ΠΕΤΡΟΣ ΧΟΥΡΔΑΚΗΣ

Είναι κάποιοι άνθρωποι , που κανένας δεν τους αναφέρει πια Εκείνοι όμως σπατάλησαν νιάτα και ζωή για την καλύτερη ζωή των συνανθρώπων τους και για το καλύτερο μέλλον των γενεών που θα έρθουν Και μόνο για τούτο αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς
Ένας από αυτούς ο Πέτρος Χουρδάκης που αναφέρει εκτενέστερα ο δάσκαλος Νίκος Περακάκης , ανήκε στη μαρτυρική γενιά που δεν χόρτασε τις χαρές της ζωής αφοσιωμένος στο καθήκον Μέσα από τις αναφορές του αξέχαστου δασκάλου και συγγραφέα, αναδεικνύονται ήρωες που ανήκαν στην αριστερή παράταξη Κι αυτό έγινε σε μια εποχή που κάθε αναφορά σε αριστερό ήταν πράξη προδοτική Ο Περακάκης θέλησε με το συγγραφικό του έργο να διασώσει μορφές που έγραψαν την δική τους συγκλονιστική ιστορία Άλλος λίγο και άλλος περισσότερο Διαφορετικά δεν θα ξέραμε τίποτα γιαυτούς . Αξίζει όμως , στις μέρες μας που τείνουν να χαθούν στη λήθη σφάλματα του παρελθόντος, να αναφερόμαστε σε κοινωνικούς αγωνιστές όπως ο Πέτρος Χουρδάκης που ήταν και ο πρώτος πρόεδρος της κοινότητας Περάματος
ΓΟΝΟΣ ΑΡΧΟΝΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Ο Πέτρος γεννήθηκε το 1902, σ’ ένα μικρό χωριουδάκι του Μυλοποτάμου , αλλά σημαντικό σε δράση των κατοίκων , την Καλανδαρέ
Αυτό το χωριό μας το έχει γνωρίσει με τις πλείστες όσες γλαφυρές αναφορές του ο εκλεκτός συνάδελφος Μανόλης Μαθιουδάκης
Κι ο αγωνιστής αυτός ανήκε σε μια από τις πιο αρχοντικές και ιστορικές οικογένειες , που είχε σαν θρησκεία της τα δημοκρατικά ιδεώδη
Το σπιτικό των Χουρδάκηδων ήταν ξακουστό σε όλο το νησί για τη φιλοξενία που εύρισκες εκεί και τους υπέροχους ανθρώπους του
Ο πατέρας Ιάκωβος ήταν ο Γιακουμής και Γιακουμάκης με το όνομα Είχε τρία παιδιά Δυο πανέμορφες κόρες και το Πέτρο που ήταν μοναχογιός
Η μάνα ήταν από την οικογένεια των Κωνσταντινίδηδων των Πασαλιτών το ίδιο διαλεκτή και αξιοσέβασητ .
Με δάσκαλο τον Γιώργη Τζανάκη τέλειωσε το δημοτικό ο Πέτρος
-Θα δώσω τα πάντα να τον δω επιστήμονα έλεγε ο πατέρας με καμάρι Κι ο δάσκαλος συμφωνούσε Ο μικρός φαινόταν ότι τα έπαιρνε τα γράμματα. Και πράγματι , τέλειωσε το Γυμνάσιο με επιτυχία κι ετοιμαζόταν να συνεχίσει σπουδές για να ικανοποιήσει και τη μεγάλη φιλοδοξία του πατέρα του
Ήρθαν όμως οι ανατροπές με τα πολεμικά γεγονότα για να καταστρέψουν σχέδια και ζωές.
ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Ο Πέτρος επιστρατεύθηκε για το Μικρασιατικό Μέτωπο κι ακολούθησε όλη την εκστρατεία υπομένοντας αφάνταστα δεινά όπως και οι άλλοι στρατιώτες.
