ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ
40 χρόνια μετά και η δημιουργική πορεία συνεχίζεται
Συνεχίζοντας την αναφορά μας στους καλούς συνεργάτες που έδωσν ψυχή για τη διαρκή ποιοτική άνοδο της εφημερίδας αυτής, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε έναν σημαντικό άνθρωπο, τον δάσκαλο Μιχάλη Σκούληκα.
Ήταν υπεύθυνος αρχείου. Μεθοδικός πάντα, τακτικός, χωρίς να παραλείψει και τις εύστοχες πρατηρήσεις του γύρω από την επικαιρότητα, ήταν μια σεβαστή παρουσία στο χώρο μας. Εκείνο που τον χαρακτήριζε πάντα ήταν μια απόλυτη διακριτικότητα, έτσι ώστε να φροντίζει ν μην διακόπτει κανέναν την ώρα που ήταν αφοσιωμένος στο κείμενό του.
Όσο πράος φαινόταν όμως τόσο μαχητικός γινόταν όταν κάποιοι προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν την ιδιαίτερη περιοχή του, που λάτρευε.
Ήταν εκείνος που τόλμησε να σηκώσει φωνή διαμαρτυρίας μετά την μεγάλη πυρκαγιά στη Κρύα Βρύση, που προκάλεσε τόσες μεγάλες καταστροφές και έφερε στα όρια της απόγνωσης τόσους ελαιοπαραγωγούς. Και η διαδικασία που ξεκίνησε σε βάρος της ΔΕΗ, ήταν μια από τις πρωτοβουλίες που πήρε μαζί με άλλους παράγοντες.
Ο Μιχάλης Σκούληκας έφυγε τόσο ξαφνικά όσο διακριτικά ζούσε. Αλλά εμείς πάντα τον θυμόμαστε, κυρίως λόταν βλέπουμε τους φακέλους στο αρχείο που είχε με τόση επιμέλεια ετοιμάσει για να έχουμε τις πηγές που διευκολύνουν τη δουλειά μας πιο κοντά.
Ο κ. Θεόδωρος Πελαντάκης, επίσης ένας από τους επιφανείς συμπολίτες μας στον χώρο του πνεύματος έχει τη μόνιμη στήλη του, που διβάζεται επίσης με ενδιαφέρον.
Εξαίρετος επίσης συνεργάτης ο θεολόγος κ. Γιάννης Κουμεντάκης, με πλούσιο πνευματικό έργο.
Ο κ. Κουμεντάκης μας έδωσε κατά καιρούς και μια στήλη πολύ χρήσιμη για να θυμηθούμε ή ίσως και να μάθουμε ελληνικά.
Ήταν λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα, με πλήρη ερμηνεία έτσι ώστε να πλουτίσουμε το λεξιλόγιο μας.
Και συνεχίζει να μας προσφέρει κείμενα αξιώσεων με βαθύ πνευματικό περιεχόμενο.
Νιώθουμε όμως την ανάγκη να σταθούμε περισσότερο σε έν αξέχαστο φίλο, που δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσά μας.
Ο Νίκος Νιουράκης ήταν δάσκαλος. Ααλλά κυοφορούσε στο πνεύμα του η διάθεση για συγγραφή. Μια σεμνότητα που τον διέκρινε δεν του επέτρεψε να ασχοληθεί νωρίτερα.
Αγαπούσε με πάθος τα ταξίδια. Έτσι ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Απανωμεριτάκης εύστοχ τον αποκάλεσε Φιλέα Φογκ του Ρεθύμνου σε ένα θαυμάσιο ποιήμα που τον σκιαγρφούσε. Κάποια στιγμή και με την παρότρυνση φίλων, άρχισε να δημοσιεύει τις ταξιδιωτικές αναμνήσεις του, που σύντομα έγιναν βιβλία που διαβάζονται πάντα με ενδιαφέρον. Γιατί στο οδοιπορικό του συνδύαζε με πολλή μαεστρία όλα τ στοιχεία που μας βοηθούσααν να γνωρίσουμε καλύτερα την χώρ που είχε επισκεφθεί.
Ο Νίκος Νιουράκης συνεργάστηκε με τα “Ρ.Ν.” και στον τομέα της βιβλιοπαρουσίσης και κάθε κείμενό του ξεχώριζε. Ήταν μια από τις πνευματικότερες μορφές που πλούτισαν το τημ των συνεργατών μας. Και έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα.
Ένα μεγάλο διάστημα είχαμε την ευκιρία να συνεργάζεται μαζί μας η κόρη του κ. Μαρία Πλουτινάκη με τις γνωστές ευαισθησίες.
Η σιωπή της τα τελευταία χρόνια είναι πάντα αισθητή. Αλλά εμείς περιμένουμε πάντα να κρατήσει την υπόσχεσή της και να συνεχίσει να μας προσφέρει πνευματική πραγωγή με τον πλούτο ψυχής που διααθέτει.
Αλλά και ο πολυτάλαντος κ. Γιώργος Εκκεκάκης παραμένει ααπό τους διαλεκτούς συνεργάτες μας.
Είναι ο άνθρωπος που αγαπά με πάθος την ιστορία και την έρευνα. Έχει το πάθος του συλλέκτη και μάλιστα θεωρείται από τους πιο σημαντικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μία διεθνή βιβλιογραφία που απευθύνεται στην ελίτ του είδους, αναφέρεται για κάτι σπάνιο… “ αυτλο υπάρχει στη συλλογή του Γιώργου Εκκεκάκη”.
