Με πολλήν χαράν επισκέπτομαι το νομόν Ρεθύμνης ασχέτως με την ιεράν εντολήν που μας εκαλεί εις το Μεγάλο μας Αρκάδι. Ο κ. δήμαρχος εξήρε το γεγονός ότι ενώ φροντίζω δια να παγιώσω την ειρήνην, πηγαίνω και προσκυνώ τους τάφους εκείνων που μας εχάρισαν την ελευθερίαν. Αλλά που υπάρχει αντίθεσις; Είνε άξιο ευγνωμοσύνης οι εργασθέντες την ανεξαρτησίαν του έθνους μας, Αλλά την ελευθερίαν μας εχάρισαν διατί; Δια να επιτιθέμεθα οι μεν κατά των άλλων εσαεί ή δια να κρεμάμε το ζωνάρι μας μήπως το πατήση κανείς απρόσεκτος και τον σκοτώσουμε.
Ηθέλαμεν ν’ απαλλαγώμεν από ένα ζυγόν και να οργανώσωμεν ένα κράτος ικανόν να αναπτύξει τας δυνάμεις μας, τας αρετάς της ψυχής, τον πλούτον της χώρας και να δώσει την ευημερίαν εις τον Λαόν. Εις τα όρια που διέγραψε η ζωτικότης του Ελληνικού Λαού αποκατεστάθη το Κράτος δυνάμενον ν’ αφωσιωθή εις τα έργα ειρήνης. Εις την Άγκυρα είπα εις τον Κεμάλ, ότι είμαι υπερήφανος δια την ιστορία του Λαού μου. Ήλθε ο καιρός να ξεχάσωμε τα περασμένα. Αι περιστάσεις άλλαξαν και έπρεπε ν’ αλλάξη και η πολιτική μας. Και μ’ εχειροκρότησαν. Είμαι ευτυχής διότι και κατά την επίσκεψίν μου αυτήν διεπίστωσα ότι τα αισθήματα των συμπολιτών μας προς την Κυβέρνησιν μου διατηρούνται αμείωτα. Υψώ το ποτήριον υπέρ της πόλεως και του νομού Ρεθύμνης.