬ματα και οι πολιτικοί δείχνουν μια περίεργη κι ανεξήγητη… απροθυμία ν’ ανακατευθούν στις εκλογές. Γι’ αυτό κι ο καημένος ο ναύαρχος Τομάζ παρά την ηλι¬κία του και την κόπωση του α¬ναγκάσθηκε πάλι να θέση υποψηφιότητα, όχι βέβαια γιατί δι¬ψά για εξουσία, αλλά για να μη μείνη η χώρα του ακυβέρνητη, α¬νακοπή η πρόοδος και η οικονο¬μική ανάπτυξή της και φθάση στο χείλος του κρημνού.
Αλλά πάλι οι 620 όλοι κι όλοι, εκλεκτοί εκλέκτορες πού θα εκλέξουν τον Πρόεδρο Τομάζ έχουν το δικαίωμα να αποδοκιμάσουν αυτόν και το καθεστώς ρίχνοντας λευκή…. ψήφο. Οπότε δηλαδή και οι εκλογές είναι ελεύ¬θερες και ο ναύαρχος Τομάζ είναι Πρόεδρος… και οι Πορτογάλοι ευτυχισμένοι.
Στην Πορτογαλία όμως δεν έ¬χουν μόνο Πρόεδρο αλλά και Πρωθυπουργό. Γι’ αυτό, λέει και με¬τά την βεβαία επανεκλογή του Τομάζ θα γίνουν… εκλογές για τον νέο Πρωθυπουργό και την κυ¬βέρνηση του. Οι εκλογές δε γί¬νονται κατά το έξης σοφό, απλό και ταχύ σύστημα:
Ο Πρωθυπουργός Καετάνο και οι υπουργοί υποβάλλουν τις πα¬ραιτήσεις των και ο Πρόεδρος Τομάζ ορίζει Πρωθυπουργό πάλι τον κ. Καετάνο…
Α, ξέχασα να σας πω ότι και στην Πορτογαλία γίνονται βου¬λευτικές εκλογές… δηλαδή θα γίνουν και μάλιστα σύμφωνα με το τελευταίο πορτογαλικό χρονοδιάγραμμα η πιθανότητα των νέων βουλευτικών εκλογών τοπο¬θετείται το προσεχές φθινόπωρο… – Φαίνεται πώς στην Πορ¬τογαλία τον χρόνο δεν τον μετρούν με τέρμινα αλλά με επο¬χές…
Ωραία δηλαδή πράγματα, πoλύ ωραία και μοντέρνα» συστή¬ματα διακυβερνήσεως των λαών έχει η Πορτογαλία. Μέχρι που σκέφτομαι και αμφιβάλλω αν οι τουρίστες που πάνε εκεί πηγαίνουν για τις φυσικές καλλονές και τα μνημεία της Πορτογαλίας, η για να απολαύσουν το φρέσκο ελεύθερο αέρα της και να μελε¬τήσουν από κοντά το υπερσύγ¬χρονο δημοκρατικό πολίτευμά της. Κι αυτό βέβαια το μελε¬τούν απ’ ότι βλέπουν διότι δεν ακούν επειδή στην Πορτογαλία δεν μιλούν… Διότι οι Πορτογά¬λοι έχουν γίνει «σαρδέλες Πορτογαλίας»… όχι βέβαια από την καταπίεση αλλά από την «σιωπή ιχθύος» πού τηρούν επειδή αυτοί σαν πολιτικώς ώριμοι και δημοκρατικώς ανεπτυγμένοι έχουν κα¬ταλάβει ότι η σιωπή δεν είναι μόνο χρυσός, αλλά και ζωή και ελευθερία.

Για το καλό της ΑΝΕΚ

ΛΥΠΟΥΜΕΘΑ, αλλά είμεθα υποχρεωμένοι να γράψουμε ότι πολλά παράπονα ακούονται τε¬λευταία από τους Ρεθυμνίους για μη εξυπηρέτηση τους από το εδώ Πρακτορείο της ΑΝΕΚ. Μερικά δε από τα παράπονα αναφέρον¬ται και σε απροθυμία η άρνηση του Πρακτορείου να συμβάλη σε κοινές Ρεθυμνιακές προσπάθειες, να βοηθήση, με τον τρόπο του, στην ανάπτυξη της τουριστικής κινήσεως του Ρεθύμνου και γενι¬κά να δείξη ότι και η ΑΝ ΕΚ εν¬διαφέρεται για την πόλη μας κι ανταποδίδει την – ομολογουμέ¬νως – σκανδαλώδη υποστήριξη των Ρεθυμνίων προς το «ΚΥΔΩΝ», υποστήριξη, εννοείται, την οποία δεν κάνουν ούτε οι Χανιώ¬τες σ’ αυτό.
Και κάτι τέτοιες ενέργειες η παραλείψεις του Πρακτορείου εκ¬θέτουν όπως είναι φυσικά την ΑΝΕΚ, την στιγμή μάλιστα πού – γιατί να το κρύβουμε; – η Εταιρία Ευθυμιάδη κάνει ότι μπορεί για να εξυπηρετήση, να φανή χρήσιμη και να κερδίση ένα μέρος μόνο της υποστηρίξεως των Ρεθυμνίων, πράγμα βέβαια το οποίον άσχετα για ποιο σκοπό γίνεται, φοβούμεθα ότι δεν μπορεί ν’ αφίση για πολύ αδιάφορο το Ρέθυμνο, που τέλος πάντων απαιτεί έστω και ελαχίστη αναγνώριση της μονολιθικής συμπα¬ραστάσεώς του.
Γι’ αυτό και πριν προχωρήση το κακό, πριν αλλάξουν τα αισθή¬ματα των Ρεθυμνίων, πριν μετανιώσουμε όλοι για την αμέριστη, ανιδιοτελή και φανατική υποστή¬ριξη μας προς την ΑΝΕΚ και το «ΚΥΔΩΝ», ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι της Εταιρίας να βελ¬τιώσουν την στάση και το ενδια¬φέρον της προς το Ρέθυμνο, αρχίζοντας πρώτα – πρώτα από το Πρακτορείο.
Δεν ξέρουμε αν είναι θέμα επι¬λογής προσώπων, δεν ξέρουμε αν ευθύνεται μόνο το Πρακτορείο ή αν είναι κι άλλοι υπεύθυνοι, εκείνο όμως πού ξέρουμε και πού πρέπει να θυμηθούν κι όσοι τυχόν κάνουν πώς το ξέχασαν, είναι ότι η ΑΝΕΚ η οποία έγινε και με δάκρυα, και με χρήματα και με πίστη και με ενθουσιασμό των Ρεθυμνίων προχώρησε δε κυρίως χάρις στην Ρεθεμνιώτικη συμπα¬ράσταση, θα πρέπει να έχη μια πλήρη, σοβαρή, αξία και εξυπηρετική εκπροσώπηση και πρακτόρευση στο Ρέθυμνο και να μη δημιουργούνται παράτονα, προ¬βλήματα και δυσαρέσκειες εις βάρος της.
Λυπούμεθα, επαναλαμβάνομε, πού τα γράφομε αυτά, αλλά δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα’ αυτιά, εφ’ όσον θέλουμε το καλό της Εταιρίας. Θέλουμε δε να ελπίζουμε ότι θα εκτιμη¬θούν δεόντως διότι προέρχονται από μίαν εφημερίδα – την μόνη της Κρήτης – η οποία ανεπιφύλακτα συμπαρίσταται στην προσπάθεια και το έργο της ΑΝΕΚ.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 28 Ιουλίου 1972

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΘΗ
Η βοήθεια και η συμβουλή του κ. Παττακού

ΟΦΕΙΛΟΥΝ όντως μεγάλας χάριτας – και είναι δίκαιον και χρέος μας να το τονίσωμεν – όχι μόνον οι μέτοχοι της ΑΝΕΚ άλλα και πάντες οι Κρήτες προς τον Αντιπρόεδρον της Κυβερνήσεως κ. Στυλιανόν Παττακόν, χάρις εις την ένθερμον συνηγορίαν και εις την ηθικήν εγγύησιν του οποίου επετεύχθη η υπό του Υπουργικού Συμβουλίου έγκρισις γενναίας δανειοδοτήσεως της Κρητικής Εταιρίας, προς αγοράν δύο εισέτι νεοτεύκτων σκαφών, δια των οποίων θα καταστήση ουσιαστικωτέραν και αποτελεσματικωτέραν την παρουσίαν της εις την ελληνικήν ακτοπλοΐαν.
Δεν είναι δε υπερβολή εάν είπωμεν ότι αυτή η όλως εξαιρετική χρηματοδότησις της Ναυτιλιακής Εταιρίας Κρήτης δεν είναι μόνον άκρως ενισχυτική της υπ’ αυτής ανειλημμένης προσπάθειας, αλλά και σωτηρία, ερχόμενη την δωδεκάτην ακριβώς ώραν, μετά την οποίαν δεν προοιωνίζετο λαμπρόν το μέλλον και ασφαλής η παρουσία της Εταιρίας. Διότι, ως επανειλημμένως, έστω και ακροθιγώς – δια να μην απογοητεύωμεν – είχομεν προειδοποιήσει, δεν ηδύνατο η ΑΝΕΚ να στηρίζη επί πολύ την υπόστασίν της εις το «KYΔΩN», το οποίον, καίτοι είναι το σέμνωμα της Ναυτιλίας μας και το καύ¬χημα του Κρητικού Λαού, δεν παύει να είναι ΕΝ και μόνον σκάφος και να παρέχη άρα χωλήν παρουσίαν και χωλήν εξυπηρέτησιν εις την διττήν θαλασσίαν συγκοινωνίαν της Νήσου και επί πλέον να
είναι αδύνατον να συναγωνισθή τους «στόλους» των μετά κινηματογραφικής
ταχύτητος αναπτυχθέντων εφοπλιστών.
Δια τούτο — επαναλαμβάνουν – ότι υπήρξε σωτηρία δια την ΑΝΕΚ η κυβερνητική απόφασης και ευεργετική η «μετά πίστεως και αγάπης» παρέμβασις του κ. Παττακού, η οποία ομολογουμένως εξήγαγε την Εταιρίαν των Κρητών από το αδιέξοδον και την επαπειλουμένην αποτελμάτωσιν της δρα¬στηριότητος της.
Πέραν όμως τούτων, χαίρομεν επί πλέον και δια την υπό του κ. Παττακού εκφρασθείσαν γνώμην και διατυπωθείσαν σύστασιν περί συγχωνεύσεως των δύο Ναυτιλιακών Εταιριών της Κρήτης. Η γνώμη δε αυτή του κ. Αντιπροέδρου έρχεται να ενισχύση την υφ’ ημών διατυπωθείσαν από της εκδηλώ¬σεως της σχετικής κινήσεως, άποψιν περί του άσκοπου, δια¬σπαστικού και επικινδύνου της συστάσεως και δευτέρας ομοίας Εταιρίας (Ανατολικής Κρήτης) , καθ’ ην στιγμήν υφί¬σταται η ΑΝΕΚ με επιτυχή σταδιοδρομίαν, παγκρήτιον χαρακτήρα και δυνατότητας διευρύνσεως. Ως ετονίζαμεν δε, εφ’ όσον υπάρχουν φιλοδοξίαι και χρήματα εις Ανατολικήν Κρήτην δια την υπό συνεταιρικήν μορφήν εκμετάλλευσιν των θα¬λασσίων γραμμών της Νήσου δύνανται να συνενωθούν υπό την σημαίαν της ΑΝΕΚ η οποία, και σχετικήν πείραν διαθέτει πλέον και έχει επιτύχει του σκοπού της και εκφράζει την ιδέαν του Συγκρητισμού. Άλλως τε εις Ηράκλειον υπάρχει ήδη το προηγούμενον αποτυχούσης αποπείρας συστάσεως κατ’ αντιγραφήν της ΑΝΕΚ, Εταιρίας, το οποίον βαρύνει αλλά και πρέπει να φρονηματίζη δια την αποφυγήν επαναλήψεως του.
Θέλομεν λοιπόν να πιστεύωμεν ότι μετά την σαφή προειδοποίησιν του κ. Παττακού ότι δεν πρόκειται αλλην φοράν να τύχη Ναυτιλιακή Εταιρία Κρήτης όμοιας εξαιρετικής μετα¬χειρίσεως και την σύστασιν του ιδίου όπως συγχωνευθη η νεο¬συσταθείσα με την ήδη υφισταμένην ΑΝΕΚ, θα καταβληθή και από τας δύο πλευράς πάσα προσπάθεια και θα επιδειχθή πνεύμα συνεργασίας ώστε να καταστή, τουλάχιστον εις το θέ¬μα τούτο, η συνένωσις των Κρητικών δυνάμεων και η δημιουργία μιας μεγάλης Ναυτιλιακής Εταιρίας, η οποία να συγκεν-τρώνη και να υπηρετή το κοινόν συμφέρον των Κρητών.
Νομίζομεν ότι ο κ. Παττακός έχει πράξει ήδη τόσα πολ¬λά υπέρ της προσπάθειας αυτής ώστε και μόνον δια τούτο να εύρη ανταπόκρισιν η σύστασίς του.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 13 Αυγούστου 1972

Ο Χρήστος Δριμής στον Πλακιά
ΘΑ ΗΤΑΝ παράλειψη αν δεν σας έλεγα για την «ανακάλυψη» πού έκανα την περασμένη Κυριακή στον Πλακιά με την ανεύρεση, στο παράμερο κεντράκι του, ενός ωραίου γραφικού και πανέξυπνου τύπου Κρητικού πού ακούει στο όνομα Χρήστος Δριμής.
Μπαγιάτικη βέβαια είναι η ανακάλυψή μου, γιατί ο Χρήστος Δριμής είναι ήδη πολύ γνωστός πολύ πιο πέρα κι από τα όρια της περιοχής του, κι απαθανατισμένος με μια μικρή προτομή φιλοτεχνημένη από κάποιο τουρίστα… Ας πούμε όμως πώς δεν τον ξέρετε και σας τον παρου¬σιάζω εγώ για πρώτη φορά… σε πολύ ελάχιστες γραμμές.
Όπως και στην προτομή του, έτσι και στην πραγματικότητα Χρήστος περιφέρεται στα λίγα τραπέζια του μαγαζιού του μ’ ένα μπουκάλι κι ένα ποτήρι, κερ¬νώντας τζάμπα κρασί και πίνον¬τας με τις παρέες των πελατών του.
Το ότι το κρασί είναι τζάμπα στο μαγαζί του Χρήστου το μα¬θαίνει ο πελάτης από την αρχή διαβάζοντας τον «τιμοκατάλογο» που βρίσκεται πάνω από την είσοδο όπου ρητά και κατηγορημα¬τικά το δηλώνει:
— Κρασί: τζάμπα.
— Μεζές;;;;
— Τσάι: στην κλινική…
Φαίνεται δε πώς τον μεζέ ο Χρήστος τον θέτει με ερωτημα¬τικό όχι μόνο γιατί δεν είναι απαραίτητος για μια κρασοκατά¬νυξη, αλλά και γιατί ο θαλασσι¬νός δεν είναι πάντοτε σίγουρος στην νοτική παραλία της Κρή¬της, με τους συχνούς ανέμους.
Περά όμως από τις πολλές πρωτοτυπίες του κέντρου του, με την βαλσαμωμένη φώκια της κρητικής θάλασσας — που ο Χρή¬στος την έχει βαφτίσει «Πεθερά» — και τους νόστιμους μεζέδες του, ο θυμόσοφος αυτός του Πλακιά, χαρίζει στους επισκέπτες του μια ευχάριστη φιλοξενία και περιποίηση και μια σπιρτόζικη συζήτηση διανθισμένη με πιπερά¬τες κουβέντες.
Όπου και να πετάξη δε ο συνομιλητής τον Χρήστο, αυτός δεν το βάζει κάτω και λέει την γνώμη του καθαρά και ξάστερα χωρίς φόβο και πάθος» αν κι αυτό βέβαια του έχει κοστίσει μέχρι σήμερα όχι και φθηνά…
Μα ο Χρήστος, ανθρώπου, όπως φαίνεται, δεν κρατεί κακία και σέβεται την γνώμη και τις αντιλήψεις των άλλων, άσχετα πώς έχει κι αυτός τις δικές του και τις διακηρύσσει… Οι διακη¬ρύξεις δε του Χρήστου γίνονται πάντοτε μεταξύ δυο «εις υγείαν» και με το αγνάντεμα του Λιβυκού Πελάγου από το οποίο, ως φαίνε¬ται, έχει πάρει την αψάδα, το α¬λάτι της κουβέντας και το πλατύ φιλελεύθερο βλέμμα και πνεύμα. Αυτό δε το ίδιο Πέλαγος έχει και λέει για παρηγοριά του, όταν α¬πελπίζεται.
Πολλές φορές ο Χρήστος φαί¬νεται να ξεχνά και να μπερδεύη τα πρόσωπα, μα οποίος προσέξη γρήγορα καταλαβαίνει πώς προσ¬παθεί να ξεχνά τα πολλά κακά πού έχει συναντήσει στην ζωή του και θυμάται μόνο τα καλά και τα ευχάριστα. Για ν’ αντέξη.
Έτσι στο μικρό μαγαζί του Χρήστου, τα πάντα γίνονται ευχάριστα κι ωραία, ενώ τα πιο κακά και δυσάρεστα φιλτράρονται από την εύθυμη χιουμοριστική διάθιση και παίρνουν όψη φαιδρή, προσωρινή κι αστεία. Όταν δε απλωθή η νύκτα στο τουριστικό πια Πλακιά, όλο το οινόπνευμα πού έχει καταναλωθή από τις παρέες του μαγαζιού του Χρήστου – γίνεται σκέτο πνεύμα που φιλοσοφεί ολόκληρο τον κό¬σμο και την ζωή, δοξάζοντας την σοφία ενός λαού, στην απλή και καθαρή σκέψη του οποίου τίποτε δεν είναι κακό τίποτε δεν εί¬ναι παράξενο, ανεξήγητο και σο¬βαρό .
Αρχιερέας δε πάντοτε σ’ αυτή την παράξενη μυσταγωγία ο Χρήστος, πού όλο και υψώνει το πο¬τήρι του για να ευχηθή:
— Καλή Ανάσταση.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 23 Αυγούστου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Το πολιτικόν «σούπες – μάρκετ» της οδού Καραγεώργη Σερβίας

Έτσα το έφεραν οι καιροί….

ΚΑΠΟΙΑ εβδομαδιαία εφημερίδα του Ηρακλείου η οποία εσχάτως έχει, ως φαίνεσαι, εργολαβικώς αναλάβει την προβολή της οικογενείας Βαρδινογιάννη, δημοσιεύει στο τελευταίο φύλλο της ολοσέλιδο άρθρο διανθισμένο με ευμεγέθη φωτογραφία του κ. Παύλου, με το οποίο ο διευθυντής της πειράται, δια λογαριασμό του τέως Ρεθυμνίιου βουλευ¬τού… «απολογία» για την σημε¬ρινή «γραμμή πλεύσεως» του ακόμη δε και για τους λόγους της μη επισκέψεως… της πρώην εκ¬λογικής περιφερείας του, του Ρεθύμνου, μας κάνει δε την τιμή εν προλόγω να τονίση ότι όλα αυτά γράφονται εξ αιτίας των ιδικών μας σχολίων.
Ειλικρινά μας συγκινεί και η , φιλότιμη και φιλόπονη προσπάθεια της εφημερίδας και η εσχά¬τως εκδηλωθείσα έστω και οψίμως ευαισθησία του κ. Παύλου να απολογήται και να δικαιολογήται δια πράγματα δια τα ο¬ποία βέβαια θα έπρεπε να έχη ρωτήσει πριν… όχι ασφαλώς εμάς αλλά τους φίλους του. Μας θυμίζει δε με ικανοποίηση ένα«χρησμό» που είχαμε πέμψει κάποτε στον κ. Παύλο και που – αν θυμούμασθε καλά – έλεγε πώς κάποτε «θα το φέρουν οι καιροί κι οι βουλισιμένοι χρόνοι» να βρεθή κάποιος έξω από τα αόρατα τείχη ,μιας πόλης πού ο ί¬διος αποκαλούσε «προπύργιο της Δημοκρατίας» και θα’ ρθη καιρός πού αυτός ο κάποιος θα στέκε¬ται από την «γειτονιά» να κοιτάζη τις ανοικτές πύλες αυτού του «κάστρου» προσπαθώντας να τις «παραβιάση» με δάνεια όπλα και έξωθεν συνηγορίας.
Αλλά τι να γίνη… αυτά έχουν «του κύκλου – και του λαού – τα «γυρίσματα»… κι αυτά κάνει το μπελελό το ριζικό που – για να θυμηθούμε τον Ερωτόκριτο – «όντε στα ύψη βρίχνεσαι τα χα¬μηλά γυρεύει».

Όλα δεκτά

Δεχόμεθα λοιπόν όλες τις δι¬καιολογίες του απολογητηρίου άρθρου και πιστεύουμε ότι «Ο Βαρδινογιάννης ούτε φοβάται ούτε ντρέπεται» για να έλθη στο Ρέθεμνος). «Δεν έκαμε τίποτε πολιτικώς για να τον βαρύνη» και ότι «Για την σημερινήν κατάστασιν δηλαδή της επικρατήσεως της Επαναστάσεως και της παραμο¬νής της εισέτι εις την εξουσίαν ευθύνεται η πολιτική ηγεσία της χώρας και μεγάλη μερίς του πο¬λιτικού κόσμου». Και παραδεχόμεθα πως ο κ. Βαρδινογιάννης έκαμε «αλλαγή στρατηγικής, επιβεβλημένη από την σημερινήν πραγματικότητα» και ότι «ηθέλησε να αλλάξη πορείαν, και ηθέλησε να συνδιαλλαγή κατά κάποιον τρόπον με την Επανάστασιν».
Όλα λοιπόν τα δεχόμεθα κι όλα τα ασπαζόμεθα και είμαστε έτοιμοι να δακρύσουμε από συγ¬κίνηση για τις «θυσίες» πού κά¬νει ο κ. Παύλος για να «δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις δια την ομαλοποίησιν της καταστάσεως».

Τρομερά πράγματα

Να όμως πού και η καλή εφη¬μερίδα στην προσπάθειά της να προβάλη και τις μετεπαναστατικές υπηρεσίες του κ. Παύλου προ¬βαίνει σε αποκαλύψεις πραγμάτων φοβερών, τόσο φοβερών, που να κάνουν ακόμη και μας τους φαύλους των φαύλων του «φαύ¬λου παρελθόντος» να ερυθριούμε και ν’ ανατριχιάζουμε…
Ιδού τι διακηρύσσει η εφημερίδα στο άρθρο της:
«Υπηρέτησε τον Νομόν Ρε¬θύμνης και ως βουλευτής και ως υπουργός αργότερα, με όλας του τας δυνάμεις και τον υπηρετεί και σήμερα, ως Παύλος Βαρδινογιάννης, όσον ουδείς. Εκατοντάδες Ρεθεμνιώτες παρελαύνουν καθημερινά από το γραφείον του επί της οδού Καραγεώργη Σερβίας 2 (Πλατεία Συντάγματος) ζη¬τώντας εξυπηρετήσεις, εργασίαν, διορισμούς κ.λ.π. Και ως καλώς γνωρίζω, ουδείς φεύγει πικραμένος. Και δεν περνούν μόνον Ρεθεμνιώτες α¬πό το γραφείον του, αλλά πολίτες πάσης κατηγορίας και τάξεως απ’ όλα τα, σημεία της Κρήτης, απ’ όλην την Ελλάδα. Αυτό είναι μία πραγματικότης και οιοσδήποτε το αμφισβητεί δύναται να το δια¬πιστώση προσωπικώς».

Πολιτικά μαγαζάκια;

Ώστε λοιπόν ο κ. Παύλος έχει ανοίξει πολιτικό γραφείο η – όπως καλείται μετεπαναστατικώς – «πολιτικό μαγαζάκι» και μά¬λιστα σε κεντρικώτατο σημείο των Αθηνών – την πλατεία Συντάγματος – και κάνει και διορισμούς και εξυπηρετήσεις και «νοσοκομειακή πολιτική» κι όλα εκείνα τα φοβερά και κατηραμένα του «φαύλου παρελθόντος;»
Δηλαδή έχει δίκιο πού λέει ότι οι άλλοι πρώην συνάδελφοι του «απεργούν» ενώ αυτός «εργάζε¬ται;» Ώστε λοιπόν έγινε ο νό¬μος περί λειτουργίας των πολι¬τικών κομμάτων, κατηργήθη ο άλ¬λος «περί μεσαζόντων», επετράπη η πολιτική κίνηση και καθείς μπορεί να κάνη την πολιτική του, να ανοίξη το πολιτικό γραφείο του, να κάνη τα ρουσφέτια του και να ετοιμάζεται για τις ακαθόριστες εκλογές;
Ή μήπως μόνο ο κ. Παύλος, από τους τριακόσιους άλλους συναδέλφους του της μακαρίτισσας τελευταίας Βουλής απόκτησε αυτό το αποκλειστικό προνόμιο;
Και πως αποκτάται άραγε αυτό το προνόμιο; Μπορεί ο καθέ¬νας να το αποκτήση χωρίς κινδύ¬νους, να παραθειρίση υπό ανθυγιεινό κλίμα… η μήπως αυτό το παίρνει ύστερα από «επαφάς» και «συνομιλίας» σαν αυτές που έκανε ο κ. Παύλος;

Με ποια δύναμη;

Όπως επίσης σπουδαίο και βασικό είναι να ξεκαθαρισθή με ποια δύναμη κάνει ο κ. Παύλος τις τόσες «εξυπηρετήσεις». Με την ισχύν της φιλελευθέρας ιδεολογίας και του δημοκρατικού του «πιστεύω» – περί των οποίων ομιλεί το άρθρο – η με εκείνη του μέλους του «Κλαμπ των Επαφών;»
Θα ήτο πολύ ενδιαφέρον αν μας το ξεκαθάριζε ο αρθρογρά¬φος – απολογητής του κ. Παύλου η ακόμη και κάποιος κυβερνητι¬κός αρμόδιος για να τέλος πάντων αν όλοι άφοβα να κάνουμε την πολιτική μας, και αν η πολιτική αγωγή της «νιου – λούκ Δημοκρατίας» για την οποία δουλεύει και ο κ. Βαρδινογιάννης, αναγνωρίζει και παραδέχεται το φαυλοκρατικό «ρουσφέτι».
Ας διευκρινισθή λοιπόν επί¬σημα και υπεύθυνα το θέμα… για να λύσουν και οι καημένοι οι άλλοι πρώην βουλευτές την… απερ¬γία τους και ν’ αρχίσουν να «εργάζωνται» ως ο κ. Παύλος…

Προστάτης των δημοσιογράφων;

Αλλά το περιβόλι του «απολογητηρίου» δεν εξαντλείται σ’ αυτά, περιέχει και άλλα νόστιμα και πρωτοφανήστικα «φρούτα».
«Εκρίναμεν – επιλέγει ο αρθρογράφος του – ότι έπρε¬πε να ακουσθή και μια δημοσιογραφική φωνή της Κρή¬της για τον κ. Παύλο Βαρδινογιάννη. Μια φωνή έντιμη και λογική. Έπρεπε να υ¬πάρξουν κι άλλες. Αλλά οι φωνές αυτές γνωρίζουν μόνον να εμφανίζωνται εις τα γρα¬φεία της οδού Καραγεώργη Σερβίας 2 (επαναλαμβάνεται για να εντυπωθούν όλοι οι πε¬λάτες την «σύσταση» του «μα¬γαζιού») , να βλέπουν τον κ. Παύλο προνομιακώς, να τακτοποιούν τις δουλείες τους τις δημοσιογραφικές δηλαδή κ.λ.π. δια των τηλεφωνημάτων.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 27 Αυγούστου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Πριν διαπραχθή το σφάλμα
ΤΑ ΠΟΛΛΑ ευμενή σχόλια, τα συγχαρητήρια κ.λ.π. πού ακούσα¬με μετά το προχθεσινό άρθρο μας στο οποίο τονίζαμε την ανάγκη μετατοπίσεως του άξονος της εθνικής οδού όσο το δυνατό νοτιώτερα της πόλεως αποτελεί, νο¬μίζουμε, μια ακόμη απόδειξη του πόσο πολύ απασχολεί και «πονεί» τους συμπολίτες το θέμα και πόσο αντιλαμβάνονται κι αυτοί την τεραστία ζημιά πού θα προκαλέση στο Ρέθεμνος.
Όλα αυτά δε μας κάνουν να ελπίζουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή οι ειδικοί και οι αρμόδιοι θα θελήσουν ν’ αντιλη¬φθούν αυτό που βλέπει και ο πλέον ανίδεος Ρεθεμινιώτης και Θα προλάβουν την διάπραξη ενός πελωρίου σφάλματος που θ’ αποδειχθή ολέθριο για την ανάπτυξη του Ρεθέμνου.
Άλλως τε μια τέτοια διχοτό¬μηση πόλεως από «παρακαμπτήριο» εθνικής οδού, πουθενά αλ¬λού στην Ελλάδα μα και στον κό¬σμο δεν έχει γίνει. Αυτή η ίδια οδός που θέλουν να περάσουν σήμερα μέσα από το Ρέθυμνο, περ¬νά απ’ όλες τις άλλες πόλεις της Κρήτης, εντελώς έξω και από σημεία τέτοια που να μη βλάπτη την μελλοντική οικιστική επέκτα¬ση και πολεοδομική ανάπτυξη τους. Στα Χανιά δε που περνούσε κάπως κοντά από την πόλη, κατόπιν διαβημάτων και διαμαρτυριών των κατοίκων μετατοπί¬σθηκε ο άξονας της κατά πολύ έτσι ώστε να μη προκαλή οιαδήποτε ζημιά.
Γιατί λοιπόν ειδικώς στο Ρέ¬θυμνο πρέπει να γίνη κι’ αυτό το κακό;
ΣΤΟ κάτω της γραφής και πέραν από τους λόγους που ανα¬φέραμε στο άρθρο μας, στο Ρέ¬θυμνο ούτε λιμάνι υπάρχει, ούτε αεροδρόμιο γίνεται. Ας γίνη λοιπόν η εθνική οδός και η παρακαμπτήριός της κατά τρόπο τέτοιο που να εξυπηρετή και να ωφελή κι όχι να βλάπτη την πόλη. Ας περάση από ψηλά, αφήνοντας μέσα και κοντά στην πόλη τους πευκόφυτους λόφους κι όλες τις άλλες εκτάσεις στις οποίες φυσιολογικά και αναγκα¬στικά θα επεκταθή μια μέρα το Ρέθυμνο. Έστω κι αν δαπανη¬θούν μερικά εκατομμύρια παραπάνω, έστω κι αν χρειασθούν ένα – δυο τεχνικά έργα. Επί τέλους τόσα εκατομμύρια εκατομμυρίων δίδονται για την ανάπτυξην και τον εξωραϊσμό άλλων πόλεων, ας δοθούν και μερικά για να μη διχοτομηθή και ζημιωθή το Ρέθυμνο.
Ας κινηθούν λοιπόν οι τοπικός αρμόδιοι όσο υπάρχει ακόμη καιρός για την πρόληψη ενός σφάλματος που στα μάτια των επερχομένων Ρεθυμνίων θα παρίσταται σαν έγκλημα εις βάρος του Ρεθύμνου. Ας γλυτώσουμε από αυτό τουλάχιστο το κακό την πόλη μας, γιατί αρκετά πληρώνει από τέτοια σφάλματα. Η αναμονή και οι ευχές με την ελπίδα ότι «θα τα δουν οι ειδικοί» αποδείχθηκε τώρα και δυο περίπου χρόνια φενάκη κι όπου να’ ναι θα υψωθούν τα συρματοπλέγματα της διχοτομούσης την πόλη «παρακαμπτηρίου». Ας προλάβουμε λοιπόν πριν είναι ήδη αργά.
Ο εκ των υστέρων καιταλογισμός των ευθυνών και η αναγνώρισις του σφάλματος όχι μόνον δεν θα ωφελήσουν αλλά και θα δείξουν πόσο αδιάφοροι στάθη¬καν οι τοπικός αρμόδιοι μπροστά σε ζωτικά θέματα του τόπου και πόσο απαθείς μένουν οι Ρεθεμνιώτες στα σφάλματα εις βά¬ρος τούτης της πολιτείας στην οποίαν ζουν και θα ζήσουν και τα παιδιά τους.

