H λεβέντικη κορμοστασιά του ξεχώριζε τραγουδώντας την Κρήτη, όταν έδινε παραδοσιακό χρώμα στις ταινίες που τόσο αγαπήσαμε.
Και πλάι του πάντα η Χρυσούλα μια θεά σε εμφάνιση και φωνή.
Ήταν ένα ζηλευτό ζευγάρι , αλλά χθες το πρωί ήρθε η τραγική στιγμή του αποχαιρετισμού τους Επιτέλους το βασανισμένο τα τελευταία χρόνια κορμί του βρήκε την αιώνια γαλήνη.
Έχουν να πουν όμως όσοι τον έζησαν από κοντά , ότι και στα δύσκολα ο Σηφογιώργης , που ανεχώρησε σε ηλικία 83 ετών, ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία της πρεπιάς. Όπως και ποτέ δεν απασχόλησε τους αναρίθμητους φίλους του με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Κι ενώ ήταν από τους τελευταίους της μεγάλης γενιάς των αθάνατων καλλιτεχνών σε κέρδιζε με τη σεμνότητά του και τον καθάριο λόγο του. Έδινε φως στα γλέντια και στις παρέες με το τραγούδι και τη λύρα του και δεν είναι τυχαίο ότι τον ονόμαζαν « Φάρο της κρητικής μουσικής»
ΠΑΘΟΣ ΜΕ ΤΗ ΛΥΡΑ
Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης είδε το πρώτο φως της ζωής το 1930 στο χωριό Αγαλιανού Αγίου Βασιλείου . Ηταν παιδί πολυμελούς αγροτικής οικογένειας (οκτώ παιδιά από τα οποία έζησαν τα έξι ) και βίωνε τα βάσανα της βιοπάλης όπως η μαρτυρική γενιά του Από μικρός ωστόσο είχε το πάθος της μουσικής. Η παράδοση γλυκόλαλη νεράιδα του έγνεφε να την ακολουθήσει , κι εκείνος δεν αντιστάθηκε.
Αφορμή έδινε και ένας πρώτος ξάδελφος του πατέρα του ο Κωνσταντίνος Σηφογιωργάκης που έμενε δίπλα τους και είχε μια παλιά λύρα. Κάθε φορά που σμίγανε με το Βασίλη Γρηγοράκη από τις Βρύσες του οποίου η μάνα κρατούσε από του Αγαλιανού ,γινόταν τρικουβερτο γλέντι. Από το Γρηγοράκη λοιπόν είχε τα πρώτα του ακούσματα όπως αναφέρει σε μια συνέντευξη που έδωσε στο ΤΕΙ Η απόκτηση του οργάνου έγινε έμμονη ιδέα του
Δούλεψε σκληρά στο αλώνισμα κι έτσι κατάφερε ν’ αποκτήσει την πρώτη του λύρα κατασκεύασμα ενός Μιχάλη Μιχαλάκη ή Μαυρούλιου.
Για δάσκαλο ούτε μπορούσε να διανοηθεί. Καθόταν μονάχος του και προσπαθούσε επιχειρώντας να παίξει γνωστά του ακούσματα. Κι όσο προχωρούσε η δίψα του μεγάλωνε.
Ηταν 18 χρόνων όταν γνώρισε τον Αλέκο Καραβίτη από τους ονομαστούς καλλιτέχνες του καιρού του Εκείνος είδε το μεράκι του μικρού και συγκινήθηκε Του πρότεινε να τον πάρει στην Αθήνα στη δούλεψή του και του υποσχέθηκε ότι θα του μάθει όλα τα μυστικά της λύρας
Πασίχαρος ο Σπύρος τον ακολούθησε. Επιτέλους ζούσε το όνειρό του.
Αλλά στην πρωτεύουσα τον προσγείωσαν τα προβλήματα επιβίωσης. Γεγονός είναι ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης ήταν από μικρός μετρημένος σε όλα του ,υπεύθυνος και νοικοκύρης .Έτσι όταν είδε τις δυσκολίες να σχηματίζουν βουνό, άφησε τα μαθήματα της λύρας και την προσδοκία να διακριθεί και ρίχτηκε στη δουλειά.
ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙ Α…ΛΥΡΑ
Λίγο αργότερα περισσότερο από νοσταλγία γύρισε στο νησί και πήγε να δουλέψει στα χωράφια ενός χωριανού του . Δούλευε με κέφι γιατί η αμοιβή του θα ήταν μια λύρα.
