Στ’ Αρκάδι έχουν σύναξη του «Νάδη οι αντρειωμένοι»
της Κρήτης οι Σταυραετοί κι οι καστροπολεμάρχοι
γιατι έφτασε το μήνυμα, το χαρωπό μαντάτο
πως έρχεται ο Μακάριος ο διαλεχτός της Κύπρου
να προσκυνήσει και να δει ν ‘ακούσει και να μάθει
να πάρει γνώμη κι’ ορμήνια κι απ τ’ Αρκαδιού τη φλόγα,
να γυρίσει στο νησί, ν’ αρχίσει τον Αγώνα
κι ολο και φτάνουν διαλεχτοί κάθε χωριού της Κρήτης καπεταναίοι
κι Αρχηγοί και του πολέμου Αντρες
που με τη φούχτα φάγανε οκάδες το μπαρούτι
που πάλεψαν πολλές φορές ολόρθοι με το χάρο,
που πολεμώντας πεθάναν χωρίς να νικηθούνε.
Κι ολο και πληθαίνει η σύναξη κι ακόμα λείπουν τόσοι
που αντρειωμένοι είναι πολλοί κι ο τόπος είναι λίγος
και δε χωρούνε οι γενές και δε χωρούν τα σογια.
Σαν αποφτάσαν όλοι τους και σαν καταλαγιάσαν
ο Ηγούμενος ο Γαβριήλ ανάλαφρα πετιέται
πάνω σε βράχο ριζιμιο σ’ ένα ψηλό χαράκι
το ένα χέρι του ο Σταυρός και το τουφέκι στ’ άλλο
και με παλληκαριού φωνή σε όλους δίνει διάτα:
Λιοντάρι Δημακόπουλε άτρομε Κορωναίε
με τα σπαθιά σας κάμετε αψίδα να περάσει.
Ο Γιαμπουδάκης για να μπει ομπρός να μολογά την στράτα, ζερβά
Γουμενο – Τσουδερέ, δεξιά Δασκαλογιάννη
μέσω ο Γέρο Κόρακας κι ο Καπετάν Καζάνης.
Ο Αδάμης να’ρθεί πλάι μου να’ ναι μαντατοφόρος
και τη σγουρομάλινη να στέκει Δασκαλάκη..
Εσύ παπα Μαρουλιανέ να πάρεις τη σημαία και να’ναι
συμβουλάτορας τ ‘ακρωτήριου ο Προφήτης
όσοι χουν ασύρματα να πιάσουν μυτιρίζια
κι οι άλλοι οι αποδέλοιποι τριγυρνά να βιγλίζουν
και σαν τον δείτε να’ ρχεται να κάμετε σημάδι
να ηχήσουν αναστάσιμα του Αρκαδιου καμπάνες
και σιμώσει για να μπει στης εκκλησιάς την πόρτα
να τον φιλήσεις σταυρωτά εσύ Δασκαλογιάννη
και να του πεις πως το φιλί το δίνει ολη η Κρήτη
κι εγώ κρατώ την Κοινωνιά να τονε μεταλάβω.
Τοτε ας βρντίσουν τ ‘άρματα που σειστεί ο τόπος.
Ο Ψηλορείτης λιονταριού βραχνή φωνή να βγάλει
να’ αντιλαλήσει η Σάμιτος και να βουήξει ο Γιουχτας
και να τραντάξει ο Βρύσινας και σειστούν τ’ Ανώγεια
να βγούνε κόκκινες φωτιές από του Γερακάρη
από της Βιανου τα χωριά να πεταχτούνε φλόγες
κι από τις Μαδάρες των Σφακιών να βγούνε μαύρα νέφη.
Από τους Λάκκους ν ‘ακουστούν ριζίτικα τραγούδια
κι τάφος του Ακρωτηρίου να αστραποβροντήσει
να πάει στην Κύπρο ο Σεισμός κι η λάμψη των αρμάτων
να ξαφνιαστεί ο Τρόοδος κι ο Διγενής ν’ακούσει
να αναρωτήσει να πει ο χαλασμός τι ναναι;
Και τότε να τ’ αποκριθεί ο Γέρο Ψηλορείτης:
Όρκος στ’ Αρκάδι δίδεται για Σε Αδελφή μας Κύπρο»
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εφ. «Βήμα» Νοέμβριος 1959