Ένας πολύτιμος εργάτης

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ λογιάζαμε να γράψουμε δυο λόγια αγάπης και ευχαριστίας για ένα άξιο, ενθουσιώδη, ανιδιοτελή μα και αφανή εργάτη του Ρεθέμνου, τον Κωστή Τζαγκαρούλη, πού τα τελευταία χρόνια η καλλιτεχνική βοήθεια του δεν λείπει από καμιά κοινή Ρεθεμνιώτικη προσπάθεια.
Την αφορμή δε μας την έδωσε το ευχαριστήριο της Περιηγητι¬κής, στο οποίο αναφέρεται και πάλι πρώτος για την μεγάλη βοήθεια του στην διακόσμηση και οργάνωση και της εφετεινής Γιορ¬τής του Κρητικού Κρασιού.
Και είναι βέβαια λίγο ότι κι αν γράψουμε και γι’ αυτόν τον φιλότιμο νέο Ρεθεμνιώτη, που με το πλούσιο καλλιτεχνικό ταλέντο του έχει γίνει κάτι το πολύτιμο κι απαραίτητο στις θαυματoυργές Ρεθυμνιακές προσπάθειες που από το τίποτε, επιτυγχάνουν και παρουσιάζουν πράγματα που άλ¬λοι δεν καταφέρνουν να φτιάξουν δαπανώντας ακόμη κι εκατοντά¬δες χιλιάδων δραχμών.
Καλό όμως είναι έστω και προσκρούοντας στην διακρίνουσα σεμνότητά του, να ξέρη πόσο εκτιμάται κι αναγνωρίζεται η α¬κούραστη κι ανιδιοτελής συνεχής προσφορά του για το καλό του Ρεθέμνου και να αισθάνεται την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας. Την ευγνωμοσύνη που νοιώθουμε για τον κάθε Ρεθεμνιώτη που θυσιάζει την ανάπαυση, τις ώρες της ψυχαγωγίας ακόμη και της εργασίας του για να δουλέψη και να προσφέρη κάτι χάριν του Ρεθύμνου, για να δείξη πώς είναι ανεξάντλητα τα Ρεθεμνιώτικα αποθέματα σε έμψυχο υλικό, για ν’ αποδείξη πώς τούτη η παντέρμη πολιτεία, έχει ζωή και ψυχή και προ πάντων φιλότιμο.
Συγχαίρουμε λοιπόν κι ευχα¬ριστούμε από καρδιάς τον Κωστή Τζαγκαρούλη και για το καλό του Ρεθέμνου κάνουμε μια ευχή:
Να έχη πάντα την ίδια όρεξη και το ίδιο μεράκι, να μην αποκάμη, να μην απογοητευθή, να μη βαρεθή να προσφέρη.
Γιατί έχουν μείνει τόσο λίγοι οι Ρεθεμνιώτες που μπορούν και θέλουν να βοηθούν σε τέτοιες προσπάθειες και έχομε και πρέ¬πει να κάνουμε τόσα πολλά, ώστε εργάτες σαν αυτόν χρειάζεται αδιάκοπα να ιδρωκοπούν και να θυσιάζουν τις πνευματικές και σωματικές δυνάμεις τους για το καλό του Ρεθέμνου.
Μέχρι τώρα λοιπόν μας έδειξε πώς έχει χαλκέντερη αντοχή κι αστείρευτο μεράκι. Μακάρι να μην τον εγκαταλείψουν ποτέ.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 1972

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Επί της ανοικτής επιστολής του κ. Νικ. Βαρδινογιάννη

ΕΙΣ τον κ. Νικόλαον Βαρδινογιάννην, ο οποίος από των στη¬λών της τοπικής συναδέλφου μας απηύθυνεν «ανοικτήν επιστο¬λήν»… απαντών δια λογαριασμόν του φυγομαχούντος αδελφού του πολιτικού κ. Παύλου, θα είχαμεν να είπωμεν – με την άδειαν και την συγγνώμην των αναγνωστών μας των οποίων η ανοχή και η υπομονή φοβούμεθα ότι εξηντλήθη επί του θέματος – τα εξής:
α) Δεν υφίσταται λόγος ούτε αυτός ούτε ο αδελφός του ο κ. Παύλος να απευθύνουν ανοικτάς επιστολάς και να προβαίνουν εις δηλώσεις, δημιοσιευομένας έπ’ αμοιβή εις άλλας εφημερίδας, διό¬τι αι στήλαι μας τίναι πάντοτε πρόθυμοι να φιλοξενήσουν ΔΩ¬ΡΕΑΝ οιανδήποτε απάντησιν των επί δημοσιευμάτων μας, εφ’ όσον βεβαίως ευρίσκονται εντός των πλαισίων του νόμου και της ευπρέπειας και είναι διατεθειμένοι να ακούσουν και τον ιδικόν μας αντίλογον. Δόξα τω Θεώ είμεθα και ως ελπίζομεν θα είμεθα επί πολύ ακόμη εις θέσιν, να απαντώμεν εις τας επιθέσεις ή αντιθέ¬σεις των κ. κ. Βαρδινογιάννη, ώσ¬τε να μη παρίσταται ανάγκη να «πνίγωμεν» τας απαντήσεις των. Άλλως τε ημείς δεν απεμπολήσαμεν την δημιοκρατικήν μας συνείδησιν και εξακολουθούμεν να πιστεύωμεν εις την Κοινοβουλευτικήν Δημοκρατίαv, η πεμπτουσία της οποίας είναι ο Διάλογος, με τους πάντας και δια τα πάντα.
β) Εξακολουθούμεν να επιμένωμεν ότι από την Οικογένειαν Βαρδινογιάννη εις και μόνον μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί, ο πολιτικός κ. Παύλος και αυτός πάλιν εφ’ όσον και καθ’ όσον εμ¬φανίζεται ως πολιτικός και οσά¬κις εκδηλούται πολιτικώς. Πάν¬τες οι λοιποί της Οικογενείας μας απασχολούν όσον και οι κ.κ. Ωνάσης, Νιάρχος, Μποδοσάκης, Τόμ Πάπας και οι άλλοι επιχειρηματίαι και εφοπλισταί, μεγαλυτέρας ή μικροτέρας οικονομικής επιφανείας και με τους οποίους εν πάση περιπτώσει δεν έχομεν «δούναι και λαβείν», αλλά ούτε και… κοινωνικάς σχέσεις επειδή γνωστόν είναι ότι οι μεγιστάνες του πλούτου δεν συναγελάζονται με τους πτωχούς και δη επαρχιώτας δημοσιογράφους…
Ματαιοπονεί λοιπόν ο κ. Νικό¬λαος Βαρδινογιάννης εάν προσπαθή να τραβήξη επάνω του τους προβολείς, κατ’ άλλους της προβολής, κατ’ άλλους της επιθέσεως, οι οποίοι είναι εστραμμένοι προς το πολιτικόν πρόσωπον, τον κ. Παύλον.
γ) Ουδείς διενοήθη ποτέ… «να βάλη χέρι» εις την περιουσίαν του κ. Νικολάου Βαρδινογιάννη και ουδέποτε ημφισβητήσαμεν ότι αι επιχειρήσεις δεν είναι ιδικαί του. Εάν υφίσταται σύγχυσης περί τούτου και εάν προεκλήθησαν ωρισιμέναι εύλογοι υποψίαι και διάφοροι εντυπώσεις δια τούτο ας μην αιτιάται ημάς, αλλά τας «δημοσιογραφικάς φωνάς» αι οποίαι «κάνουν την δουλειά των εις τα γραφεία της οδού Καρα¬γεώργη Σερβίας 2» «δια των τη¬λεφωνημάτων του κ. Παύλου» και αι οποίαι, φαίνεται, δια να μη θεωρηθούν ότι «λησμονούν το χρέος των» η και από υπερβάλλοντα ζήλον προβάλλουσαι τον κ. Παύλον αναμιγνύουν πολιτικήν με επιχειρήσεις, δωρεάς με διορισμούς, και ψηφοφόρους με εργάτας. Ας ξεκαθαρίσουν λοιπόν τα πράγματα εις αυτάς τας «φωνάς» ώστε όταν φωνάζουν να μη δημιουργούν τοιούτον πολιτικό – επιχειρηματικόν κομφούζιο.
δ) Να είναι βέβαιος ο κ. Νικ. Βαρδινογιάννης ότι εκτιμώμεν και θαυμάζομεν τα μέγιστα τον ηυξημένον οικογενειακόν δεσμόν των, ως επίσης και ότι «πάσαι αι δυνάμεις του ενός ανήκουν εις τον άλλον» και ότι «η οικονομική δύναμις που διαθέτει ο εις διατί¬θεται ευχαρίστως εις τον άλλον». Μήπως όμως τούτο αντιφάσκει με το προηγούμενον και δημιουρ¬γεί μιαν άτυπον συγκυριότητα εις τας επιχειρήσεις και μια παράλληλον κοινότητα συμφερόντων η οποία καθιστά δυσδιάκριτον – εις ημάς τουλάχιστον τους κακόπιστους» τρίτους – πότε συμ¬πλέουν και πότε πλέουν κεχωρισμένως αι πολιτικαί φιλοδοξίαι του κ. Παύλου με τας επιχειρηματικάς πρωτοβουλίας του κ. Νί¬κου; Διότι βεβαίως ημείς τουλά¬χιστον δεν θέλομεν να πιστεύσωμεν ότι ο κ. Παύλος επεφύλαξεν εις τον εαυτόν του τον ρόλον του «πτωχού συγγενούς» ενός πλού¬σιου αδελφού.
Αλλά εν πάση περιπτώσει αυ¬τά είναι οικογενειακά των θέματα.
ε) Με ύφος ιεροκήρυκος ο κ. Νίκ. Βαρδινογιάννης ομιλεί περί κακίας μας. φοβούμεθα ότι θα υπερεξεχείλισεν η ιδική του καλοσύνη και δια τούτο διακριβώνει εις ημάς τοσαύτην κακίαν. Επει¬δή όμως δια τοιούτον τι δεν έχομεν κατηγορηθή εισέτι και ως εκ τούτου εκπλησσόμεθα θα τον παρακαλούσαμεν να μας διευκρίνιση πού βλέπει την κακίαν δια να την εξαλείψωμεν.
Διότι ειδικώς αυτός έχει στοιχεία να τον πείθουν περί του αντιθέτου και να του υπενθυμίζουν ότι η εφημερίς αυτή ίσταται με λεβεντιά και δημοκρατικήν συνέπειαν υπεράνω προσωπικών αντι¬θέσεων και προκαταλήψεων, δυναμένη να διακρίνη, να προβάλη και να επαινή, ότι βλέπει δί¬καιον, ορθόν και καλόν. Μας α¬ναγκάζει δε να του υπενθυμίσωμεν – καίτοι δεν αρέσει και εις ημάς να προβάλλωμεν τας προσφοράς μας – ότι εις τας αρχάς της Επαναστάσεως πριν αποκα¬τασταθούν αι σχέσεις των με την Κυβέρνησιν και όταν ο κ. Παύλος διεφώνει μονάζων εν Εσπερία, η εφημερίς αυτή ηχρήστευσεν ολόκληρον έκδοσίν της, λόγω απορ¬ρίψεως την τελευταίαν στιγμήν υπό της λογοκρισίας ευνοϊκού δι’ αυτόν και τας επιχειρήσεις του σχολείου.

Όπως επίσης θα πρέπει να ενθυμηθή ότι η εφημερίς αυτή μόνον ετόλμησε να τονίση την παράλειψιν – δια την οποίαν και εις την επιστολήν του εκφράζει και πάλιν την πικρίαν του – να μη κληθή και να μη γίνη μνεία της δωρεάς του κατά τα επίσημα εγκαίνια της αναστηλωθείσης αι¬θούσης του Αγίου Φραγκίσκου, και να ζητήση την επίσημον επανόρθωσίν της.
Μήπως του εζητήσαμεν «αποζημίωσην» δι’ αυτά η μήπως εγίναμεν θιασώται των γραφείων της οδού Καραγεώργη Σερβίας 2 «δια να κάνωμεν την δουλειάν μας;» Ας απαντήση ευθέως ο κ. NIK. Βορδινογιάννης.
στ) Προσπαθεί όμως, εν κατα¬κλείδι, ο κ. Νικ. Βαρδινογιάννης, «να ρίψη λάσπην» εις την εφημε¬ρίδα προβαίνων εις υπαινιγμούς περί εκβιασμών.
Αφού του υπενθυμίσωμεν ότι δεν προστατεύουν μόνον αυτόν οι Α. Ν. δια των οποίων, ως υπαινίσσεται, ελπίζει ότι θα περιορίση την ελευθέραν εκφρασίν της γνώμης μας, αλλά υπάρχουν και δι’ ημάς τα άρθρα του Ποινικού Κώδικος τα οποία προβλέπουν την συκοφαντίαν και τιμωρούν με ποινάς αυστηράς τους συκοφάντας θα τον διαβεβαιώσωμεν ότι ματαιοπονεί. Ματαιοπονεί, αν ελπίζη ότι με τοιούτους αχαρακτηρίστους υπαινιγμούς θα επιτύχη να χάσωμεν την ψυχραιμίαν μιας, ως την έχουν χάσει εκείνος και ο αδελφός του.
Ας μη κοπιάζη λοιπόν. Διότι γνωριζόμεθα μεταξύ μας, όλοι οι παροικούντες εις την μικράν αυτήν Ιερουσαλήμ και είναι εις θέσιν οι Ρεθύμνιοι να διακρίνουν και να επισημαίνουν τους εκβιαστάς. Ευτυχώς δε – ή δυστυ¬χώς; – δι’ ημάς εχασεν η εφημερίς την κατάλληλον ηλικίαν δια να διδαχθή την τέχνην των εκβιασμών. Θα έπρεπε εκ προγόνων και παιδιόθεν να τους μετερχόμεθα.
Δια τούτο και εγεννήθημεν πτωχοί και κοίτα τα φαινόμενα θα αποθάνωμεν πτωχότεροι.
Ας απαλλαγή δε το ταχύτερον από την σύγχυσιν και την πλάνην ότι όστις δεν θαμβώνεται από τον πλούτον της 501ης Οικογενείας είναι… εκβιαστής. Διότι αλλοίμονον… φοβούμεθα ότι ειδικώς εις Ρέθυμνον θα του είναι δύσκολον να έρχεται… Τόσον πολλού εκβιαστάς» θα βλέπη.
Αντί όμως να επιχειρή ματαίως να μας ρίψη λάσπη», ας παραδεχθή και ας κατανοήση ότι υπάρχουν εις τον κόσμον αυτόν ορισμένα αγαθά τα οποία δεν αγοράζονται και υπάρχουν και μερικά «δημοσιογραφικαί φωναί, αι οποίαι ούτε πληρώνονται ούτε φιμώνονται… Ο αδελφός του ο Παύλος θα ηδύνατο ίσως να του ειπή περισσότερα έπ’ αυτού… και
ζ) Δια να τελειώνωμεν θα δια δεβαιώσωμεν τον κ. Νικόλαον Βαρδινογιάννην ότι ο θόρυβος του ελικοπτέρου του οποίου επιβαίνει αυτός, ουδένα ενοχλεί, ως δεν μας ενοχλεί και το ελικόπτερον οιουδήποτε άλλου «βίπ» και μεγιστάνος του πλούτου. Όταν όμως του ελικοπτέρου επιβαίνει ο πολιτικός κ. Παύλος, γεννώνται εις τους Ρεθύμνους – οι οποίοι, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι κάφροι της Αφρικής δια να εντυπωσιάζωνται από το «σιδερένιο πουλί με την μεγάλη κοιλιά» – ωρισμέναι σκέψεις, κατ’ άλλους θλιβεραί και κατ’ άλλους θαυμαστικαί, αφορώσαι εις την ιλιγ¬γιώδη οικονομικήν ανέλιξιν του άλλοτε πτωχού βουλευτού των μη δυναμένη ως εικός να εξηγηθή με την οιανδήποτε τεχνικήν εξέλιξιν. Και αν πότε – πότε υψώνωμεν το ταπεινόν μας βλέμμα δια να αντικρύσωμεν το ελικόπτερον – ας μη μας παρεξηγή ο κ. Νίκος – δεν ρίπτομεν βάσκανον μάτι, αλλά θαυμάζομεν πόσον ανέβηκαν ψηλά και πόσον αξιοποιήθηκαν οι πάλαι ποτέ 17.000 σταυροί του κ. Παύλου.
Να είναι δε βέβαιος ο κ. Νίκος ότι τας αυτάς σκέψεις θα εκάναμε και δι’ οιονδήποτε άλλο πολιτικόν ο οποίος θα εξεκίνει και θα ελάμβανε την πλειοψηφίαν του Ρεθυμνιακού Λαού, προβάλλων την δημοκρατικήν πενίαν και το τρυπημένον στιβάνι του.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Μια γνώμη για το Πανεπιστήμιο ευνοϊκή για το Ρέθεμνος

ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ημέρες η αθηναϊκή εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» δημοσιεύει μια μεγάλη έρευνα για την Κρήτη, από την όποια τρεις συνέχειες (ολόκληρες σελίδες), ήσαν αφιερωμένες στον Νομό μας.
Η έρευνα αυτή ασχολήθηκε και με το θέμα του Πανεπιστημίου Κρήτης και εκφράζεται σ’ αυτή μια γνώμη, πολύ ευνοϊκή για το Ρέθεμνος. Αξίζει λοιπόν να σας μεταφέρουμε την σχετική περικοπή.
 «ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ στην ανωτά¬τη εκπαίδευση, το Πανεπιστήμιο, ελπίδες και όνειρα του λαού της μεγαλονήσου. Όλοι το θέλουν και όλοι υποστηρίζουνv ότι αν πρόκειται να έχη χαρακτήρα πανεπιστημιακού γυμνασίου καλύ¬τερα να λείπη. Το Πανεπιστήμιο της Κρήτης πρέπει να αποτελέση υπόδειγμα συγχρόνου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος ώστε να πάρη ξέχωρη θέση στο μεσανατολικό χώρο. Γιατί, μόνο αυτό θα μπορέση να προσελκύση σπουδα¬στές από μεσανατολικές και αφρικανικές χώρες,
 ΤΑ «ΤΟΠΙΚΙΣΤΙΚΑ» πάλι ξαναφούντωσαν εξ αιτίας του Πα¬νεπιστημίου. Άλλοι το θέλουν στα Χανιά και άλλοι στο Ηρά¬κλειο. Οι πιο μυαλωμένοι λένε:
Ας γίνη πρώτα κι όπου θέλει ας γίνη. Μόνο το Ρέθυ¬μνο, που έχει παρά¬δοση στα γράμματα που θα ζωντανέψη μ’ αυτό και θα γίνη κι εκείνο πο¬λιτεία, δεν μιλά. Τα δύο θεριά της Κρήτης, το Ηρά¬κλειο και τα Χανιά είναι έτοιμα να του αρπάξουν την μπουκιά μέσα από το στόμα.
 ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ είναι ότι το Πα¬νεπιστήμιο ανήκει στο Ρέθυμνο. Τα Χανιά είναι η πρωτεύουσα με την αίγλη της. Το Ηράκλειο έχει τα πλούτη του, το λιμάνι και το αεροδρόμιο. Το Λασίθι τον ανε¬πτυγμένο τουρισμό, τα πρώιμα κηπευτικά, το μεγάλο διεθνές αε¬ροδρόμιο, που προγραμματίζεται να γίνη στην Σητεία. Απομένει το Ρέθυμνο. Ανάμεσα στα Χα¬νιά και το Ηράκλειο, με ελπίδες ν’ αναστηθή κι εκείνο κάποτε.

Μια αδικαιολόγητη εξαίρεση

 ΟΠΩΣ είναι γνωστό, η Α¬γροτική Τράπεζα έθεσε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα δανειοδοτήσεως των αγροτών δια την δημι¬ουργία τουριστικών δωματίων.
Εις το πρόγραμμα αυτό συμπεριελήφθη κι ο Νομός μας, αλλά όπως πληροφορούμεθα εξαιρούνται οι αγρότες της περιοχής από Πλατανιά μέχρι Σκαλέτας.
Όμως σ’ αυτή την περιοχή υπάρχουν αρκετοί συνοικισμοί και αγρότες οι οποίοι ενδιαφέρονται να πάρουν από αυτά τα δάνεια για την δημιουργία τουριστικών δωματίων, πράγμα βεβαίως που και στην καλλίτερη αντιμετώπιση της ελλείψεως ξενοδοχειακών κλινών θα βοηθούσε και στην α¬νάπτυξη εκεί της παραθαλασσίας περιοχής θα συντελούσε.
Επειδή λοιπόν όπως και το εδώ Υποκατάστημα πρέπει να συμφωνή και οι συνοικισμοί της περιοχής είναι αγροτικοί και οι κάτοικοι αυτών είναι αγρότες ώστε και εξ αντικειμένου και εξ υποκειμένου να δικαιούνται αυ¬τής της δανειοδοτήσεως, νομίζουμε ότι πρέπει να συμπεριληφθούν κι αυτοί εις το πρόγραμμα.

Τα μπάζα του Αγιοβασιλειώτικου και μια πρόταση

 ΟΠΩΣ μας εγνώρισε ο Διοι¬κητής Χωροφυλακής Ρεθύμνης κ. Σαλτερής, μερίμνη της υπηρε¬σίας του εκκαθαρίσθηκαν όλα εκείνα τα σημεία στον Αγιοβασιλειώτικο δρόμο, όπου – όπως είχαμε γράψει – είχαν μεταβληθή σε σκουπιδότοπους με την απόρριψη κάθε είδους άχρηστου αντικειμένου, με αποτέλεσμα να δημιουργήται εικόνα κάβε άλλο από τουριστική και πολιτισμένη, στον εισερχόμενο επισκέπτη από αυτή την νοτία είσοδο της πόλης μας.
Μας παρακάλεσε δε να διευκρινήσωμε και πάλι ότι απαγορεύεται στην περιοχή αυτή η α¬πόρριψη και σκουπιδιών και μπα¬ζών και να δείξουν την απαιτου¬μένη κατανόηση οι πολίτες για να μη βρεθούν διωκόμενοι παραβάτες.
Έπ’ ευκαιρία, κι αφού ευχα¬ριστήσουμε τον κ. Σαλτερή για το επιδειχθέν από αυτόν ενδια¬φέρον για την εξάλειψη αυτής της ασχήμιας, υπενθυμίζουμε πρόταση πού είχε κάνει πριν από λίγες μέρες με επιστολή του δημοσιευθείσα στην εφημερίδα μας ο πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου κ. Εμμαν. Σταγάκης, σύμφωνα με την ο¬ποία, αυτά τα «μπάζα» Θα μπορούσαν να ρίπτονται για την κά¬λυψη μιας χαράδρας, από την οποία μπορεί να διέλθει μία οδός, η οποία να ενώνη την επαρχιακή οδό Αγίου Βασιλείου με τον χώ¬ρο όπου Θα ανεγερθούν οι νέες εργατικές κατοικίες και εν συνε¬χεία με την παλαιά εθνική οδό Χανίων – Ρεθύμνης.
Θα μπορούσε λοιπόν, ιδίως ο Δήμος, να εξετάση αυτή την πρόταση και αν είναι ορθή και εφικτή να υιοθετηθή ώστε και ένας χώρος απορρίψωες των μπάζων να εξασφαλισθή για αρκετό καιρό και η διαμόρφωση ενός δρόμου να γίνη.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 3 Οκτωβρίου1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Ουδέν σχόλιον…..!

ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ πώς μερικοί… «κακεντρεχείς» και «ζηλόφθονες» συμπολίτες (που δεν θέλουν να δουν άνθρωπο να προκόψη… και να γνωρίση το «φως το αληθινόν») περιμένουν «πώς και πως» τα σχόλια μας πάνω στα όσα είπε στην πρόσφατη συνέντευξή του ο κ. Παύλος, την οποία, ως γνωστό, εδημοσίευσε δωρεάν στο φύλλο της Κυριακής η εφημερίδα μας.
Δεν πρόκειται όμως να τους κάνουμε την χάρη… Όχι βέβαια επειδή ενοχλείται με τα σχόλια μας ο κ. Παύλος ούτε επειδή… γίναμε φίλοι. Αλλά να… πώς να σας το πω… είναι τόσο εύγλωτ¬τες και αποκαλυπτικές οι δηλώ¬σεις και εξομολογήσεις του σ’ αυτή, ώστε κάθε σχόλιό μας νο¬μίζουμε πώς θα τις έβλαπτε….
Άλλως τε ο άνθρωπος περιέρ¬γως μίλησε πολύ ειλικρινά και πολύ καθαρά στην Αγγλίδα δημοσιογράφο και τώφερε μεν από δω, το γύρισε από κει, τελικά όμως τι αποκάλυψε το ψητό της υποθέσεως….. Ε, αφού λοιπόν «βγάλαμε τον λαγό» που γυρεύαμε…. Τι θέλουμε τα σχόλια που συγχύ¬ζουν και στενοχωρούν τον κ. Παύλο;
«Ουδέν σχόλιον», λοιπόν, εκ μέρους μας… Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για τον κό¬σμιο που διάβασε την «βαρυσή¬μαντη» συνέντευξη και την κουβέντιαζε χθες και προχθές στα καφενεία. Το… κακομαθημένο δημοσιογραφικό αυτί μας ήταν στημένο κι άκουσε τις διάφορες συζητήσεις και η μνήμη προσπαθούσε με μαγνητοφωνική πιστότητα να καταγράφη τα διάφορα σχόλια των συμπολιτών.
Για να ικανοποιήσουμε λοιπόν την… κακεντρέχειά σας μεταφέρουμε και πάλι ασχολίαστα…. σχόλια συμπολιτών για τις τελευταίες σπουδαίες δηλώσεις του κ. Παύλου:

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ……
Το πρώτο τα’ ακούσαμε σ’ ένα γνωστό γωνιακό καφενείο επί κεντρικής οδού της πόλεως:
Εκάθητο σ’ αυτό ένας συμπολίτης κι εδιάβαζε την εφημερίδα μας και μπήκε ένας άλλος προφανώς φίλος ταυ.
Μετά λοιπόν τον καλημερισμό τους και τα λοιπά σχετικά ρώ¬τησε ο δεύτερος τον πρώτο:
-Τι διαβάζεις, τις δηλώσεις του κ. Παύλου;
-Βεβαίως, του άπαντα ο άλ¬λος, τις δηλώσεις μελετώ.
-Και πως σου φαίνονται;
Σου αρέσουν;
– ……………
Αλλά ενώ ο ερωτών και οι γύ¬ρω… ωτακουστές περίμεναν την απάντηση του ερωτηθέντος ο τελευταίος άρχισε – αρκετά δυνα¬τά και μελωδικά – να τραγουδά:
Αν ήμουν πλούσιος.
Αν ήμουν πλούσιος.
Καραβοκύρης
πλουτοκράτης
βουλευτής!!
-Μα τι έπαθες, τον διακό¬πτει και τον ξαναρωτά τότε ο άλλος. Τρελάθηκες; Εγώ σε ρώτησα πώς σου φάνηκαν οι δηλώ¬σεις Βαρδινογιάννη κι όχι το τραγούδι Γεωργιάδη πού πήρε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.
Ο άλλος όμως, χωρίς ν’ απαντά συνέχιζε το βιολί του:
Αν ήμουν πλούσιος.
Αν ήμουν πλούσιος.
Καραβοκύρης
πλουτοκράτης
βουλευτής.
-Θα σταματήσεις καμιά φο¬ρά, του λέει ο άλλος αγριεμένος αλλά και καταφανώς απορημέ¬νος. Θα σταματήσεις να μου πης.
Τρελάθηκες ή με κοροϊδεύεις;
-Α, όχι φίλε μου, απαντά τότε ο άλλος διακόπτοντας την μελωδία του, ούτε σε κοροϊδεύω, ούτε τρελάθηκα.
-Τότε τι κάνεις;
-Απλώς… φίλτατε φίλε, απαντώ στην ερώτησή. Και σου εξηγώ:
«Αν ήμουν πλούσιος, καρα¬βοκύρης, πλουτοκράτης, δουλευ¬τής, κατά πού λέει περίπου και το ωραίο τραγουδάκι, τότε κι ε¬γώ θα έλεγα ακριβώς τα ίδια πού λέει κι ο κ. Παύλος τελευταία και στην συνέντευξή του… Με εννοείς;»
-Βεβαίως… απολύτως.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΣΙΕΛΩ……..

Το δεύτερο, το… συλλάβαμε και πάλι σε καφενείο της παρα¬λίας. Αλλά για να το καταλάβατε καλλίτερα θα πρέπει πριν σας το πούμε να σας θυμίσουμε ένα πολύ γνωστό διαφημιστικό «σπότ» για το ΠΡΟ – ΠΡΟ, που μεταδίδει κάθε τόσο η τηλεόρα¬ση. Δείχνει λοιπόν η τηλεοπτική αυτή διαφήμιση ένα μωρό και την παραμάνα του να τηλεφωνή σε μπαμπά, μαμά, παππούδες και γιαγιάδες του να τους ξεσηκώνη για να τρέξουν όλοι στο σπίτι… Οπότε φθάνοντας εκεί ρωτούν όλοι εν χορώ την παραμάνα:
-Μίιιιιιλησε; Και τι είπε;
-ΠΡΟ-ΠΡΟ, άπαντα τότε το μωρό.
Με αυτό λοιπόν το «σπότ» σχολίασαν σε διάλογό τους δυο συμπολίτες στο παραπάνω καφενείο, τις «πολύκροτες» δηλώσεις του κ. Παύλου:
-Καλέ, το παιδί μίλησε -έλεγε ο ένας τάχα έκπληκτος.
-Και τι είπε – ρωτούσε ο άλλος τάχα απορημένος.
-Υπουργείο σιέλω!

ΜΙΣΤΕΡ ΦΟΡΤΕ

Αλλά ο διάλογος των δύο αυτών συμπολιτών είχε απροσδόκητη συνέχεια από την ανάμιξη τρίτου πού εκάθητο πιο πέρα και «πέταξε» ένα άλλο διαφημιστικό «σλόγκαν»:
-Υπουργείοοοοο Μίστερ Φόοορτε…
(«Φόρτε» δια τους μη γνωρίζοντας είναι απορρυπαντικό που καθαρίζει… τζάμια, κουζίνες και γενικά βοηθά στην καθαριότητα του νοικοκυριού…).

ΠΑΠΑ….. ΕΠΙΣΤΕΥΕ
ΠΑΠΑ….. ΠΙΣΤΕΥΕΙ….

Και το τρίτο – δια να τελειώνουμε – τ’ ακούσαμε πάλι σε καφενείο γνωστό… δια τας πολιτικάς του συζητήσεις.
Καθότανε σ’ ένα τραπεζάκι του δυο συμπολίτες, εκρατούσε ο καθένας στα χέρια του από μια εφημερίδα κι εφαίνοντο πώς εντρυφούσαν και οι δυο στο «μπαξέ» των δηλώσεων του κ. Παύλου… Κάποια στιγμή ο ένας άφησε την εφημερίδα και στράφηκε προς τον άλλο:
-Για κοίτα, Αριστομένη μου πώς αλλάσσουνε οι καιροί και οι άνθρωποι… θυμάσαι «τα σούλεγα, τα μούλεγες;»
-Θυμούμαι, Αναξαγόρα μου. Θυμούμαι. Μα θαρρώ, μωρέ, πώς δεν άλλαξε και πολύ…
-Γιάντα το λες τούτο να. Δεν θωρείς, δεν διαβάζεις ίντα λέει εδά και δεν θυμάσαι ίντα λέγε κι ίντα κάνε πρίν;
-θωρώ τα και κατέχω τα.
Μα εγώ αλλού το πάω…
-Δηλαδή;
-Δηλαδή θέλω να πω πως ο Παύλος θα μας πη πώς δεν άλλαξε γιατί και πριν Παπα….επίστευε και εδά Παπα…. πιστεύει.
-Ναι, μπρέ, καλά το λες. Μπράβο, ετσά’ναι. Μόνο ξέχα¬σες να πης πώς κι ουλονών Παπά παίζει.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 17 Οκτωβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Όταν ο Νίκος Μαραγκάγκης μένει έξω……

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης πολλά εγράφησαν κι ελέχθησαν για την χαμηλή στάθμη της μουσικής και την ποιότητα των στίχων των τραγουδιών που παρουσιάσθηκαν όπως επίσης για την γενικότερη πτώση της δήθεν «λαϊκής» μου¬σικής με την οποία τρέφεται και τέρπεται τα τελευταία χρόνια το κοινό. Βρέθηκαν μάλιστα ακό¬μη και τραγουδιστές που εδήλωσαν ότι ντρέπονται και λυπούνται για πολλά από τα τραγού¬δια που αναγκάσθηκαν να τρα¬γουδήσουν και άλλα πολλά…
Καθώς λοιπόν τα διαβάζουμε και τα ακούμε κι εμείς όλα αυτά σκεφτόμαστε μήπως για το κατάντημα αυτό της ελληνικής μουσικής και του τραγουδιού την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν το Ραδιό¬φωνο και η Τηλεόραση, που χω¬ρίς να κάνουν κανένα έλεγχο κι ένα ποιοτικό «κοσκίνισμα» στις «συνθέσεις» και τους ερμηνευτές, παρουσιάζουν ο,τι βάρβαρο, ανόητο και ανούσιο «μουσικό κατασκεύασμα» πάντοτε εν ονόματι της μοντέρνας ή της λαϊκής μουσικής και όχι μόνο κουράζουν κι απογοητεύουν το κοινό αλλά σιγά – σιγά αμβλύνουν και το μουσικό αισθητήριό του.
Είναι δε λυπηρό κι εξωφρενι¬κό να συμβαίνει αυτό, να καλύπτωνται δηλαδή τα μουσικά προγράμματα Ραδιοφώνου και Τηλεοράσεως από τέτοιου είδους αηδίες όταν υπάρχουν τόσοι άλλοι καλοί, όταν διεθνώς αναγνωρισμένοι μουσικοσυνθέτες μας, των οποίων τα έργα – κατά τα φαινόμενα – έχουν εξωσθή οριστικώς από το Ε.Ι.Ρ.Τ.
Συγκεκριμένα, μας κάνει εντύπωση πώς δεν ακούεται ούτε ένα τραγούδι του διάσημου Ρεθεμνιώτη Μουσικοσυνθέτη Νίκου Μαμαγκάκη, του οποίου το έργο διεθνώς – εκτός από το Ε.Ι.Ρ.Τ. – έχει βρή μεγάλη απήχηση κι εκτίμηση. Δεν είναι άξια τα τραγούδια του Νίκου Μαμαγκάκη ν’ ακούωνται από την Ελ¬ληνική Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο ή μήπως ο δημιουργός των τιμωρείται μ’ αυτό τον τρόπο για εξωκαλλιτεχνικές εκδηλώσεις του; Αν όμως συμβαίνει αυτό απο¬τελεί σφάλμα μεγάλο των υπευ¬θύνων του Ε.Ι.Ρ.Τ. διότι ο Νίκος Μαμαγκάκης δεν είναι μόνο καλ¬λιτέχνης αλλά και άνθρωπος και υπεύθυνος πολίτης, μ’ αυτή δε την δεύτερη ιδιότητά του έχει δικαίωμα αλλά και καθήκον να εκφράζη την γνώμη του υπεύθυνα, αντρίκια, θαρραλέα όπως και κάθε άλλος Έλληνας. Άλλως τε η καθολικά αναγνωρισμένη αξία μα και σεμνότητα του Ν. Μαμαγκάκη δεν του επέτρεψαν ποτέ να αναμίξη την μουσική με την πολιτική ούτε να χρησιμοποίηση την δεύτερη για την προβολή και την εμπορική εκμετάλλευση της πρώτης – όπως έκαναν άλλοι.
Στάθηκε πάντοτε ένας αληθινός και μεγάλος καλλιτέχνης μακριά από «κλίκες»και «κάστες», τίμιος κι άξιος εργάτης της Τέχνης του. Αν έχη – γιατί δεν ξέρουμε – ιδεολογικές αντιθέσεις κι έχει το θάρρος να τις εκφράζη σαν Έλληνας πολίτης από μέσα όμως, από την Ελλάδα κι όχι στο εξωτερικό, αυτό δεν αποτελεί, νομίζουμε, αμάρτημα, αλλά δείχνει υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια και προ πάντων, Κρητική λεβεντιά (Πότε αλήθεια θα γίνη κατανοητό ότι όταν είναι κανείς γνήσιος και σταθερός Δημοκράτης και δε φοβάται ούτε ντρέπεται να τα λέη δεν είναι προς ψόγον άλλο επαίνου του;).
Όταν λοιπόν βρίσκονται -για τον ένα ή τον άλλο λόγο -έξω από τα προγράμματα τω κρατικών μέσων ενημερώσεως και ψυχαγωγίας του κοινού τα έργα του Νίκου Μαμαγκάκη, κι άλλων διαλεκτών Ελλήνων συνθετών και «υποκαθίστανται» από τον συμφερτό των λογής – λογής άμουσων μουσικοσυνθετών που βασίζουν την επιτυχία τους στην προϊούσα άμβλυνση του μουσικού κριτηρίου του λαού μας και την επιβολή των τραγουδιών των στην με σύστημα πλύσεως εγκεφάλου συνεχή, επανάληψή τους από τα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα των φωνογραφικών εταιριών, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε για την εξυγίανση και άνοδο της «μουσικής παιδείας» των Ελλήνων;

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 7 Νοεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Ευτυχώς …. Θα βγή ο Νίξον

Ε, ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ που δόξα τω θεώ ΘΑ βγή και πάλι Πρόεδρος των Η.Π.Α. ο κ. Νίξον κι όχι εκείνος ο εξτρεμιστής ο Μαγκόβερν, που όλο κι ανακατεύεται στα εσωτερικά μας, κι όλο και βρίσκει κάτι να πη εναντίον της Κυβερνήσεώς μας.
Αλλά μη θαρρήτε όμως πώς τον κ. Νίξον θα τον βγάλουν οι Αμερικανοί… όχι μην έχετε τέτοιες ψευδαισθήσεις. Ο Νίξον θα ξαναβγή χάρις στους Έλληνες πού… αναμιγνύονται στα ετωτερικά της Αμερικής και κυ¬ρίως χάρις στον κ. Παύλο Bαρδινογιάννη, ο οποίος έριξε όλο το βάρος του – το πολιτικό εννοείται – στην υποστήριξη του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου.
Βέβαια ο ίδιος ο κ. Παύλος δεν εκδηλώθηκε… εκδηλώθηκε όμως ο αδελφός του ο κ. Νίκος πού θα διαβάσατε διέθεσε 15.000 δολάρια (ο κ. Τόμ Πάπας διέθεσε 70.000 ντόλλαρς) για την ενίσχυση του εκλογικού αγώ¬νος του κ. Νίξον. Και όπως θα θυμάσθε ο κ. Νίκος μας είχε πη ότι αι δυνάμεις του ενός είναι , στην υπηρεσία του άλλου, άρα λοιπόν και τώρα τα 15.000 δολάρια θα εδόθησαν για να εξυπηρετήσουν την εξωτερική πολιτική του κ. Παύλου στην Αμερική.
Με την υποστήριξη Βαρδινογιάννη λοιπόν μην… ελπίζετε πώς ο Νίξον «θα πάρη λεμπούπλικο…» από την προεδρία των ΗΠΑ γιατί από τώρα τον βλέπω να στρογγυλοκάθεται για 4 ακό¬μη χρονάκια στον Λευκό Οίκο.
Μόνο δυο μικρές απορίες μας γεννώνται από αυτή την εκδήλωση του κ. Βαρδινογιάννη υπέρ του κ. Νίξον.
Η μία είναι πού τα βρήκε… τα 1 5.000 δολάρια και τα έστειλε στον Νίξον όταν στο Ρέθυμνο δεν έχει να δώση τις 15.000 δρχ. που είχε υποσχεθεί για το Πανεπιστήμιο;
Και η άλλη πότε πρόλαβε κι άλλαξε… κόμμα ο κ. Παύλος και στην Αμερική… Γιατί αν θυμόμαστε καλά και στο εξωτερικό ο κ. Παύλος ήταν πριν «δημοκρα¬τικός» υποστήριζε δηλαδή τον αείμνηστο Πρόεδρο Τζών Κέννεντυ γι’ αυτό κι είχαν κυκλοφορή¬σει…. κατά χιλιάδες φωτογραφίες του με τον αδικοσκοτωμένο Δημοκρατικό Πρόεδρο για τον οποίον – αν δεν κάνουμε λάθος – είχε δηλώσει στην κηδεία του πώς «η ανθρωπότης Θρηνεί τον ηγέτη της κι εγώ τον προσωπικό μου φίλο»….
Αλλά θα μου πήτε όλα αυτά ανήκουν στο «φαύλο παρελθόν» πού δεν κάνει – ή δεν μας συμφέρει – να θυμόμαστε… Εξ άλλου δε, τα δημοκρατικά κόμμα-τα είναι την σήμερον ημέρα «ντεμοντέ»

Ήχος και φως…

ΑΡΧΙΖΟΥΝ σήμερα οι Αρκάδιοι Αγώνες Στίβου, αλλά… «φως» δηλαδή οικονομική ενίσχυση δεν έφθασε ακόμη από την Γεν. Γραμματεία Αθλητισμού για τον οργανωτή Α.Ο. «Ατρόμητο».
Κι έτσι με πολύ φόβο και δι¬σταγμό οι παράγοντες του Ρεθεμνιώτικου συλλόγου ξεκινούν τους αγώνες τρομάζοντας με την σκέψη τι θα γίνη αν δεν φθάσουν τα αναγκαία χρήματα.
Γιατί δυστυχώς ούτε η προσωπική παρέμβαση του Αντιπροέδρου κ. Πατακού έφερε άμεσα αποτελέσματα κι απ’ ότι μαθαίνουμε ο πρόεδρος του «Ατρομήτου» μόνο προφορική υπόσχεση κατάφερε να αποσπάση ότι η ενίσχυση θα σταλή.
Επειδή όμως το κονδύλι μιας τέτοιας διοργανώσεως δεν είναι μικρό κι επειδή υπάρχει κίνδυνος οι υπεύθυνοι του «Ατρομήτου» να εκτεθούν στην αγορά κα¬λό είναι το «φως» να έλθει το τα¬χύτερο.
Όταν δε πρόκειται για τέ¬τοιου είδους αθλητικές διοργανώσεις θα’ πρεπε η οικονομική ε¬νίσχυση να’ ρχεται εκ των προτέρων και εγκαίρως ώστε να γνωρίζουν οι οργανωτές τις οικονο¬μικές δυνατότητες βάσει των οποίων πρέπει να κινηθούν.
Ατυχώς όμως και σ’ αυτή την περίπτωση μας έτυχε Σαββάτο. Κι ενώ τόσο καιρό ακούαμε για τα εκατομμύρια που δίδονται για τον αθλητισμό όταν ήλθε η ώρα να δούμε κι εμείς κάτι λίγα μας είπαν πώς τέλειωσαν.
Κι έτσι από το «Ήχος και Φως» των διαφημίσεων του ΠΡΟ -ΠΟ μείναμε με τον ήχο…

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ
Άπαντα τα καταστήματα κλειστά
Άπαντα τα καταστήματα και άπασαι αι επιχειρήσεις θ’ αργήσουν την Πέμπτη
9—11—72 ημέραν τοπικής αργίας.
Άπαντα τα καταστήματα θα παραμείνουν το απόγευμα της Τετάρτης 8—11—72 ανοικτά θα κλείσουν το απόγευμα της Παρασκευής 10—11—72.
Εις την Νομαρχίαν εδήλωσαν ότι θα μετάσχουν των εορτών επί τη 106 επετείω του ολοκαυτώματος της Ιεράς Μονής Αρκαδίου και οι κ. κ. 1) Κων. Βαβούσκος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 2) Εμμ. Χαραλαμπάκης Πρόεδρος Περιφ. Συμβουλίου 3) Νικ. Σταθακόπουλος Πρ-voς 4ης ΥΣΑΠ

2,5 ΕΚΑΤ. ΔΡΧ.
Δι’ ανακαίνισιν οδών της πόλεως
Υπό του κ. υπουργού Δημοσίων Έργων υπεγράφη απόφασις, δια της οποίας εγκρίνεται η χορήγησης πιστώσεως 2.500 000 δρχ. δια την εκτέλεσιν εργασιών ανακαινίσεως οδών της Πόλεως Ρεθύμνης..