Σαν ήρθε ο καιρός να υπηρετήσει την πατρίδα βρέθηκε στις Μοίρες. Κι όπως αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του αυτό ήταν και το πρώτο μεγάλο βήμα στην επιτυχία. Μόλις έγινε γνωστό το ταλέντο του , τον ζητούσαν παντού. Τα γλέντια που έστηνε έμεναν ανεξίτηλα στις μνήμες όσων τον απολάμβαναν Μόλις πήρε το απολυτήριο είχε δέσει και την απόφασή του να μην ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέρα από τη λύρα του που λάτρευε.
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΓΑΚΗ
Σημαδιακή η γνωριμία του στο Ρέθυμνο, με το γνωστό κατασκευαστή μουσικών οργάνων Μανόλη Σταγάκη Από αυτόν αποκτά την πρώτη πραγματική του λύρα που τον συνώδευε μέχρι το τέλος της ζωής του . Στο κατάστημα δίσκων του Λευτέρη Γαγάνη έρχεται σε επαφή με τα ακούσματα που προσφέρει πλέον η δισκογραφία, από τον Καρεκλά, τον Μπαξεβάνη, τον Σκορδαλό, Ποτέ δεν έκρυβε επίσης και την αδυναμία του στις μελωδίες Γιώργη Καλογρίδη, και Γιώργη Μαρκογιαννάκη (πατέρα του Μαρκογιάννη και του Μαρκοβαγγέλη), Γιώργη Σταυριανάκη κ.ά
Οταν υπηρετούσε στο κέντρο διαβιβάσεων στο Χαιδάρι βρέθηκε στο στούντιο του τότε ΕΙΡ και μετά στο σταθμό των Ενόπλων στην εκπομπή του μεγάλου ερευνητή Σίμωνα Καρρά γνωστού για τη δυσκολία στις επιλογές του . Ό,τι πηγαίο παραδοσιακό το αναδείκνυε. Γιαυτό έχουμε τόσους κορυφαίους της παράδοσης από τις φουρνιές των καλλιτεχνών που μαθήτευσαν κοντά του.
Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης άρχισε να γίνεται περιζήτητος στο νησί μαζί με τους αδελφούς Γιωργη και Γιάννη Μαράκη από την Κοξαρέ .
ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟ ΕΛΣΙΝΚΙ
Κάποτε ήρθε και η στιγμή της πρώτης του εξόδου από τη χώρα παρέα με το Γιάννη Μαρκογιαννάκη . Ηταν μια συμμετοχή στο 1ο Φεστιβάλ Νέων στο Ελσίνκι με χορευτικό συγκρότημα που απέσπασε μάλιστα και το πρώτο βραβείο. Ακολουθεί περιοδεία στην Ανατολική Ευρώπη και ταξίδι στην Αμερική, όπου ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος, «Ο Φάρος» και εκεί γνωρίζεται με τον πρόεδρο Τρούμαν, απ’ τον οποίο παραλαμβάνει τιμητικό βραβείο. Ακολουθούν και άλλες δισκογραφικές επιτυχίες όπως: «Δεν έχω άλλα Δάκρυα», «Το γράμμα», «Ο άτυχος», «Η κολασμένη σου ψυχή», «Το τραγούδι της μάνας», «Στη Γερμανία μακριά», «Έχεις δικαίωμα να κλαις» κ.ά.
Ο Νίκος Μαμαγκάκης του δίνει την ευκαιρία να λάβει μέρος σε ταινίες όπως στη «Νεράιδα και το Παλικάρι» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το «Ευτυχώς χωρίς δουλεία» με τον Γιάννη Γκιωνάκη.
Η δισκογραφία τον κερδίζει σύντομα για να του αφήσει στο ενεργητικό του 45 μικρούς και δέκα μεγάλους δίσκους.
ΑΦΗΣΕ ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΤΟΥ
Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης ένωσε τη ζωή του με τη πανέμορφη Χρυσούλα που τον κέρδισε και με τη φωνή της. Η κοινή καλλιτεχνική τους πορεία άφησε εποχή. Ο έρωτάς τους κράτησε μέχρι το τέλος με τη δημιουργία και μιας όμορφης οικογένειας.
Αναρίθμητες ήταν οι διακρίσεις που έλαβε. Στους Βώρους Ηρακλείου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του με την οικογένειά του. Κι εκεί θα ταφεί σήμερα αφήνοντας όμως μνήμη αθάνατη στην κρητική μουσική.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Εύα Λαδιά