Ένα ανθρώπινο ερείπιο έφθασε στο χωριό του ,από τη Μυτιλήνη, που είχε καταφύγει με την οπισθοχώρηση Τίποτα όμως δεν ήταν όπως παλιά Τα όνειρα είχαν γίνει μακρινό παρελθόν και η σκληρή πραγματικότητα υποχρέωνε σε πιο ρεαλιστικές αποφάσεις
Ο νεαρός Χουρδάκης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει κάθε ιδέα για σπουδές, -είχαν περάσει άλλωστε και τα χρόνια- και να αφοσιωθεί στην πατρική αγροτική περιουσία που ήταν αξιοσέβαστη
ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ «ΙΔΙΩΝΥΜΟΥ»
Οι κοινωνικές συνθήκες όμως δημιουργούσαν μια ανώμαλη περίοδο που έγινε εφιαλτική για κάποιους αγωνιστές όταν ψηφίστηκε το ιδιώνυμο Ήταν το αδίκημα όπως περιγράφεται στον νόμο N.4229/24 Ιουλίου 1929(ΦΕΚ 245/Τεύχος Πρώτον/25Ιουλίου1929) μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ο τίτλος του νόμου ήταν “Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών”. Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των “ανατρεπτικών” ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.
Ο Νόμος αυτός προέβλεπε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών για όποιον, κατά το άρθρο 1 παράγραφο 1, “επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν”. Ήταν το πρώτο νομοθετικό μέτρο κατά του Κ.Κ.Ε. και εγκαινίασε σειρά από έκτακτα μέτρα που θα θεσπιστούν αργότερα από τις νεότερες κυβερνήσεις κατά της αριστεράς. Με την επίκληση του “ιδιωνύμου” διαλύθηκαν οι περισσότερες εργατικές οργανώσεις προς τα τέλη του έτους 1930. Οι Αλ. Παπαναστασίου και Γ. Καφαντάρης είχαν αντιδράσει έντονα κατά την ψήφιση του ιδιωνύμου
Μετά την απελευθέρωση, και συγκεκριμένα το 1947 ψηφίσθηκε ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 όπου δια του άρθρου 2 το αδίκημα της ανατροπής του πολιτεύματος και του προσηλυτισμού υπάχθηκε στη δικαιοδοσία των στρατοδικείων, που είχε επαναφέρει σε λειτουργία διαρκείας, παρά το τέλος του πολέμου, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός λίγους μήνες πριν να παραδώσει την εξουσία. Σύμφωνα μ΄αυτόν τον νόμο, προβλέπονταν η ποινή θανάτου για τους αρχηγούς ή τους οδηγούς συστασιωτών και η ποινή ισόβιων δεσμών για τους απλούς συστασιώτες.
Κάνουμε αυτές τις διευκρινίσεις για να καταλάβουν οι νεότεροι πως από το τίποτα , από κακές στιγμές φωτισμένων πολιτικών, δημιουργήθηκαν εστίες αντίδρασης , εκμαγεία μαρτύρων ,και διαμορφώθηκαν ιδεολογίες με ιστορικές περγαμηνές , ενώ με μια πιο προσεκτική διαχείριση των ζητημάτων αυτών, από κυβερνητικής πλευράς , ίσως να μην ζούσε το ταλαίπωρο έθνος μας τόσες διχαστικές περιόδους Αυτά όμως είναι θέματα που θα λύσουν οι ιστορικοί ερευνητές
Εμείς επιστρέφουμε στον Πέτρο Χουρδάκη , που ζει όλες τις τρομερές στιγμές που έφεραν και τη δικτατορία της 4η; Αυγούστου του Μεταξά
ΠΑΡΕΜΕΝΕ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ
Ο Πέτρος θα μπορούσε να ζει άνετα καθώς ήταν μεγαλονοικοκύρης και άνθρωπος σοβαρός και συνετός Δεν τον άφηναν όμως να ηρεμήσει οι φασιστικές αντιλήψεις περί ευνομίας και ευταξίας ενώ ο λαός υπέφερε. Και μια ωραία ημέρα παρατά τις ανέσεις του και ξεκινά να προκαλεί το καθεστώς.