Πίστωσις δια εξυγιαντικά έργα

Δια την κατασκευήν εξυγιαντικών έργων προς προστασίαν της δημοσίας υγείας εις διαφόρους Δήμους και Κοινότητας της Κρήτης ενεκρίθη υπό του κ. υπουργού Κοιν. Υπηρεσιών η διάθεσις και η μεταβίβασις πιστώσεως 750.000 δρχ. κατανεμημένη μεταξύ των Νομαρχιακών Ταμείων της νήσου ως ακολούθως:
Νομαρχιακόν Ταμείον Ηρακλείου δρχ.. 240.000
Νομαρχιακόν Ταμείον Χανίων δρχ. 240.000
Νομαρχιακόν Ταμείον Ρεθύμνης δρχ. 130.000
Νομαρχιακόν Ταμείον Λασιθίου δρχ. 140.000.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Φλογισμένα και κυνηγημένα ράσα
ΠΑΠΑ ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΥΡΟΥΝΑΚΗΣ

ΑΠΟ καιρό το λόγιαζα να γράψω δυο λόγια από τούτη την στήλη για την φωτισμένη μορφή του Κρητικού Πρωτόπαπα Γιώρ¬γη Πυρουνάκη. Δεν τα’ αποτολμούσα όμως. Γιατί δείλιαζα και φοβόμουνα πώς δεν θα βρω τις κατάλληλες λέξεις να δώσω σε λίγες γραμμές το μεγαλείο της απλής ζωής και του θαυμαστού έργου του Κρητικού Άντρα και Χριστιανού Παπά, μπροστά στο οποίο δεκαετηρίδες τώρα στέκεται εκστατικό το Πανελλήνιο. Κι όταν το περασμένο καλοκαίρι, τύχη αγαθή έφερε τα μπροσκυνηματικά του βήματα στο Νησί μας κι ανηφορίσαμε ένα μεσημέρι για ν’ αναπνοή και έμπνευση στο Παγκόσμιο Σύμβολο της Λευτεριάς μα και της Δημοκρατίας, το Ιερό Αρκάδι, ένοιωσα περισσότερο ανήμπορες τις λέξεις να εκφράσουν έστω και στο ελάχιστο το φως της αλήθειας, της αγάπης, του πνεύματος, της ψυχικής δύναμης, της δημιουργι¬κής θυσίας, πού εκπέμπει το Φλογισμένο Ράσο του Παπά Πυρουνάκη.
Έτσι αναβολή στην αναβολή μας πρόλαβαν οι νέοι διωγμοί του και άλλες στήλες επισημότερες κατάγγειλαν τα όσα πάλι υφίσταται ο Παπά – Γιώργης επειδή ορθοτομή τον λόγο του Χριστού, της Αλήθειας, της Ελευθε¬ρίας.
Βέβαια δεν ξαφνιάστηκα για τα νέα βάσανα του Φωτισμένου Παπά και για τα εμπόδια πού παρεμβάλλονται στο έργο του. Γιατί — για να λέμε την αλήθεια — παλιά δουλειά είναι το κυνηγητό αυτό πού του γίνεται, τόσο που τα λευκά μαλλιά και γένια του Ήρωα Πρωτόπαπα να’ ναι συνηθισμένα σαν τα βουνά από τα χιόνια. Από φοιτητής ακόμη θυμούμαι που διάβαζα στις εφημερίδες για τον διωγμό που άνθρωποι στενοκέφαλοι κοντόφθαλμοι μικροί, του έκαναν όταν βρισκότανε στην Ελευσίνα κηρύσσοντας τον Λόγο του Θεού, δημιουργώντας ένα τεράστιο κοινωνικό έργο.
Γι’ αυτό και τώρα πού από καιρό διάβαζα τις επιστολές που απευθύνει στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο θέτοντας εναγώνια και καυτά ερωτήματα για την θέση που λαμβάνει η επίσημη Εκκλησία σ’ αυτό τον συνεχή διωγμό που ζητώντας να του απαγγελθή κατηγορία αν υπάρχη από Εκκλησιαστική Αρχή, ειδάλλως να του επιτρέψουν να ασκή ελεύθερα τα λειτουργικά και κατηχητικά του καθήκοντα, δεν εξεπλάγηκα αν ο διωγμός του έγινε ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟΣ, πιο «επίσημος» με την ανάμιξη κι άλλων Αρχών, πλην των Εκκλησιαστικών.
Απόρησα όμως κι εγώ όπως απορούν και τόσες χιλιάδες άλλοι απλοί πιστοί που γνωρίζουν τον κυνηγημένο Παπά και παρακολουθούν από κοντά ή μακριά τον αγώνα και το έργο του, ότι και πάλι για τον νέο διωγμό δεν βρέθηκε ούτε μια κατηγορία, ούτε ένας συγκεκριμένος λόγος, ούτε μια αιτία που να στέκη και να στελιώνη αυτές τις επεμβάσεις και τις παρεμποδίσεις στο θεάρεστο έργο του αγαθού Λευΐτη.
Κι αναρωτήθηκα όπως αναρωτιούνται και τόσες χιλιάδες άλλοι χριστιανοί – στο εσωτερικό και στο εξωτερικό – πώς στέκει ακόμη ψυχρή κι αδιάφορη η Ηγεσία της επίσημης Εκκλησίας μας μπροστά σ’ αυτό τον διωγμό ενός λειτουργού της, πώς σιωπά ο Αρχιεπίσκοπος στις τό¬σες δραματικές εκκλήσεις του Παπά Πυρουνάκη. Και το χειρότερο Γιατί δεν βρίσκεται έστω και μια σταθερή κατηγορία που να στείλη τον κυνηγημένο Παπά σε Συνοδικό ή κοινό Δικαστήριο για να μπορέση ν’ απολογηθή και ή να αποδείξη ,την αθωότητα του ή να καταδικασθή;
Τίποτε όμως απ’ όλα αυτά δεν γίνεται χρόνια τώρα. Μόνο η λαμπρή δράση του Παπά Πυρουνάκη – που θα’ πρεπε να τον κάνη παράδειγμα και σύμβολο Ιερέα για την Εκκλησία – προκαλεί όλο και περισσότερη αντίδραση και κινεί κάθε είδους διωγμό εναντίον του. Το αμάρτημα του δε είναι πάντοτε το ίδιο: Διδάσκει τον λόγο του Θεού, απαλλαγμένο από τις ιεροκηρυκτικές τυποποιήσεις, κι αντί για γυναικούλες προσελκύει με το κήρυγμά του πνευματικού ανθρώπους, καλλιτέχνες, ηθοποιούς, οι οποίοι κινούν από όλα τα σημεία του λεκανοπεδίου της Αττικής για να τον ακούσουν. Κι αντί για δογματισμούς και αφορισμούς και σίγουρες «συνταγές» αρετής, διδάσκει σε πλάτος και βάθος τις χριστιανικές αρχές, σκύβοντας με αγάπη και συμπόνια στους πάσχοντες συνανθρώπους του και στα καυτά προβλήματα της εποχής μας, προβλήματα με το πνεύμα του Ευαγγελίου και την γλώσσα του λαού να βοηθήση στην κατανόηση και την αντιμετώπισή τους. Αυτό είναι περίπου το μόνιμο αμάρτημα του Παπα Πυρουνάκη. Αυτό και το άλλο για το οποίο ίσως περισσότερο υπεύθυνες είναι οι ρίζες της Κριτικής καταγωγής του που κρατούν από τις Μαδάρες. Πώς είναι δηλαδή Λεύ¬τερος, Απροσκύνητος, Ασυμβί¬βαστος και το διακηρύττει ακόμη και με το Σταυρό πού έχει κρεμασμένο στο τίμιο στήθος του με σταυρωτά γραμμένη την λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Είναι όμως κι αυτό αμάρτημα; Και μπορεί να είναι αλλιώς ο λειτουργός του Θεού της Ελευθερίας και της Αγάπης, πού θυσίασε ακόμη και τον ,μονάκριβο Υιό Του, για την απελευθέρωση του ανθρώπου; Μα μπορεί να κηρύσσει ένας και μάλιστα Παπάς τον λόγο του Θεού και να μην ,είναι, αισθάνεται και φωνάζει πώς είναι ελεύθερος. Μπορεί να υπάρξη πνεύμα Κυρίου χωρίς λευτεριά; «Ου το Πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία» (Β’ Καρ. γ’, 17). κηρύσσει ο Παπά – Πυρουνάκης ζητά από το ακροατήριο των πιστών του «Μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» (Α’ Καρ. ζ’, 23). Πως μπορεί να σταθή μπροστά στους πιστούς , πως μπορεί να τους διδάξη, πώς μπορεί να φορή να κρατή τον βαρύ Σταυρό Παπά, πως μπορεί να μιλή το Πνεύμα του Κυρίου, αν δεν ναι και δεν φαίνεται πως Λετύερος; Και πώς θα τον καταλάβουν οι απλοί άνθρωποι πυκινού ακροατηρίου του αν αυτά τα λόγια του Ιερού Ευαγγελίου δεν τα πη και με τους στίχους ενός Δημοτικού Τραγουδιού;
«Εγώ ραγιάς δεν γένομαι Τούρκους δεν προσκυνάω δεν προσκυνάω τους άρχοντες και τους κοτσαμπασήδες»
Είναι όμως σήμερα τόσο βαρύ ένα τέτοιο αμάρτημα ενός Παπά του αναστήματος του Παπά Πυρουνάκη; Και είναι άξιο να πισύρη τόσους διωγμούς και απαγόρευση της ασκήσεως του κηρυκτικού έργου του. Συμφέρει να φιμώνεται μια τέτοια μελίρητη φωνή, πού έχει την δύναμη και την ικανότητα να σπέρνη στις καρδιές των ανθρώπων τον σπόρο της αγάπης και της αλήθειας του λόγου του θεού. Είναι φρόνιμο να κυνηγιέται μια τέτοια λεύτερη φωτισμένη, πνευματική εκκλησιαστική φωνή σαν του Παπά -Πυρουνάκη όταν μάλιστα ο θαυμασμός των ανθρώπων γι’ αυτήν, έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας μας και κάθε δεινοπάθημά του προκαλεί πια διεθνή συγκίνηση.
Εμείς θαρρούμε ΟΧΙ. Γι’ αυτό αφού η Ηγεσία της Εκκλησίας αδιαφορεί κωφεύει και εθελοτυφλεί, ας ενδιαφερθή η Κυβέρνηση, για την περίπτωση του φλογισμένου και κυνηγημένου Ράσιου του Παπά – Γιώργη Πυρουνάκη, περιορίζοντας τις Αρχές εκείνες που ενοχλούμενες, ενοχλούν και παρεμποδίζουν το έργο του. Άνθρωποι λεύτεροι και φλογισμένοι Διδάσκαλοι σαν τον Παπά Πυρουνάκη ωφελούν και δεν βλάπτουν. Οδηγούν, μα δεν «καθοδηγούνται». Και φρονηματίζουν με τον λόγο και με τα έργα, με την ζωή μα και με τα δεινοπαθήματά τους. Γιατί γεννιούνται και πεθαίνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
Γιατί λοιπόν να μην τους σεβόμεθα, να τους θαυμάζουμε και να τους προβάλλουμε αντί να τους κυνηγούμε;
Ε. Ι. Κ.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Όταν ξεχυλίζη ο ποταμός…..
ΕΞΕΧΥΛΙΣΕ πάλι… ο αρθρογράφος – ποταμός και ιδιοκτήτης της «καθαρόαιμης» κυβερνητικής αθηναϊκής εφημερίδας και ερρίφθη ορμητικός… εναντίον του Αντιπροέδρου κ. Ποττακού επικρίνοντάς τον για την προχθεσινή συνέντευξή του – της οποίας αποσπάσματα εδημοσιεύσαμε κι εμείς, χθες.
Κατηγορεί δε τον κ. Παττακό, στο πρώτο άρθρο του – γιατί θα έχη και συνέχεια – για τα εξής φοβερά ολισθήματα…. Πρώτον: Διότι προέτρεξε του πρωθυπουργικού λόγου ο οποίος θα γίνη την 15 Δεκεμβρίου και αποτελεί τον κυβερνητικό απολογισμό και προγραμματισμό.
Δεύτερον: Γιατί αποκάλεσε το υπάρχον καθεστώς «Συνταγματική Δημοκρατία». Κι ο χαρακτη¬ρισμός είναι αυθαίρετος κι αστήρικτος, δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα και φθείρει το του καθεστώτος αλλά κι αποτελεί πρόκληση για την πολιτική επιστήμη και την κοινή νοημοσύνη διότι… «απολαύομεν πολλών ελευθεριών αλλά δημοκρατίαν δεν έχομεν».
Τρίτον: Γιατί αποκρούει την ιδέα των εκλογών. («Εάν – ερωτά ο αρθρογράφος – ως λέγει ο κ. Στ. Παττακός η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού Λαού δεν επιθυμεί εκλογάς διότι είναι ευχαριστημένη από το παρόν καθεστώς, γιατί δεν θα εψήφιζεν αν εστήνοντο αι κάλπε υπέρ του καθεστώτος»). Και,
Τέταρτον: Γιατί ο κ. Παττακός διερωτάται αν υπάρχη ηγετική προσωπικότης δυναμένη να οδηγήση το Έθνος στον προορισμό του. Και ξεχνά… – ο κ. Παττακός – ότι η εξουσία δεν αποτελεί προσωπικήν του περιουσίαν και δεν έχει το δικαίωμα να την μεταβιβάζη κατά την κρίσιν του… Διότι… η Εξουσία ανήκει εις τον Λαόν. Εις αυτόν θα πρέπει κάποτε να δοθή. Και αυ¬τός θα την διαθέση κατά την απολύτως ελευθέραν κρίσιν του. Ο Λαός θα κρίνη…
Μα την αλήθεια αν τα διάβαζε κανείς σε κάποιο άλλο έντυπο άθελά του θ’ αναφωνούσε…. «Πέστα Χρυσόστομε». Καθώς όμως βλέπουμε την υπογραφή του αρθρογράφου – ποταμού μας έρχεται στα χείλη η χαρακτηριστική λαϊκή έκφραση απορίας που ται¬ριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις: Σώωωωωπα!
Σώωωωωπα! κ. Ποταμέ. Σώπα πού θυμήθηκες και τον Λαό, και σε πείραξαν αυτά που είπε ο κ. Παττακός… Λες και τάχει πει πρώτη φορά… και λες και μόνο ο κ. Παττακός τα λέει και δεν τα διακηρύττουν από το πρωί μέχρι το βράδυ χρόνια τώρα, δι’ όλων των μέσων μαζικής ενημερώσεως όλα τα επίσημα κι ανεπίσημα φιλοκυβερνητικά χείλη.
Σώπα, που ενοχλήθηκες επειδή ο κ. Παττακός σαν Κρητικός, ντόμπρος, ευθύς, ανεπιτήδευτος έστω και κάπως… μονοκόμματος έχει το θάρρος και την ειλικρίνεια να το λέη τουλάχιστο καθαρά και ξάστερα πως δεν θέλει εκλογές… Μη μας πης όμως, κ. Ποταμέ, πως επειδή ο κ. Παττακός δεν θέλει… δεν γίνονται κι εκλογές. Μη μας πης πώς φοβάται… η Κυβέρνηση τον κ. Παττακό και γι’ αυτό δεν προκηρύσσει εκλογές.
Μήπως όμως, κ. Ποταμέ, η ενόχληση και ο ερεθισμός… προήλθαν όχι από την συνέντευξη αλ¬λά από την δημοσίευση της σε άλλη φιλοκυβερνητική εφημερίδα και για λόγους κυκλοφοριακούς θυμηθήκαμε πάλι τον λαό… και διαφωνούμε; Μάλλον.
Εκτός αν τώρα τελευταία έχει πιάσει καμιά άγνωστη ασθένεια στην Αθήνα και κάνει μερικούς πρώην «επαναστατικούς» υπουργούς… και αρθρογράφους να ανακαλύπτουν… «παιδικές ασθένειες» της Επαναστάσεως και να διαφωνούν μ’ αυτούς που πέν¬τε χρόνια λιβάνιζαν.
Αχ, κ. Παττακέ, πώς τα λέγαμε και τα γράφαμε εμείς οι αντιπολιτευόμενοι» πως όταν έxετε τέτοιους φίλους δεν χρειάσθε τους εχθρούς και τους αντιπάλους….
Αλλά ποιος μας άκουε;…υπέρ του καθεστώτος;»

Επήρε κι αλλού φωτιά;;;;;
ΑΛΛΟ πάλι κι αυτό… ρε κι απ’ αλλού φωτιά… Λες και δεν έφθαναν οι τόσοι άλλοι που φωνάζουν για εκλογές… Εκλογές στους επιστημονικούς συλλόγους, στους συνεταιρισμούς, στους Δήμους, τις κοινότητες και για την Μάξι Βουλή. Λες και δεν έφθανε, ο καημός και η λάβα που κάθε τόσο μας βάζουν από μέσα κι απ’ έξω για Κυβέρνηση από τον Λαό…
Αλλά βγήκε προχθές κι ο γνωστός μας Μητροπολίτης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης για να πη πώς και οι Μητροπολίτες πρέπει να εκλέγονται από τον Λαό και ότι κάθε φορά που θα κενούται μια Μητροπολιτική έδρα πρέπει να πληρούται με την ψήφο κλήρου και λαού. Δηλαδή άλλες πάλι εκλογές κι εκεί…
Παρ’ όλο όμως που είναι θαυμάσια η γνώμη του Αγίου Φλωρίνης και μας βρίσκει απολύτως συμφώνους – εν αντιθέσει με άλλες εμπρηστικές απόψεις του, που κάθε τόσο δημοσιεύουν οι εφημερίδες – πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η ιδέα του παρ’ όλη» την ορθότητά της είναι επί του παρόντος τουλάχιστο εντελώς ανεφάρμοστη…
Διότι πριν να φθάσουμε στους ψήφω λαού Μητροπολίτες, θα πρέπει να περάσουμε προηγουμένως από τους ψήφω λαού… προέδρους, δημάρχους, κοινοτάρχες, κυβερνήτες και πάει λέγοντας… οπότε δηλαδή για να τους εκλέξη όλους αυτούς ο λαός θα εξαντληθή να ψηφίζη… και θα πιαστή η χέρα του να… σταυρώνη ψηφοδέλτια. Θα πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε να περάση λίγος καιρός, αφού τακτοποίηση τις άλλες… επείγουσες εκλογικές υποχρεώσεις που ο Λαός, να ξεκουρασθή να ξεμουδιάση το χέρι του και μετά να σκεφθή για εκλογές και στις Μητροπόλεις…
Στο κάτω της γραφής οι Επίσκοποι – εκτός από εξαιρέσει – ανέκαθεν έβγαιναν ελέω Θεού και ψήφω Συνόδου – και δεν χάλασε ο κόσμος πώς θα συνεχισθή μερικά χρόνια ακόμη, να βγαίνουν με τον ίδιο τρόπο…. Αλλού είναι όμως που η ψήφος έχει γίνει… έλεος και δεν κάνει για έλεος η Κηβέρνηση να σκεφθή επιτέλους για εκλογές όπως π.χ. στους συνεταιρισμούς….. Κι όχι δηλαδή για τίποτε άλλο… άλλα για να μπορέσουμε να κάνουμε τους ελέω Κυβερνήσεως και «ψήφω λαού» προέδρους…

Σαφέστερη απάντηση
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τις απαντήσεις και των άλλων εκ Κρήτης μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής και του Περιφερειακού Συμβουλίου γύρω από την θέση τους για το ζωτικό θέμα της τιμής προστασίας του ελαιολάδου, που θα μας επιτρέψη να συναγάγωμε τα συμπεράσματά μας, δεν είχαμε σκοπό να σχολιάσουμε την απάντηση του κ. Καπετανάκη η οποία δημοσιεύεται σήμερα από άλλη θέση της εφημερίδας μας.
Δυστυχώς, όμως, είμεθα υποχρεωμένοι να το κάνουμε σήμερα δια να τους εφιστήσωμεν την προσοχή στο γεγονός ότι δια της απαντήσεώς του δεν απαντά στα τεθέντα ερωτήματα.
Διότι εμείς ρωτήσαμε και ρωτούμε ποια μέτρα επρότεινε αυτός και οι συνάδελφοί του για την προστασία της τιμής του ελαιολάδου, πριν εξαγγελθούν από την Κυβέρνηση, και ποια είναι μετά την εξαγγελία η γνώμη των γι’ αυτά, σε περίπτωση δε δια¬φωνίας των, ποιες οι προσπάθειές των για να αναθεωρηθούν. Σ’ αυτά, όμως, ο κ. Καπετανάκης απαντά εντελώς αόριστα για διαβήματά του «προς αρμοδίους κυβερνητικούς παράγοντες» — ποιοι είναι τέλος πάντων ού¬τοι; — και περιορίζεται να εκφράση την αντίθεση του προς τα ληφθέντα μέτρα, με ένα σκέτο «δεν με ευρίσκουν σύμφωνον».
Αλλά κι εμείς ακριβώς γι’ αυτήν την μη συμφωνία του θέλουμε να πληροφορηθούμε και γι’ αυτό θα τον παρακαλέσουμε και πάλι να μας την αναλύση, αναφέροντάς μας ποια έπρεπε να είναι κατά την γνώμη του τα ληπτέα από την Κυβέρνηση μέτρα.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΒΡΕ δουλειά πoυ την πάθα¬με… Ξεσπάθωσε πάλι ο Μπάρ¬μπας μου ο Ανάστασης και με βομβαρδίζει με επιστολές κι έχει την απαίτηση, λέει, να του τις δημοσιεύσουμε όλες… γιατί, λέει, έχουμε ελευθεροτυπία…
-Βρε Μπάρμπα, του’ χα πει προ καιρού, που είχα πάει στο χωριό, κάτσε φρόνιμα, πάψε να φωνάζης, κοίτα την δουλειά σου, παίρνε την σύνταξή σου, βλέπε την τηλεόρασή σου στο καφενείο, «που μορφώνει κι ενημερώνει» κι άσε τις Δημοκρατίες και τα’ άλλα κουραφέξαλα του «φαύλου παρελθόντος» μ’ αυτά είναι «για τσι λεβέντες» για τους οποίους είναι και «της φυλακής τα σίδερα.
Τώρα επίσης και στην γυναίκα του, την θεία μου την Τίτικα, (Δημοκρατία την έχουνε βαφτίσει αλλά τα τελευταία χρόνια για λό¬γους… μόδας μα και.. προνοίας χρησιμοποιεί το… υποκοριστικό). Πες θεία του μπάρμπα να ησυχάση να ξανοίγη την δουλεία του, τα χωράφια και τα ζούμπερά του και να αφίση τα’ μπουνταλές μα δεν είναι γι’ αυτόν και για μας ετούτες οι δουλειές γιατί άλλοι αποφασίζουνε για μας και σ’ άλλους έχουμε δώσει τις «πρωτοβουλίες».
Ο Μπάρμπας Ανάστασης, όμως, τίποτε…, Δεν το βάζει κάτω (βρε πείσμα που τώχει το σόι μας) και δός του και μου στέλνει γράμματα «προς δημοσίευσιν».
Χθες λοιπόν μου έστειλε ένα ακόμη πού μου φαίνεται πως μπορεί να δημοσιευθή, γι’ αυτό κι αποτολμώ να σας το μεταφέρω από τούτη την στήλη. Γράφει ο Μπάρμπα Ανάστασης:
Αγαπητό μου ανήψιο Μανώλη,
Όνειρα πάλι άρχιξα να βλέπω τώρα τελευταία. Όνειρα φοβέρα, εφιαλτικά μα κι απατηλά… Κι άρχισα να φοβούμαι πως αγγελοσκιάζουμαι και πως δεν είναι για καλό μου ετούτες οι «ανησυχίες» απούχω στον ύπνο μου….
Προχθές την νύχτα π.χ. ως έκλεισα τα μάθια μου κι εβρίσκουμουν στον πρώτο ύπνο άπου λένε άρχιξα να ονειρεύουμαι πως ήμουνα λέει στην Αθήνα κι εχάθουμουν στο θεωρείο ενός μεγάλου θεάτρου με πολλά μάρμαρα που έγραφε απ’ όξω «Σπίτι του Λαού» . Είχε δε μαζωχτεί κόσμος και κοσμάκης ούλοι Κρητικοί και Μυτιληνιοί κι ούλοι εκουβεντιάζανε – για ποιο άλλο – για το λάδι.
Σε λιγάκι αρχίξανε να κτυπούν τα κουδούνια κι εμπήκανε μέσα στην αίθουσα καμιά εβδομηνταριά, μπορεί κι εκατοστή ανθρώποι, καλοντυμένοι, καλοθρεμμένοι, («όψις θρέψις καλή»)λένε στον (Στρατό) κι εκάθησαν στα εδώλια, ένας δε διπλανός μου’ πε πως αυτοί είναι σήμερα οι βουλευτές μας και πως το θέατρο που βρισκόμασταν ήταν η σημερινή (Μίνι) Βουλή των Ελλήνων.
Δεν είχα όμως προλάβει να αποθαυμάσω την καινούργια Βουλή μας κι άρχισε κάτω μεταξύ των «βουλευτών» μεγάλη συζήτηση – γιατί άλλο; – για το λάδι. Και επετάχτηκε ένας ψηλός, απού ξτρούλισε ούλους τα’ άλλους, φτυστός ο Μιχάλης ο Προκόπης απού το Σπήλι, κι άρχισε να διηγάται τα βάσανα και τα πάθη των ελαιοπαραγωγών, την φτώχεια την κακομοιριά των και την απόγνωσή των που η τιμή «ασφαλείας» του λαδιού δεν καλύπτει το κόστος παραγωγής του. Εζητούσε δε άρον – άρον την αναθεώρηση των κυβερνητικών μέτρων «προστασίας» του ελαιολάδου διότι αλλοιώς αυτός και οι συνάδελφοί του θα παραιτηθούν εφ’ όσον δεν μπορούν να εκπροσωπούν όπως αυτοί θέλουν τους «εκλογείς» τους.
Στο σημείο αυτό ένα – δυο από τα θεωρεία ρώτησαν «ποιούς εκλογείς εννοεί ο Προκοπάκης»… αλλά την απορία τον την εκάλυψαν τα χειροκροτήματα του κό¬σμου που εφώναζε «Μπράβο, πέστα χρυσόστομε! Εσένα θέλου¬με. Και στην Μεγάλη Βουλή με καλό!» και άλλα πολλά..
Ύστερα σηκώθηκε μια δεσποινίδα κι ανέβηκε στο «βήμα» που ήταν η ίδια η βουλευτίνα του Ρεθέμνου η Έλσα Δελήμπαση και τα είπε κι αυτή ωραία, σεμνά μα σταράτα και συγκίνησε τον κόσμο που παρ’ όλο γυναίκα τα μίλησε αντρίκεια. Ως ετέλειωσε δε αρχίξανε τα παλαμάκια κι οι ζητωκραυγές «Χαλάλι σου το βουλευτιλίκι. Τόπο στις Γυναίκες. Γεια σου Μπερναντέτ» κ.λ.π.
Ανέβηκαν επίσης στο «βήμα» κι άλλοι πολλοί κι όλοι εφώναζαν πως δεν είναι αυτή προστασία του λαδιού, πως η τιμή του τιμή δεν έχει… και χαράς όποιος δεν έχει..(λάδι εννοείται) μέχρι που εβγήκε και μίλησε κι ένας άλλος που μου φάνηκε πώς ήτο ο βουλευτής των Χανίων, ο Αντώ¬νιος Καπετανάκης, από το Σπήλι κι αυτός.
Είπε κι ο Χανιώτης βουλευ¬τής πως δεν τον βρίσκουν σύμφω¬νο τα μέτρα αλλά πάλι ο, τι απο¬φασίζει η Κυβέρνηση καλά τα’ αποφασίζει… Οπότε σηκώθηκε ο Προκοπάκης του’ πε πως δεν τα λέει καλά κι αρπάχτηκαν με τα λόγια… και σε μια στιγμή κάτι του είπε… περί «έπ’ ώμ» ή «Ε-ΠΟΝ»… δεν ξέρω γιατί δεν άκου¬σα καλά.
Άρχισαν πάλι κι εχτυπούσαν τα κουδούνια, εδημιουργήθηκε πανδαιμόνιο, κι ο πρόεδρος διέ¬κοψε την συζήτηση για να ησυ¬χάσουν τα πνεύματα.
Με την επανάληψη της συνε¬δριάσεως σηκώθηκαν μερικοί βου¬λευτές κι είπαν πως αν η Κυ¬βέρνηση δεν αναθεωρήση τα μέ¬τρα για το λάδι, θα καταθέσουν «πρόταση μορφής» και θα ρί¬ξουν την Κυβέρνηση… που αυτοί στηρίζουν. Άρχιξαν πάλι τα κουδούνια… Κατετέθη η πρόταση μομφής… έγινε ψηφοφορία… Και εβγήκανε 40 μαύρα, 25 άσπρα και 5 ουδέτερα… οπότε, είπαν οι συνταγματολόγοι πως Η Κυβέρνηση έχασε την εμπιστοσύνη της Βουλής.
Μέχρι να βγω από την Βουλή είχανε κιόλας βγάλει…..τα οι εφημερίδες και ….μεγάλους τίτλους …. του λαδιού έπεσε … πως προκηρύσσονται … τα άλλα γνωστά μ….. στα χαλαμπαλίκια…
Εγώ όμως το φ…. εκρύωνο και ήμουν … πως έπεσε , λέει, πως θα έχουμε πάλι … πως θα σπαταλήσουμε… δημόσιο χρήμα στη … και βγάζοντας προ… γους. Έλεγα δε με… μυαλό γιατί τα λέ…..δευθούν για τις εκλ….δώσουν επιδότηση…… παραγωγούς να ζή….. καλά κι ούλοι καλ….
Φαίνεται όμως… γάλη αγωνία στον….. μια στιγμή επετάχ….. κρεββάτι κι εφώνα….. ση η Κυβέρνηση….. γές, Δεν θέλου….. γές….. Κι εξύπν…. Σου που εσταυρω…. Ενόμισε πως επαρ…
– Ίντα έπαθε…. στο; με ρωτά.
– Η Κυβέρνηση, μας επ….
– Ποια έπεσε…
– Η Κυβέρνηση… και θα’ χουμε πάλι….. και νταβαντούρια.
– Ποιος κοκο….. λέ, θα την ρίξη τ…. Γίνονται τέτοια …. σήμερον ημέραν;
– Μα η Βουλή… νητικοί βουλευτές…. για το λάδι.
– Ποιοι βουλ…. μου, θα την ρίξουν…. σήμερο βουλευτές;….. λη Μάξι;
– Έχουμε… βγάλουμε βουλευτέ….. ναχός σου, άντρα…. λες τόσα χρόνια…. Δημοκρατία (προ…. μάθε κι ο Κωνστ…. πως οι « Συμβουλευ… λουν δεν μιλούν…. γιατί «Γιάννης…. πίνει» Πως λοιπ… ξουν ;Με τσι τσο….
– Μα αφού εγ…. μου – συγνώμη… την είδα πως επες…
– Στο όνειρό…. ρη μου, την είδες….. ονειρό σου. Κι … αφού άρχιξες και…
όνειρα «θερινής νυκτός» πάει να τη, πως δεν είσαι καλά, γι’ αυτό να πάς, αύριο κιόλας, στον για¬τρό.
Άκουσα λοιπόν, ανήψιο μου, την συμβουλή της θειας σου κι επήγα στο γιατρό και τούπα για τσ’ αφιάλτες μου. Κι αυτός άκου να δής ίντα μου είπε:
Πώς η, λέει, πολυτρώγω — ευημερούμεν γάρ — τα βράδια και βαρυστομαχιάζω, γι’ αυτό το παθαίνω. Ή «τα’ χω στο λογισμό μου και τα θωρώ και στ’ όνειρό μου». Ή πώς ξεσκεπάζομαι την νύχτα στο κρεβάτι γι’ αυτό, λέει, τα θωρώ έτσι ψυχρά… στον ύπνο μου.
Επειδή όμως, Μανωλιό μου, εκατάλαβα πως ο γιατρός είναι πιο πολύ άρρωστος από μένα μα κι επειδή δεν αντέχω να θωρώ τέτοια εφιαλτικά όνειρα και φθά¬νω στο σημείο… να μη ξανακοι¬μηθώ, γι’ αυτό σε παρακαλώ, εσύ που κάνεις τον γραμματιζούμενο, να μου πης ίντα φταίει κι αν είναι αλήθεια τα όνειρά μου ή αυτά που μου λέει η θεία σου, Σε χαιρετώ ο θείος σου Ανάστασης
Ε, πήτε μου τώρα έχω δίκιο να λέω πως είναι μπελάς αυτός ο Μπάρμπας μου και να μη θέλω να δημοσιεύω τα γράμματά του;
Ε. Ι. Κ.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ του Ηρακλείου, γνωστή για την πολυπραγμωσύνη της, αφού έτακτοποίησε — εν πνεύματι συγκρητισμού — όλα τα θέματα της Κρήτης… ανάλαβε τελευταία ν’ αποκαταστήση και την Δημοκρατία και πήρε αμπάριζα τους πρώην πολιτικούς του Νησιού για να τους ρωτήση… «ποίος είναι ο καταλληλότε¬ρος τρόπος της… προχωρήσεως (SIC) εις την Κοινοβουλευτικήν Δημοκρατίαν χωρίς κινδύνους νέ¬ων περιπετειών επιζημιών εις τον λαόν και το Έθνος»,
Η έρευνα βέβαια και ιδίως το τιθέμενο ερώτημα θυμίζει εκείνη την σοφή κρητική παροιμία πού λέει: «Τον όφι θωρείς και τον σερμό του γυρεύεις»… άλλα, εν πάση περιπτώσει, βρέθηκαν και απάντησαν μερικοί, μεταξύ των οποίων κι ο φίλος μας ο κ. Παύλος Βαρδινογιάννης.
Λέει λοιπόν πολλά και σπουδαία σ’ αυτή την απάντησή του ο κ. Παύλος, μεταξύ των οποίων ότι:
«Είναι, αδιατάρακτος η πίστις μου ότι οι υπευθύνως εκ¬φράζοντες την Επανάστασιν είναι ειλικρινώς αποφασισμέ¬νοι να προχωρήσουν προς την δημοκρατικήν διαδικασίαν η οποία οδηγεί εις τον ύγια κοινοβουλευτισμόν. Η συντριπτι¬κή πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και όσοι εκ των πολιτικών (μεταξύ των οποίων βεβαίως και εκείνος) δεν εί¬ναι υπεύθυνοι δια τα όσα συ¬νέβησαν μέχρις της 20ής Απριλίου τα οποία είχαν ως συνέχειαν και συνέπειαν την 21ην Απριλίου, θα συμπαρα¬σταθούν εις την προσπάθειαν αυτήν».
Και αποφαίνεται τελικά ότι «δια την ομαλήν μετάβασιν εις την κοινοβουλευτικήν ζωήν μόνος δρόμος υπάρχει η καλόπιστος και ειλικρινής συζήτησις όλων των δυναμένων με τους έχοντας εις χείρας των την εξουσίαν».
Γενικά δεν λέει πάρα πολύ ωραία — όπως συνήθως — πράγματα ο κ. Παύλος και μα την αλήθεια θα τα δεχώμεθα και θα τα υιοθετούσαμε… αν δεν υπήρχε μια μικρή αντίδραση σ’ αυτά που λέει τώρα μ’ εκείνα πού είχε γρά¬ψει πριν δυο – τρεις μήνες στο μνημιώδες άρθρο του «Από λαού άρξασθαι».
Διότι σήμερα ο κ. Παύλος εμφανίζεται να παραδέχεται ότι κάπου κάποτε είχαμε και κάποια Δημοκρατία στην οποία τώρα προσπαθούμε να επανέλθουμε, και θυμάται και «τον μεγάλον νεκρόν του Ακρωτηρίου», ενώ τότε στο άρθρο του έγραφε — αν θυμού¬μαστε καλά — πως τώρα πάμε για πρώτη φορά στην Δημοκρατία — οπότε δηλαδή λογικά βγαίνει ότι πριν είχαμε Δικτατορία…
Αλλά τέλος πάντων… τι Δη¬μοκρατία, τι Δικτατορία;….
Μας αρέσει όμως και η καινούργια θεωρία που διατυπώνει στην απάντησή του αυτή ο κ. Παύλος, την οποία αρχίζει:
«Με την σκέψιν ότι η συνεχής απεργία των δημοσίων ανδρών έχει τα ίδια αποτελέσματα με την απεργίαν των ιατρών».
Πραγματικά δεν το είχαμε σκεφθή ότι από την 21η Απριλίου και μετά οι πολιτικοί μας απεργούν… Βέβαια έτσι είναι… Τεμπέληδες καθώς ήσαν πάντοτε βρήκαν ευκαιρία με την Επανάσταση να ,μη δουλεύουν… αλλά να το ρίξουν στην απεργία…
– Βρε δουλέψετε – τους λέει η Κυβέρνηση – μη κάθεστε. Κινηθήτε. Ανοίξετε πολιτικά γραφεία. Κάνετε περιοδείες. Προετοιμάζεστε για εκλογές…
Αλλά αυτοί τίποτε… Τον χα¬βά τους. «Δεν δουλεύουμε… Απεργούμε».
Μπράβο – μπράβο. Αυτό είναι. Είδετε πως το βρήκε ο κ. Παύλος… Eίναι το ίδιο ακριβώς που. γίνεται με τους εργατοϋπαλλήλους… Τους απολύει ο εργοδό¬της τους κι ύστερα αυτοί απεργούν…
Βέβαια θα βρεθούν και ,μερικοί κακεντρεχείς να ρωτήσουν:
– Καλά ο κ. Παύλος τι έκανε μετά την Επανάσταση τόσα χρόνια στο εξωτερικό; Απεργούσε;
– Ναι, απεργούσε – τους απαντούμε εμείς – απεργούσε. Αλλά επειδή είδε ότι η απεργία του ήτο επιζήμια στον Λαό. Ε¬πειδή κατάλαβε ότι χρειάζονται και οι πολιτικοί όσο και οι για¬τροί, γι’ αυτό επέστρεψε. Επέ¬στρεψε κι άρχισε τις «επαφές»…
Και τώρα με το δικό του παράδειγμα διδάσκει και τους άλ¬λους «απεργούς»:
– Ελάτε προσγειωθήτε στην πραγματικότητα. Λύσετε την α¬περγία. Έχει δουλειά για όλους. Το μοναστήρι είναι μεγάλο. Κα¬λόγερους γυρεύει.
Πηγαίνετε να ξομολοηθήτε, με¬τανοήσετε, απαλλαγήτε από τα κρίματα του «φαύλου παρελθόν¬τος» κι ελάτε. Ελάτε να δουλέ¬ψετε. Διότι «ο ,μη εργαζόμενος μη εσθιέτω».
Αμ, πώς;

