του Μόσχου Λαγουβάρδου
«Την εποχή των εσχάτων, λόγω της εκκοσμίκευσης των χριστιανών, οι πιστοί θα σωθούν με την πίστη και μόνο.» (Αββάς Ισχυρίων)
Το αντίδοτο στη διάλυση της ελληνικής χριστιανικής οικογένειας είναι ο Χριστός μέσα μας. Αυτό που είναι κατ’ επείγον στο φτωχό γέρο είναι ο Χριστός μέσα μας. Με το Χριστό μέσα μας δεν θα βιώσουμε τη μεγαλύτερη από όλες τις πίκρες, την πίκρα της αλλοτρίωσης. Ποτέ κανείς δεν ένιωσε οίκτο για τον μοναχό σε κάποιο κελί΄μοναστηριού ή σε κάποιο διαμέρισμα, επειδή οι Ελληνες έχουμε την έμφυτη βεβαιότητα, ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι και εγκαταλειμμένοι, όταν έχουμε το Χριστό μέσα μας.
Με το Χριστό μέσα μας ειρηνεύουμε με τον εαυτό μας, με το Θεό και με τους άλλους. Ο ορθόδοξος λαός μας αποδίδει κάθε παραλογισμό και κάθε ψυχική σκληρότητα, στην απουσία του Χριστού. «Αυτός δεν έχει το Θεό μέσα του», λένε για αυτόν που έχει αποβάλει το ανθρώπινο στοιχείο από τη συμπεριφορά του.
Οι πιστοί στο Χριστό, συγχωρούμε τους εχθρούς μας και λύουμε κάθε εχθρότητα. Δεν είμαστε εχθροί με αυτούς που αμαρτάνουν. Είμαστε εχθροί με την αμαρτία και με τα πνεύματα της πονηρίας. Τι κοινό έχουν τα πνεύματα της πονηρίας με το πνεύμα του Θεού μέσα μας; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο;) (2Κορ.6:14-16)
Μια φορά είπα σ’ ένα γνωστό μου, που είχε χρόνια διαμάχη με κάποιον, να τον συγχωρήσει, όπως θα τον συγχωρούσε ο Χριστός και μου απάντησε, ο Χριστός είναι Θεός, ενώ εγώ είμαι άνθρωπος.
Η αντίρρηση αυτή δεν είναι σωστή. Ο Χριστός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, με την ανθρώπινη φύση του. Ως άνθρωπος τράβηξε τα ελέη του Θεού, όπως λέει ο λαός. Ως άνθρωπος υπέμεινε τον επονείδιστο θάνατο στο σταυρό, για τις αμαρτίες μας και ως άνθρωπος μας αγάπησε. Ως άνθρωπος έκανε φίλους και βίωσε την προδοσία τους. Εμείς δεν είμαστε εκ φύσεως Θεοί. Εχουμε μόνο την ανθρώπινη φύση, και με αυτήν μετέχουμε στη θεότητα του Χριστού, για να είμαστε όχι εκ φύσεως, αλλά κατά χάριν Θεοί..
Με την ένωσή μας με το Θεό δεν αποκτούμε την παντοδυναμία, την πανσοφία και την αγαθότητα που έχει μόνο Θεός. Παραμένουμε άνθρωποι με τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, αλλά μετέχουμε στην παντοδυναμία του Θεού , στην αγάπη του Θεού για τα πάντα και στην πανσοφία του Θεού.
Σε μια ομιλία του για την πίστη, ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος αναφέρθηκε στον άββά Ισχυρίωνα για αυτούς που νομίζουν θα δικαιωθούν με τα καλά τους έργα., Ο Aββάς Iσχυρίων είπε πως ενώ στις εποχές του Χριστιανισμού, που προηγήθηκαν ή προϋπόθεση για την σωτηρία ήταν τα καλά έργα, τώρα την εποχή των εσχάτων , λόγω της εκκοσμίκευσης των πιστών, το έργο του χριστιανού θα είναι η πίστη. Οι πιστοί θα σωθούν με την πίστη και μόνο! Ο Χριστός όταν ήταν στη γη, αναρωτήθηκε, αν κατά τη Δευτέρα παρουσία του θα βρει την πίστη. Τόσο σημαντική είναι η πίστη! Την εποχή του Αβραάμ, η πίστη λογίστηκε στο πρόσωπό του, ως δικαιοσύνη, δηλαδή ως καλά έργα.
Ο άνθρωπος που δεν έχει την ειρήνη του Χριστού μέσα του βιώνει την πιο σκληρή μοναξιά. Είναι ξένος όχι μόνο, με όλους , ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη πίκρα από αυτήν. Ακόμα και σκληροτράχηλοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν. Ελάτε σε μένα, λέει ο Χριστός και εγώ θα σας αναπαύσω.
Μια εικόνα του αλλοτριωμένου ανθρώπου είναι η ζωή στο ξενοδοχείο ή στο ίδρυμα, όπου κανείς δεν σε περιμένει, διότι δεν υπάρχει κανείς με τον οποίο να συνδέεσαι με αγάπη και με τρυφερότητα, κανένας δικός σου, δεν υπάρχει η οικογενειακή θαλπωρή της χριστιανικής οικογένειας.
Στον ειρηνικό άνθρωπο είναι ο Χριστός μέσα του. Στον αλλοτριωμένο άνθρωπο δεν είναι ο Χριστός μέσα του.
Θα μπορούσαμε να το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως αυτό και να κάνουμε ό,τι μπορούμε να είναι μέσα μας ο Χριστός! Ο χώρος που νιώθουμε αδέρφια με όλους είναι η Εκκλησία. Πόσο φριχτό είναι να εμποδίζεται με οποιοδήποτε τρόπο εκκλησιασμός και η μετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Πώς είναι ήρεμοι όλοι όταν σχολάζοντας η Εκκλησία, βγαίνουν έξω στο δρόμο, με την ευλογία της του Χριστού να λάμπει στα πρόσωπά τους. Tο αντίδοτο στο φτωχό γέρο: ο Χριστός μέσα μας!
mlvardospot.blogspot.com