Σαν αγρότης πρωτοστατεί στο Συνεταιριστικό Κίνημα και οι αγρότες του μεγάλου και αρχαιότερου Συνεταιρισμού Πασσαλιτών βλέπουν στο πρόσωπό του τον άξιο ηγέτη τους Για πολλές τετραετίες τον εκλέγουν εκπρόσωπό τους στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Μυλοποτάμου αξίωμα που τίμησε με το παραπάνω Τα ζητήματα των αγροτών είχαν πάντα προτεραιότητα στη συνείδησή του
Στο Πέραμα , καρδιά του Μυλοπόταμου, που μετέφερε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ανέπτυξε πλούσια κοινωνική δράση. Αυτό έκανε τους Περαματιανούς να τον ξεχωρίσουν και να τον εκλέξουν πρόεδρο της Κοινότητας. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της κοινότητας Περάματος Ο Χουρδάκης δικαίωσε την εμπιστοσύνη τους καθώς αρκετά έργα που έδωσαν πνοή στον τόπο φέρουν την υπογραφή του.
Η περίοδος του εθνικού διχασμού ήρθε να ακυρώσει κάθε του νέα πρωτοβουλία Η νέα τάξη πραγμάτων τον καθαίρεσε και από τα δυο του αξιώματα και του ανέκοψε κάθε κοινωνική και προοδευτική δραστηριότητα Και σαν να μην έφτανε αυτό παρακρατικά στοιχεία του δημιουργούσαν επεισόδια στο μαγαζί του , τον απειλούσαν , έκαναν ό,τι μπορούσαν για να λυγίσουν την αγωνιστική του διάθεση και να υποταχθεί .
Εκείνος όμως δεν πτοήθηκε Συνέχισε την πορεία του ασυμβίβαστος
ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Κι ήρθε ο πόλεμος και η Κατοχή να σκεπάσει τα πάντα με τα μαύρα πέπλα της συμφοράς και του ολέθρου .
Ο Πέτρος Χουρδάκης είναι από τους πρώτους που οργανώθηκε στην Αντίσταση Οργανώθηκε στο ΕΑΜ και σαν αγωνιστής και επαρχιακό εαμικό στέλεχος πρόσφερε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα τα μέγιστα
Δεν γονάτισε ποτέ όσο κι αν οι συνθήκες τον απειλούσαν σε καθημερινή βάση Αξιώθηκε να δει τη λευτεριά Ξεκίνησε να κάνει και πάλι όνειρα για τους φτωχούς και τους αδικημένους
Εντελώς ξαφνικά όμως 8 του Οκτώβρη 1952, τον πρόδωσε η αγέρωχη καρδιά του Ήταν μόνο 50 χρόνων Ο λαός έχασε έναν άξιο ηγέτη , έναν επίλεκτο της κοινωνίας , έναν νου δημιουργικό
Η κηδεία του έγινε πάνδημη στο Πέραμα . Επειδή η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ήταν σε φάση ανακαίνισης η εξόδιος ακολουθία εψάλη στο παρεκλήσι της Αγίας Φωτεινής στο Μπραχίμο και η ταφή έγινε στο νεκροταφείο Περάματος
Το νεκρό αποχαιρέτισε ο δάσκαλος Νίκος Περακάκης , που αργότερα τον συμπεριέλαβε και στα βιβλία του,από όπου και πήραμε στοιχεία για το αφιέρωμα αυτό
Ένα ακόμα μνημόσυνο τιμής σε κάποιον άνθρωπο που θα μπορούσε να ζει για τον εαυτό του και να απολαμβάνει αγαθά Κι όμως αυτός αφοσιώθηκε στον αγώνα για το καλύτερο μέλλον του τόπου του και των ανθρώπων του Κι έδειχνε να μην το έχει μετανιώσει ποτέ
Εύα Λαδιά