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Με την χαρμόσυνον εξαγγελίαν

ΕΧΑΡΟΠΟΙΗΣΕ τα μέγιστα τον Κρητικών Λαόν η υπό του Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπαδοπούλου εξαγγελία της ιδρύσεως Πανεπιστημίου εις Κρήτης, δύναται τις δε να είπη ότι προχθές, η επισήμως αυτή κυβερνητική υπόσχεσις δεσπόζει εις τον κρητικόν ορίζοντα και αποδιώκει πάσαν άλλην σκέψιν η μέριμναν, πανηγυριζομένη απ’ άκρον εις άκρον της Νήσου, ως η απαρχή της εκπληρώσεως ενός παλαιού παγκρητίου πόθου.
Βεβαίως από της εξαγγελίας μέχρι της Ιδρύσεως και της λειτουργίας του Κρητικού Πανεπιστημίου, η απόστασις είναι με¬γάλη, οι κίνδυνοι μεγαλύτεροι και το έργον της πραγματώσεως βαρύ και επίμοχθον.
Το γεγονός, όμως, είναι ότι Η Κρήτη έλαβε την υπόσχεσιν της Κυβερνήσεως δια χειλέων του Προέδρου της και ότι εγένετο η αρχή. Η αρχή η οποία είναι το ήμισυ του παντός,
Πάντα τα λοιπά είναι θέμα χρόνου και μελέτης, πιθανόν δε και θέμα συνεργασίας των διαφόρων κρητικών παρογόντων, οι οποίοι δεν πρέπει να αποκάμουν, αλλά εντείνοντες τας προσπαθείας και τα διαβήματα των να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς την ταχυτέραν δυνατήν υλοποίησιν της πρωθυπουργικής υποσχέσεως.
Όλοι δε ευχόμεθα, ελπίζομεν και προσδοκώμεν ότι τα επί μέρους προβλήματα τα οποία αναποφεύκτως ανακύπτουν κατά την λύσιν παντός μεγάλου θέματος και όχι μεγίστου ως είναι η ίδρυσις του Πανεπιστημίου εις Κρήτην, θα επιλυθούν κατ’ ευχήν, εν πνεύματι συνέσεως και δικαιοσύνης, με γνώμονα το αληθές κοινόν συμφέρον του Κρητικού Λαού. Κατά την επίλυσιν δε τούτων την αποφασιστικήν γνώμην έχει και πρέπει να διατηρήση η Κυβέρνησις, η οποία αιρομένη εις το ύψος των περιστάσεων και της σημα¬σίας του θέματος δια την Κρήτην, θα κρίνη πάντοτε μακράν μικροψύχων «πολιτικάντηκων» επηρεασμών, τυχόν τοπικών συναισθηματισμών και ενδεχομένων κραυγών ή και «απειλών» ενίων οικονομικώς και αριθμητικώς ισχυροτέρων.
Εξ άλλου, είναι ευχής έργον ότι ο Πρωθυπουργός, οι Αντιπρόεδροι και το σύνολον σχεδόν της Κυβερνήσεως θα περιοδεύσουν από αύριον την Κρήτης. Και δεν αναμένει βεβαίως κανείς ότι κατά το μεσολαβούν διάστημα από της εξαγγελίας της ιδρύσεως του Πανεπιστημίου μέχρι της καθόδου εις Κρήτην θα έχουν αντιπετωπισθή τα επί μέρους βασικά προβλήματα του θέματος και πολύ ολιγώτερον ότι θα έχωμεν νέας πρωθυπουργικάς εξαγγελίας δια την δοθείσαν εις αυτά λύσιν. Θα δοθή όμως η ευκαιρία εις τον κ. Πρωθυπουργόν και τα λοιπά μέλη της Κυβερνήσεως να σχηματίσουν μίαν άμεσον, ιδίοις όμμασι και πρόσφατον εικόνα της Κρήτης και της αναπτυξιακής της καταστάσεως, των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών εκάστου διαμερίσματός της και προβλημάτων τα οποία εμφανίζει εν τω συνόλω της η περιφερειακή ανάπτυξις της Νήσου, γεγονός το οποίον μεγάλως θα βοηθήσουν την ορθοτέραν αντιμετώπισιν και δικαιοτέραν επίλυσιν των εις την τοποθέτησιν του Πανεπιστημίου Κρήτης, αναφερομένων προβλημάτων.
Δια τούτο δυνάμεθα να είπωμεν ότι τελούμεν εις μίαν κατάστασιν ευχαρίστου αδημονίας, αναμένοντες μετ’ ευχών και ελπίδων την υλοποίησιν αλλά και την εξειδίκευσιν της προχθές δοθείσης κυβερνητικής υποσχέσεως δια το Πανεπιστήμιον Κρήτης.
Και με αυτάς τας ευχάς και με αυτά τα αισθήματα θα υποδεχθούν οι περισσότεροι τον κ. Πρωθυπουργόν κατά την από αύριον αρξαμένην εις την Νήσον μας, περιοδείαν του.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Μνήμη Μεταξά

ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ότι όσο πάει αυξάνονται τα κρούσματα «α¬ποτίσεως φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης προς τον μακαρίτη δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά και όλο και διαβάζουμε στις εφημερίδες πως γίνονται τα αποκαλυπτύρια κάποιας προτομής του η πως δίδεται το όνομά του σε κάποιο δρόμο. Διαφαίνεται δηλαδή κάθε μέρα και σαφέστερα μια συστηματική προσπάθεια αποκαταστάσεως της μνήμης του Μεταξά και του καθεστώτος του, αν όχι έναντι της Ιστορίας τουλάχιστον ένταντι της συνειδήσεως του Ελληνικού Λαού η οποία βέβαια βασικά θα υπολογίζη στην λήθητου πανδαμάντορος χρόνου».
Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι αποκινητές και πρωταγωνιστές αυτής της – κατά την γνώμη μας – εκ των προτέρων καταδικασμένης προσπαθείας κι αν την υποστηρίζη η απλώς την ανέχεται η Κυβέρνηση πρέπει όμως να πούμε ότι οπωσδήποτε ενοχλεί τα μέγιστο κάθε Έλληνα που πιστεύει στην Δημοκρατία και ξαναζωντανεύει στην μνήμη μαύρες σελίδες της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδος που γράφτηκαν από ένα απαίσιας μνήμης καθεστώς – αμιγώς δικτατορικό.
Σ’ αυτή δε την προσπάθεια ούτε ο χρόνος για την ώρα τουλάχιστον να βοηθήση. Όχι μόνο γιατί ζουν οι χιλιάδες των Ελλήνων που εδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν ξορίστηκαν, έχασαν την δουλειά τους, το μέλλον τους, υπόστησαν τα πάνδεινα επειδή δεν πρόδωσαν τις δημοκρατικές αρχές τους, Αλλά και γιατί και τα παιδιά ακόμη και τα εγγόνια αυτών διατηρούν βιώματα από τις μαύρες μέρες του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και ανατριχιάζουν και μόνο στο άκουσμα της, έχοντας αποκτήσει εξ αιτίας της μια ανεξίτηλη απέχθεια προς κάθε μορφής δικτατορικό καθεστώς πού προσπαθεί να καταλύση τα δυο θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας, την Ελευθερία και την Δημοκρατία.
Και το ότι αυτή η απαίχθεια προς την μνήμη του καθεστώτος Μεταξά δεν είναι δυνατό να διασκεδασθή με τον χρόνο μπορεί να το βεβαιώση πρώτος ο συντάκτης της στήλης αυτής, που πιστεύει ότι αν έχει αυτό το πάθος προς την Λευτεριά και αυτή την πίστη στην Δημοκρατία, είναι προ πάντων γιατί γεννήθηκε, ανατράφηκε, μεγάλωσε με τις φοβερές διηγήσεις και αναμνήσεις των μαύρων εκείνων ημερών και γιατί στην μνήμη του η λατρευτή μορφή του πατέρα του παραμένει με το εύσημο – που για μας είναι κι ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής του – των διώξεων του και της παραπομπής του σε Στρατοδικείο από την Δικτατορία του Μεταξά.
Ματαία λοιπόν η προσπαθεία κι ανήμπορος ο χρόνος να δώση δικαιώματα αναγνωρίσεως εθνικών υπηρεσιών στον άνδρα εκείνο που ντύθηκε την λεοντή του δικτάτορα. Γι’ αυτό και το θέμα ξαναγυρίζει πάλι στην Κυβέρνηση, η οποία νομίζουμε ότι δεν ωφελείται με το να εμφανίζεται έστω και ανεχομένη αυτές τις ε¬νέργειες για την μεταθανάτια αποκατάσταση του Μεταξά.
Στο κάτω της γραφής αν υπάρχουν χρήματα και όρεξη για τέτοιες τιμές, ας δοθούν για να στηθή από ένας ανδριάντας του Ελευθερίου Βενιζέλου σε κάθε πόλη της Ελλάδος για να τιμηθή κατά πού του αξίζει ο Μέγιστος των Ελλήνων Πολιτικών και ο Δημιουργός της Ελλάδος των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασ¬σών, στήνοντας έτσι μνημεία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και του Ελληνικού Μεγαλείου. Κι αν και πάλι περισεύουν χρήματα ας τιμηθούν άλλοι επιφανείς Έλληνες πολιτικοί, οι ο-ποίοι υπηρέτησαν την Ελλάδα και την Δημοκρατίαν. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν αρκετοί από αυτούς ώστε να μη χρειάζεται να προβάλλονται οι Δικτάτορες.
Αυτό θα πρέπει να το προσέξη ιδιαίτερα η Κυβέρνηση. Όχι μόνο γιατί ενοχλεί την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού. Αλλά και γιατί δεν μπορεί από την μια μεριά να λέη ότι δεν είναι Δικτατορική και ότι οδηγεί την χώρα στην Δημοκρα¬τία κι από την άλλη να βοηθά ή να ανέχεται να τιμάται με προ¬τομές και ονοματοθεσίες ένας Δικτάτορας που πέθανε με την ψευδαίσθηση ότι οι Έλληνες μπορούν να ζήσουν χωρίς Ελευθερία και Δημοκρατία.

Αδύναμη η πίστη σε δυο Κυρίους

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ τα παραπάνω, θυμηθήκαμε πόσο καλή εντύπωση μας έκανε όταν στο γραφείο του Περ. Διοικητού Κρήτης κ. Γεωργαλά είδαμε να δεσπόζη και να κοσμή μια ευμεγέθης φωτογρα¬φία του Ελευθερίου Βενιζέλου και ότι σκεφθήκαμε ότι να πού και μ’ αυτό τον τρόπο ένα μέλος της Κυβερνήσεως φαίνεται να τι¬μά τον Εθνάρχη.
Σκεφτόμαστε λοιπόν τώρα τι θα γίνη αν συνεχισθή αυτή η επι¬δημία και επεκταθή το κακό ακό¬μη και στα υπουργικά γραφεία και δούμε δηλαδή και σ’ αυτά φωτογραφίες του Δικτάτορα; Μπορεί να χωρέσουν στο ίδιο γραφείο φωτογραφίες του ‘Ελευ¬θερίου Βενιζέλου και του Μεταξά; Ασφαλώς όχι. Γιατί θα ήταν το ίδιο πράγμα αν π.χ. στο γραφείο του είχε ο κ. Γεωργαλάς ένα έμβλημα που να έγραφε ότι«Σεβόμεθα την Δημοκρατία αλλά πιστεύουμε και στην Δικτατορία».
Καλλίτερα όμως από εμάς το ξέρει ο κ. Γεωργαλάς, όπως και ξέρει ο κ. Γεωργαλάς, όπως και κάθε άλλος, ότι περισσότερο κι από την θρησκεία στην πολιτική είναι αδύνατο να πιστεύη και να δουλεύη κανείς σε δυο Κυρίους.
Αφού λοιπόν όλοι πιστεύουμε σε ένα Κύριο, κι αφού η Κυβέρνηση θέλει να πιστεύη ότι εμείς πιστεύουμε πως πιστεύει στην Δημοκρατία, γιατί να τιμάται ένας άνδρας ο οποίος με την ζωή το έργο και το βραχύβιο καθεστώς του αναδείχθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της;

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Ο Συγκρητισμό θριαμβεύει….και η γαστέρα της Κρήτης γυρεύει

ΟΠΩΣ το περιμέναμε, ανοίξανε πάλι άγριες, αρπακτικές οι καστρινές ορέξεις, μετά την πρωθυπουργική εξαγγελία της ιδρύσεως Πανεπιστημίου στην Κρήτη και ζητούν να το ρουφήξουν κι αυτό – όπως και τόσα άλ¬λα – εν ονόματι του… Συγκρητισμού, προς δόξα της Ηρακλειώτικης… μεγαλοσύνης και υπεροχής.
Άρχιξαν δεν εν χορώ να αδούν το τόσο γνωστό, αλλά και – δυστυχώς μέχρι τώρα – αποδοτικό τραγουδάκι τους, εξαντλούμενοι – «παλαιά δουλειά μας κόσκινο» – σε ύμνους, κολακείες και επαίνους προς τον Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπαδόπουλο, από τον οποίον άρον – άρον γυρεύουν – πότε παρακλητικά και πότε απαι¬τητικά – την υπόσχεση πως το Πανεπιστήμιο θα γίνη στο Ηράκλειο,
Έτσι άρχιξαν να έρχονται στο φως της δημοσιότητος, μέσω των στηλών των «μεγάλων» εφημερίδων του Ηρακλείου μακροσκελείς ανοικτές επιστολές προς τον κ. Παπαδόπουλο, των οποίων οι συγγραφείς, με ακατάσχετη λογοδιάρροια, προσπαθούν και πάλι να βγάλουν όλη την άλλη Κρήτη σκάρτη, υποανάπτυκτη, κι ασήμαντη για να αποδείξουν πως μόνο το… Κάστρο μπορεί να δεχθή το Κρητικό Πανεπιστήμιο. Φυσικό δε ΚΙ όχι πρωτοφανές είναι μέσα σ’ αυτή την λύσσα τους οι Καστρινοί φίλοι μας να έχουν αποβάλει κάθε χαλινό, να μη μπορούν να τηρήσουν ουδέ τα στοιχειώδη προσχήματα και να έχουν λησμονήσει εντελώς την ιδέα του Συγκρητισμού για την οποία, εν τούτοις, προχθές εκόπτοντο… και ο φίλος μας γιατρός κ. Πουλιανάκης μας εκατηγορεί ότι την τορπιλίζουμε…
Αλλά απολαύστε καλλίτερα τι γράφει προς τον Πρωθυπουργό ένας… Συγκριτικός Ηρακλειώτης προκειμένου να στηρίξη τις Ηρακλειώτικες απαιτήσεις για το Πανεπιστήμιο:
«Ασφαλώς δεν θα έπρεπε καν να υπάρξη από πουθενά δίλημμα ή τρίλημμα για το που πράττει το τέμενος τούτο του πνεύματος να υψωθή. Και τούτο γιατί υπάρχουν λόγοι (..) αντικειμενικοί, στοιχεία συνήγορα, αναντίλεκτα, που αθροιστικά δεν υποδείχνουν μόνον αλλά βοούν στεντόρεια και καλούν κοντά τους και τον αντιλήπτορα και τον αχιτέκτονα του έργου να ορίση τόπον ιδρύσεώς του το Ηράκλειο (…). Δυστυχώς, όμως, τα αιτήματα ξένα προς το δίκαιο και την λογική (η υπογράμμιση) γίνεται από μας) ορθώνονται μεσούρανα και από άλλες πόλεις του νησιού. Άδικη η απαίτηση χωρίς ερείσματα λογικά θεμελιωμένη. Τα Χανιά και το Ρέθυμνο δεν έχουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, γενικές και ειδικές, να αξιώνουν Πανεπιστήμιον» στο χώρο τους»…
Και παρακάτω:
«Η Κρήτη είναι μια ψυχή και γράφει συλλογικά. κι ομόθυμα την ιστορία της».αλλά- (παρακάτω) – στέκει «η επιταγή του δικαίου, η κραυγή της λογικής» η οποία… φωνάζει πως το Πανεπιστήμιο πρέπει να γίνη στο Ηράκλειο διότι… «διαθέτει την φυσική και πνευματική υποδομή (έφαγαν και την πνευματική παράδοση του Ρεθέμνου) τα στερεά θεμέλια για να δεχθή στους ώμους του τον όγκο και το βάρος ενός Πανεπιστήμιου».
Γιατί επίσης (δογματίζει παρακάτω ο επιστολογράφος) το Ηράκλειο βρίσκεται καταμεσίς του νησιού… (το μέτρησε καλά;…) και είναι μια από τις σπουδαιότερες περιοχές της Ευρώπης… (μα Πανεπιστήμιο θα κάνουμε η τουριστικό συγκρότημα;…) και έχει – λέει αρχαιότητες… είναι – λέει – μεγαλούπολις… « με πολιτισμένη, κοσμιότητα των κατοίκων του» (φαίνεται πως εμείς οι άλλοι είμαστε ημιάγριοι..) και το εμπόριό του είναι – λέει – από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου…(ω Θεέ μου αφέλεια, επιστήμονες θα βγάζουμε ή εμπόρους;….) και τελειώσει προσωρινά ο επιστολογράφος — γιατί θα συνεχίση και στα επόμενα φύλλα — πως το Ηράκλειο «κατέχει την ομφα¬λική θέση του νησιού»…
Αυτά τα ολίγα… αποτελούν και πάλι ένα μικρό δείγμα των Ηρακλειώτικων… θυσιών στον βωμό του Συγκρητισμού και μια ακόμη εκδήλωση της καστρινής αβροφροσύνης, αγάπης και εκτιμήσεως για τους άλλους Κρητικούς… Ασφαλώς δε, δεν θα είναι η τελευταία όπως δεν είναι και η πρώτη αλλά η καστρινή λύσσα θα ενταθή στις επόμενες μέρες, εν όψει της πρωθυπουργικής επισκέψεως στην οποία οι Ηρακλειώτες βλέπουν πάλι την ευκαιρία για την ικανοποίηση των παμφάγων ορέξεών των, Γι’ αυτό κι ο καλός Ηρακλειώτης επιστολογράφος της προς Πρωθυπουργόν επιστολής μέσα στα τόσα ανόητα, τραγελαφικά κι αστή¬ρικτα που αναφέρει πρέπει να του αναγνωρισθή πως λέει και μια αλήθεια… Ότι, δηλαδή, το Ηράκλειο είναι ο ομφαλός της Κρήτης… Γιατί από κάτω από το ομφαλό είναι η γαστέρα… η παμφάγος, η ακόρεστη, που υποδουλώνει τους ανθρώπους στις ορέξεις της και δεν τους αφήνει να σκεφτούν, να λογικευθούν, να συγκρατηθούν, να κρατήσουν έστω τα τυπικά προσχήματα της ευγενείας και του σεβασμού έναντι των άλλων Κρητικών πόλεων, έναντι των κοινών κρητικών θεμάτων.
Ας ελπίσουμε όμως πώς τόσο ο κ. Παπαδόπουλος, όσο και κάθε άλλος αρμόδιος, γνωρίζουν η έχουν λάβει πληροφορίες για τη γαστέρα της Κρήτης και ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να χορτάση και να ικανοποιήσης μια κοιλιά. Κι ας περιμένουμε να δούμε τι θα επιτύχουν και πάλι μ’ αυτό το ξέφρενο ξέσπασμα του κοιλιοδουλικού πάθους των καλοί μα γείτονες, περιμένοντας να γελάσουμε εμείς τελευταίοι… άρα και καλλίτερα…
Όσο για τις εκφραζόμενε απόψεις των περί Ρεθύμνου και Χανίων τις αφιερώνουμε στου Ηρακλειώτες φίλους μας, οι οποίοι ακόμη εθρήνουν επειδή τάχα εμείς… χωρίσαμε την Κρήτη σε Δυτική και Ανατολική.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 23 Δεκεμβρίου 1972

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ φαίνεται τα γράμματα ο Μπάρμπας μου ο Αναστάσης κι άρχισε να μου στέλνη τηλεγραφήματα… Να ένα που έλαβα χθες πρωί – πρωί:

ΕΠΕΙΓΟΝ
«Κρητική Επιθεώρησις»
Ρ έ θ υ μ ν ο ν

Πληροφόρησε αμέσως εμέ και λοιπούς χωριανούς, που ευρίσκονται Μαστρό – Γιώργης, Μαστρό -Στελιανός και Μάστρο – Νικολής, με γαλόπουλον. Ανησυχούμεν δια τύχην γαλόπουλου, μετά τα πολλά «γλού -γλού – γλού» ,που ηκούσθησαν εις Κάστρον.
Φοβούμεθα μήπως γαλόπουλον εφαγώθη και οι υπόλοιποι μείνομεν μόνον με όρεξιν.
Γράψε και εξήγησε ότι όλα τα εξ ανατολών «γλού – γλού – γλού» ήσαν μόνον δια γαλόπουλον και δι’ αυτούς κάτι τέτοια είναι «παληά δουλειά μας κόσκινο».
Αναμένω εναγωνίως.
Μπάρμπας σου Αναστάσης

Στο εναγώνιο και κρυπτογραφικό αυτό τηλεγράφημα του Μπάρμπα Αναστάση έσπευσα να απαντήσω για να καθησυχάσω κι αυτόν κι όλους τους ανησυχούντες Ρεθεμνιώτες με το παρακάτω «συνθηματικό» τηλεγράφημα:

Μπάρμπα Αναστάση,
Γαλόπουλον, μετά επίδειξιν του εις Λαόν Κρήτης επέστρεψε σώον και αβλαβές εις το εν Α¬θήναις κοτέτσι του.
Πολλά κακαρίσματα, πολλά κοκορέματα και «γλού – γλού -γλού» αλλά ελπίζεται ότι γαλόπουλον δεν είναι κουτορνίθι…
Όλα πείθουν ότι ταχέως γαλόπουλον επιστρέψει εις Νησί και παραμείνη δια παντός εις τόπον ήσυχων κεντρικόν με πλουσίαν τροφήν και ήπιον κλίμα, ώστε επαληθεύση συντόμως λαϊκή παροιμία «Αλλού τα κακαρίσματα κι άλλον γεννούν οι κότες».
Ελλοχεύει μόνον κίνδυνος μαδήματός του, από ανατολάς και παραδόσεως αυτού «αποπτιλωμένου» εις ημάς.
Φύλακες όμως γρηγορούν και δεν θ’ αφίσουν μαδηθή κοτόπουλον και καταστή δώρον άδωρον.
Καλά Χριστούγεννα.
«Κρητικοεπιθεώρησις»

Θέλομεν λοιπόν να και ευχόμαστε όπως το παραπάνω τηλεγράφημά μας προς τον Μπάρμπα Αναστάση βγή πέρα για πέρα αληθινό και ότι δεν θα μας κάνουν καμιά λαχτάρα οι Μαστρό – Γιώργης, Στελιανός και Νικολής ή το γαλόπουλο…

Ο τσικαλάς και το τσικάλι

ANTE πάλι. Καινούργιες σκοτούρες, άλλοι πονοκέφαλοι, νέες δαπάνες φαιάς ,ουσίας για να βρούμε τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Παπαδόπουλος στον λόγο του προς τον Χανιώτικο Λαό με την φράση «Η Επανάστασις δια τον λαόν, με τον λαόν, δια του λαού».
Κι άρχισαν πάλι να ξοδεύωνται μεγάλες ποσότητες τυπογρα¬φικής μελάνης και να γεμίζουν σελίδες ολόκληρες των εφημερίδων με τις εξηγήσεις που δίδουν πολιτικοί παρατηρητές και σχολιαστές στο νέο πρωθυπουργικό χρησμό, στον νέο δυσδιάκριτο κυ¬βερνητικό στόχο. Όλοι δε προσπαθούν να μαντεύσουν και τα τραβήξουν – με το τσιγκέλι – από το… μαντικό πυθάρι την ερμηνεία ότι αυτή η φράση σημαίνει πολιτικοποίηση της καταστάσεως, αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση, εκλογές – τουλάχιστο για την Συμβουλευτική – κ.λ.π – κ.λ.π.

Αλλά να μας συγχωρούν οι μεγαλόσχημοι συνάδελφοι… νομίζουμε όμως ότι ματαιοπονούν, γυρεύοντας «ψύλλους στ’ άχερα» η προσπαθώντας να βγάλουν «από την μύγα ξύγκι». Διότι πιστεύουμε πως ο κ. Πρωθυπουργός αν είχε κατά νουν τέτοια πράγματα χαρμόσυνα… εορταστικά ελπιδοφόρα θα τα έλεγε στον καθιερωμένο ετήσιο λόγο του, και θα τα’ άφηνε να τα πη υπό τύπον χρησμού στα Χανιά… Στο κάτω της γραφής, αυτά ούτε ντροπής πράγματα είναι ούτε και νομίζουμε πως…. θα στενοχωρή¬σουν κανένα Έλληνα για να φο¬βάται ο κ. Παπαδόπουλος να τα πη καθαρά και ξάστερα, που να περάσουν και καλά Χριστούγεννα μερικοί… αθεράπευτοι νοσταλγοί του «φαύλου παρελθόντος»
Βέβαια είναι μερικοί… προληπτικοί που λεν πώς κι ο κ. Πρωθυπουργός είναι προληπτικός και δεν ήθελε επειδή ο χρόνος τούτος που φεύγει είναι δίσεκτος να προβή σε εξαγγελίες περί πολιτικών εξελίξεων μπας και τις πιάσει γρουσουζιά και δεν… εξελιχθούν αλλά κατσιάσουν πάλι. Γι’ αυτό, λέει, και θα περιμένη το 1973 — «ένας χρόνος δεν είναι τίποτε μπροστά στην χιλιετή Ιστορία της Ελλάδος» — να εξαγγείλη την νέα Δημοκρατία, ώστε να είναι καλορίζικη, σιδεροκέφαλη και να ορθοποδήση…
Αντιλέγουν όμως οι μη προληπτικοί… πως δίσεκτοι χρόνοι δεν υπάρχουν… αλλά «όποιος δεν θέλει να ζυμώση δέκα χρόνους κοσκινίζει»… άλλως τε – λέει -ούτε η μακαρίτισσα η προηγούμενη Δημοκρατία γεννήθηκε χρό¬νο δίσεκτο κι όμως την έδερνε. τέτοια κακοτυχία κι είχε κακό κι άδοξο τέλος…
Αλλά εν πάση περιπτώσει εμείς πάλι λέμε πώς δεν υπάρχει λόγος να κουράζουμε το φτωχό μυαλό μας με τέτοια δύσκολα προβλήματα… Γιατί είτε «δια τον λαόν» είτε «με τον λαόν είτε «δια του λαού» είτε όλα μαζί είναι… Επανάσταση πάντως θα είναι… τουτέστιν ανοικτή θα μένη η «παρένθεση» κι από κει και πέρα εξηγήστε, ερμηνεύετε κι αναλύετε το όπως θέλετε…
Κοντολογίς δηλαδή «όπου κι όντε θέλει κολλά ο τσικαλάς τα’ αυτί του τσικαλιού».

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
1973 (1/1/73 – 30/6/73)

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 1973
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ
Πνευματικό Κέντρο κ΄ βιβλιοθήκη

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 1973
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ
Ο θάνατος ενός πλουσίου νέου (αναφέρεται στον Αλέξανδρο Ωνάση)

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 1973
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ
Η επιστροφή Ιωάννου Πίττερη Πρωτοπρεσβυτέρου

Κυριακή 4 Μαρτίου 1973
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ
Ιστορικά σημειώματα Ρεθύμνης «Μια καταπληκτική αποκάλυψις δια την ιστορίαν της Ρεθύμνης» Ενός αρχαίου αγνώστου Ναού και μιας αρχαίας Κρήτης.
Ο Αποκαλυπτόμενος Ναός του Αγ. Λαζάρου

Σάββατον 7 Απριλίου 1973
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ
Το πνεύμα του Πικιώτη στην Φορτέτζα Ρεθύμνης

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 24 Φεβρουαρίου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Ένας «τέως» και ένας «μίνι»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ και μόνο η οποία «εστί δίκην οφθαλμός ος τα παθ’ ορά» αναφέρουμε ότι από την Κρήτη μόνο ένας τέως βουλευτής και ένας «μίνι» ετάχθησαν κατά των φοιτητών.
Ο ένας είναι ο κ. Π. Βαρδινο¬γιάννης, οι δηλώσεις του οποίου για τα «Φοιτητικά» είναι γνω¬στές σε όλους. Και ο άλλος είναι ο Συμβουλευτικός κ. Καπετανά¬κης ο οποίος, όπως εγράψαμε και χθες, μιλώντας στην «μίνι» Βουλή είπε, εκτός των άλλων, ότι οι φοιτητές… παρεξετράπησαν και πρέπει να ληφθούν αυστηρά μέτρα.
Ευτυχώς δε που επενέβη στην συζήτηση ο Κ. Παττακός, ο οποίος έκοψε την φόρα στον κ. Καπετα¬νάκη και στους άλλους «σκληρούς» συναδέλφους του, τονίζον¬τας τους ότι δεν συμφέρει να ρί¬χνουν λάδι στην φωτιά και… καθησυχάζοντάς τους ότι «Τα παιδιά δεν έχουν πάρει τον κακό δρόμο» και ότι «Οι φοιτηταί είναι λογι¬κοί και σώφρονες».
Έτσι, χάρις στην κατευναστι¬κή παρέμβαση του κ. Παττακού, ησύχασαν οι… ανησυχίες του κ. Καπετανάκη και των άλλων, ευτυχώς ολίγων, Συιμβουλευτικών, οι οποίοι δεν εδίστασαν να κατη¬γορήσουν τους φοιτητές σαν α¬γνώμονες και επιλήσμονες των υποχρεώσεων οι οποίες απορρέ¬ουν από την δωρεάν παιδεία.
Αλλά δια μεν τον κ. Καπετα¬νάκη υπάρχει το ελαφρυντικό του… υπερβάλλοντος ζήλου, της ασυγκράτητου επαναστατικής πίστεως και της ελλείψεως… προ¬τέρου πολιτικού βίου, που τον κάνουν να εμφανίζεται επαναστατικώτερος του κ. Παττακού και αυστηρότερος των αρμοδίων και υπευθύνων κυβερνητικών παραγόν¬των.
Για τον κ. Π. Βαρδινογιάννη, όμως, τι να πούμε; Να υποθέσουμε ότι ομιλεί με την ορμή του εν Επαναστάσει νεοφώτιστου η ότι κατέστη επιλήσμων… του προσφάτου παρελθόντος;
Γιατί αυτά τα περί χρήσεως και καταχρήσεως του πανεπιστημιακού άσυλου, περί υποκινητών κ.λ.π. δικαιούνται να τα λένε άλλοι, όχι όμως και ο κ. Π. Βαρδινογιάννης.
Διότι, τέλος πάντων, δεν πρέ¬πει και ο κ. Παύλος να κάνη κατάχρηση της αφελείας και λησμοσύνης μας ούτε και να υποτιμά τόσο την μνήμη μας η οποία και να θέλη να εξασθενήση… δεν την αφήνουν τα «ιστορικά αναγνώσματα» των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων.
Αν θέλη λοιπόν να παράσχη τεκμήριο πίστεως και προσαρμο¬γής του εις την «νιου λούκ» Δημοκρατία, ας εύρη άλλα δέματα λιγότερο καυτά και ιερά από αυ¬τά των φοιτητών. Κι ας θυμηθή πως σε πολύ πρόσφατους καιρούς αυτοί οι Νέοι του εχρειάζοντο και τους υμνούσε και του άρεσε να κάνουν αυτά για τα οποία τους κατηγορεί σήμερα.
Πότε επί τέλους θα καταλάβη πώς κάθε σκάλα έχει και τελευταίο σκαλοπάτι;…

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 28 Μαρτίου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Η διαφωνία μας με τον Πρόεδρο την Παγκρητίου κ. Γ. Βογιατζάκη