Ο εκλεκτός συμπολίτης αξιοποιεί τις συλλογές του με το αποθησαύρισμα στιγμών από τη μακρινή ιστορία του Ρεθύμνου, που μας ανοίγει δρόμους άγνωστους μελετώντας το μακρινό παρελθόν. Και είναι πάντα η καλύτερη πηγή ότν θέλουμε να διασταυρώσουμε κάποια στοιχεία που αφορούν την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Αυτή η ενασχόληση του όμως δεν τον αποσπά ευτυχώς από την αγιογραφία, στην οποί διακρίνεται ιδιαίτερα.
Από το αφιέρωμα μας δεν μπορεί να απουσιάσει η κ. Στέλλα Κορωνάκη που διεθνείς υποχρεώσεις την κρατούν μακριά μας.
Οι συνεντεύξεις που είχα πάρει κατά καιρούς από προσωπικότητες του πνέυματος και της τέχνης κοσμούν το αρχείο μας.
Η Γεωργία Γυπαράκη επίσης υπήρξε για ένα μεγάλο διάστημα στο δημοσιογραφικό μας δυναμικό και μάλιστα είχε τα τελευταία χρόνια και την επιμέλεια της έκδοσης περιοδικού που ήταν προσφορά των “Ρ.Ν.” στους αναγνώστες του.
Η δέσποινα του Ρεθύμνου η κ. Μαρία Τσιριμονάκη μας τίμησε ααρκετές φορές με τις συνεργασίες της. Η τόσο φιλοσοφημένη γραφή της που είχε να πει πάντα κάτι ιδιαίτερο αρκετές φορές, μας έδωσε αφορμή να την αναζητήσουμε στο αρχείο για να δανειστούμε κάτι που θα πλούτιζε δική μας εργασία. Και οι στήλες της εφημερίδας την αναζητούν πάντα γιατί τα ποιοτικά κείμενα είναι υτά που αναζητά ο αναγνώστης.
Η Μαρίνα Μουνδριανάκη μας χάρισε την ωραία δημοσιογραφική της συντροφιά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν την κερδίσει το δημόσιο. Κι ήταν η πρόθυμη ρεπόρτερ που έβαζε σε πρώτη προτεραιότητα το ζωντανό ρεπορτάζ καλύπτωντας την άμεση επικαιρότητα.
Είναι τόσοι αυτοί που αξίζουν την αναφορά μας. Είναι εκείνοι που πέρασαν και άφησαν έντονα τα ίχνη τους όπως ο Αντώνης Σανουδάκης. Από τότε που υπηρετούσε στα γυμνάσια του Ρεθύμνου μας χάριζε πολύτιμες σε ιστορικό κυρίως περιεχόμενο συνεργασίες, αλλά και ποίηση καθώς και άρθρα με ώριμη πολιτική σκέψη.
Κι όλα αυτά ενώ κατά καιρούς φιλοξενούσαν επιφυλλίδες του και τα Νέα.
Ακόμα και σήμερα που έχει ανέβει σε ύπατα αξιώματα της εκπαίδευσης και το συγγραφικό του έργο τον έχει αξιώσει, δεν μας ξεχνά ευτυχώς. Και σε πρώτη ευκααιρία μας στέλνει κάποια συνεργασία.
Θα ανοίξουμε μόνο μια παρένθεση πριν συνεχίσουμε με τους υπόλοιπους συνεργάτες για το κοινωνικό έργο των “Ρ.Ν.”
Η εφημερίδα αυτή έδωσε πάντα αγώνες για τα προβλήματα του τόπου μας. Και μάλιστα κατάφερε να φέρει κοντά στην επίλυση αρκετά από αυτά. Αλλά έδωσε κίνητρ για να θυμηθούμε και να εξάρουμε περιπτώσεις εξιρετικού ήθους και αυτοθυσίας με τα βραβεία που έδινε κάθε χρόνο για ένα μεγάλο διάστημα.
Από τις εκδηλώσεις που διοργάνωνε κατά καιρούς δεν έλειπαν και τα αφιερώματα στα παιδιά. Εκδηλώσεις κοντά σε μεγάλες γιορτές που συνοδεύονταν και από δώρα.
Μένουν ακόμα στο αρχείο οι θαυμάσιες φωτογραφίες από το διαγωνισμό για το καλύτερο μπαλκόνι. Εδώ πρωτοστάτησε η γνωστή συμπολίτισσα Έλλη ότζη, που έχει αφιερωθεί στον αγώνα για το πράσινο και την ανάπτυξή του.
Ο διγωνισμός αυτός όπως διαπιστώσαμε έδωσε κίνητρα σε πολλούς συμπολίτες να γίνουν φιλανθείς σε μια προσπ΄θει να δώσουμε στην πόλη εκείνη την παλιά της όψη, που τα πογεύματα ευωδίαζαν τα βασιλικά στις γλάστρες και σε μεθούσε το άρωμα του γιασεμιού.
Αυτά βέβαια στην παλιά πόλη. Αλλά κάθε γωνιά μπορεί να έχει υτό το προνόμιο για να μην μας πνίγει το μπετόν, που έχει αλλοιώσει τόσο την φυσιογνωμία του Ρεθύμνου.
Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν θα σταματήσουν φυσικά γιατί μια εφημερίδα δεν έχει ααποστολή μόνο την ενημέρωση. Ακολουθούμε απλά την φιλοσοφία του εκδότη μας ότι: “Το περίσσιο χαλάει το ίσιο”, γι’ αυτό φροντίζουμε να γίνονται όλα στην ώρα τους και όταν οι κοινωνικές ανάγκες το απαιτούν.
Εύα Λαδιά