Σπονδή στη ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

«Χωρίς μαθώς τη Λευτεριά
Ίντα φελά η Ζήση
Κι’ ίντα να τσι ρεχτεί κιαείς
Καλλιά ντου να ψοφήσει»
Αυτά μας λέει ο λαϊκός ποιητής

Κυρίες και κύριοι

Με την ίδια λογική και το ίδιο πνεύμα ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ, οι απανταχού Έλληνες όλων των Εποχών πολέμησαν για τα ιερά και όσια της πίστεως και της πατρίδος μας.
Με το ίδιο πνεύμα Αυτοθυσίας, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα φώναξαν το «Μολών λαβέ» στον υπερφίαλο Πέρση Βασιλιά και διέσωσαν την πολιτική διαίρεση των κρατών και τον πολιτισμός της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνον.
Με το ίδιο πνεύμα αυτοθυσίας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είπε στον βάρβαρο επιδρομέα: «την πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστί» και έτσι έκλεισε μια ιστορία που κράτησε τα σκήπτρα της Ελευθερίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού επί μία χιλιετία!
Με το ίδιο πνεύμα αυτοθυσίας ο Αθανάσιος Διάκος στο Σπερχειό ποταμό πότισε το δέντρο της Ελευθερίας με αίμα για την ώρα για την πολυπόθητη Λευτεριά, αλλά , και δίδαξε ότι και μια φούχτα Ελλήνων μπορεί να σταματήσει τις ορδές ενός υπερφίαλου κατακτητή.
Με το ίδιο πνεύμα αυτοθυσίας το Αρκάδι μας και τα κατά καιρούς αλλά Αρκάδια του σκλαβωμένου ελληνισμού, έδωσαν το παράδειγμα του αδούλωτου πνεύματος των Ελλήνων, όταν όλοι ενωμένοι μάχονται υπέρ βωμών και εστιών και για την ίδια την Λευτεριά.
Με το ίδιο ακριβώς πνεύμα αυτοθυσίας ο λαός της Κρήτης αλλά και με την ουσιαστική συνδρομή των φίλων και συμμάχων Βρετανών – Αυστραλών, Νεοζηλανδών αλλά και Κυπρίων, έστησαν τα στήθη τους και ύψωσαν απόρθητο τείχος στις ορδές των βαρβάρων Ούνων και άλλαξαν το «ρουν» της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας.

Οι επιπτώσεις της Μάχης της Κρήτης

Η Μάχη της Κρήτης, στοίχησε στη Γερμανία 750 περίπου αεροπλάνα βομβαρδιστικά – αναγνωριστικά – καταδιωκτικά – οπλιταγωγά και ανεμόπλανα, πολλά μεταγωγικά και μερικά συνοδευτικά πολεμικά της Ιταλίας και περί τους 25.000 άνδρες νεκρούς και τραυματίες από τους οποίους 6.000 περίπου διαλεκτοί αλεξιπτωτιστές.
Συνοπτικά,
Στην επιχείρηση των δέκα ημερών τα θύματα των Γερμανών ήταν τόσα πολλά που ξεπερνούσαν τα θύματα όλου του πολέμου κατά της Ελλάδος.
Ο στρατός που χάθηκε στην Κρήτη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και ίσως και της Περσίας.
Η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ουσιαστικό ρόλο, ούτε θα επιχειρηθεί παρόμοια επιχείρηση κατά την διάρκεια του πολέμου από τους Γερμανούς.
Ο Χίτλερ που έχασε την εμπιστοσύνη του σε αυτή αλλά και στον εμπνευστή της Στούντεντ είπε: «Η Κρήτη απόδειξε ότι οι αλεξιπτωτιστές ανήκουν στο παρελθόν».
Ο ίδιος ο Στούντεντ δήλωσε:
«Όσοι πολέμησαν εις την Κρήτην του 1941 πρέπει να είναι υπερήφανοι τόσον οι επιτιθέμενοι όσο και οι αμυνόμενοι. Δι’ εμέ όμως ως διοικητή των Γερμανικών Μονάδων Αλεξιπτωτιστών που κατέλαβον την Κρήτη, το όνομα της νήσου είναι συνδεδεμένον με πικράς αναμνήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να χάσωμεν πολλούς και πολύτιμους αλεξιπτωτιστές, που τους θεωρούσα σαν παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι γερμανικοί σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει ο ίδιος.
Η Μάχη της Κρήτης αντέστρεψε τη χρονολογική σειρά των σχεδίων του Γερμανικού επιτελείου. Επέφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες και ιδίως στην πορεία όλου του πολέμου.
Η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την επίθεση κατά της Ρωσίας που είχε προγραμματιστεί για τις 18 Μαΐου 1941 και έδωσε την δυνατότητα στους Ρώσους να κερδίσουν χρόνο για να αμυνθούν. Έτσι ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (Επιχείρηση Βαρβαρόσας) αντί τα μέσα Μαΐου άρχισε στις 22 Ιουνίου 1941.
Με τη Γερμανική κατοχή στην Κρήτη άρχισαν και τα αντίποινα και οι βαρβαρότητες του άμαχου πληθυσμού, με συλλήψεις και ομαδικές εκτελέσεις, με στρατόπεδα συγκέντρωσης.

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ
Στην Αμμουδιά των Μυσσιρίων Ρεθύμνης
Το χρονικό των εκτελέσεων.

Τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου 1941, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν τα δεσπόζοντα σημεία της περιοχής των Μυσσιρίων και σιγά – σιγά περικύκλωσαν αυτά.
Κατά τις οκτώ έως εννέα το πρωί άρχισαν να συλλαμβάνουν τους κατοίκους των Μυσσιρίων αδιακρίτως φύλου και ηλικίας και να τους συγκεντρώσουν στο καφενείο του Θεοδώρου Δουλουμπέκη και το σπίτι του Ιωάννου Μελισσουργού που χρησιμοποιήθηκαν τότε σαν στρατόπεδα συγκεντρώσεων των. Την 23η Μαΐου 1941 ημέρα Παρασκευή και ώρα 5.30 έως 6η απογευματινή, ύστερα από σκληρή και καταναγκαστική εργασία για την κατασκευή ορυγμάτων, την μεταφορά πυρομαχικών και άλλες αγκαρίες, διάλεξαν οι κατακτητές 36 από τους νεώτερους και ακμαιότερους άνδρες που είχαν συλλάβει προ διημέρου. Έπειτα τους οδήγησαν 500 μέτρα περίπου από τον τόπο της κρατήσεως, προς την παραλία, και με το παράγγελμα Αλτ, έβαλαν συγχρόνως ριπές εναντίον τους με τα ταχυβόλα τους όπλα και έτσι εξετέλεσαν τους 32 και τραυμάτισαν και ένα που πέθανε αργότερα. Την στιγμή της ομαδικής αυτής εκτέλεσης και μάλιστα όταν ρίπτονταν οι χαριστικές βολές, άρχισαν όλως παράδοξα το καταιγιστικόν πυρ των όπλων και του πυροβολικού ενός τμήματος Αυστραλών στρατιωτών ευρισκομένου 500 περίπου μέτρα μακρύτερα. Οι Γερμανοί ταράχθηκαν τότε και εγκατέλειψαν τους τουφεκιζόμενους προσωρινώς και έτσι με τη δημιουργηθείσα σύγχυση διασώθηκαν, το ίδιο βράδυ, έρποντες στην παραλία της Ρεθύμνης ο Μανουσάκης Μανούσος του Νικολάου, ο Τερζιδάκης Ιωάννης, ο Λαδιάς Δημήτριος και ο Λαγός Ιωάννης, που είχε πάρει τη χαριστική βολή στο πρόσωπο και πέθανε αργότερα εξ’ αιτίας της. Ταυτόχρονα από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως του σπιτιού του Ι. Μελισσουργού οι Γερμανοί παράλαβαν όλους τους κρατουμένους 32 άνδρες γυναίκες και παιδιά και τους οδήγησαν λίγο δεξιότερα από τον τόπο εκτελέσεως των προηγουμένων. Εκεί άρχισαν να τους τουφεκίζουν μα δεν πρόλαβαν να εκτελέσουν παρά ένα μονάχα άνδρα και 6 γυναίκες γιατί γίνηκε σύγχυση στους εκτελεστές από την καταιγιστική βολή που αναφέραμε πως τους έκαμαν οι Αυστραλοί. Αυτά αφηγήθηκε ο διασωθείς Παπαδόπουλος Τηλέμαχος του Βασιλείου. Στις 7 το πρωί της επόμενης μέρας, οι άγριοι αυτοί λύκοι του βορρά που ήρθαν να ρουφήξουν το αίμα της Κρήτης, πήραν από το καφενείο του Δουλουμπέκη τους κρατούμενους 16 γέροντες ανάμεσά τους και ένας υπερενενηκοντούτης τυφλός, και τους εξετέλεσαν στον ίδιο τόπο με τους παραπάνω. Οι εκτελέσεις αυτές 58 κρητικών, γίνηκαν ως αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό γιατί τους πολέμησε με άφθαστη παλληκαριά στη Μάχη της Κρήτης στη διάρκεια της οποίας ο μαρτυρικός αυτός τόπος έπαθε και τρομερές καταστροφές από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς.
Από τους εκτελεσθέντες αυτούς οι 31 της 23ης Μαΐου ρίχτηκαν σε ένα πηγάδι της περιοχής, οι δε 17 που τουφεκίστηκαν την επόμενη ημέρα, εκάηκαν από τους απαίσιους εκτελεστές τους, αφού καταβρέχτηκαν με βενζίνη τα πτώματά τους…
Έτσι ξετυλίχτηκε το φρικτό αυτό δράμα στα Μυσσίρια της Ρεθύμνης και μάλιστα ενώ δεν είχε καταληφθεί ολοκληρωτικά το νησί μας. Οι Ρεθυμνιώτες έστησαν αργότερα στον τόπο της εκτέλεσης αναμνηστικό μνημείο, πάνω στο οποίο ανέγραψαν τα ονόματα των εκτελεσθέντων.
Εμείς αυτό που σήεμρα μπορούμε και έχομε υποχρέωση να κα΄μωμε, είναι να τους αποδώσωμε τον Μέγιστον φόρον Τιμής και να ευχηθούμε να είναι Αιωνία η Μνήμη τους.

Κύρια πηγή γεγονότων το λεύκωμα ΗΡΩΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1940-1945.
Για την επιμέλεια και αντιγραφή
Αλκιβιάδης Στυλ. Μαυράκης
Συντ/χος Εκπ/κος

Αφήστε μια απάντηση