ΛΥΠΟΥΜΕΘΑ αλλά είμεθα υποχρεωμένοι να διαφωνήσωμε με τον αγαπητό συμπολίτη και σεβαστό φίλο Πρόεδρο της Παγκρητίου Ενώσεως κ. Γεώργιο Βογιατζάκη, ο οποίος με την δημοσιευθείσα στο χθεσινό φύλλο μας επιστολή του τάσσεται υπέρ της συγχωνεύσεως της ΑΝΕΚ και των «Μινωικών Γραμμών». Διότι ο κ. Γ. Βογιατζάκης βλέπει τα πράγματα με την μεγάλη Κρητική καρδιά του και τα κρίνει με το αγνό, ιδεαλιστικό πνεύμα με το οποίο χρόνια και χρόνια τώρα προσφέρει και αναλώνεται για το καλό της Κρήτης. Ακόμη ο υπέροχος αυτός Κρητικός μένει μακρυά από το Νησί και παραμένει έξω από την τριβή της καθημερινής κρητικής πραγματικότητας, πράγμα βέβαια που του εξα¬σφαλίζει αντικειμενικότητα και αμεροληψία στην εξέταση των κρητικών θεμάτων, αλλά και που αναπόφευκτα τον στερεί από εκείνο το πάθος, το πείσμα – αν θέλετε – και το ιδιαίτερο αίσθημα που εμείς βλέπουμε και εξετάζουμε τα Θέματα.
Η φωνή του κ. Βογιατζάκη είναι βεβαίως και τώρα φωνή συνέσεως και σωφροσύνης και εκφράζει αγάπη δια την ΑΝΕΚ και δια την Κρήτη, πλην όμως αυτά πού πιστεύει και αισθάνε¬ται μπορεί εις άλλους καιρούς να είχαν αξία και να ήσαν εφαρ¬μόσιμα, αλλά σήμερα ύστερα από τόσα και τόσα που έχουν μεσολαβήσει νομίζομε ότι είναι εντελώς ανέφικτα.
Και πρώτα – πρώτα ο κ. Βογιατζάκης στην επιστολή του αναφέρει ότι δεν παρέλειπε ευκαιρία να τονίζη ότι πρέπει η Ε¬ταιρία να επεκταθή, να περιλάβη όλη την Κρήτη, να γίνη Παγκρήτιος. Ποιος, όμως, είπε ότι η ANEK από την αρχή δεν είχε παγκρήτιο χαρακτήρα, ότι δεν είχε τις πόρτες της ανοιχτές για μετόχου κι ότι δεν ξεκίνησε σαν την εισδοχή κάθε Κρητικού ως ιδέα με σκοπό να προσφέρη στον Κρητικό Λαό πλοία «από την Κρήτη και για την Κρήτη;» Και ποιος φταίει στους Ηρακλειώτες αν δεν θέλησαν να βοηθή¬σουν σ’ αυτή την προσπάθεια κι αν εχλεύασαν την ιδέα κι αν αρ¬γότερα ανεπιτυχώς προσπάθησαν μόνοι των κατ’ απομίμηση να την πραγματώσουν; Ποιος, εξ άλλου, μπορεί ν’ αμφισβήτηση ότι αφού η ΑΝΕΚ μετά τόσους κινδύνους, δυσκολίες και εμπόδια επέτυχε και είδαν οι Ηρακλειώτες πως η δουλειά έχει ψωμί», ξεκίνησαν την καινούργια ιστορία της Ε¬ταιρίας Ανατολικής Κρήτης, προσπαθώντας για μια ακό¬μη φορά να αντιγράψουν την πρώτη και μόνη Παγκρήτιο Ναυ¬τιλιακή Εταιρία; Μήπως μόλις εξεδηλώθη αυτή η προσπάθεια της ιδρύσεως των «Μινωικών Γραμμών» της Ανατολικής Κρή¬της δεν ετονίσαμε ότι είναι άσκοπη, ανόητη και διασπαστική και ούτε μπορεί να σταθή ούτε να προοδεύση και ούτε να προσφέρη τίποτε στην Κρήτη εφ’ όσον υπάρχει η ΑΝΕΚ, στην οποία μπορούν να ενταχθούν όλες αυτές οι φιλοδοξίες – ότι επέκειτο αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΝΕΚ.
Μήπως δεν είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου που εγκυ¬μονούν τέτοιας διασπαστικές προσπάθειες οι οποίες δημιουρ¬γούν το κακό προηγούμενο και παρέχουν το δικαίωμα να μαζεύονται 5—6 και να κάνουν μια «Ναυτιλιακή» εταιρία και να προσπαθούν μετά πότε απειλώντας και πότε εκβιάζοντας να συγχωνευθούν «επί ίσοις όροις» με την ΑΝΕΚ;
Παρ’ όλα αυτά οι «Μινωικές Γραμμές» και οι Διοικούντες την ΑΝΕΚ από πνεύμα συγκρητισμού και συνεργασίας κινούμενοι, άρχισαν – πα¬ρά τις αντιδράσεις των παλαιών μετόχων και παρά το γεγονός ότι είχαν καταπλεύσει στην Σούδα τα δύο νέα σκάφη της – να διαπραγματεύονται την συνένω¬ση των Εταιριών και να συζη¬τούν τις υπερφίαλες αξιώσεις των Ηρακλειωτών. Κατά τον καθορισμό δε του ύψους της αυξή¬σεως του κεφαλαίου και της τι¬μής των νέων μετοχών, έγινε κάθε δυνατή υποχώρηση από την Γεν. Συνέλευση των μετόχων για να διευκολυνθή η είσοδος όλων ακόμη και των πλέον απαιτητικών και «διασπαστικών» Ηρακλειωτών. Και πάλι όμως εφάνη η ανειλικρίνεια των ανατολικών προθέσεων και τίποτε το θετικό δεν επετεύχθη, απλώς παρ’ ολίγον να λησμονηθή το κυρίως έργον των Διοικούντων την ΑΝΕΚ, οι οποίοι ενώ θα έπρεπε να ασχολιούνται με την διάθεση, των νέ¬ων μετοχών κατετρύχοντο με άσκοπες, ανειλικρινείς κι ατέρμονες συζητήσεις με τους «Μινωικούς», οι οποίοι, όπως αποδεικνύεται ,μόνο σύγχυση, παρέλκυση και διάσπαση επεδίωκαν.
Όταν δε εκαλύφθη πανηγυρικά η αύξηση του κεφαλαίου της ΑΝΕΚ, οι νέες μετοχές της οποίας έγιναν κυριολεκτικά ανάρπαστες, άρχισαν πάλι οι «Μινωι¬κοί» να επιδιώκουν επαφές και διαπραγματεύσεις για την συγ¬χώνευση.
Είναι περιττό να επανέλθουμε στους λόγους δια τους οποίους η συντριπτική πλειοψηφία των μετόχων – όπως κι εμείς – βλέπουν απαράδεκτη αυτή την συγχώνευση κι επιζημία αν όχι καταστροφική για τα της ΑΝΕΚ, εφ’ όσον αναλυτικά έχουμε αναφέρει αυτούς σε πρόσφατα σημειώματά μας. Περιοριζόμεθα όμως να τονίσουμε λαμβάνοντας αφορμή από την φράση του κ. Βογιατζάκη «ότι πρέπει έστω και με θυσίαν ημών των πα¬λαιών μετόχων να έλθουν μαζί μας και οι αδελφοί της Ανατολικής Κρήτης», ότι η ΑΝΕΚ εί¬ναι μεν ευρείας βάσεως μετοχική Εταιρία και έχει ευγενείς και κοινωφελείς σκοπούς, δεν είναι όμως και φιλανθρωπικό ίδρυμα, για να κάνη θυσίες και προσφορές συνεχώς προς τους ολίγους ολιγοπίστους «Μινωικούς», οι οποίοι, όπως απόδειξαν, όχι μόνο δεν τις εκτιμούν, αλλά και τις εκλαμβάνουν σαν αδυναμία των «Δυτικών». Εξ άλλου, οι μέτοχοι της ΑΝΕΚ κι αν ακόμη ήσαν δια¬τεθειμένοι να κάνουν θυσίες εις βάρος των συμφερόντων των, δεν ανέχονται να υποτιμάται η φιλοτιμία, η νοημοσύνη και ο καλώς εννοούμενος εγωισμός των. Όλα δε αυτά έδειξαν ότι τα υποτιμούν οι «Μινωικοί» με τις παλινωδίες, τις αξιώσεις και τις ανερμάτιστες συζητήσεις των. Παρ’ όλο δε που κατανοούμε τις αγαθές προθέσεις του κ. Βογιατζάκη και αναγνωρίζουμε και θαυμάζουμε το πνεύμα θυσίας που διέπει όλες τις προσπάθειές του για την Κρήτη και τις σχέσεις του με τους συμπατριώτας του, δεν μπορούμε να ζητήσουμε το ίδιο πνεύμα από τους μετόχους της ΑΝΕΚ οι οποίοι και γενικότερα δεν ανέχονται πια η «αδελφοσύνη» και ο «συγκρητισμός» να θεωρήται από λίγους Ηρακλειώτες σαν υποταγή των άλλων Κρητών, στις δικές των αδηφάγες ορέξεις και υπερφίαλες αξιώσεις. Από καιρό δε η Δυτική Κρήτη έχει αφυπνισθή, έχει συνειδητοποιήσει την οικονομική και ηθική δύναμη των κατοίκων της και έχει σημάνει το τέρμα των υποχωρήσεων και της ανεκτικότητας που έδειχνε μέχρι σήμερα στις συστηματικές ακόρεστες προσπάθειες και διαθέσεις των εξ ανατολών «αδελφών» γειτόνων μας.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι δεν υ¬πάρχουν πια περιθώρια συνεργασίας με τους «Μινωικούς» και ότι τουλάχιστο επί του παρόντος και για πολύ καιρό δεν είναι δυ¬νατό να γίνεται λόγος περί συγχωνεύσεως, συνενώσεως η οποιασδήποτε άλλης μορφής εισδοχής των Ηρακλειωτών στην ΑΝΕΚ.
ΓΙ’ αυτό και δεν μας αρέσουν αυτές οι νέες επαφές και συζητήσεις που γίνονται τα’ χατες περί συγχωνεύσεως και οι οποίες καθώς χρονοτριβούν απειλούν να διαταράξουν την ενότητα των με¬τόχων της ΑΝΕΚ, μερικοί από τους οποίους έχουν χάσει ήδη την ψυχραιμία τους παρασυρόμενοι από την ανεύθυνη φημολογία και σπερμολογία που τεχνηέντως καλλιεργείται μόνο από εχθρούς της Εταιρίας. Όπως είχαμε δε τονίσει από την αρχή, αυτή η εκκρεμότητα πρέπει να λήξη το τα¬χύτερο δια της θέσεως εις ψηφοφορίαν του θέματος εις την Γεν. Συνέλευση, οπότε. και όλα θα ξεκαθαρίσουν. Διότι αλλιώς πολύ φοβούμεθα ότι θα βρουν καιρό να δράσουν όλοι εκείνοι οι οποίοι μόνο το κακό της ΑΝΈΚ απεργάζονται. Και στο σημείο αυτό συμφωνούμε με τον κ. Βογιατζάκη, ο οποίος αναμένει κι αυτός την απόφαση του κυριάρχου σώματος της Εταιρίας, που θα πης και την τελευταία λέξη και την οποία όλοι θα αποδεχθούμε και θα σεβασθούμε ως δημοκρατικοί άνθρωποι.
Μέχρις ότου, λοιπόν, δοθεί η απάντηση από την Γεν. Συvέλευ¬ση, διαφωνούμε με την γνώμη του κ. Βογιατζάκη, εις τον οποίον πάντως δεν παύομεν να αναγνωρίζωμεν την ειλικρίνεια και αγνότητα των προθέσεων και να τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε και προσφέρει ως μέλος του Δ.Σ. της ΑΝΕΚ.

Κι άλλη επισκευή οδού

ΓΡΑΦΟΜΕ και ξαναγράφομε για την ανάγκη κατασκευής, ανακατασκευής ή
επισκευής διαφόρων οδών αλλά δυστυχώς, όπως φαίνεται ματαιοπονούμε…Δεν χάνομε όμως και τίποτε…. αν συνεχίσωμε να μεταφέρουμε τα αιτήματα των καθημερινά σχεδόν επισκεπτομένων τα Γραφεία μας ενδιαφερομένων οι οποίοι όλο και για κάποιο δρόμο έχουν να μας πουν.
Μεταξύ λοιπόν των οδών που έχουν άμεση ανάγκη κάποιας επισκευής είναι και το τμήμα της οδού Μαργαριτών — Πρινέ Μυλοποτάμου, που βρίσκεται σε αθλία κατάσταση. Επειδή δε το τμήμα αυτό είναι μικρό (περίπου 4,5 χιλιόμετρα) κι επειδή δίπλα στον Πρινέ υπάρχουν οι αρχαιότητες της Ελεύθερνας που επισκέπτονται πολλοί ημεδαποί κι αλλοδαποί τουρίστες, αλλά κι επειδή αν γίνη έστω και μια πρόχειρη επισκευή θα εξυπηρετηθή η συγκοινωνία τουλάχιστο μέχρι τον ερχόμενο χειμώνα, καλό είναι αν μπορή ο κ. Νομάρχης να διαθέση το κατάλληλο μηχάνημα του Νομαρχιακού Ταμείου γι’ αυτή την εργασία.
Βέβαια η λύση θα’ ναι εμβαλωματική αλλά μέχρι να γίνη μια οριστική ανακατασκευή της οδού οι συγκοινωννιακές ανάγκες του χωριού θα εξυπηρετηθούν κάπως.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 1 Απριλίου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Συζητώντας ποδοσφαιρικά……..

TO ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ έχει μπη στη ζωή του Έλληνα και έχει καταστή το εθνικό μας άθλημα για το οποίο πάρα πολλά εκατομμύρια ξοδεύονται, πολλή δρα¬στηριότητα των διοικούντων καταναλίσκεται και πολλές ώρες πολλοί Έλληνες αφιερώνουν καθημερινά για τα προγνωστικά του. Έτσι πολλοί έμαθαν να τα κρίνουν όλα ποδοσφαιρικώς, να τα βλέπουν δια της μπάλας και να τα συζητούν με ποδοσφαιρικούς όρους, όπως στα γήπεδα.
Γι’ αυτό μη σας φανή παρά¬ξενη η παρακάτω συζήτηση που ακούσαμε προχθές σε καφενείο της πόλεως, την οποία σας μεταφέρουμε με κάθε δυνατή πιστότητα.
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Τι λες βρε Περικλή – έλεγε ο ένας συμπο¬λίτης στον άλλο – θα χρησιμοποιήση ο προπονητής της Εθνικής μας Ομάδας, ο κ. Τζώρτζ Πάπ, τους έξι καινούργιους παίκτες που απόκτησε τελευταία ή θα τους αφίση ακόμη στην εξέ¬δρα για να τους προπονήση καλλίτερα;
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Δεν ξέρω, Ανα¬ξαγόρα μου – είπε ο άλλος – δεν ξέρω. Βέβαια γράφουν κάθε μέρα σχετικά οι εφημερίδες και πολλά λέγονται, αλλά δεν είδες πως ο βοηθός προπονητού ο κ. Στυλ. Πάτ, τα διέψευσε και είπε πως είναι προ – πρωταπριλιάτικα ψέματα; Ύστερα δεν είναι 6 οι καινούργιοι παίκτες που θέ¬λουν να μπουν στην ομάδα, αλλά 4, γιατί οι 2 είπαν ότι μ’ αυτούς τους όρους και με τέτοια κατάσταση γηπέδου αυτοί δεν παίζουν.
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Πάντως λένε πως ιδίως ο ένας από τους τέσσερις, ο Πώλ, που ήρθε πριν από καιρό απ’ έξω — όχι από την Βραζιλία αλλά από την Γαλλία – και που τον ξέρουμε εμείς εδώ πολύ καλά από παλαιότερες εμφανίσεις σε τοπικούς… αγώνες στα δικά μας γήπεδα, βρίσκεται τελευταία σε μεγάλη φόρμα και μπορεί να παίξη εξ ίσου καλά και «μπάκ» και «σέντερ – φόρ» και «εξτρέμ», έχει δε προπονηθή εντατικά και έχει αποκτήσει πολύ επαναστατικό αγωνιστικό πνεύμα.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Ναι, είναι αλήθεια πως ο Πώλ είναι θαυμάσιος παίκτης, έξυπνος, ελίσσεται ωραία, κυνηγά πάντοτε την μπάλα, όπου κι αν βρίσκεται και πλησιάζει πονηρά τους αντιπάλους του, παίζοντας σ’ όλα τα καρρέ. Έχει δε γίνει πολύ πλούσιος από το ποδόσφαιρο, σχεδόν όσο κι ο Πελέ, αλλά τώρα τελευταία φαίνεται να’ χη αλλάξει νοοτροπία και να έχη εγκαταλείψει τις παληές μεθόδους του κλασσικού «παρηκμασμένου» ποδοσφαίρου και δοκιμάζει την καινούργια τακτική παιχνιδιού, προσαρμόζοντας το παίξιμό του στo «νιού – λιούκ» πρακτικό, στρωτό ποδόσφαιρο. Ακόμη φαίνεται ότι θαυμάζει τον νέο προπονητή του τον οποίο εξυμνεί και χειροκροτεί κι όταν αυτός καταδικάζει τα παληά κόλπα του παρηκμασμένου «φούτ – μπώλ».
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Δεν μου λες κάτι άλλο. Πιστεύεις εσύ, πως αν μπη ο Πώλ και μερικοί άλλοι προπονούμενοι προσφάτως βετεράνοι παίκτες, θ’ αλλάξη μορφή η ομάδα, θα ομαλοποιηθή το ποδόσφαιρο και θα αλλάξουν νοοτροπία και οι άλλοι παίκτες. Πιστεύεις ότι τότε θα σταματήσουν τα …. επεισόδια στα γήπεδα και θα …. διορθωθούν κι όλοι οι παληοί «κακοί» ποδοσφαιριστές, για να μπορέση κι ο προπονητής να κάνη καλλίτερα την δουλειά και να φέρη νικηφόρα την ομάδα στα ομαλά πράσινα γήπεδα.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Σώπα, καημένε, που πιστεύεις και συ τέτοια πράγματα. Τι μπορεί να κάνουν, και να θέλουν, 2—3 παληοί παίκτες; Αυτά είναι θέματα προπονητού, αλλαγής νοοτροπίας παικτών και βελτιώσεως του στίβου, ο οποίος σήμερα είναι «μετ’ εμποδίων»κι όχι το αν μπουν μερικοί πεπειραμένοι παίκτες. Άλλως τε αυτοί οι παίκτες έχουν διαγραφή από τις ομάδες των κι έχουν αυτοβούλως αλλάξει φανέλες, ώστε να μη μπορούν να γίνουν οι κρίκοι για την συμφιλίωση των παλαιών παικτών με την Εθνική Ομάδα. Ύστερα δεν ήταν δα και ποτέ τους ηγετικά στελέχη στις παλιές ομάδες τους για να πης πως μπορούν να επηρεάσουν συναθλητές των ή να παίξουν ρόλο ηγετικό.
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Δηλαδή θέ¬λεις να πης πως το μόνο κέρδος που θα’ χη η Εθνική μας Ομάδα θα’ ναι ότι κατάφερε να αποσπάση μερικούς παίκτες από τους παληούς διαλυμένους συλλόγους και πως εμείς οι φίλαθλοι που καθόμαστε χρόνια και χρόνια τώρα στις κερκίδες δεν πρόκειται να δούμε καλλίτερο παιχνίδι;
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Μα ούτε και η Εθνική μας Ομάδα θα κερδίση τίποτα. Γιατί ας μη ξεχνάς πως 6 χρόνια τώρα εφώναζε τους παληούς παίκτες «φαύλους» και το ποδόσφαιρό τους «φαυλοκρατία» και τώρα θα πάρη παίκτες απ’ αυτή της φαυλοκρατία. Ε πες μου, αυτό μπορεί να θεωρηθή ανανέωση ή βελτίωση ομάδος;
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Τότε, τι νομίζεις εσύ πως πρέπει να γίνη, για να βελτιωθή η κατάσταση στα γήπεδά μας, για να σταματήση το μονότερμα που παίζεται τώρα και ν’ αναπτύξουμε σωστό ποδόσφαιρο.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Δεν είναι βέβαια δουλειά μου κι ούτε ξέρω εγώ και τόσα πολλά γύρω από το ποδόσφαιρο κι εν πάση περιπτώσει πολλές φορές τα’ χουμε κουβεντιάσει αυτά και λέμε τα ίδια και τα ίδια για να τα’ ακούσουμε πάλι εμείς. Αλλά δεν δυσκολεύομαι και πάλι να σου πω πως για να φτιάξουν τα ποδοσφαιρικά μας πράγματα δεν εξαρτάται από τους παίχτες ή τουλάχιστο μόνο απ’ αυτούς. Πρώτα – πρώτα εξαρτάται από την θέληση και την ειλικρίνεια των Διοικούντων την ομάδα και του προπονητού, οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν να εφαρμόσουν τον καταστατικό Νόμο του ποδοσφαίρου που εψήφισαν όλοι σχεδόν οι φίλαθλοι. Ύστερα να τείνουν χείρα συνεργασίας και βοηθείας προς τους καλούς αγνούς αθλητές – γιατί οι φαύλοι ήσαν ελάχιστοι – να δουν τι θ’ απογίνη με τον Γενικό Έφορο και να βρουν μαζί το καλλίτερο σχήμα για την νέα ομάδα και τον πρόσφορο τρόπο για την βελτίωση της καταστάσεως του στίβου. Αλλιώς μ’ αυτή την τακτική του μαδήματος των παληών συλλόγων την οποία θαυμάζουν και πανηγυρίζουν μερικοί κοκορόμυαλοι τίποτε δεν γίνεται. Ούτε πρόκειται ν’ αποδώσει άλλους καρπούς ούτε να προσφέρη τίποτε στην ομάδα. Στο κάτω της γραφής, οι καλοί και πιστοί παίκτες δεν εγκαταλείπουν τις ομάδες των όταν περνούν δύσκολες μέρες ή όταν παρακμάσουν. Μόνο τα ελαφρά φτερά παίρνει ο άνεμος.
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Δηλαδή θέλεις να πης πως μπαίνοντας στην ομάδα αυτοί οι παληοί παίκτες θα είναι συνέχεια «οφ – σάϊντ» και θα κάνουν πολλά «φάουλ»;
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Με συγχωρείς, εγώ δεν είπα τέτοιο πράγμα κι ούτε κρύο μου κάνει ούτε ζέστη αν μπουν κι αν δεν μπουν. Απλώς νομίζω ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν τίποτε για την βελτίωση της ομάδας κι ούτε να επηρεάσουν το παίξιμο των άλλων παικτών. Προσωπικά βέβαια προτιμώ τις αμιγείς ομάδες κι όχι τα ερμαφρόδιτα σχήματα που μόνο σύγχυση και μπερδέματα φέρνουν και στις ομάδες και στους θεατές. Αλλά
πάλι εγώ θεατής είμαι και ότι μου δείχνουν θα βλέπω. Μόνο όμως να μη πιστεύουν ούτε οι μεν ούτε οι δε πως έτσι θ’ αναπτύξουμε ποδόσφαιρο και μάλιστα μοντέρνο, ανανεωμένο και βελτιωμένο.
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Σαν να μου φαίνεται πως είσαι και συ απ’ αυτούς που περιμένουν τα «τσικό» της «Μίνι» Ομάδας να μεγαλώσουν για να δουν λέει, καλό ποδόσφαιρο.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Είπαμε να κουβεντιάζουμε σοβαρά κι όχι αστεία. Εσύ άρχισες να φαιδρύνης την συζήτηση. Γι’ αυτό κι ο διαιτητής … σφυρίζει την λήξη της συζητήσεώς μας. Γεια σου .
Για την μεταφορά
Ε. Ι. Κ.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 15 Απριλίου 1973

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Έρανος….. δια το Πανεπιστήμιον Κρήτης;
ΤΟΡΠΙΛΛΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΔΡΑΝ

Η ΓΝΩΣΤΗ δια τα συγκρητικά της αισθήματα φιλοκυβερνητική εφημερίς του Ηρακλείου, συνεχίζουσα την προκλητική τακτική της υποτιμήσεως της νοη¬μοσύνης των άλλων Κρητών, προσπαθεί δια προχθεσινού σχοινοτενούς άρθρου της να τοποθε¬τήση τορπίλλην εις το θέμα της έδρας του Πανεπιστημίου Κρήτης, δια την ίδρυσιν του οποίου, ως γνωστόν, κατετέθη νομοσχέ¬διον εις την Συμβουλευτικήν Επιτροπήν.
Συγκεκριμένως η «ευφυής» εφημερίς ρίπτει την ιδέαν της διενεργείας…. σταυροφορίας δωρεών, κληροδοτημάτων και εισφορών…. δια το Πανεπιστήμιον επί τω σκοπώ ως ανομολογεί…. «να επαδείξωμεν την λατρείαν μας προς το Πανεπιστήμιον».
Ο πραγματικός όμως και οφθαλμοφανής σκοπός της πονηράς…. αλωπεκής δεν είναι άλλος από του να δημιουργήση ένα είδος απαράδεκτου «πλειοδοσίας» μεταξύ των διαφόρων διαμερισμάτων της Κρήτης τα οποία εάν συμμορφωθούν με τας υποδείξεις του Πατριάρχου του Συγκρητισμού θα πρέπει να αρχίσουν να συναγωνίζωνται εις δωρεάς υπέρ του Πανεπιστημίου δια να έχουν λόγον και δικαιώμα να διεκδικήσουν την έδραν η οποία συμφώνως προς το κατατεθέν νομοσχέδιον θα ορισθή δια διατάγματος εντός τριετίας από της δημοσιεύσεως του ιδρυτικού νόμου. Εάν δε πάλι – ως δέον να θεωρήται βέβαιον – τα κελεύσματα της ηρακλειώτικης εφημερίδος αγνοηθούν και υπάρξουν προσφοραί μόνον εξ Ηρακλείου τότε θα δύνανται ο Πατριάρχης και οι συμπολίται του να επισείσουν τας – μικράς ή μεγάλας – δωρεάς ως απ’ την απόδειξιν…. «της λατρείας δια το Πανεπιστήμιον και να ζητούν διαυτών την έδραν του εις Ηράκλειον».
Ουδεμίαν δε αμφιβολίαν περί των υπόπτων βλέψεων και απωτέρων σκοπών της φαεινής και …. συγκινητικής ιδέας της καλής εφημερίδος αφίνει το γεγονός ότι ενώ εις το «περισπούδαστον» άρθρον της ευχαριστεί διότι η Κυβέρνησις απεδέχθη την πρότασίν της …. όπως η έδρα του Πανεπιστημίου αφεθή να υποδειχθή υπό της ορισθησομένης Παντεμελούς Επιτροπής Προσωρινής Διοικήσεως, την επομένην δημοσεύει επιστολήν Ηρακλειώτου, ο οποίος ανταποκρινόμενος δήθεν, αμέσως εις την πρόσκλησίν της, δηλοί ότι προσφέρει εν ποσόν «εφ’ όσον βεβαίως – και δεν νομίζω ότι αμερόληπτος επιτροπή θ’ αποφασίση άλλως – θα ιδρυθή το Πανεπιστήμιον Κρήτης εις Ηράκλειον».
Εξ αυτού λοιπόν και μόνον φαίνεται ποίον σκοπόν νομίζει και ελπίζει η εφημερίς ότι θα εξυπηρετήσουν αι εξ Ηρακλείου δωρεαί υπέρ του Πανεπιστημίου και πόσον… αμερόληπτον θέλει και φαντάζεται την Επιτροπήν. Το πράγμα όμως θα ήτο αστείον και η προσπάθεια της εφημερίδος του Ηρακλείου δεν θα ήξιζε οιασδήποτε προσοχής, εάν αυτή δεν συνέβαινε να είναι και δη….. μονοπωλιακός φιλοκυβερνητική και εάν δεν της είχε επιτραπή να εκφράζη, ενίοτε δε και προεξοφλή, τας επί των διαφόρων θεμάτων της Κρήτης απόψεις του Α΄ Αντιπροέδρου κ. Παττακού. Ως εκ τούτου δεν αποκλείεται έστω και ολίγοι να νομίσουν ή να πιστεύσουν ότι η Κυβέρνησις επιθυμεί αυτήν την πλειοδοσίαν δωρεών μεταξύ των κατοίκων της Κρήτης ή ότι καταφεύγει εις την εύσχημον επαιτείαν δια να συλλέξη χρήματα προς ίδρυσιν του Πανεπιστημίου…. Ακόμη δε είναι πιθανόν να υποτεθή ότι η Κυβέρνησις δι αυτού του τρόπου θέλει να απεκδυθή της ευθύνης του ορισμού της έδρας του Πανεπιστημίου και ότι τελικά θα ανεχθή να γίνη η Πανεπιστημιούπολις όπου οι κάτοικοι θα προσφέρουν τα περισσότερα…. Οπότε και το εν και το άλλο είναι μειωτικά δια το κύρος της Κυβερνήσεως οπωσδήποτε δε, δεν συμβάλλουν δια τον μετ’ αμερόληπτου, ψύχραιμου και δικαίας κρίσεως καθορισμόν της έδρας του Πανεπιστημίου εις Κρήτην.
Ημείς βεβαίως πιστεύομεν ότι ταύτα δεν αποτελούν επιθυμίας η αντιλήψεις της Κυβερνήσεως, ενθυμούμεθα δε την δήλωσιν του κ. Παττακού επί του θέματος της δήθεν εξ 150.000.000 προσφοράς το κ. Βαρδινογιάννη δια της οποίας είχε τονίσει ότι:
«Η Κυβέρνησις μελετά το θέμα του Πανεπιστημίου Κρήτης από κάπως υψηλότερους στόχους, η σοβαρότης των οποίων δεν αφίνει περιθώρια δια την εξέτασιν δευτερόντων παραγόντων, ως είναι η παροχή υλικής βοήθειας από μέρους καλών Ελλήνων προς το Ίδρυμα. Η εξεύρεσις άλλως τε υλικών πόρων ελάχιστα μας αποσχολεί δοθέντος ότι δεν είμεθα σήμερον εστερημένοι οικονομικών δυνατοτήτων».
Ελπίζουμεν δε ότι ούτε ο κ. Παττακός ήλλαξε εν τω μεταξύ γνώμην ούτε η Κυβέρνησις είναι εστερημένη σήμερον οικονομικών δυνατοτήτων. Δια τούτο λοιπόν φρονούμεν ότι είναι ανάγκη όπως δώση άμεσον απάντησιν εις την φιλικήν του εφημερίδα, την οποίαν εν πάση περιπτώσει πρέπει να στερήση του δικαιώματος να εκθέτη κατά τοιούτον τρόπον την Κυβέρνησιν, διενεργούσα εράνους…… υπέρ του Πανεπιστημίου. Διότι είναι τουλάχιστον εξωφρενικόν ο κ. Παττακός να δήδη τοιαύτας υπερηφάνους απαντήσεις δια προσφοράς της τάξεως των 150.000.000. δρχ. και η φιλοκυβερνητική εφημερίς του Ηρακλείου να ποιή εκκλήσεις δια πενηντόδραχμα και εκατοντάδραχμα …..υπέρ του Πανεπιστημίου ως να πρόκειται περί ανεγέρσεως κάποιου ερημοκκλησίου ορεινού χωρίου.
Να συστήση δε και εις αυτήν – ως είχε συστήσει και εις ημάς – να σταματήση χάριν της εννοίας του Συγκρητισμού, τας τορπίλλας και τα ύπουλα τεχνάσματα, εννοούσα επί τέλους ότι δεν γευόμεθα τόσον συχνά ημείς το κουτόχορτον. Και να παύση να ασχολήται με το θέμα της έδρας του Πανεπιστημίου, αναμένουσα ευσεβάστως – ως πράττομεν και ημείς – την δικαίαν απόφασιν της Κυβερνήσεως, την οποίαν, εφ’ όσον υπηρετεί, πρέπει να πιστεύω:
Ειδάλλως να μας το είπη δια να αρχίσωμεν . Ότε και θα είμεθα αθώοι του κρίματος…. Της διαιρέσεως της Κρήτης εις Ανατολικής και Δυτικήν.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 9 Μαΐου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Η άλλη όψις του νομίσματος

ΓΡΑΨΑΜΕ προχθές για την έλλειψη συνειδήσεως υποχρεώσεων, που επιδεικνύουν ωρισμένοι ιδιοκτήτες κέντρων εστιατορίων κλπ. και τους εκακίσαμε διότι την επόμενη και μεθεπόμενη του Πάσχα έκλεισαν πολλοί απ’ αυτούς τα καταστήματά των, με αποτέλεσμα να φύγη πολύς κόσμος από την πόλη μας, χωρίς να μπορέση να βρη ένα πιάτο φαγητό.
Θα ήτο όμως άδικο και δημοσιογραφικά αντιδεοντολογικό, αν σταματούσαμε σ’ αυτή την παρατήρηση και δεν προχωρούσαμε πιο πέρα βλέποντας και την άλλη όψη του νομίσματος εξετάζοντας το πρόβλημα κι από τις άλλες πλευρές του. Να δούμε δηλαδή μήπως αυτοί οι καταστηματάρχες μας , έχουν πια κουρασθή, έχουν απηυδήσει και απογοητευθή όχι βέβαια από την πολλή δουλειά, αλλά από το άγχος και τα διαρκή προβλήματα, που τους δημιουργούν σχεδόν καθημερινά ένα πλήθος γραφειοκρατικών υποχρεώσεων, οι οποίες τους κάνουν να σκέφτονται όχι την βελτίωση των καταστημάτων των, αλλά το κλείσιμό των και την απαλλαγήν των από μια εργασία η οποία μόνο υποχρεώσεις και …… μηνύσεις τους χαρίζει
Διότι, δυστυχώς , έχει επανειλημμένα ασχοληθή η στήλη αυτή με διάφορα θέματα αυτού του είδους των επαγγελμάτων κι έχει τονίσει ωρισμένα περίεργα πράγματα και απαράδεκτες γραφειοκρατικές διατυπώσεις, οι οποίες αποθεώνουν τους τύπους χωρίς να υπηρετούν την ουσία. Όπως επίσης έχουμε γράψει για θέματα τα οποία δείχνουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι αρμόδιοι λαμβάνουν αποφάσεις και μέτρα που εκφράζουν ένα ανεξήγητο πνεύμα αβδηρητισμού και ενώ δεν φροντίζουν να παράσχη το Κράτος την ελάχιστη βοήθεια σ’ αυτούς τους επαγγελματίας, ζητούν συγχρόνως απ’ αυτούς τα αδύνατα δυνατά και γενικώς πράγματα τα οποία μπορεί μεν να είναι ωραία και σωστά, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι αυτά που βιάζουν ούτε αυτά που μόνο χρειάζονται σ’ αυτό το στάδιο της τουριστικής αναπτύξεως του τόπου.
Θα θυμάσθε βέβαια για τις…. Διπλές «τουαλέτες», χωριστές «ανδρών» και «γυναικών», που εγράψαμε ότι ζητούν με την απειλή κλεισίματος των καταστημάτων τις οποίες οι ταλαίπωροι επαγγελματίες μας θέλουν αλλά δεν μπορούν να φτιάξουν γιατί τα μαγαζιά των είναι μικρά και θα πρέπει να βγάλουν έξω τα μισά τραπέζια….. για να κάνουν τουαλέτες.
Θα θυμάστε παλαιότερα τις τέντες…, τα πεζοδρόμια κι ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις και διατυπώσεις που εζητούσαν και ζητούν από τους καταστηματάρχες με την απειλή πάντοτε μηνύσεων ή κλεισίματος των καταστημάτων των.
Και θα ξέρετε ασφαλώς ότι σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν δίδεται δραχμή δάνειο, ούτε έρχεται η ελάχιστη βοήθεια από μέρους του Κράτους και των λοιπών φορέων. Ενώ δεν ζητούνε ένα σωρό πολυτέλειες από κέντρα άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για τους υπονόμους που μυρίζουν δίπλα στα τραπέζια και τα κουνούπια, για την καθαριότητα των δρόμων και για ένα …. από άλλες ασχημίες οι οποίες πραγματικά μας εκθέτουν στα ….. των ξένων και δημιουργούν κακές εντυπώσεις.
Τα ίδια μας έλεγαν προχθές στον Πλακιά. Όλη η προσπάθεια των αρμοδίων έχει συγκεν…. στο πως θα κάνουν πολύ…. κεντράκια που υπάρχουν στο παραθαλάσσιο αυτό συνοικισμό.
Κι όλη η αυστηρότητα …είται στις τουαλέτες … άσπρη μπλούζα των ψαράδων ιδιοκτητών των και σε κάτι ασήμαντες λεπτομέρειες. …. Όμως δεν βλέπει τις άλλες πραγματικές ανάγκες …ακιά, κανείς δεν ενοχλεί…. δεν έχουν γίνει ακόμη οι μικρές γέφυρες και για να φθάση κανείς στον «τουριστικό» συνοικισμό πρέπει να διαθέτη αμφίβιο όχημα. Όπως κανείς αρμόδιος δεν καταλαβαίνει ότι πορκειμένου να κλείσουν τα κέντρα αυτά και να πηγαίνουν οι ξένοι και να φεύγουν επειδή δεν θα βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό, είναι καλλίτερα να λειτουργούν όπως έχουν. Άλλως τε δεν πηγαίνει κανείς στον Πλακιά και στ’ άλλα παραθαλάσσια χωριουδάκια για να απολαύση πολύτελεια – ούτε και ταιριάζουν εκεί σερβιτόροι με…. παπιγιόν – φρέσκο ψάρι, απλότητα, καθαριότητα και περιποίηση ζητά και την βρίσκει και μάλιστα σε τιμές προσιτές. Ύστερα το αγώγι ξυπνά τον αγωγιάτη και οι ίδιοι αυτοί καταστηματάρχες με το φιλότιμο και την αύξηση των εργασιών των, βελτιώνουν και θα βελτιώνουν χρόνο με τον χρόνο τα καταστήματά των. Δεν μπορούν, όμως να γίνουν όλα από την μια μέρα στην άλλη κι ούτε μπορούμε να πούμε πως οι άνθρωποι αυτοί πλούτισαν με τους φτωχοτουρίστες που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας των για να τους ζητούμε πράγματα που δεν τα’ χουν ούτε στα ανεπτυγμένα τουριστικά μέρη. Στο κάτω της γραφής «ψαροταβέρνες» ήσαν στον Πλακιά κι έτσι πρέπει να μείνουν γιατί αυτές διατηρούν το «χρώμα» του, όταν δε θα αναπτυχθή τουριστικά και γίνουν και τα απαραίτητα έργα υποδομής θα δημιουργηθούν και τα πολυτελή κέντρα για του πλουσίους και τους αριστοκράτες που θα διώξουν τους…. φτωχούς. Για την ώρα όμως ας μη κάνουμε «αρχοντοχωριάτες» κι ας μη ζητούν οι αρμόδιοι αβδηριτικά έργα ή τουλάχιστο ας μη ζητούν από τους ψαράδες να κάνουν ότι το Κράτος δεν κάνει.
Μ’ αυτά τα ολίγα και γνωστά θέλουμε να πούμε ότι υπάρχει κίνδυνος οι άνθρωποι αυτοί που ασχολούνται με τα λεγόμενα τουριστικά επαγγέλματα να έχουν πια απογοητευθή, να έχουν απηυδήσει να μην έχουν πια όρεξη για δουλειά, για βελτίωση και επέκταση των μικρών επιχειρήσεών των. Διότι με την περίεργη νοοτροπία ωρισμένων οργάνων, με τις αντιφάσεις και τις αντικονομίες των μέτρων, των ενεργειών και των αποφάσεων, με την αδυναμία ή την άρνηση των διαφόρων φορέων να βοηθήσουν ή τουλάχιστο να μη δυσχεραίνουν την προσπάθεια για κάτι καλλίτερο, αυτών των καταστηματαρχών, έχει δημιουργηθή η εντύπωση σ’ αυτούς ότι είναι κυνηγημένοι και δέσμιοι ενός πλέγματος υποχρεώσεων και απαγορεύσεων, ώστε να ζουν και να εργάζωνται «κατά παραχώρησιν» και να μη γνωρίζουν την επομένη ποια νέα προβλήματα και δυσκολίες θα αντιμετωπίσουν.
Αλλά είναι καιρός να καταλάβουν και οι αρμόδιοι ότι δεν κάνουν χάρη στο να δώσουν ή να ανανεώσουν μια άδεια λειτουργίας ενός τέτοιου καταστήματος, γιατί χάρη κάνουν και οι ιδιοκτήτες αυτών των καταστημάτων οι οποίοι με τον μόχθο τους προσπαθούν να ζήσουν βέβαια αυτοί και οι οικογένείες των αλλά προσφέρουν και για την τουριστική ανάπτυξη και την προβολή του τόπου των.
Γι’ αυτό και πρέπει να αντιμετωπίζωνται με περισσότερη κατανόηση, με πνεύμα συμπαραστάσεως και βοηθείας με αντίληψη των δυσκολιών και των προβλημάτων τα οποία οφείλονται και στην καθυστέρηση αναπτύξεως του τόπου μας και στις περιωρισμένες οικονομικές δυνατότητες και στην έλλειψη μορφώσεως αυτών των επαγγελματιών. Να κατατείνη δε η προσπάθεια των οργάνων κυρίως στο κέντρισμα του φιλοτίμου αυτών των ανθρώπων που υπάρχει πληθωρικό και θαυματουργεί όταν βοηθηθή και βρή ανταπόκριση.
Αλλιώς φοβούμεθα πως τα κέντρα αυτά αντί να αυξάνωνται θα λιγοστεύουν. Οπότε ποιος θα βγη ζημιωμένος και ποιος θα μετανοιώση.

Τουαλέτες κι αμμουδιά

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ παραπάνω μιλήσαμε για τις περιβόητες «τουαλέτες» θέλουμε να ρωτήσουμε αν βρέθηκε μάτι αρμοδίου να δη το βρωμερό βούρκος που αποκάλυψε ο εκσκαφέας με το ανακάτεμα της άμμου στην «Πλαζ». Και να μας πουν οι αρμόδιοι ποιο άραγε είναι πιο επικίνδυνο για την δημόσια υγεία και για την φήμη της τουριστικής πόλεώς μας, η έλλειψη δευτέρας τουαλέτας στα κέντρα ή η απαισία στην όψη και στην οσμή αμμουδιά μας στην οποία θα λουσθούν κι εφέτος χιλιάδες ανθρώπων.
Γιατί ο Δήμος στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει κάνει τόσα χρόνια τίποτε για να απαλλάξη την μοναδική αμμουδιά μας από αυτή την επικίνδυνη ρύπανση και μόλυνση και πως το Κράτος ζητά τόσα και τόσα από τους φτωχούς επαγγελματίες όταν αυτό δεν κάνει το βασικώτερο έργο υποδομής και υγείας μιας πόλεως, την αποχέτευση
Πέρα όμως απ’ αυτό αναρωτιέται κανείς γιατί αυτό το ανακάτεμα της άμμου γίνεται τώρα, μεσούντος πια του Μαΐου κι όταν τα θαλάσσια μπάνια έχουν αρχίσει και γιατί να μην έχη γίνει από πριν ώστε να «λιασθούν» και να απολυμανθούν κάπως αυτές οι ακαθαρισίες
Δεν σκέφθηκε άραγε κανείς εκτός από τους κινδύνους της δημοσίας υγείας, πόσο μπορεί να βλάψη την φήμη της πόλεως και της παραλίας της, αυτή η ρύπανση και μόλυνση της άμμου

Ήλιος και Σκιά

Ε, ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ που αναζητήσαμε την «σκιά» πριν καλά – καλά ο ήλιος φλογίση την μουσκεμένη από τα άφθονα νερά του εφετεινού χειμώνα γη. Και τούτο εξ αιτίας του απρόσμενου και πρώιμου κύματος καύσωνος που ήλθε στην χώρα μας, κι ανέβασε την θερμοκρασία σε ασυνήθιστα για την εποχή επίπεδα και έκανε όλους τους Έλληνες να….. ιδρώσουν, είτε βρίσκονται υπό την «Σκιάν» είτε υπό την «παρασκιάν» του Στρατιωτικού Νόμου.
Αυτή δε η ξαφνική ζέστη και η πρόωρη επιθυμία της σκιάς πρέπει να εμπνεύση τους υμνητές της Κυβερνήσεως και τους υποστηρικτές της ανάγκης παραμονής του καθεστώτος «ως έχει» , οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να μας πουν ότι εμείς που ζητάμε τον … ήλιο δεν θ’ αργήσουμε να επιθυμήσουμε την Σκιά.
Όπως περίπου έγραφε προχθές η Μεσόγειος – η οποία σημειωτέον τα’ βαλε εσχάτως και με τον τέως πάτρωνά της κ. Κ. Καραμανλή – ότι, δηλαδή θέλει κι αυτή να φύγη η Επανάσταση… αλλά επειδή φοβάται πως θα την αναζητήσουμε και θα την ξαναφωνάξουμε για να μας ξανασώση γι’ αυτό… καλλίτερα να μένη… Όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει…μη δώσετε στον στραβό το φως του γιατί θα πεθάνη και θα… ξαναστραβωθή.
Αλλά αυτά βέβαια μόνο σκοτισμένα μυαλά μπορούν να τα σκέφτονται και μόνο αφελείς μπορούν να ερμηνεύουν με τα φυσικά φαινόμενα και με τις φυσικές ανάγκες, τα πολιτικά φαινόμενα και τις ψυχικές και πνευματικές ανάγκες ενός λαού. Γιατί οι πολλοί και οι λογικοί γνωρίζουν ότι μόνο υπό το φως του ηλίου της Δημοκρατίας δροσίζεται η ψυχή του ανθρώπου και ανθεί και δένει καρπούς το πνεύμα του.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 22 Μαΐου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Οι φίλοι μας οι Κωστήδες

ΠΟΣΟΙ, αλήθεια, φίλοι μας Κωστήδες δεν εώρταζαν χθες, εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου; Πόσοι Κωστήδες διαμένοντες εντός κι εκτός της Ελλάδος;
Τους θυμηθήκαμε με πολλή αγάπη και συγκίνησε χθες εξ αφορμής της ονομαστικής εορτής των και σκεφθήκαμε πόσο πιο σκληρή θα γίνεται γι’ αυτούς η ξενητειά και η αναγκαστική αποκοπή από φίλους και γνωστούς, τούτες τις άλλοτε πανηγυρικές μέρες.
Σε κάτι τέτοιες γιορτές ανακαλούμε στην μνήμη μας παληές φιλίες, γνωριμίες, συμπάθειες, αγώνες, αντιθέσεις, που συνέθεταν εκείνο τον ωραίο κόσμο, μέσα στον οποίο γεννηθήκαμε, ανατραφήκαμε κι ανδρωθήκαμε και που δεν απαρνηθήκαμε όταν τον αποκάλεσαν… «φαύλο». Γιατί σ’ αυτό τον ωραίο στίβο της ευγενούς αμίλλης με ελευθερία και δημοκρατία αγωνιζόμαστε με τα κονταροχτυπήματα του πνεύματος για ότι πιστεύαμε ηθικό, υψηλό και δίκαιο, συμφέρον για το Έθνος, καλό για τον τόπο μας. Ποτέ όμως δεν μας εχώριζε το μίσος, ποτέ δεν επιζητήσαμε ν’ αντικρούσωμε δυσάρεστες για μας απόψεις με άλλο μέσο εκτός από τον αντίλογο του διαλόγου και ποτέ δεν φοβηθήκαμε να καταφύγωμε, όταν παρίστατο ανάγκη, στην αναβάπτισή μας στην εμπιστοσύνη της λαϊκής θελήσεως, την από καταβολής κόσμου μόνη αστείρευτη πηγή εξουσίας. Γι’ αυτό και τις μέρες τις γιορταστικές μπορούσαμε να σφίγγωμε τα χέρια φίλων και αντιπάλων με την ίδια πάντα άδολη εγκαρδιότητα κι αγάπη, αφού καλά το ξέραμε ότι όλοι είμαστε στρατιώτες των ίδιων ιδεών κι όλοι είμαστε το ίδιο δυνατοί και το ίδιο αδύναμοι μπροστά στον μεγάλο και παντοδύναμο Λαό που μόνο με την πειθώ μπορεί και δαμάζεται.
Ας είναι λοιπόν καλή τους ώρα των φίλων μας των Κωστήδων κι ας φθάσουν και πάλι γκαρδιακές κι ειλικρινείς, όπως παληά, οι ευχές μας, για την χθεσινή ονομαστική γιορτή τους.

Η Βιργινία Τσουδερού

ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΜΕ και μεις προχθές – μαζί με τις περισσότερες ελληνικές εφημερίδες – περίληψη κοινής δηλώσεως των τέως υπουργών Δικαιοσύνης κ. κ. Γ. Μαύρου, Κ. Καλλία, Κ. Παπακωνσταντίνου, κ. Παπασπύρου και Κ. Στεφανάκη, δια της οποίας ζητούν συγκεκριμένας εξηγήσεις δια τα αδικήματα δια τα οποία κατηγορούνται οι προσφάτως σηλληφθέντες, ως επίσης την εφαρμογήν του άρθρου 10 του Συντάγματος και των άλλων κειμένων διατάξεων περί προανακρίσεως, κρατήσεως και προφυλακίσεως.
Η δήλωση αυτή των τέως υπουργών Δικαιοσύνης αφορά ασφαλώς και στην περίπτωση της κ. Βιργινίας Εμμ. Τσουδερού η οποία, όπως γνωρίζουμε όλοι «ψιθυριστά» – διότι επισήμως «ουδέν ανεκοινώθη» – έχει συλληφθή και κρατείται κάπου στην Αθήνα.
Και χωρίς βέβαια να θέλουμε να κάνουμε διάκριση της κ. Βιργινίας Τσουδερού από τους άλλους συλληφθέντες ή να ισχυριζόμαστε πως «της φυλακής τα σίδερα δεν είναι για τις γυναίκες» πρέπει να πούμε πως τα ερώτημα που βασανίζει τουλάχιστο τους εδώ πολυάριθμους συγγενείς, φίλους και γνωστούς της είναι αυτό ακριβώς που διατυπώνουν οι τέως υπουργοί Δικαιοσύνης: Γιατί δηλαδή, συνελήφθη η κ. Τσουδερού, γιατί, κρατείται ακόμη ποια κατηγορία της ………………………………………………………………………………………… θα δικασθή ή πότε θα αποφυλακισθή;
Επειδή δε εορτάζουμε ήδη και θα εορτάσωμε μεθαύριο και επισήμως την Μάχη της Κρήτης, Πρωθυπουργός της οποίας υπήρξε ο αείμνηστος Πατέρας της κρατουμένης, Εμμ. Τσουδερός, αναρωτιόμαστε: Τόσο πολύ λοιπόν ξεστράτισε από τις εθνικές και πατριωτικές γραμμές Εκείνου η κόρη του κι αναγκάσθηκαν να την κλείσουν μέσα ή μήπως έχει γίνει κομουνίστρια και δεν τω’ χουμε εμείς πληροφορηθεί;
Αλλά επειδή πολύ καλά την γνωρίζουμε κι εμείς και τόσοι άλλοι Ρεθύμνιοι, κοντά στους οποίους έχει ζήσει, έχει δουλέψει κι έχει αγωνισθή για το καλό και την προκοπή του τόπου μας δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι έγινε έτσι ξαφνικά ένοχος φοβερών εγκλημάτων, ικανών να την οδηγήσουν στην φυλακή.
Γι’ αυτό και θα θέλαμε να ακούγαμε από επίσημα χείλη τις κατηγορίες που την βαραίνουν – όπως τουλάχιστο γίνεται για τους κοινούς εγκληματίες – κι αν δεν υπάρχουν θα ευχόμαστε να τελειώση πια η περιπέτεια αυτής της Κρητικής Γυναίκας και Μάνας για να μη βρεθή κατά τον επίσημο εορτασμό της Μάχης της Κρήτης στην φυλακή η θυγατέρα του Πρωθυπουργού που σε δύσκολες εθνικές στιγμές πρόσφερε τις αγαθές υπηρεσίες………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 13 Ιουνίου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Το εκλογικό δικαίωμα κατά το Δημοψήφισμα

ΑΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΗ να συνεχίσουμε τις καλοπροαίρετες απορίες μας, γύρω από τα μεθεπόμενα και συνελκόμενα της πολιτειακής μεταβολής της 1ης Ιουνίου, περιορίζοντάς τις σήμερα σ’ ένα και μόνο ερώτημα:
Τι είδους εκλογικό δικαίωμα θα κληθή ο ελληνικός Λαός ν’ ασκήση κατά το προετοιμαζόμενο δημοψήφισμα;
Διότι δεν ξέουμε τι αποφαίνονται οι σοφοί συνταγματολόγοι και οι άλλοι εμβριθείς νομομαθείς, αλλά απ’ ότι ξέρουμε εμείς κι απ’ ότι χωρεί ο κοινό νους μας δεν μπορεί να υπάρχη Δίκαιο στον κόσμο που να μην αναγνωρίζη στο εκλογικό δικαίωμα του κάθε λαού τα δύο βασικώτερα χαρακτηριστικά του :
α) Την ευχέρεια εκλογής και
β) Την δυνατότητα επιτεύξεως κάποιου αποτελέσματος.
Να μπορή δηλαδή ο πολίτης ασκών το δικαίωμα της ψήφου του να διαλέγη – όπως κι η ίδια η ονομασία του δικαιώματος το μαρτυρεί – να εκλέγη, να προτιμά μεταξύ δύο ή περισσοτέρων προσώπων, καταστάσεων, θεμάτων κ.λ.π. Και στην συνέχεια να μπορή ο πολίτης αυτός μαζί με τους άλλους πολίτες που έχουν την ίδια μ’ αυτόν γνώμη κι άρα ρίχνουν και την ίδια ψήφο να επιτυγχάνουν – αν βέβαια αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία – κάποιο αποτέλεσμα, κάποια αλλαγή, κάποια μεταβολή, προσώπων ή καταστάσεων κ.λ.π.
Αυτά όμως τα δυο βασικώτερα χαρακτηριστικά του εκλογικού δικαιώματος δεν φαίνεται να υπάρχουν κατά την άσκησή του στο προσεχές δημοψήφισμα επί της πολιτειακής μεταβολής και της συγχρόνου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και τούτο όχι μόνο γιατί ο λαός, το εκλογικόν σώμα – ο υπέρτατος αυτός ρυθμιστής και διαιτητής των σχέσεων των οργάνων κάθε ευνομούμενης και δημοκρατικής Πολιτείας – καλείται να εγκρίνη εκ των υστέρων την πολιτειακή μεταβολή για την οποία θα’ πρεπε να ερωτηθή προηγουμένως, ούτε και γιατί κατά την ταυτόχρονη εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας υποψήφιος θα είναι ένας και μόνο δηλαδή ο ήδη προσωρινός Πρόεδρος κ. Παπαδόπουλος. Αλλά – προ πάντων – διότι όπως επανειλημμένα ετόνισε η «φωνή της Κυβερνήσεως» , το πολίτευμα της χώρας – δηλαδή η Προεδρική Δημοκρατία – είναι από την 1η Ιουνίου δεδομένο, τετελεσμένο και αμετάβλητο άρα ο λαός δεν έχει δικαίωμα εκλογής παρά μόνο επικυρώσεώς του και περιβολής – Δημοκρατίας και Προέδρου – με τον μανδύα της λαϊκής ετυμηγορίας.
Στην «απίθανη δε περίπτωση» που το εκλογικό σώμα ασκώντας το κυριαρχικό δικαίωμά του ήθελε πει «ΟΧΙ» και αρνητικά προσπαθήση να καταστήση ενεργή την δύναμή του, αρνούμενο – κατά πλειοψηφία – να εγκρίνη την μεταβολή και να μονιμοποιήση τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πάλι η έκφραση αυτή της ετυμηγορίας του θα ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
άνθρωπος ο προικισμένος με τον κοινό νου ότι στην ουσία «εκλογικό δικαίωμα» δεν θ’ ασκηθή από τους πολίτες κατά το προσεχές Δημοψήφισμα κι ούτε μπορεί να λέγεται αυτό εκλογή, ψήφος κ.λ.π., όσα ξένα πρότυπα… κι αν επικαλεσθούν οι συνταγματολόγοι.
Και γι’ αυτό βέβαια δεν έχει την πρόθεση κανείς να κατηγορήση την Κυβέρνηση κι ούτε – προς Θεού – να ισχυρισθή ότι κακώς προετοιμάζει όλα αυτά τα καινοφανή και πρωτότυπα της «νέας Δημοκρατίας». Απορεί όμως για ποιο λόγο και ποια ανάγκη θα κάνη αυτό το περιλάλητο πια Δημοψήφισμα και γιατί να υποβάλη μ’ αυτό και την εαυτή της, και τον κρατικό μηχανισμό και τους πολίτες σ’ ένα σωρό πρόσθετες σκοτούρες, σκοπούς, ταλαιπωρίες και έξοδα.
Η Κυβέρνηση είναι και το απόδειξε ότι είναι πανίσχυρη και δεν έχει λόγο να ρωτά και να φοβάται κανένα για ότι κάνει. Αυτό δε έκανε μέχρι σήμερα γι’ αυτό και έχει μείνει στην εξουσία 6 χρόνια
Ποιος λόγος λοιπόν να ρωτήση τον λαό για κάτι που έχει κάνει ήδη και που όπως και η ίδια εδήλωσε δεν πρόκειται ούτε να το μεταβάλη ούτε να μετανοιώση γιατί το έκανε, όποια κι αν είναι η γνώμη του λαού.
Με την δύναμη που έχει η Κυβέρνηση – και που την πήρε μοναχή της χωρίς να’ χη την ανάγκη του λαού – μπορούσε κάλλιστα να βγη της 1η Ιουνίου και να μας πη απλά και ξεκάθαρα ότι εσχόλασε και τον Βασιληά – όπως είχε σχολάσει και τον Αντιβασιληά τον κ. Ζωιτάκη – ότι συνεχίζει την πορεία της με το όνομα «Προεδρική Δημοκρατία» και κάποια μέρα θα κάνη εκλογές για να’ χουμε και βουλετές.
Αυτά τα απλά και ξεκαθαρισμένα πράγματα θα τα καταλάβαινε καλλίτερα και θα τα εκτιμούσε κι ο λαός και δεν θα’ χε ανάγκη η Κυβέρνηση ν’ αναζητά πρωτότυπες φόρμουλες, νομικούς τύπους και φιλολογική επιχειρηματολογία για να τα παρουσιάση και να τα εξηγήση ούτε κι οι συνταγματολόγοι θα’ ταν αναγκασμένοι να ψάχνουν στα «ξένα πρότυπα» για να δικαιολογήσουν.
Ενώ δε όλα επήγαιναν ωραία και η ζωή κυλούσε ήρεμα και γαλήνια στην χώρα αυτή κι ο λαός – όπως τουλάχιστο διαπίστωναν οι κυβερνητικοί παράγοντες – είχε αποδυθή τρισευτυχισμένος και με’ όλες του τις δυνάμεις στην αναπτυξιακή του προσπάθεια και απολάμβανε την ευημερία, άρχισε εκ του μη όντος η πολιτικολογία και η διαφήμιση της Δημοκρατίας για να παραλύση τα πάντα και να εμφανίζη την Κυβέρνηση πως αισθάνεται την ανάγκη ν’ απολογηθή για την μακρά παραμονή της στην εξουσία… Σαν να της αμφισβήτησε κανείς αυτό το δικαίωμά της και σαν να μπορή κανείς να της πάρη την εξουσία.
Γι’ αυτό και τολμούμε να πούμε – κι ας χαρακτηρισθούμε… «αντιδημοκρατικοί» – ότι δημοψήφισμα δεν χρειάζεται κι αν………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατο 16 Ιουνίου 1973

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Από τον κ. Γεωργαλά αναμένομεν
Η πλειοψηφία να διοικήση την Κιτρένωσιν Κρήτης

ΔΕΝ μας εκπλήσσει πληροφορία την οποία έχομεν ότι ο εκπρόσωπος του Ν. Ηρακλείου στην Συμβουλευτική επιτροπή κ. Δασκαλογιαννάκης επανήλθε στην θέση του χημικού στην Κιτρένωση Κρήτης, παρά την υποβληθείσα και διατυμπανισθείσα παραίτησή του, την οποία…δεν έκαναν αποδεκτή οι τρεις ανατολικοί σύμβουλοι της οργανώσεως.
Διότι κι αν προς στιγμή ξεγελαστήκαμε με το «θάρρος», την «ευθιξία» και την «λεβεντιά» του κ. Δασκαλογιαννάκη να παραιτηθή από μια θέση από την οποία ο ίδιος με την συμπεριφορά του κατέστη «έκπτωτος» – ο όρος είναι τελευταία στην… μόδα – δεν αργήσαμε να εννοήσουμε το παιχνίδι που έπαιζε ο «μίνι βουλευτής» του Ηρακλείου ο οποίος προσυνεννοημένος με τους τρεις διορισμένους ανατολικούς συμβούλους της Κιτρενώσεως, υπέβαλε παραίτηση – που ήξερε πως δεν θα γίνη αποδεκτή – κι άρχισε μετά να διαφημίζη σαν «θυσία» των συμφερόντων του στον βωμό του … καστρινού μεγαλείου.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο κ. Δασκαλογιάννης , ο οποίος έτσι κι αλλοιώς δεν περιμέναμε να ξεφύγη από την… συνεπή αρχή του «ησπασά των» η οποία με τόση… συνέπεια τηρείται εις… ανατολάς κι ο οποίος στο κάτω της γραφής φροντίζει να διατηρηθή σε μια… ασφαλή θέση μη αρκούμενος στον επισφαλή μισθό του Συμβουλευτικού … Το πρόβλημα είναι και παραμένει η απαράδεκτη αναλογία με την οποία έχουν διορισθή οι Σύμβουλοι της Κιτρενώσεως και η οποία καθιστά τους παραγωγούς των δύο κατ’ εξοχήν κιτροπαραγωγικών Νομών Χανίων και Ρεθύμνης υποτακτικά υποχείρια στις ορέξεις και τα συμφέροντα των Ηρακλειωτών οι οποίοι ανεύθυνα ανεμπόδιστα κι ανεξέλεγκτα χειρίζονται ύψιστα συμφέροντα της Ενώσεως
Το πόσο ανεύθυνα και εις βάρος των συμφερόντων της Κιτρενώσεως αποφασίζουν οι τρεις ουτοί διορισμένοι σύμβουλοι, εφάνη κι από την μη αποδοχή της παραιτήσεως του κ. Δασκαλογιαννάκη τον οποίο επροστάτευσαν μόνο και μόνο επειδή είναι Ηρακλειώτης, αδιαφορώντας για την ζημία ηθική και οικονομική, την οποία υφίσταται η Ένωση. Διότι επί τέλους αν είχαν στοιχειώδη μέριμνα για το καλό και το συμφέρον της Κιτρενώσεως θα επωφελούντο και θα’ καναν αποδεκτή την παραίτησή του ώστε ν’ απαλλάξουν την οργάνωση από πρόσθετες αποζημιώσεις και αργότερα επί τέλους τον επαναπροσελάμβαναν – εφ’ όσον εκρίνετο τόσο… απαραίτητος – ώστε να θεωρηθή νέα πρόσληψις και να απωλέση τα κεκτημένα προηγουμένως δικαιώματά του.
Τι ανάγκη όμως έχουν οι διορισμένοι αυτοί σύμβουλοι να ενδιαφέρονται για το συμφέρον της Κιτρενώσεως. Και τι «εκπροσωπούν» από πλευράς κιτροπαραγωγών Ηρακλείου και Λασιθίου στην Ένωση. Όλη κι όλη η παραγωγή των δύο ανατολικών Νομών μόλις φθάνει το 10% της παγκρήτιας παραγωγής, πράγμα που δεν εμπόδισε εκείνο που διώρισε το Συμβούλιο της οργανώσεως να τοποθετήση τρεις εκπροσώπους (δύο από το Ηράκλειο και ένα από το Λασίθι) της ασήμαντης αυτής μειοψηφίας για να διοικούν αυτοί όλους τους άλλους παραγωγούς που εκπροσωπούν το 60% (Ν. Χανίων) και 30% (Ν. Ρεθύμνης) της παραγωγής.
Γι’ αυτό και επειδή δεν είναι μόνο η περίπτωση του κ. Δασκαλογιαννάκη, αλλά και ένα σωρό άλλα θέματα που δείχνουν ότι οι Ηρακλειώτες έχουν κάνει φεουδό των την Κιτρένωση και αρπούνται όλα τα οφέλη της ωραίας – κατά τα άλλα- συνεταιριστικής προσπαθείας και επειδή η αγανάκτηση των Χανιωτών και Ρεθεμνιωτών κιτροπαραγωγών έχει φθάσει πια σε σημείο απροχώρητο και δεν φαίνονται διατιθεμένοι ν’ ανεχθούν άλλο αυτό τον κόλαφο, ανάγκη είναι να επέμβη, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, ο Υφυπουργός Περιφερειακός Διοικητής Κρήτης κ. Γεωργαλάς και να προβή σε ανασύνθεση του συμβουλίου βάσει της ορθής και δικαίας αναλογίας που επιβάλλει το ποσοστό παραγωγής κάθε Νομού.
Στο κάτω της γραφής τώρα λέμε ότι έχουμε Δημοκρατία κι ότι ισχύουν δημοκρατικές αρχές. Αφού λοιπόν δεν επιτρέπονται οι εκλογές στις συνεταιριστικές οργανώσεις, ας διορισθούν τουλάχιστο οι σύμβουλοι βάσει μιας δικαίας και δημοκρατικής βάσεως, που δεν θα υποτάσση την συντριπτική στις ορέξεις και τα συμφέροντα μιας ασήμαντης μειοψηφίας.
Αυτό πιστεύουμε ότι θα το αναγνωρίση ο κ. Γεωργαλάς – εξ άλλου τον παρακαλούμε να ερευνήση την ακρίβεια των στοιχείων μας – και ελπίζουμε ότι θα θελήση, αρχίζοντας από την Κιτρένωση, να δείξη στους Κρητικούς ότι το αναμορφωμένον καθεστώς όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα είναι αποφασισμένο να δείξη τον στοιχειώδη σεβασμό στην τήρηση θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών.
Αναμενόμενον.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Ο Πρόεδρος κ. Ιωάννης Πιπερίγκος

 ΩΣ ΧΑΡΙΕΙΣ άνθρωπος όταν άνθρωπος η
Για μια ακόμη φορά μας έρχεται στο νου το αρχαίο αυτό απόφθεγμα καθώς πιάνομε την πέννα να γράψουμε δύο λόγια κατευοδώνοντας τον μετατιθέμενο Πρόεδρο Πρωτοδικών Ρεθύμνης κ. Ιωάννη Πιπερίγκο. Γιατί πραγματικά όταν βλέπει κανείς Ανθρώπους σαν τον αγαπητό και σεβαστό Πρόεδρο, Πιπερίγκο, καταλαβαίνει την σημασία αυτών των αρχαίων λόγων και νοιώθει πόσο χαριτωμένος, πόσο αξιαγάπητος, πόσο αξιοθαύμαστος και πόσο ωραίος είναι ο άνθρωπος όταν είναι Άνθρωπος. Άνθρωπος με την σημασία, την αξία κι όλο το βάθος, πλάτος και βάρος που δίδει ο Κρητικός στην έννοια της λέξεως, με το μεγαλείο, την απολυτότητα και την πληρότητα που περιέχει η λέξη Ανθρωπιά.
Ένας Άνθρωπος λοιπόν θα μακρύνη τούτες τις μέρες από το Ρέθεμνος. Ένας Άνθρωπος κι ένας Δικαστής που επί τριάμιση περίπου χρόνια έζησε κοντά μας, μέσα στην κοινωνίας μας, κι αγαπήθηκε κι αγάπησε όσο λίγοι ξένοι, περαστικοί στον τόπο μας. Ένας ακόμη φίλος του Ρεθέμνου και της Κρήτης, από τους λίγους που μπόρεσαν να νοιώσουν, να εκτιμήσουν και να ανταποκριθούν στην Κρητική ψυχή, αφού και η δική τους καρδιά πάλλει από τα ίδια ευγενή αισθήματα, συγκλονίζεται από τις ίδιες μεγάλες συγκινήσεις και την δονούν όσα ελάτρεψε και πίστεψε πάντα ο Κρητικός
Δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως ο Πρόεδρος Ιωάννης Πιπερίγκος ερχόμενος στο Ρέθεμνος μας έφερε μια άλλη, μια πρωτόγνωρη εικόνα και όψη Δικαστή σαν αυτή που ποτέ πριν ούτε καν εφανταζόμεθα πως υπάρχει. Δεν είναι ψέμα πως με την παρουσία το κ. Γιάννη Πιπερίγκου στον τόπο μας εμάθαμε πως ο Δικαστής μπορεί να είναι κοινωνικό, ευγενής, μειλίχιος, προσιτός σε όλους αγαπητός και σεβαστός σε όλους και συγχρόνως αδέκαστος, ακριβοδίκαιος και άψογος λειτουργός της Θέμιδος.
Η ψυχική ευγένεια και καλωσύνη που προκαλεί στο πρόσωπο του κ. Πιπερίγκου, έμεναν αναλλοίωτες και πάνω και κάτω από την έδρα, η μειλιχιότητα και ηρεμία δεν τον εγκατέλειπαν ουδέ στις δυσκολότερες δίκες και η κοινωνικότητα κι ανθρωπιά του αντί να γίνωνται εμπόδια εγίνοντο, οδηγοί και βοηθοί του που με την συνεπικουρία της ευρυμαθείας και νομομαθείας του τον οδηγούσαν πάντοτε στην ιερή οδό της αληθινής, της θείας Διακαιοσύνης.
Πόσο αλήθεια, μεγαλείο, πόση ιερότητα, πόση αξία, εμπιστοσύνη και σεβασμό εμπνέουν στους πολίτες και προσδίδουν στην Δικαιοσύνη, λειτουργοί του αναστήματος του κ. Ιωάννη Πεπερίγκου! Και πόσο ανεβαίνει ψηλότερα στον αιώνιο θρόνο της η Θεά Θέμις, όταν την διακονούν μ’ αυτό τον ανθρώπινο κι αμερόληπτο τρόπο Άνθρωπο Δικαστές, που χωρίς κουμπώματα, χωρίς φόβο, χωρίς προκαταλήψεις ζουν, κινούνται, αγκαλιάζουν και αγκαλιάζονται από την κοινωνία και μπορούν να κρίνουν έχοντας υπόψη τους όλες τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις της ζωής. Γιατί, τι άλλο μπορεί να είναι Δικαιοσύνη από την αναζήτηση κι ανεύρεση της αληθείας στ’ ανθρώπινα δυνατά πλαίσια, και πως θα την βρη ο Δικαστής όταν ζη μακρυά από τους ανθρώπους, στο περιθώριο της ζωής
Να γιατί ο Πρόεδρος κ. Πιπερίγκος αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε τόσο βαθειά και καθολικά από τους Ρεθεμνιώτες. Να γιατί αισθάνονται όλοι λύπη για την μοιραία όσο κι αναπόφευκτη απομάκρυνσή του από τον τόπο μας.
Και διότι η ακτινοβόλος ανθρωπιάς και αρχοντιάς παρουσία του κ. Πιπερίγκου – ανεξάρτητα από το αξίωμά του – είχε γίνει τόσο οικεία και απαραίτητη πλέον στην κοινωνία μας, που κανείς – καθώς μάλιστα συναντούσε την αντανάκλαση της αμοιβαιότητος των αισθημάτων των Ρεθυμνίων – δεν ήθελε να φαντασθή ότι θα έλθη η μέρα που το Ρέθυμνο θα την στερηθή.
Παρήγορη δε θέλουμε να είναι σ’ όλους μας η σκέψη πως αυτή η απομάκρυνση του Προέδρου κ. Πιπερίγκου υπήρξε αναπόδραστα αναγκαία για την περαιτέρω ανέλιξή του στις ανώτατες βαθμίδες του Δικαστικού Σώματος, καθώς του αξίζει. Και πως αυτό το μάκρεμά του από το Ρέθυμνο θα’ ναι μόνο σωματικό γιατί πάντοτε ένα κομμάτι της ευγενικιάς ψυχής του θα μένη κοντά σ’ αυτό τον τόπο, με τους ανθρώπους του οποίου με τόση αμοιβαιότητα συνδέθηκε.
Εμείς δε πάντοτε θα τον θυμούμεθα σαν τον ωραίο Άνθρωπο και τον δίκαιο Κριτή, που στο βιβλίο των επισκέψεων τούτης της Πολιτείας, άφισε μια θαυμάσια, σεμνή κι άξια μιμήσεως εικόνα Δικαστού και μια πολύ ανθρώπινη, φιλική, θερμή, καλωσυνάτη αφιέρωση τρισήμιση χρόνων της ζωής του.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 1973

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

Ενίσχυσις στο Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνης

ΕΝΑ ακόμη σωματείον του Ρεθέμνου το οποίον έχει ανάγκη και αξίζει να τύχη οικονομικής ενισχύσεως είναι και το Λύκειον Ελληνίδων Ρεθύμνης το οποίον αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, κυρίως δια την επισκευήν της αιθούσης του.
Ανεξαρτήτως δε των θαυμασίων σκοπών και της εν γένει κοινωνικής και πνευματικής δραστηριότητός του, το Λύκειον των Ελληνίδων Ρεθύμνης πρέπει να βοηθηθή εις αυτήν του την προσπαθείαν διότι η αίθουσά του είναι εκ των ελαχίστων τας οποίας διαθέτει αυτήν την στιγμήν το Ρέθυμνον δια την πραγματοποίησιν των διαφόρων εκδηλώσεων.
Νομίζομεν λοιπόν ότι δεν είναι ούτε δύσκολος ούτε σπουδαία η εξεύρεσις κάποιας πιστώσεως προς ενίσχυσιν του ταμείου της Λ.Ε.Ρ, θέλομεν δε να πιστεύωμεν ότι ο κ. Γεωργαλάς, προς τον οποίον έχει ήδη υποβληθή σχετικόν υπόμνημα, θα μεριμνήση και θα επιτύχη τούτο.

Άλλη μάστιξ της κτηνοτροφίας

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι ο τόπος μας επειδή δεν είχε την… τύχη να περιλαμβάνη σήμερον εις την πανίδα του λύκους απέκτησεν αγριόσκυλους, οι οποίοι κατασπαράσουν με την αυτήν αγριότητα και… αποτελεσματικότητα τα αιγοπρόβατα.
Ούτε πληροφορούμεθα ότι τας τελευταίας ημέρας είχομεν τοιαύτα αλλεπάλληλα κρούσματα και έχει αρχίσει να δημιουργείται εν σοβαρόν πρόβλημα δια τους κτηνοτρόφους ωρισμένων αγροτικών περιοχών μας.
Συμφώνως δε προς αυτάς τας πληροφορίας μας το πρόβλημα δημιουργείται κατ’ έτος αυτήν την εποχήν συνεπεία της ασυνειδησίας κυνηγών οι οποίοι με την λήξιν της κυνηγετικής περιόδου εξορίζουν τους σκύλους των, θεωρούντες ότι είναι ασύμφορον να τους τρέφουν διατηρούντες αυτούς μέχρι της επομένης κυνηγετικής περιόδου. Αυτοί δε οι εγκαταλελειμμένοι υπό των κατόχους των κύνες, περιφερόμενοι αδέσποτοι και πεινώντες δεν αργούν να εξαγριωθούν και να δοκιμάσουν το νόστιμον και ζωντανόν… αρνί. Όταν δε το γευθή έστω και εις, καθώς μάλιστα ταχέως συνενώνονται εις αγέλας αρχίζουν να επιπίπτουν επί των ποιμνίων και καθίστανται αληθής μάστιξ αυτών.
Βεβαίως δεν δίδομεν πίστιν εις το μεγάλον αριθμόν των αμνοεριφίων τα οποία φημολογείται ότι έχουν κατασπαράξει αυτοί οι αγριόσκυλοι, πλην όμως φρονούμεν ότι πρέπει να ληφθούν πάντα τα ενδεικνυόμενα μέτρα δια την περιστολήν του κακού και την αποσόβησιν διαγραφομένου σοβαρού κινδύνου.
Παραλλήλως δε με την εξόντωσιν των εξηγριωμένων κυνών, νομίζομεν ότι πρέπει να γίνουν αι δέουσαι συστάσεις και υπομνήσεις των ευθυνών που έχουν οι κάτοχοι κυνηγετικών κυνών.
Άλλως είναι τραγικώς φαίδρον μετά από τόσας προσπαθείας δια την πάταξιν της ζωοκλοπής να δημιουργηθή μια άλλη μάστιξ δια την κτηνοτροφίαν μας – προς ανάπτυξιν της οποίας όλοι αγωνίζονται – εξ αιτίας των αποδιοπομπαίων κυνηγόσκυλων.

Ο Μετεωρολογικός Σταθμός

ΥΠΟ μεγάλου αριθμού Ρεθυμνίων ερωτώμεθα καθημερινώς περί του ύψους των σημειωθεισών εφέτος εις τον Νομόν βροχοπτώσεων, αλλά ως εικός αδυνατούμεν να τους πληροφορήσωμεν, λόγω της ουσιαστικής ανηπαρξίας Μετεωρολογικού Σταθμού Ρεθύμνης
Ατυχώς δε, ως είναι γνωστόν εις τους αναγνώστας μας, ενώ επανειλημμένως έχομεν από των στηλών μας το θέμα τούτο θίξει, ουδείς αρμόδιος εθεώρησεν υποχρέωσίν του έστω να μας πληροφορήση εις ποίους λόγους οφείλεται αυτή η ουσιαστική κατάργησις του Μετεωρολογικού Σταθμού Ρεθύμνης.
Εν τούτοις επανερχόμεθα και πάλι δια να ερωτήσωμεν εάν υπάρχη ή δεν υπάρχη τοιούτος Σταθμός εις Ρέθυμνον. Και εάν μεν υπάρχη που, πότε και πως δυνάμεθα ημείς και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι να ερχόμεθα εις επικοινωνίαν και να λαμβάνωμεν στοιχεία. Εάν δε δεν υπάρχη διατί εγένετο και αυτή η δυσμενής μεταχείρισης εις τον Νομόν όταν οι άλλοι Νομοί έχουν και πλείονας του ενός Μετεωρολογικούς Σταθμούς και όταν μάλιστα ο Νομός Ρεθύμνης είναι κατ’ εξοχήν αγροτικός τουτέστιν έχει την ανάγκην των στοιχείων ενός πλήρως οργανωμένου και λειτουργούντος τοιούτου Σταθμού.
Ας ελπίσωμεν ότι θα λάβωμεν επί τέλους μίαν απάντησιν.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 1974

Το πράσινο ψηφοδέλτιο

ΜΕΤΑ από οκτώ ακριβώς μέρες ο Ελληνικός λαός καλείται και πάλι στις κάλπες για ν’ αποφανθή με την ετυμηγορία του για την μορφή του πολιτεύματος, κάτω από το όποιο και μέσα στο όποιο θα ζήση αυτός και τα παιδιά του.
ΣΤΙΣ 8 Δεκεμβρίου οι Έλληνες πρέπει να απαντήσουν με την ψήφο τους στο ερώτημα ποιας μορφής Δημοκρατία προτιμούν την Βασιλευομεύνη ή την Αβασίλευτη;
ΚΙ ΕΝΩ πλησιάζει η μέρα αυτή η ιστορική και κρίσιμη δια την χώρα, τον λαό και το έθνος μας, οι Ρεβεμνιωτες και κατ’ επέκταση όλοι οι Έλληνες δείχνουν μια καταπληκτική ψυχραιμία, ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, πού κατά την γνώμη μερικών, γίνεται ανησυχητική.
ΦΡΟΝΟΥΜΕ όμως ότι αυτή η σιωπηλή και συγκρατημένη στα ση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, αύτη ή ήρε μία που αγγίζει τα όρια της αδιαφορίας δεν οφείλεται ούτε στην υποτίμηση της σημασίας του Δημοψηφίσματος, ούτε σε κόπωση τους λόγω των προσφάτων βουλευτικών εκλογών. Αλλά πρέπει να αποδοθή σ’ ένα και μόνο λόγο.
ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κάθε Έλληνας έχει βγάλει ήδη την απόφασή του, απόφαση πού ανταποκρίνεται πλήρως στην οριστική και τελεσίδικη απόφαση πού από χρόνια έχει εκδώσει ο Ελληνικός Λαός και η οποία συνοψίζεται σε δυο και μόνο λέξεις: «ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».
ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ αυτή δεν είναι ούτε πράξη εκδίκησης εναντίον του Κωνσταντίνου όπως θέλουν να την εμφανίσουν μερικοί ούτε αποτέλεσμα οποιασδήποτε αντιβασιλικής εκστρατείας. Είναι το καταστάλαγμα της πολιτικής σοφίας του λαού μας βγαλμένης από πικρίες απογοητεύσεις, ταπεινώσεις, εθνικές συμφορές, δικτατορίες, πραξικοπήματα, απροκάλυπτες παραβιάσεις του Συντάγματος, της λαϊκής κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της χώρας μας, ολόκληρων δεκαετηρίδων κατά την διάρκεια των οποίων ο Θρόνος στάθηκε πηγή και χαλκείο κάθε ανωμαλίας κάθε κακού, κάθε εθνικής και λαϊκής περιπέτειας.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ αυτή είναι το προϊόν της πολιτικής ωριμότητος του λαού μας πού έχει καταλάβει πια πόσο αναχρονιστικός κι άχρηστος είναι ο θεσμός της Βασιλείας, πόσο περιττή Και δαπανηρή πολυτέλεια είναι οι Βασιληάδες, οι Πρίγκιπες, σι Αυλές και τα Ανάκτορα και πόσο ανόητο κι επικίνδυνο είναι να έχει μια χώρα Ανώτατο Άρχοντα κάποιο— τις περισσότερες φορές με διανοητικές ικανότητες πολύ κάτω του μετρίου επειδή τον εγέννησε τάχατες γι’ αυτή την δουλειά ο γαλαζοαίματος μπαμπάς του κι επειδή πάλι ούτος με την σειρά του είχε βρεθή «ελέω Θεού» και στην ουσία «ελέω ξένων Δυνάμεων κι υπόπτων συμφερόντων» επιβήτορας του Θρόνου της δύσμοιρης αυτής χώρας.
ΓΕΝΕΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ εξαπατήθηκαν με το επιχείρημα πώς η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήση χωρίς Βασιληά, πώς η Δημοκρατία δεν μπορεί να σταθή χωρίς την Βασιλεία και πώς χωρίς Κληρονομικό Ανώτατο Άρχοντα δεν μπορεί να ύπαρξη ενότης του Ελληνικού Έθνους, κι αδιάβλητος ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Με τις «μεγάλες ιδέες», τους αφορισμούς και τα δόγματα πολλοί Έλληνες γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν με τα απατηλά ταμπού της Βασιλείας, με το ιερό κι απαραβίαστο του θρόνου με το αήττητο του Βασιληά. Δεκάδες δημοσίων Ανδρών επιφανών και ικανών να προσφέρουν και να μεγαλουργήσουν στην χώρα μας, εξευτελίσθηκαν και ποδοπατήθηκαν και πετάχτηκαν σε μια νύχτα στο πεζοδρόμιο ή μπήκαν στο περιθώριο επειδή τόλμησαν ν’ ασεβήσουν σ’ αυτά τα ταμπού, ηύψωσαν το ανάστημα στον «Υφηλό» Αυθέντη η αντιτάχθηκαν με την δύναμη που τους έδιδε η λαϊκή εντολή στις διαθέσεις και τις επιθυμίες του αήττητου Μονάρχη.
ΜΕ ΟΛΑ αυτά η Βασιλεία πού ήταν «όνομα και πράμα» ξένη προς την Ελλάδα απομακρύνθηκε σιγά —σιγά από την καρδιά και το υτελευταίου Έλληνα αποξενώθηκε εντελώς και κατά φέρε η Ισχύς της να μην είναι η αγάπη του Λαού αλλά οι ροπαλοφόροι ηρακλείς της οι όποιοι λόγω… εξελίξεως μεταβλήθηκαν σε οπλοφόρους στρατηγούς «συνωμοτούντες εν Ανακτόροις» πού κι αυτοί πάλι αντί να στηρίζουν το Στέμμα προσπαθούσαν με κάθε λογής δολοπλοκίες να στηρίζουν καλλίτερα τις θέσεις και τα παράσημα τους αδιαφορώντας για την διάβρωση και διάλυση πού προκαλούσαν στο Στράτευμα.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ κι αυτοί οι ηρακλείς αποδείχτηκαν άχρηστοι κι ανίκανοι να προστατέψουν όχι το Πολίτευμα αλλά κι αυτό τούτο το Στέμμα, να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του Θρόνου εν ονόματι και δια λογαριασμόν του οποίου ανέβαιναν στα αξιώματα και καταλάμβαναν τις θέσεις— κλειδιά.
ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑ τρωκτικά, κάποιοι αρουραίοι κατώτεροι πού εκινούντο στα «στεγανά» υπόγεια των Ανακτόρων και τους ο ποίους δεν μπορούσε να δη «βάσκανο μάτι» ούτε να πειράξη «βέβηλο χέρι» της υπεύθυνης Κυβέρνησης, τρώγοντας τους ήλθε η όρεξη να φάνε και τους ηρακλείς, να γευθούν όλη την εξουσία που μέχρι τότε είχε το μεγάλο Αφεντικό τους
ΕΤΣΙ κι ο τελευταίος των Γκλύξμπουργκ αποδείχθηκε ανίκανος να προστατέψη την χώρα του από την δικτατορία, απόδειξε για μια ακόμη φορά πώς η Βασιλεία ενώ πνίγει συνεχώς την Δημοκρατία τάχατες για να την… προστατεύση τελικά δεν έχει άλλο σκοπό παρά να την απογυμνώνη και να την βιάζη για να την παραδώση χωρίς αντίσταση στους εχθρούς της να την κατασπαράξουν.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και πέφτουν στο κενό και προκαλούν την Θυμηδία των Ελλήνων, όσα σπαραξικάρδια επιστρατεύουν σήμερα οι ελάχιστοι «βασιλικοί Άνδρες» για να μας πείσουν πώς ο Μονάρχης βρίσκεται έκπτωτος επειδή τάχατες έκανε αντίσταση για το χατήρι του λαού, ενάντια στην τυραννία.
ΓΙΑΤΙ κι αν ακόμα ήταν αλήθεια αυτό, κι αν ακόμη ο Κωνσταντίνος απλώς και μόνο αποδείχτηκε ανάξιος να προστατέψη τον λαό— αμνό τον από τους λύκους— σφετεριστές της εξουσίας και της ελευθερίας των Ελλήνων πώς ζητά από τα ίδια τα θύματα να τον αποκαταστήσουν τώρα από περιπέτειες και παθήματα που ο ίδιος έστω υπέστη από λάθη κι ανικανότητες τους κι από δικούς του ανθρώπους;
ΜΕ ΠΟΙΑ λογική ζητείται από τον λαό να διαπράξη την μωρία και την καταστροφική αφροσύνη να ξαναφέρη πίσω τους θύτες και υπονομευτές της ελευθερίας και της Δημοκρατίας του, όταν εντελώς ανέλπιστα απαλλάχθηκε μονομιάς από όλους αυτούς, χάρις στην αλληλοφαγιά, τα προσωπικά πείσματα και τις μωροφιλοδοξίες τους; Ή— και στην ελαφρότερη περίπτωση— με ποιες εγγυήσεις θα ξαναγυρίσουμε πίσω φύλακα του Πολιτεύματος μας τον Κωνσταντίνο πού απότυχε παταγωδώς την φύλαξη του;
ΑΚΟΜΗ και οι τσοπάνηδες δεν ξαναμπιστεύονται την φύλαξη του κοπαδιού των σε κείνο το τσοπανόσκυλο πού κι αν δεν κατασπάραξε άφισε τους λύκους να κατασπαράξουν τ’ αδύναμα πρόβατα.
ΟΣΟ καλοπροαίρετα κι αν ψάξη κανείς, όσο κι ανατρέξη στην πολιτική ιστορία των Ελλήνων, όσο κι αν βασανίση την μνήμη και τη σκέψη του δεν πρόκειται να βρη έστω και ένα επιχείρημα υπέρ της Μοναρχίας, δεν μπορεί να προσκομίση έστω και ένα καλό στοιχείο που να κάνη την πλάστιγγα της κρίσης του Ελληνικού λαού να κλίνη προς την πλευρά της Βασιλευομένης Δημοκρατία
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στην Κρήτη και για τους Κρητικούς, ή εστεμμένη Δημοκρατία δεν είναι μόνο φρούτο εντελώς ξένο, αλλά είναι συνυφασμένη και ταυτόσημη με τον Αντιβενιζελισμό είναι το αρνητικό της μορφής του Εθνάρχη του Συμβόλου της Δημοκρατίας. Κι από την μνήμη κανενός Κρητικού δεν μπορεί να εξαλειφθή ότι οι Γκλύξμπουργκ πολέμησαν τον Βενιζέλο αφ’ ότου ξεκίνησε από τούτο το Νησί μέχρι πού πέθανε αυτοεξόριστος στην ξένη, κι ότι ένας άλλος Κωνσταντίνος θέλησε να ταπείνωση τον μεγαλύτερο Πολιτικό της νεώτερης ‘Ελλάδας, στάθηκε μόνιμα εμπόδιο στην μεγαλουργία του, προκάλεσε τον ‘Εθνικό Διχασμό και την Εθνική καταστροφή.
ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ δια τους Κρητικούς, στο Δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής δεν υπάρχει καν ερώτημα, δεν τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ Βσσιλευομένης κι Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Γιατί ή επιλογή έχει γίνει από δεκαετηρίδες πριν, κι όταν ακόμη ζούσε ο Μεγάλος Νεκρός του Ακρωτηρίου. Γιατί ο Πολιτικός Φάρος της Κρήτης πού φωτίζει και καθοδηγεί τον κάθε Κρητικό δείχνει ένα και μόνο δρόμο, τον δρόμο της αληθινής, της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, μόνης ικανής να καταστήση τον Λαό κυρίαρχο και την Ελλάδα ανεξάρτητη.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και θαυμάζουμε τους Ρεθεμνιώτες, τους Κρητικούς, τους Έλληνες πού χωρίς φανατισμούς, χωρίς εκρήξεις, χωρίς εκδηλώσεις και υστερισμούς, αναμένουν την ερχόμενη Κυριακή, σοβαροί, γαλήνιοι, αποφασισμένοι διδαγμένοι από την πείρα της εφτάχρονης σκλαβιάς κι από το διδάγματα της ιστορίας μας, μεγαλόθυμοι κι ανεπηρέαστοι μπροστά στην υστερική απεγνωσμένη φιλοβασιλική προπαγάνδα, να ξαναβαδίσουν προς τις κάλπες και να ρίξουν το πράσινο ψηφοδέλτιο τους, το χρώμα της Ελπίδας, της Αναγέννησης και της Δημιουργίας.
ΓΙΑΤΙ με το ψηφοδέλτιο αυτό, με τα εκατομμύρια πράσινα ψηφοδέλτια των Δημοκρατικών Ελλήνων ο Ελληνικός λαός βάζει το στέρεο θεμέλιο της Δημοκρατίας του, της Αβασίλευτης πραγματικής Δημοκρατίας και μαζύ μ’ αυτό, την ελπίδα, την ευχή και την πίστη του, ότι ύστερα από τόσα και τόσα χρόνια, υστέρα από τόσες και τόσες περιπέτειες και συμφορές θα αποκατασταθή επί τέλους στα κυριαρχικά του δικαιώματα, θα αξιωθή να δη την χώρα του να αναγεννάται, να δημιουργή και να προοδεύη, με ένα σωστό, σύγχρονο Δημοκρατικό Πολίτευμα..
Του κ. Μανώλη Καλαϊτζάκη
Δικηγόρος

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
1975
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΕΛΗ

Οι ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Συμπληρώνονται φέτος 151 χρόνια από τον περασμένο αιώνα πού καρατομήθηκαν στο Ρέθυμνο οι Τέσσερις Μάρτυρες. Και από τότε με τα θαύματα τους και το .περίλαμπρο μαρτύριο τους φωτίζουν την πόλη μας με το ανέσπερο φως της αγιό¬τητας των. Κάθε Ρεθεμνιώτης νιώθει κοντά του την παρουσία τους. Μάλιστα κατά τους δύ¬σκολους καιρούς της Τουρκικής κατοχής του νησιού μας οι Άγιοι Τέσσερις Μάρτυρες με το παράδειγμα τους, ενέπνεαν τους Χριστιανούς στα τότε δύσκολα χρόνια. Μετά την απελευθέρω¬ση του τόπου από τους Τούρ¬κους αμέσως άρχισαν να σκέ¬πτονται οι Ρεθεμνιώτες το χτί¬σιμο μιας εκκλησίας για να μείνη εις τον αιώνα τον άπαντα η μνήμη τους αξέχαστη. Και διηγούνται οι πατεράδες μας τις προσπάθειες ευλαβών χριστιανών για την οικοδόμηση του ναού. Μα οι καιροί ήτανε δύσκολοι ο κόσμος το ψωμί το’ λεγε ψωμάκι, τα τεχνικά μέσα ανύπαρκτα ουσιαστικά και το χτίσιμο αργούσε ώσπου κατάφεραν μέχρι την κατοχή από τους Γερμανούς να χτίσουν τους τέσσερις τοίχους μιας βασιλικής με το ιερό σκεπασμένο. Τα χρό¬νια περνούσαν και η επιθυμία των Ρεθεμνιωτών δεν έπαιρνε τέλος. Ώσπου μετά την κατοχή με γενναία οικονομική κρατική προσφορά χτίστηκε κείνη η εκκλησούλα πού με το ακαλαίσθη το αρχιτεκτονικό της δεν όντα προκρινόταν πια στις ανάγκες της ενορίας πού όλο και μεγάλωνε. Ώσπου φέτος έγιναν τα θυρακοίλια της καινούργιας μεγαλόπρεπης εκκλησίας των Τεσσά¬ρων Μαρτύρων.
Και πρέπει να ομολογήσαμε πώς κατά μέγα μέρος το χτίσιμο και το σύντομο τελείωμα της χρωστούνται στον Πρωθιερέα της Παπά – Μιχάλη. Έτσι φέτος με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια πάσης άλλης υψώθηκε σε αιώνια μνήμη ο μεγαλόπρεπος ναός των Αγίων. Όποιος μάλιστα παρακολούθησε την ευλαβική λιτανεία της προχθεσινής επετείου της μνήμης των αισθάνθηκε ρίγη συγκινήσεως με την αυθόρμητη συμμετοχή του Ρεθεμνιώτικου λαού. Οι τίμιες Κάρες των όποιων την ευλογία επικαλείται πάντα ο Ρεθεμνιώτης είναι βαθειά συνδεδεμένη με κάθε δύσκολη ώρα του. θυμού¬μαι μακράς στον καιρό της κατοχής αλλά και αργότερα, παι¬διά ακόμη, πόσο δέος αισθανόμαστε όταν στις αρρώστιες μας τις παιδικές οι μανάδες μας μαζί με τ’ άλλα πραχτικά φάρμακα μας έφερναν και το λαδάκι των Τεσσάρων Μαρτύρων για να μας θεραπεύσει. Και το ρίγος από την ευλογία γινότανε πίστη ακράδαντη πώς η χάρι των Άγιων μας προφύλαγε από κάθε κακό. Το ίδιο γινότανε και στις δύσκολες παιδικές μας ώρες ό¬ταν πηγαίνοντας για διαγωνι¬σμούς έπρεπε να πάμε για να σταυροκοπηθούμε στους Τέσσερεις Μάρτυρες.
Και όπως εβλέπαμε την εικό¬να τους πού τους παρίστανε με τα Ρεθεμνιώτικα σαλβάρια τους, πώς να το κάνωμε γινότανε πιο κοντινοί μας Άγιοι για την προσευχιτική μας αναφορά στη χάρι τους.
Ας είναι λοιπόν και στα τωρινά χρόνια η Αγία μνήμη τους να μας σκέπη και να μας φρουρεί από κάθε κακό. Κι ας αναθρέψουν οι γονείς τα παιδιά τους με σύνδεσμο άμεσο με τους Αγίους Τέσσερεις Μάρτυρες. Μάλιστα στον καιρό που περνούμε με την κριτική των πάντων, οπωσδήποτε για τους Ρεθεμνιώτες πρέπει να μείνη άσβεστη η πίστης και το καύχημα για τους Τέσσερεις Μάρτυρες.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Αυτές τις μέρες οι Ηρακλιώτες τιμούν τη μνήμη του Ν. Καζαντζάκη μαζί και ο λογοτεχνικός κόσμος θυμάται τα δεκα¬οχτώ χρόνια πού έχουν περάσει από τον θάνατο του. Η στήλη αυτή δεν γράφεται από λογοτέχνη ή φιλόλογο πού έχει μελετήση τον Καζαντζάκη είμαστε όμως μια γενιά πού τον εγνώρισε από τα βιβλία του. Και ευλαβικά η μνήμη μας φέρνει στην επικαιρότητα τον μεγάλο αυτό συγγραφέα πού σπώντας τα περιθώρια της Ελληνι¬κής λογοτεχνίας κατόρθωσε να διεθνοποιηθή. Και με τον τρόπο του να ξεχωρίση ανάμεσα στους μεγάλους της περασμένης γενναίας .
Ωστόσο το έργο του δεν έχει ξεπεραστή. Επηρεασμένος από τα ρεύματα της εποχής του υπηρέτησε και αυτός την εξιδανίκευση των προσώπων πού δια βαίνουν μπροστά στον Αναγνώστη του έργου του. Όποιος μάλιστα έτυχε να διαβάση το έργο του από την «Ασκητική» και την «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» του μέχρι τον «Καπετάν Μιχάλη» τον «Ζορμπά» και τα «ταξιδιωτικά» του δεν πρέπει να’ χη απόλυτη εικόνα για τον Μεγάλο Κρητικό παρά να διαβάση και τα «Τετρακόσια Γράμματα» πού είχε απευθύνει από χρόνια παλιά ως τις ήμερες μας προς τον αγαπητό τoυ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ.
Εκεί μέσα ζωγραφίζεται η ζωή του Καζαντζάκη κατά ένα τρόπο γλαφυρότατο αλλά και αληθινό.
Ο Καζαντζάκης ζει την επο¬χή του έντονα, πολυδιαβασμένος και πολυτάξιδος αφήνει ατά γράμματα του να ξεχυθή όλος νου ο συναισθηματισμός προς τον φίλο του ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗ.
Εκεί φαίνονται όλες οι φά¬σεις της πολύπλευρης ζωής του. Κάθε έργο του ερμηνεύεται με τον καιρό και σε κάθε του επιστολή δίδει και κάτι από τον εαυτό του. Και δεν ήτανε ήσυχη η ζωή του, με το δαίμονα της λογοτεχνίας πού τον είχε κυριέψει δεν έχανε καμιά στιγμή και να μην μπαίνει ολοσώματος στην τέχνη του λόγου. Αφιερώνει μέρες ολόκληρες για μια λέξη η μια φράση λαϊκή και τελι¬κά σχηματίζει και δικό του λεξικό, ανέκδοτο ακόμη πού ασφαλώς πρέπει να τοποθετηθή κά¬ποτε στην πληθώρα των γρα¬πτών του σε κάποια θέση ανά¬λογη με τον αξιολογικό χαρακτήρα του. θυμούμαι ακόμη και το παράπονό του όταν τον κατηγορούσαν διάφοροι για διάφορα, πώς πάντα έμενε με την πικρία στα χείλη του πώς δεν τον καταλαβαίνουν.
Ας είναι, τους Μεγάλους τους κρίνει η ιστορία. Και εί¬ναι πολύ νωρίς ακόμη για να δικαιωθή και ο ίδιος σαν Μεγάλος.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
1975
Η κίνηση για μια δημοτική αναγέννηση

Η σχετικά μακρά θητεία μου στην δημοσιογραφία με έχει μάθει να σκέφτομαι μεγαλόφωνα και με υποχρεώνει να διοχετεύω μέσω των στηλών της εφημερίδας τις σκέψεις και τα αισθήματα μου πού ποτέ δεν προσπάθησα να κρύψω από τους συμπολίτες μου. Γι’ αυτό και σήμερα κρίνω πώς είναι πλέον καιρός να θέσω υπόψη των συμπολιτών μου τις σκέψεις και τις προθέσεις μου πάνω στα δημοτικά μας πράγματα και τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, ώστε να έκλειψη και ή παραμικρή ηθελημένη ή αθέλητη παρεξήγηση και να μπορέση κάθε Ρεθεμνιώτης να κρίνη και να εκτιμήση την προσπάθεια μας.
Από την επομένη των βουλευτικών εκλογών της 17 Νοεμβρίου 1974 φάνηκε πώς ή γνωστή τοπική χούντα, με την μέθοδο της διείσδυσης κυρίως στην κυβερνητική παράταξη εκινείτο δραστήρια να ανακαταλάβη τον Δήμο, αυτή την φορά με την ψήφο του λαού. Αυτό ήτο τρομερό και εξωφρενικό και το θεωρήσαμε πολλοί Ρεθεμνιώτες απαράδεκτο για το Ρέθεμνος πού εκινδύνευε να εμφανισθή ως η μόνη πόλη της χώρας πού ανέχετο να δη την χούντα να ξαναπιάνη τα πόστα και μάλιστα να εκλέγη χουντικό σαν Πρώτο Πολίτης.
Μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο άρχισε μια κίνηση συμπολιτών στόχο της δεν είχε και δεν έχει την προβολή και την Ικανοποίηση ατομικών φιλοδοξιών, αλλά την απαλλαγή της πόλης μας από το πλοκάμια της χούντας και την ανόρθωση των ερειπιών πού άφισε κατ’ εξοχή στο Ρέθεμνος η λαίλαπα της δικτατορίας. Γι’ αυτό και ενώ πολλοί συμπολίτες πρόθυμα στρατεύθηκαν στην προσπάθεια αυτή ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να ηγηθή, γιατί αφ’ ενός μεν το αίσθημα της ευθύνης και το μέγα βάρος του αναλαμβανομένου έργου, αφ’ ε¬τέρου δε οι επαγγελματικές απασχολήσεις και υποχρεώσεις των σεμνών αξίων και ικανών συμπολιτών δεν τους επιτρέπουν την ανάμιξη Και απέβησαν μάταιες οι προσπάθειες και οι εκκλήσεις μας προς εξαίρετους και λαμπρούς συμπολίτες οι οποίοι μπορούσαν ν’ αναλάβουν αυτόν τον αγώνα.
Έτσι χωρίς να το επιδιώξω βρέθηκα στο επίκεντρο αυτής της προσπάθειας που σε γενικές γραμμές αποβλέπει:
α) Να καταρτισθεί ένα υπερκομματικό ψηφοδέλτιο ΔΗΜΟΤΙ¬ΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ από όλες τις τάξεις και τα στρώματα της κοινωνίας, με Ρεθεμνιώτες πού διαθέτουν ήθος, κοινόν νουν, αγάπη και ενδιαφέρον για τα ζητήματα του τόπου των και πού στάθηκαν άψογα κατά την διάρκεια της 7χρονης τυραννίας.
β) Να επιδιωχθή η συνέργηση όλων των Ρεθυμνίων σε μια παρρεθυμνιακή προσπάθεια που με την επιστράτευση του πλούσιου σε δυνατότητες και ικανότητες έμψυχου υλικού μας να δώση την μάχη για να κερδηθή ο μεγάλος χρόνος πού έχει απωλεσθή και να αναπτυθχή η πόλη πού σήμερα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ύπαρξης της.
γ) Να πέσουν τα «ταμπού» και τα χαρακώματα πού είχε στήσει η έπαρση, η δικτατορική νοοτροπία και ανάγκη και ο εγωπαθής συγκεντρωτισμός στον Δήμο μας, να γίνη Δήμος των Ρεθυμνίων και να τον αισθάνονται όλοι οι συμπολίτες σπίτι των, μετέχοντες ενεργά και δημοκρατικά στην αντιμετώπιση των δημοτικών θεμάτων και προβλημάτων μας.
δ) Να εκλεγή Δημοτική Αρχή αδέσμευτη κι ανεξάρτητη πού να μην επαιτή αλλά να απαιτή τα δίκαια της πόλης μας ν’ άχη το θάρρος και το σθένος να ζητά και την εντιμότητα να αναγνωρίζη την προσφορά εκείνων πού βοηθούν και εργάζονται για το Ρέθεμνος, χωρίς να γίνεται απολογητής κανενός, αλλά ούτε να εμπλέκεται σε διαμάχες ή να εξυπηρετή πολιτικές σκοπιμότητες.
ε) Να ασχοληθή ο Δήμος με τις λειτουργίες και τα καθήκοντα του ρίχνοντας το βάρος της προσπάθειας του στα καθεαυτό δη¬μοτικά έργα απαλλασσόμενος από τις αιθεροβαμοσύνες και τις εμ¬πλοκές στα έργα της Διοικήσεως. Και συγχρόνως να γίνη βοηθός συμπαραστάτης κάθε Ρεθυμνιακής ή φιλορεθυμιακής προσπά¬θειας συλλογικής ή Ιδιωτικής.
στ) Και σπουδαιότερο. Να έχουν το θάρρος και την γενναιότη¬τα, Δήμαρχος και Δημοτικοί Σύμβουλοι, ενημερώνοντας συνεχώς τους Συνδημότες των, να τους ομολογούν τα σφάλματα και τις α¬δυναμίες των, τις δυσκολίες των θεμάτων και τις αποτυχίες των και να μη θεωρούν τρομερό πράγμα την ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, που ανοίγει τον δρόμο στην δημοκρατική αλλαγή, και δίδει την ευκαιρία στους επί μένους ίσως ικανώτερους, να δοκιμάσουν και να προσπαθήσουν.
Αυτό το σε γενικές γραμμές πλαίσιο δράσεως της νέας Δημοτικής Αρχής της πρώτης αιρετής πού θα προκύψη ύστερα από 10 χρόνια, ικανοποιεί, όπως πιστεύω τις απαιτήσεις των συμπολιτών και είναι σύμφωνο με τα διδάγματα της πείρας του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά, είναι προϋπόθεση και ανάγκη να θελήσουν, οι συμπολίτες πού μπορούν, να βοηθήσουν ώστε η κίνηση μας να πλαισιωθή από τους καλλίτερους και καταλληλότερους οι όποιοι να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα πολλά και δυσχερή προβλήματα της πόλης μας και να δώσουν νέα ώθηση στην ανάπτυξη της. Βέβαια γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί ενδοιασμοί και μεγάλη απροθυμία εκ μέρους πολλών και καλών συμπολιτών που οφείλονται και στο μούδιασμα της 7χρονης αναγκαστικής απομόνωσης των και στο δέος της ευθύνης πού προκαλεί το θλιβερό κατάστημα της πόλης μας.
Αλλά ακριβώς αυτή η ευθύνη έναντι του τόπου μας πρέπει να παρακίνηση όλους για να προσφέρουν τις υπηρεσίες των σήμερα πού όσο ποτέ άλλοτε τις έχει ανάγκη, αναλογιζόμενοι ότι οι ολίγοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε παρά μόνο να απογοητευθούν και να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Άλλωστε όλοι ξεκινούμε, την απόφαση της θυσίας εις βάρος των συμφερόντων μας, των εργασιών μας, της ψυχικής ηρεμίας και ησυχίας μας όχι βέβαια για τον τίτλο του Δημάρχου ή του Δημοτικού Συμβούλου αλλά γι’ αυτήν την Παντέρμη Πολιτεία πού αξίζει καλλίτερης τύχης και για την όποια όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι.
Σ’ αυτή την κίνηση πού αισθάνθηκα πώς έχω χρέος να μετάσχω δεν υπάρχουν ούτε έσχατοι ούτε πρώτοι, αλλά μόνο Ρεθεμνιώτες ίσοι, πού θέλουν να υπηρετήσουν με αξιοπρέπεια, ανθρωπιά και ανιδιοτέλεια στο Ρέθεμνος.
Προσωπικά δε θα ευχόμουνα και κάνω και πάλι έκκληση από την στήλη αύτη, να δεχθούν σεβαστοί και αγαπητοί συμπολίτες ικανοί και άξιοι να αναλάβουν να ηγηθούν αυτής της προσπαθείας και τους υποσχόμεθα ότι με όλες μας τις δυνάμεις θ’ αγωνισθούμε τους βοηθήσουμε στο έργο τους.
Για μας τιμή, χαρά και ικανοποίηση είναι να προσφέρομε την βοήθεια μας σαν αφανείς εργάτες και μας αρκεί η ταπεινή δημοσιογραφική έπαλξη. Αυτό πού μας ενδιαφέρει και πού δεν θ’ ανεχθούμε είναι, να ξαναδούμε όσους υπηρέτησαν την τυραννία και συνεργάσθηκαν στενά μ’ αυτή, να βγαίνουν στα αξιώματα της πολιτείας μας.
Γιατί αυτό θα σήμαινε τον ηθικό θάνατο αυτού του τόπου. θα αποτελούσε αιώνιο στίγμα για το Ρέθυμνο με την μακρά παράδοση της Δημοκρατικότητος, της Ανθρωπιάς και Υπερηφάνειας.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΚΑΛΑΙΤΖΑΚΗΣ Δικηγόρος Δημοσιογράφος

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
27 Αυγούστου

Ο Δήμαρχος κ. Μ. Καλαϊτζάκης απαντά σε τοπική εφημερίδα

Από τον Δήμαρχο κ. Μανώλη Καλαϊτζάκη μας εστάλη η παρακάτω επιστολή η οποία απευθύνεται στον Διευθυντή της τοπικής εφημερίδας «Ρεθεμνιώτικα Νέα».

Κύριων
Γιάννη Χαλκιαδάκη
Διευθυντή Εφημερίδας
«ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ» Ρέθυμνο

Αγαπητέ Γιάννη,
Στο χθεσινό κύριο σχόλιο της εφημερίδας σου το οποίο μου αφιερώνεις, διατυπώνεις παράπονα για τον «λασποπόλεμο» που έχω απολύσει από το «δημοσιογραφικό μου όργανο» εναντίον εκείνων πού φιλοδοξούν να καταλάβουν το δημαρχιακό αξίωμα και μου κάνεις φιλικές συστάσεις κ.λ.π. κ.λ.π.
Επειδή Γιάννη, έπαψα να «αισθάνομαι «βουβό πουλί» μέσα στο κλουβί του Δημαρχείου κι να δέχομαι τις επιθέσεις τις δικές σου και των άλλων σιωπώντας για κάποιες ισορροπίες και για τα συμφέροντα του Δήμου μπορώ να. σου πω τα παρακάτω:
Κατ’ αρχή μη μιλείς για «λασπολογία». «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί». Ξεφύλλισε τους τόμους της εφημερίδας σου από την ημέρα της εκλογής μου σαν Δημάρχου μέχρι σήμερα για να δεις ποιος ανήγαγε την λασπολογία σε…. επιστήμη και την καθιέρωσε τρόπο εκδόσεως εφημερίδας.
Αντίθετα δεν είδα το «δημοσιογραφικό μου όργανο» και τώρα εν όψη των δημοτικών εκλογών να επιδοθή σε «λασπολογία». Εκτός βέβαια, Γιάννη, αν για σένα είναι «λασπολογία» η υπεύθυνη πλήρης και ακριβής ενημέρωση της κοινής γνώμης γύρω από το προσκήνιο και το παρασκήνιο των δημοτικών εκλογών, με τόση αντικειμενικότητα μάλιστα η οποία να εκπλήσσει ακόμη και τους μέχρι χθες φίλους.
Ύστερα, Γιάννη, πώς μπορεί να είναι «λασπολογία» τα όσα το δημοσιογραφικό μου όργανο» έχει αποκαλύψει μέχρι σήμερα γύρω από τα τρομερά και, μερικές φορές, βρώμικα παρασκήνια των δημοτικών εκλογών, αφού ούτε εσύ ούτε κανείς άλλος από τους «λασπολογούμενους» ετολμήσετε να τα διαψεύσετε έστω και με ένα σίγμα. Εκτός αν για σένα «λάσπη» είναι η αλήθεια.
Λες όμως Γιάννη ακόμη πώς συμμερίζεσαι το άγχος μου όσο βλέπω να εξαντλούνται οι μέρες της δημαρχίας μου…
Αχ, καημένε Γιάννη αν είχες και συ μια τριετή πικρή εμπειρία Δημάρχου, κάτω από συνθήκες διωγμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την Κυβέρνηση, κάτω από το βάρος τόσων άλυτων και πιεστικών προβλημάτων της πόλης μας και με πλήρη οικονομική αδυναμία του Δήμου, και διέθετες την φιλοτιμία και ευαισθησία πού με κατατρύχουν σ’ όλη μου την ζωή, θα εκαταλάβαινες πώς δεν είναι βλέπω με ανακούφιση την λήξη του εκούσιου μαρτυρίου μου.
Επειδή δε ακριβώς, Γιάννη δεν με έχει καταλάβει αυτό το άγχος γι’ αυτό βλέπεις ότι εγώ δεν κατέφυγα στα κόμματα ή στους βουλευτές να τους ζητώ εκλογική υποστήριξη για να επανακαταλάβω το αξίωμα κι αντέκρουσα όσες προτάσεις μου έγιναν από Κυβερνητικής πλευράς για να παίξω τον ρόλο του «ναυαγοσώστη». Τον ίδιο ρόλο, πού σ’ εκκάλεσαν εσένα μετά για να παίξεις.
Και δεν ξέρω, Γιάννη τι θα κάνεις εσύ τελικά, αλλά εγώ τον θεώρησα αστείο το ρόλο και σε καμιά περίπτωση δεν μετέχω σε κωμωδίες. Εκείνοι δε πού ζητούν σήμερα εναγώνια ναυαγοσώστες μπορούσαν να μην είχαν προκαλέσει το «ναυάγιο» πού απειλή να τους καταποντίσει πολιτικά. Άφησε, τώρα πού ακόμη και μ’ αυτές τις απελπισμένες εκκλήσεις των δεν είναι ειλικρινείς, αλλά αναζητούν «τρίτους» για να διασπάσουν τις δημοκρατικές δυνάμεις και να επιτύχουν τα αρχικά σχέδια των, δηλαδή να καταστήσουν αιρετό τον διορισμένο «δήμαρχο» της χούντας. Γιατί μόνο με τέτοιους «δημάρχους» αυτοί μπορούν να συνεργαστούν. Γιατί τέτοιοι «δήμαρχοι» τους χρειάζονται κατά την επόμενη τετραετία πού εγώ την προβλέπω ακόμη χειρότερη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Γι’ αυτό Γιάννη και χρειάζονται καθαροί δημοκρατικοί αγώνες απαλλαγμένοι από κομματισμούς και προσωπικές φιλοσοφίες, για σωτηρία και την ανόρθωση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πού εγώ πιστεύω πώς στόχος των είναι να την αφανίσουν.
Γι’ αυτό — ήρθε η σειρά και της δικής μου φιλικής σύστασης προς εσένα παρά τους στιγμιαίους κλονισμούς και κλυδωνισμούς σου — συγγνωστούς άλλωστε μια και είναι ισχυρό το δέλεαρ του δημαρχιακού αξιώματος για όσους δεν το έχουν γευθή — κλείσε τα αυτιά στις «σειρήνες» πού τελευταία σ’ έχουν πλησιάσει και φρόντισε να κρατηθής στο δημοκρατικό στρατόπεδο. Όταν πρόκειται να σωθούν θεσμοί τα πρόσωπα και οι φιλοδοξίες των έρχονται σε εντελώς δεύτερη μοίρα.
Όσον αφορά έμενα μπορώ να σου κάνω μια δήλωση: Σε κάθε περίπτωση θα παραμείνω στο αντίπαλο στρατόπεδο των χουντικών να πολεμήσω ακόμη και σαν απλός στρατιώτης τα απαράδεκτα σχέδια εκείνων πού τίποτε δεν εδιδάχθηκαν από την 7χρονη τυραννία και θα δώσω το χέρι στον νικητή παρέχοντας την βοήθεια μου — αν βέβαια την θελήσει. Και σε καμία περίπτωση εγώ δεν θα παραιτηθώ.

Με φιλικά αισθήματα
ΜΑΝΩΛΗΣ Ι. ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Υ.Γ. Τούτη η επιστολή μου θα σταλή και στο «δημοσιογραφικό μου όργανο»

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
7 Νοεμβρίου

ΔΗΛΩΣΗ
Του κ. Μανώλη Καλαϊτζάκη

Πληροφορούμαι ότι ο κ. Δημήτριος Αρχοντάκης ο «αιρετός» Δήμαρχος του Κορυδαλλού και του κ. Κεφαλογιάννη αποθρασυνόμενος μέρα με την μέρα και συνεχίζοντας την προσφιλή και γνώριμη σ’ αυτόν μέθοδο της «χουντοποιήσεως» των Ρεθεμνιωτών με την οποία ελπίζει ότι θα απαλλαγεί από το ισόβιο στίγμα του, του τυφλού οργάνου της 7χρονης τυραννίας επιχει¬ρεί από τις στήλες του «χουντικού μελό» του να «χουντοποιήσει» και μένα.
Λυπάμαι πού θα απογοητεύσω τον κ. Αρχοντάκη ο όποιος προφανώς αναμένει ότι θα καταδεχθώ να ανοίξω διάλογο μαζί του για να αποτινάξω την λάσπη πού επιχειρεί να μου ρίψει. Δεν θα του κάνω τέτοια τιμή. Γιατί όπως του είχα πει, από το 1974, θεωρώ προσβλητικό και υποτιμητικό για την νοημοσύνη των συμπολιτών μας και την δική μου να διαλέγομαι με ανθρώπους σαν τον κ. Αρχοντάκη πού αν δεν έλειπε το «στιγμιαίο» θα συγκατοικούσαν σήμερα με τους προστάτες των στο Κορυδαλλό. Κι αυτή την γνώμη μου δεν άλλαξα ούτε πρόκειται να αλλάξω όσες «ετυμηγορίες» κι αν επιτύχει.
Ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για τον κ. Αρχοντάκη όταν εκείνος επρόδιδε την Δημοκρατία, εγώ, με τις μικρές μου δυνάμεις, αγωνιζόμουνα γι’ αυτή, κι όταν εκείνος εκινούτο και δρούσε στο σκότος εγώ εφώναζα κι έγραφα εναντίον της τυραννίας «παίζοντας με τη φωτιά» και διακυβεύοντας την ύπαρξη της οικογενείας μου. Κι όταν ο κ. Αρχοντάκης με την εύκαμπτη σπονδυλική στήλη προσκυνούσε κι έγλυφε τους τυράννους, εγώ δημοσίως τους κατεξευτέλιζα και τους έτρεπα σε φυγή. Όπως όταν ο αδίστακτος κ. Αρχοντάκης επαγίδευε μέσα στο Δημαρχείο τους συμπολίτες και τους έβαζε να υπογράφουν «διακηρύξεις» υπέρ του «ΝΑΙ» του Παπαδοπουλικού δημοψηφίσματος, εν ονόματι, του εμπαιγμού του Πανεπιστημίου απειλώντας πώς θα κλείσουν τις εφημερίδες πού θα αντιταχθούν, εγώ ήμουν εκείνος πού ετόλμησα να φω¬νάξω «ΟΧΙ», να μη προδώσω την δημοκρατική πίστη μου και να βγω στον δρόμο.
Αυτά είναι γνωστά στην μικρή αυτή Ιερουσαλήμ και μάταια προσπαθεί ο εγκάθετος της χούντας «δήμαρχος» να με λασπώσει. Αρνητικά όμως προσφέρει μια υπηρεσία στους κατοί¬κους αυτής της δύσμοιρης Πόλης ο κ. Αρχοντάκης γιατί, της αποκαλύπτει το ποιον και τις μεθόδους του νέου αιρετού «προφήτη» της. Και της αποδεικνύει πώς και μετά το «βάπτισμα» του στην κολυμβήθρα του πολιτικού αμοραλισμού έμεινε ο ίδιος απαράλλακτος αδίστακτο; κι αμετανόητος, όπως βγήκε από τις σχολές του φασισμού και την θητεία του στην δικτατορία.
Αυτό δε πού μπορώ να διαβεβαιώσω τους συμπολίτες μου είναι – κι ας το βάλουν καλά στο μυαλό των και οι φανεροί και κρυφοί «προστάτες» του πώς τον κ. Αρχοντάκη και τις με¬θόδους του δεν λογάριασα επί χούντας και πολύ περισσότερο περιφρονώ σήμερα και δεν πρόκειται να σταματήσω τον αγώνα, μέχρι το Ρέθυμνο να ξεπλύνει την ντροπή.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 1975

Κινηματοθέατρο «Καρτάλειον».
Την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου η Τζένη Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος και ο θίασός τους παρουσιάζουν το έργο που αγαπήθηκε από το Λαό γιατί ανήκει στο λαό. «Το μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπενέλη Μουσική Σταύρου Ξαρχάκου.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 1975

Επιθεωρήσεις: Πότε θα αποχουντοποιηθούν οι υπηρεσίες

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 11 Μαρτίου 1975

Το πρώτο μήνυμα νίκης. Τα περιβόλια με 64% υπέρ του κ. Εμμαν. Καλαϊτζάκη

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 14 Μαρτίου 1975

Δεν παρητήθη ο κ. Ε. Ι. Καλαϊτζάκης. Υποψήφιος δήμαρχος ο κ. Εμμαν. Κλαϊτζάκης παρά τα περί αντιθέτου διαδοθέντα, ουδέποτε παρητήθη και κατέρχεται υποψήφιος Δήμαρχος, επί κεφαλής του συνδυασμού ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. Ο κ. Γ. Αγγελιδάκης μας εδήλωσεν ότι τα περί καθόδου του ως υποψηφίου Δημάρχου είναι εντελώς ανυπόστατα.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 16 Μαρτίου 1975

Συνδυασμός: «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ»
Υποψήφιος Δήμαρχος: ΕΜΜ. Ι. ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ:
Ανυφαντάκης Γεώργιος: Πράκτορ ΠΡΟ-ΠΟ
Βαβουράκης Άγγελος: Τεχνικός Οχημάτων
Βαρδάκης Άγγελος: Ιατρός
Βιβυλάκης Δημήτριος: Συντ. Διδάσκαλος
Γιαννακάκης Μιχαήλ: Έμπορος
Γιακουμιδάκης Κων/νος: Παντοπώλης
Δασκαλάκης Γεώργιος: Έμπορος
Δελιγιώργης Ιωάννης: Καθηγητής
Δεληγιώργης Εμμανουήλ: Έμπορος
Δασκαλάκη Μαριάνα: Έμπορος
Ιερωνυμάκης Μιχαήλ: Έμπορος
Κλάδος Μανούσος: Συντ. Στρατιωτικός
Κουκουβάγιας Αντώνιος: Ιδιωτ. Υπάλληλος
Κούνουπας Εμμ.: Οδοντίατρος
Λιοδάκης Εμμ.: Έμπορος
Μαυράκης Βασίλειος – Ανδρέας: Εργολάβος
Μοτάκης Ιωάννης: Επιχειρηματίας
Νίνος Νικόλαος: Πολ. Μηχανικός
Παπιομίτογλου Απόστολος: Πολ. Μηχανικός
Σαρρής Μιχαήλ: Χρυσοχόος
Σταγάκης Κων/νος: Βιοτέχνης
Σταυριδάκης Ιωάννης: Ζαχαροπλάστης
Συμψιρής Διομήδης: Παντοπώλης
Τζαγκαράκης Νικόλαος: Έμπορος
Τσακαλής Αναστάσιος: Εστιάτωρ
Τσουρλάκης Στυλιανός: Βιομήχανος
Φουρφουλάκης Ιωάννης: Δικηγόρος

Συνδυασμός: «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ»
Υποψήφιος: «ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ»

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 19 Μαρτίου 1975

Συνδυασμός: «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Πέμπτη 20 Μαρτίου 1975

Παρουσία πολυπληθών φίλων εγένοντο τα εγκαίνια του εκλογικού Κέντρου της «ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ»

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 25 Μαρτίου 1975

Τα περιβόλια απεφάσισαν: Δήμαρχος ο Καλαϊτζάκης
Αντικείμενον θερμότατων εκδηλώσεων εγένετο ο Συνδυασμός της «ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» εις Ξηρό Χωριό, Περιβόλια, Καστελάκια.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Κυριακή 30 Μαρτίου 1975

Το «Πιστεύω» του Αυριανού Δημάρχου κ. Εμμ. Καλαϊτζάκη.
Τούτη την ώρα, περιμένοντας την ετυμηγορία του Λαού το μόνο που θέλω είναι να επαναλάβω το «Πιστεύω» μου.
Πιστεύω στο Ρεθεμνιώτικο φιλότιμο,
Πιστεύω στην Ανθρωπιά, στην αξιοπρέπεια, στην εντιμότητα, στην Νοημοσύνη που διαθέτει η Ρεθεμνιώτικη Κοινωνία.
Πιστεύω στα ανεξάντλητα αποθέματα των ηθικών και πνευματικών δυνάμεων των Ρεθεμνιωτών.
Πιστεύω στην Αλήθεια, την ανιδιοτέλεια, την Ευθύτητα που θέλουν και μπορούν να εκτιμήσουν οι Ρεθεμνιώτες.
Πιστεύω στο θάρρος και στην αγωνιστική διάθεση των Συμπολιτών μου οι οποίοι θέλουν να αγωνισθούμε μαζύ για την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του Ρεθέμνου μας.
Πιστεύω και αγαπώ το Ρέθεμνος και όλους τους Ρεθεμνιώτες.
Πιστεύω στην ΝΙΚΗ του Ρεθέμνου, στην νίκη όλων μας, που πονούμε αυτόν τον τόπο.
Πιστεύω και αναμένω μαζύ με τους Συνεργάτες μου, ήρεμος την δίκαιη κρίση σας.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Συνδυασμού
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 1 Απριλίου 1975

Πανηγυρική νίκη του Συνδυασμού «Δημοτική Αναγέννησις»
Δήμαρχος των Ρεθυμνίων: ο κ. Εμμανουήλ Καλαϊτζάκης
Ο νέος Δήμαρχος Ρεθύμνης ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 2 Απριλίου 1975

Παραλειπόμενο της εκλογής ο κ. Εμμαν. Καλαϊτζάκης νεώτερος Δήμαρχος σε όλη την Ελλάδα.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 8 Απριλίου 1975

Ο Ρεθεμνιακός λαός αποφασισμένος να διεκδικήση με κάθε μέσον το Πανεπιστήμιον – η εισήγησις του Δημάρχου κ. Εμμ. Καλαϊτζάκη

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 21 Απριλίου 1975

Αποκλειστικό – Την Δευτέρα συναυλία του Χ. Λεοντή με τον Νίκο Ξυλούρη στην Φορτέτζα.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Σάββατον 31 Μαΐου 1975

Η φοιτητική Ένωσις Κρητών συγχαίρει τον κ. Καλαϊτζάκη

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 1975

«Γνώμε και απόψεις»
Και οι ξένοι μας ακτίρουν ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑΝ ΠΟΛΙΝ

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 1975

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΕΛΗ

Στο Ρεθεμνιακό λαό δεν είναι καθόλου άγνωστη η κυρία Νίκη Γουλανδρή
Τώρα μαθαίνουμε πως πήρε μια επάξια θέση στην διοίκηση του εθνικού οργανισμού ραδιοφωνίας και τηλεοράσεως.
Έτσι στους τόσους τίτλους που συνοδεύουν την κ. Ν. Γουλανδρή προστέθηκε και ένας ακόμη.
Η κ. Γουλανδρή είναι πολιτειολόγος, ζωγράφος, βοτανολόγος, διευθύντρια του ομωνύμου θαυμαστού Μουσείου της Κηφισίας πρόεδρος επί σειρά ετών της εταιρίας Ελληνίδων Επιστημόνων και το επισημότερον, υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην υπηρεσιακή κυβέρνηση πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1974.
Είναι γνωστή επίσης στο Ρέθυμνο από τον βοτανολογικό σταθμό που πρόκειται να ιδρυθή στο Ρέθυμνο στο αναστηλωμένο τζαμί του Μασταμπά όλα αυτά συγκεντρωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο όπως και να το κάνωμε είναι μια νίκη του «έτους Γυναίκας». Και έπ’ ευκαιρία σημειώνομε πως θα’ πρεπε να αποπερατωθή για να αρχίση η λειτουργία του Βοτανολογικού Μουσείου στο Ρέθυμνο ώστε να μπορέσουμε το γρηγορότερο να το εντάξωμε στα ενδιαφέροντα αξιοθέατα της Ρεθύμνης τον καιρό αυτό, που υπολογίζομε να είναι ηυξημένο το τουριστικό ενδιαφέρον για το Ρέθυμνο.
Όπως δε προβλέπεται τη νέα τουριστική σαιζόν ο τόπος μας θα γεμίση από τουρίστες μάλιστα δε υψηλής στάθμης.

Το «ΑΡΙΑΔΝΗ»

Με δικαιολογημένη χαρά υποδέχτηκε το Ηράκλειο το νέο Φέρυ – Μπώτ «ΑΡΙΑΔΝΗ» και ει συγκινητικό να βλέπη κανείς την πρόοδο της Α. Ν. Ε. Ανατολικής Κρήτης που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να αγοράση το Σουηδικό αυτό πλοίο το οποίο είναι ένα από τα πιο μοντέρνα πλοία. Έτσι η πρωτοβουλία που άρχισε με την Δυτική Κρήτη μετά το ναυάγιο του Ηράκλειου , βρήκε αντάξιους μιμητές στην Ανατολική Κρήτη.
Μάλιστα δε τώρα που προβλέπεται το τουριστικό ρεύμα να ξεπεράση κάθε προηγούμενο ρεκόρ, το νέο πλοίο έχει πολλά να προσφέρη τόσο σε πολυτέλεια όσο και σε ταχύτητα για τα δεδομένα της ναυτιλίας της Κρήτης.
Το γεγονός δε ότι ανήκει στους ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Επαινούμε λοιπόν από τη στήλη αυτή τις λαμπρές πρωτοβουλίες και ελπίζουμε να βρουν συνεχιστές όλα τα διαμερίσματα της χώρας για να γίνη υποδειγματική η διακίνηση και των Τουριστών αλλά και των κατοίκων των παραθαλασσίων περιοχών.
Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Από την Στατιστική Υπηρεσία ανακοινώθηκαν τα οριστικά στοιχεία της Τουριστικής κινήσεως του δεκαμήνου Ιανουαρίου μέχρι Οκτωβρίου. Στο διάστημα αυτό ήλθαν στην Ελλάδα 2.913.602 έναντι 2.027.536 και 2.917.639 του ιδίου χρονικού διαστήματος των ετών 1974 και 1973 αντιστοίχως. Εσημειώθηκε δηλαδή αύξηση 43,7% σε σύγκριση με το 1974 ενώ η μείωση έναντι του 1973 κατήλθε σε ποσοστό 1,9%.
Συγχρόνως βάσει των προσωρινών στοιχείων της Τραπέζης της Ελλάδος το τουριστικό συνάλλαγμα του Οκτωβρίου 1975 ανήλθε σε 65.800.000 δολάρια έναντι 32.680.000 του 1974 και 57.211.0000 του 1973. εσημειώθηκε δηλαδή αύξηση κατά 101,3% έναντι του 1974 και 15% έναντι του 1973. Κατά το δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου το τουριστικό συνάλλαγμα ανήλθε σε 542.103.000 το 1975.
Εσημειώθηκε δηλαδή αύξηση κατά 41,8% και 18,2% έναντι των ετών 1974 και 1973 αντιστοίχως. Αλλά κείνο που είναι χαρακτηριστικό είναι η κατά κεφαλή δαπάνη της περιόδου Ιαν. – Οκτ. ανήλθε σε 147 δολάρια.
Φαίνεται δηλαδή πως και το ποιόν των τουριστών πήρε την άνοδο μάλιστα δε σε καλλίτερο και πλουσιότερο επίπεδο.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 1977

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ

Όταν η δυστυχία γίνεται ποίημα
Ένας δυστυχής του Τ.Ε.Β.Ε. γράφει τους παρακάτω στίχους:
Χίλιες διακόσιες παίρνω το μήνα
Τι να τις κάνω. Πεινάω φίλε μου ντροπή δεν είναι και θα πεθάνω.
Σαράντα φράγκα τη μέρα δίδει σε με το Τ.Ε.Β.Ε. σαν να σου λέει, εάν δεν φτάνουν τράβα και…. Κλέβε.
Λάδι να πάρω, ψωμί, αλάτι ή μορταδέλα μια ντομάτα ένα αγγούρι ή μια σαρδέλα.
Πεινάμε ξέρετο, κόβουμε λόρδα και πέστο σ’ όλους
Αν τας συντάξεις μας δεν θα αυξήσουν θα τρώμε… βόλους.
Χωρίς χαμόγελο περνά η ζωή μου δίχως χαρά να’ χης αρρώστιες και γιόκ… παρά
Σαν περάση του η μέρα και αρχίζει να νυκτώνει, μαυρ’ είν’ η νύχτα στα βουνά στους βράχους πέφτει χιόνι.
Δίχως φως, μ’ ένα κεράκι δίχως θέρμανση καμμιά κι αναστεναγμοί από μένα και την άμοιρη γριά.
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
1977

Γράφουν οι: Σταυρουλάκης, Ανδρουλάκης, Κασοτάκης, Πίτερης, Καλοκύρης, Οικονομολόγος Αποστολάκης

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 1977
Το Σάββατο ο Βαλτχαϊμ στη Κύπρο – θα χρησιμοποιηθή για πρώτη φορά το αεροδρόμιο της Λευκωσίας –

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 1977
Με διαφόρους ισχυρισμούς ο Ντεκτάς προσπαθεί να πολλαπλασιάσει την Τουρκική ιδιοκτησία στην Κύπρο.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 1977
Μια νέα πτέρυγα του Δημοτικού Σχολείου στους αγίους Θεοδώρους Κορίνθου εις μνήμη Νίκου Βαρδινογιάννη

Πέμπτη 7 Απριλίου 1977
Με την φιλοσοφική στο Ρέθυμνο και την φυσικομαθηματική στο Ηράκλειο λειτουργεί από το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος το Πανεπιστήμιο Κρήτης

Σάββατο 7 Μαΐου 1977
Νέα υγειονομική δραστηριότης του υπουργού Κοιν. Υπηρ. κ. Κεφαλογιάννη
Ιδρύονται 4 Υγ. σταθμοί στο Νομό Ρεθύμνου ( Πέραμα, Σπήλι, Αργυρούπολη κ Αγ. Φωτεινή)

Τρίτη 26 Ιουλίου 1977
Έγιναν την π. Κυριακή παρουσία Πατριαρχικού Εκπροσώπου τα εγκαίνια των εναγών Ιδρυμάτων της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 1977
Ενώ η Κύπρος περνά τη δυσκολότερη καμπή της Ιστορίας της Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΠΕΘΑΝΕ. Ο Ελληνισμός θρηνεί. Πανελλήνιο πένθος – τη Δευτέρα η κηδεία – Συλλυπητήρια απ’ όλο τον κόσμο – Ο κ. Κυπριανού προσωρινός Πρόεδρος.

Τρίτη 23 Αυγούστου 1977
Με εξαιρετική λαμπρότητα έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα μακεδονομάχου Χρήστου Μακρή στα Σελλιά.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 1977
Στο μνημόσυνο των θυμάτων των Ναζί στην Κρύα Βρύση
Η ομιλία του κ. Θεοδώρου Πελαντάκη που προκάλεσε το επεισόδιο του κ. Νομάρχη.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 1977
Έγιναν την περ. Κυριακή τα αποκαλυπτήρια της προτομής του τ. Δημάρχου Τίτου Πετυχάκη στον δημοτικό κήπο.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 1977
Συναντήθηκαν Κάρτερ – Κυπριανού

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 1977
Στην χθεσινή καταπληκτική σε όγκο και παλμό συγκέντρωση το Ρέθεμνος εψήφισε φιλελευθέρου – Βαρδινογιάννη.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
7 Ιουλίου 1977

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

ΕΥΡΩΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
Τι είναι λοιπόν αυτός ο καινούργιος όρος ΕΥΡΩΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ που συχνά τώρα τελευταία ακούμε και διαβάζουμε στις ειδήσεις των εφημερίδων και περιοδικών. Πρόκειται για μια μόδα ή είναι κάτι βαθύτερο το οποίο συμβαίνει στον ευρύτερο κομουνιστικό κόσμο του οποίου τις αρχές, όποιες και να’ ναι και άλλοτε η στήλη αυτή έχει διακηρύξει πως σέβεται σαν άποψη ανθρώπινη όπως είναι όλες οι απόψεις σεβαστές.
Κατά την γνώμη μου δεν είναι κάτι το καινούργιο. Έχει βαθιές ρίζες. Μόνο επειδή τώρα τελευταία φάνηκε στον πολιτικό ορίζοντα πιο έντονα, γι’ αυτό πήρε το όνομα Ευρωκομουνισμός από το ότι εκδηλώθηκε καθαρότερα στην ΕΥΡΩΠΗ. Ειδικότερα δε στις χώρες Ιταλία – Γαλλία – Ισπανία. Αλλά πάνε τώρα και εξήντα χρόνια φέτος που παρουσιάστηκε ο κομουνισμός σαν μια αναγεννητική ορμή πάνω στα πολιτικά ήθη και την κρατούσα τάξη του κόσμου.
Τώρα λοιπόν ύστερα μισό και πλέον αιώνα αναθεωρείται η πολιτική του πατροναρίσματος της παγκόσμιας κομουνιστικής κίνησης από το μεγάλο Ρωσικό κατεστημένο. Αυτό βέβαια σημαίνει πολλά πράγματα. Και πρώτα – πρώτα όπως αποδυναμώθηκαν οι Μεγάλες πάλαι ποτέ Δυνάμεις όπως η Αγγλία η Γαλλία και οι λοιπές χώρες με τις αποικίες και τις εξαρτημένες από αυτές περιοχές του κόσμου έτσι αποδυναμώνεται τώρα και η Ρωσία από τα Κ. Κ. που μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο επηρρέαζε και εξαρτούσε από την πολιτική της. Βέβαια αυτό δεν συντελέστηκε στη μορφή που εννοούμε: ανεξαρτησία. Σιγά – σιγά όμως κάθε Έθνος κάθε πατρίδα παύει να πιστεύει στον ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ που κάποτε διακηρυσσότανε πομπωδώς. Αλλά ας είμαστε δίκαιοι ότι έπαθε η Αγγλία η οποία κάποτε κι αυτή κρατούσε και επιρρέαζε τον μισό κόσμο.
Αλλά ας γυρίσωμε λίγο πίσω πάλι. Η επιμονή της Ρωσίας να υποτάξει στα συμφέροντά της τους δορυφόρους της έφερε την αντίδραση των προς αυτήν. Γεννάται όμως το ερώτημα η τάση που επικρατεί σήμερα στα Ευρωπαϊκά Δυτικά Κ. Κ. μπορεί να επηρεάσει ανάλογα και τα Ανατολικά Κ.Κ. που συμπορεύονται με την Ρωσία. Αν κρίνομαι από τις δηλώσεις της Ουγγαρίας που πρόσφατα υποστήριξε την άποψη και τις θέσεις του Σ. Καρίγιο του Ισπανού ηγέτη του Κ.Κ. της χώρας του, αλλά ακόμη και της περιβόητης Πασιονάριας που ύστερα από 40 χρόνια παραμονής της στη Ρωσία είναι κι αυτή τώρα Ευρωκομουνίστρια, κάτι πρέπει να συμβαίνει και στα Ανατολικά Κ.Κ. Άλλωστε δεν έχουν περάσει παρά εννιά χρόνια από το ξέσπασμα του 1968 στην Τσεχοσλοβακία που αποτέλεσε και την αφορμή της ρήξης και του ανοιχτού Ευρωκομουνισμού.
Μα πρέπει πάλι να γυρίσωμε πίσω για μα θυμηθούμε τον μεγάλο ΤΙΤΟ που το 48 – 49 πάτησε πόδι στον φοβερό Στάλιν. Άλλο αν κράτησε αυτός γραμμή δική του που δεν μπορούμε να την ονομάσωμε Ευρωκομουνιστική. Ήταν όμως η πρώτη ανταρσία με μεγάλες συνέπειες. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Όπως για να μιλήσωμε για την Λ. Κίνα που μετά λίγα χρόνια από το θάνατο του Στάλιν, μετά το 1953 τράβηξε κι αυτή το δρόμο το δικό της ενός θα λέγαμε Σινοκομουνισμού που πάλι δεν έχει σχέση με τον Ευρωκομουνισμό γιατί εδώ πρόκειται για κάτι το εντελώς καινούργιο στην εποχή μας.
Αλλά ας μην παραδέρνουμε άλλο. Ας δούμε μερικές βασικές αρχές του Ευρωκομουνισμού. Πρώτα – πρώτα δέχεται τη Δημοκρατική διαδικασία για την κατάληψη της εξουσίας. Έπειτα κάθε τοπικό Κ.Κ. θέλει ελευθερία να εφαρμόζει τον Μαρξισμό Λενινισμό όπως απαιτούν οι συνθήκες της χώρας τους και απορρίπτει το Σοβιετικό πρότυπο σαν παγκόσμιο.
Εν συνεχεία απορρίπτει ο Ευρωκομουνισμός το μονοπώλιο της εξουσίας και την εγκαθίδρυση δικτατορίας του προλεταριάτου. Άρα δέχεται να συνεργαστεί με άλλα σοσιαλιστικά κόμματα για την δημιουργία ευρυτέρων λαϊκών παρατάξεων. Στην Ιταλία π.χ. η κίνηση του Κ.Κ. περιελάμβανε και τους Κεντρώους Χριστιανοδημοκράτες.
Προσπάθησα ως εδώ να δώσω μια εικόνα του Ευρωκομουνισμού. Το θέμα βέβαια είναι μέγα.
Προσωπικά πιστεύω πως η τάση αυτή αποδυναμώνει τα Σοβιέτ, όσο και αν εξακολουθούν να’ ναι ισχυρά έναντι της Αμερικής. Κάτι λοιπόν το ΝΕΟ ανατέλλει στον πολιτικό ορίζοντα.
Ας δοκιμαστεί.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Παρασκευή 26 Αυγούστου 1977

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Είναι κάμποσος καιρός που άρχισε να πνέει προεκλογικός άνεμος πάλι στη χώρα μας. Αργά ή γρήγορα θα’ ρθει η ώρα για να σταθούμε ξανά μπροστά στις κάλπες και να κάνουμε το πιο ιερό μας χρέος, σαν δημοκρατικοί πολίτες. Το πιο ιερό χοέος! Ναι. Αυτό τουλάχιστο θα πρέπει να το γνωρίζουμε όλοι. Δεν το’ χουμε όμως κατανοήσει όσο πρέπει. Δεν έχουμε σκεφτεί, ίσως ποτέ, την ιερότητα αυτής της στιγμής, αλλ’ ούτε και την αφετηριακή σημασία της για τον τύπο μας.
Μόνο η πείρα, μικρή ή μεγάλη, η σύγκριση των πολιτικών και πολιτευτών μας και η προσφορά τους στον τόπο μας και χθες και σήμερα, αλλά και η ανάγκη, η ανάγκη της στιγμής, η ανάγκη του μέλλοντος αυτού του ξεκομμένου τόπου, του Ρεθύμνου, μπορούν να μας δώσουν, βαλμένα πάνω στην ακριβοδίκαια πλάστιγγα, την αλήθεια και το φως, για να δούμε αντικειμενικότητα τα οφέλη που θα’ χει αυτός ο τόπος, αν κάνουμε με περίσκεψη την εκλογή μας.
Κάποτε πρέπει να αναλογιστούμε όλοι μας τη μεγάλη σημασία αυτής της στιγμής. Να κάνουμε δηλαδή αυτό που οι πριν από μας και μεις δεν κάναμε μέχρι τώρα. Οι ίδιοι οι πολιτικοί μας, εξοφλημένοι και μη, μας το φωνάζουν κάθε μέρα από τα μπαλκόνια και τις στήλες των εφημερίδων.
Λαέ εσύ κρατάς τα κλειδιά της εξουσίας, εσύ μπορείς να φέρεις αυτούς, που θέλεις στην εξουσία, εσύ και μόνον εσύ μπορείς να φέρεις την αλλαγή σ’ αυτό τον τόπο…
Κι εμείς τι κάνουμε. Νάτε το μεγαλύτερο μας σφάλμα. Περιμένουμε την τελευταία στιγμή. Κι αυτό συμβαίνει σ’ ένα ποσοστό 30ο )ο ίσως και περισσότερο καθαρά απολίτικο, που όπου δώσει την ψήφο του κλίνει και η πλάστιγγα. Δε θέλω να αναφερθώ στα άλλα, ικανά επίσης ποσοστά, που εξαρτούν τη δύναμη που έχουν, την ψήφο τους, από το ξεπερασμένο και καταδικασμένο από την εποχή μας ρουσφετολόϊ.
Αλοίμονό μας! Και ύστερα λέμε ή μας λένε πως είμαστε ώριμοι; Να πιστέψομε στην κρίση μας; Να πιστέψουμε στην κρίση των άλλων; Τότε η ωριμότητα επιβάλλει σοβαρή – κρυστάλλινη σκέψη και γενναία δημιουργική απόφαση, για να στείλουμε στη Βουλή τους δοκιμασμένους λαϊκούς εκφραστές, που έχει ανάγκη ο τόπος μας.
Ποτέ δεν είναι αργά. Τώρα όμως, που ο Νόμος μας βρίσκεται στο μεταίχμιο μας μεταβατικής κατάστασης, που ή θα τον οδηγήσει σ’ ένα Νομό με οντότητα, ή θα του δώσει τη χαριστική βολή, επιβάλλεται, σε μας τους ανθρώπους του, να βρούμε από τους Ρεθεμνιώτες πολιτικούς, αυτούς που πραγματικά τον πονούν και κτυπά η καρδιά τους μαζί με την δική μας για το κατάντημά του.
Σε λίγο θα μας δοθεί άλλη μια ευκαιρία. Και αυτή τη φορά δεν πρέπει να την αφήσομε να μας φύγει. Γιατί ύστερα, όσο και να τρέχουμε, δεν θα μπορέσουμε να την ξαναφθάσουμε…..
Πρέπει από τώρα, που μας χωρίζει ακόμη πολύς ή λίγος χρόνος από τις εκλογές, να σηκώσουμε στους ώμους μας τις ευθύνες μας γι’ αυτόν τον τόπο. Και απαλλαγμένοι από την μικρορουσφετολογία, τη μικροσυφεροντολογία και τις πολιτικές μικρότητες, να αρθούμε στο ύψος που μας επιβάλλουν οι ιδεολογικές μας καταβολές, που είναι εξάλλου απόλυτα εναρμονισμένες και ταυτισμένες μ’ αυτό τον τόπο. Για να μη φθάσουμε για άλλη μια φορά στο σημείο να επικρίνουμε πάλι τον εαυτό μας και να τον θεωρούμε μέτοχο των μεγάλων ευθυνών γι’ αυτόν τον τόπο.
Απ’ αυτές τις σκέψεις βγαίνει αλήθεια, πραγματική ή αναμφισβήτητα αλήθεια. Ρωτήστε όσοι τις διαβάσετε, καλοπροαίρετα χωρίς καμιά προκατάληψη και με ειλικρίνεια τον εαυτό σας και προσπάθησε να δώσετε απάντηση στα ερωτήματα που θα σας δημιουργήσουν και στη συνέχεια αναζητήστε τον ικανό πολιτικό στο Ρέθυμνο. Και αυτό κάνετέ το τώρα, για να’ χετε μπροστά σας χρόνο να το συζητήσετε και με τους δικούς σας και τους φίλους σας. Επιδιώξετε, όπου κι αν βρεθήτε, όταν διαβάσετε αυτές τις σκέψεις, ένα καλόπιστο – δημοκρατικό διάλογο. Θα σας βοηθήσει πολύ. θα φθάσετε έτσι στη στράτευση. Και μήπως δεν αξίζει να στρατευθούμε όλοι οι Ρεθεμνιώτες για το Ρέθεμνό μας;
Είναι ο μοναδικός τρόπος για να ανακαλύψουμε και τους άλλους, τους λίγους δυστυχώς σήμερα στρατευμένους γι’ αυτόν τον τόπο. Μέσα σ’ αυτούς θα δήτε από μόνοι σας να λάμπει η μορφή του Παύλου Βαρδινογιάννη. Του ανθρώπου που έζησε και ζει το Ρέθυμνο, τον ζει το Ρέθυμνο, τον ζούμε όλοι μας. Και όμως κάναμε το μεγάλο σφάλμα επηρεασμένοι από τη μέθη της επιπολαιότητας μας και τη σύγχυση στις τελευταίες εκλογές, να του στερήσουμε τη μεγάλη τιμή να μας εκπροσωπεί σήμερα στη Βουλή. Κάναμε λάθος. Και οι πολιτικοί κάνουν λάθη. Πόσο μάλλον ο λαός. Και ο Παύλος ίσως κάποτε…..
Τα λάθη όμως είναι ασυγχώρητα μόνον όταν τα επαναλαμβάνουμε. Και τα επαναλαμβάνουμε δυστυχώς όταν περιμένουμε την τελευταία στιγμή να πάρουμε την απόφαση για την εκτέλεση του ύψιστου χρέους μας.
Δεν πιστεύω να υπάρχουν Ρεθεμνιώτες που να περιμένουν ακόμη στην αμφισβήτηση και να μην αισθάνονται το μεγάλο κενό που δημιουργεί η απουσία του Παύλου Βαρδινογιάννη από τη Βουλή. Μα κι αν υπάρχουν, ας έρθουν σ’ επαφή με τον Παύλο, όσο υπάρχει καιρός, και να είναι βέβαιοι, ότι θα παραδώσει τη σκυτάλη στον πρώτο άξιο, κι εκείνος θα αποσυρθεί από την πολιτική. Θα ήταν σφάλμα μας κάτι τέτοιο, και μάλιστα μεγαλύτερο από το πρώτο, κατ’ εξακολούθηση και επομένως ασυγχώρητο.
ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕ τον κ. Παύλο Βαρδινογιάννη.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ

ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

ΟΣΜΗ ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΥ
Από την Τουρκοκρατούμενη Κύπρο

Δεν είναι δικά μας τα λόγια αυτά, ανήκουν σε ανεξάρτητο Γερουσιαστή Γάλλο που μαζί με μέλη της Γερουσίας επισκέφθηκαν την Τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφομε από τη στήλη αυτή για το Κυπριακό. Πολλές φορές είναι συμπεράσματα δικά μας από τις ειδήσεις που φτάνουν μέχρι την εφημερίδα μας.
Σήμερα όμως για να είμαι περισσότερο αντικειμενικός μεταφέρω ένα κείμενο όπως διατυπώθηκε από τρίτους και αμερόληπτους κριτές που ζήτησαν να δουν με τα μάτια τους και να ακούσουν με τα αυτιά τους την Κυπριακή κατάσταση.
Η είδηση έρχεται από το Παρίσι και την καταχωρώ χωρίς σχόλια.

ΠΑΡΙΣΙ 23.-

Ο διακεκριμένος Γάλλος Γερουσιαστής κ. Πιέρ Μαρσιλασύ σε συνέντευξη και σε άρθρο του στηλιτεύει το καθεστώς της τουρκικής κατοχής στην Β. Κύπρο και υπογραμμίζει την επιβολή της προσωπικότητος του Προέδρου Μακαρίου, του οποίου την συμβολή θεωρεί αποφασιστική στη διατήρηση της Ελληνοκυπριακής ενότητος.
Η συνέντευξη και το άρθρο εκθέτουν τις εντυπώσεις του κ. Μαρσιλασύ και των άλλων μελών της Γαλλικής Κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας που επεσκέφθηκαν τελευταία την Κύπρο.
Αυτό που συνεκλόνισε περισσότερο τους Γάλλους Κοινοβουλευτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, ήταν ότι από ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Τούρκους ζώνη, αναδύεται μια οσμή χιτλερισμού ανεφέρει μεταξύ άλλων, ο Γάλλος Γερουσιαστής (ανεξάρτητος) και περιγράφει τον κ. Ντενκτάς σαν πραγματικό Γκαουλάϊτερ των Τούρκων.
Στην ίδια συνέντευξη εγείρει ανήσυχο το ερώτημα για το μέλλον του Κυπριακού ελληνισμού σε περίπτωση εξαφανίσεως του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, του μόνου ανθρώπου που είναι σε θέση να διατηρήση την ενότητα των Ελλήνων της Κύπρου υπογραμμίζει.
Στο άρθρο του που δημοσιεύσει σε μεγάλη εφημερίδα της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, περιγράφει την κατεχόμενη από τα στρατεύματα ζώνη της Κύπρου, με την τουρκική σημασία σε κάθε εκκλησία και μέσα στο γραφείο του κ. Ντενκτάς.
Τονίζει: θέλω να μιλήσω για όλα όσα είδα γιατί η σιγή είναι ήδη μια μορφή συνενοχής υπογραμμίζει στο άρθρο του ο Γάλλος Γερουσιαστής ξεδιπλώνοντας με στατιστικά στοιχεία και περιγραφές τον πίνακα της Κυπριακής τραγωδίας. Είδα – γράφει – όλα αυτά, άκουσα τόσες διαμαρτυρίες και λυγμούς και θέλω να φέρω την ηχώ τους στη χώρα μου, γιατί αν δεν νοιαστούμε να λάβουμε τα μέτρα μας ότι συμβαίνει εκεί κάτω θα μπορούσε άλλη μια φορά να συμβή κι εδώ, αφού από την στιγμή που οι συνθήκες και οι συμβάσεις γίνουν κουρελόχαρτα όλα είναι δυνατά.
Το άρθρο του Γάλλου Γερουσιαστού καταλήγει με την αποστροφή ότι η ηθλική δεν μπορεί ακίνδυνα να συμβιβάζεται με τα προνόμια της βίας. Και ότι στην ηθελημένη άγνοια της δυστυχίας που υπάρχει αλλού βρίσκεται η απειλή για την ειρήνη του κόσμου.