Η πολιτική είναι σκληρή πολλές φορές. Αλλά οι πολιτικοί έχουν τον τρόπο να κρατάνε ένα επίπεδο. Ισως γιατί τους βοηθάνε οι άλλες τους δραστηριότητες, αυτές που δεν φαίνονται ποτέ, αφού δεν αφορούν άμεσα μια παρέμβαση.
Ο κ. Μανόλης Όθωνας είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στα έδρανα της Βουλής, αλλά και με τις παρεμβάσεις και με τις πρόσφατες αναβαθμίσεις του στον πολιτικό του χώρο, φαίνεται ότι πηγαίνει και σε ανώτερα.
Και το μυστικό της επιτυχίας του, μας το αποκαλύπτουν οι άγνωστες πτυχές της δραστηριότητάς του, που άρχισαν να αναπτύσσονται από τα παιδικά του χρόνια.
Η μητέρα του σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που μας είχε δώσει κάποτε, είχε περιγράψει ένα παιδί που αντιδρούσε εύκολα με όσα του πλήγωναν την ευαισθησία και ήθελε να είναι όλα στα μέτρα της συνέπειας.
Όταν οι συνομίληκοί του έπαιζαν εκείνος βοηθούσε τον πατέρα του στο μαγαζί εκεί στο Πέραμα. Αλλά υπήρχε και μια υστεροβουλία ακούσια. Ήθελε να παρακολουθεί από κοντά τις αφηγήσεις των μεγάλων και να μαθαίνει τι διαδραματίζεται γύρω του.
Αν μάλιστα δεν υπήρχε και η αυστηρή γονική εποπτεία, θα μπορούσε να προκαλεί και διάλογο. Όσα λοιπόν δεν κατάφερε τότε να εκφράσει βρήκαν διέξοδο όταν άρχισε να ασχολείται με την πολιτική από τα μαθητικά θρανία. Στρατηγική του πάντα η επιχειρηματολογία δια της… μαιευτικής οπότε κανείς δεν μπορούσε να του καταλογίσει αδιαλλαξίας πλημμέλημα.
Και τότε, εκεί στην Γ΄ Λυκείου ήρθαν και τα τυχαία γεγονότα να σκιαγραφήσουν τον μελλοντικό πολιτικό.
Ένα βράδυ είχαν μείνει στο μαγαζί οι τελευταίοι μιας παρέας που έχοντας κάνει τις σχετικές ρακο-υπερβάσεις έβγαζαν το απόθεμα του κεφιού τους στην καζούρα, με θύμα ένα νεαρό υπάλληλο της επιχείρησης.
Ήταν ένα παιδί από ψηλό χωριό, γύρω στα 15, που λόγω ισχνότητας, είχε κι ένα παρανόμι καθόλου κολακευτικό.
Η παρέα όντως στο τσακίρ κέφι, το είχε παλαβώσει το παιδί στο πήγαινε-έλα και πάντα με το προσβλητικό παρανόμι στην προσφώνηση. Ο Μανόλης Όθωνας έτυχε να βρίσκεται στο μαγαζί εκείνη την ώρα και παρακολουθούσε φανερά ενοχλημένος τα δρώμενα σε βάρος του καχεκτηκού υπαλλήλου. Όταν όμως κάποια στιγμή τον είδε να παραμερίζει σε μια γωνιά και να΄χει βουρκώσει, δεν άντεξε. Πλησίασε στο τραπέζι των εγκέφιων πλακατζήδων και τους είπε με τρόπο που δεν σήκωνε αντίρρηση. Όλα τα ποτά σας είναι κερασμένα από το μαγαζί. «Χτυπάτε» όξω…
Οπέρ και εγένετο. Μια ματιά μεταξύ των δύο νέων παιδιών, ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση για το σημερινό βουλευτή. Αλλά πριν προλάβει να χαρεί αυτή τη μοναδική αίσθηση της ευγνωμοσύνης που νιώθει ένας αδύναμος όταν δικαιώνεται, να σου και ο πατέρας Όθωνας όπως δεν τον είχε δει ποτέ ο γιος του. Ήταν βλέπετε ηθικός κώδικας της εποχής να αποτελεί ο πελάτης πρόσωπο ιερό. Έδινε ψωμί στην οικογένεια. Κι ήταν άγραφος νόμος κάθε καταστηματάρχη να του αποδίδει πάντα δίκιο. Ίσως και ο πάτηρ Όθωνας, αν ζούσε διαφορετικά το γεγονός να αντιδρούσε το ίδιο. Αλλά επειδή δεν ξεχώριζε τους παραγιούς του από τα παιδιά του και το έδειχνε με κάθε τρόπο, το θεώρησε πολύ φυσικό να δεχθεί τα πειράγματα ο παραγιός με συγκατάβαση ο γιός και ο γιος να μη δείξει τόσο απότομα τη δυσαρέσκειά του.
Άστραφτε και βροντούσε λοιπόν προσπαθώντας να εξηγήσει στον κανακάρη του τις υποχρεώσεις όλων τους προς τους πελάτες. Και στο κάτω της γραφής ποιος ήταν αυτός που δεν είχε βγει ακόμα από το αυγό και παρίστανε το νοικοκύρη. Και πως τόλμησε να προσβάλλει τους ανθρώπους που έδιναν ψωμί στον ίδιο και στην οικογένειά του. Ήταν φαίνεται η στιγμή που έκανε τον νεαρό Μανόλη να επαναστατήσει για πρώτη φορά ενάντια στην πατρική θέληση και απάντησε αναλόγως. Οπότε λίγο έλειψε αυτή η εξέγερση ψυχής να του στοιχίσει την πενθήμερη εκδρομή, γιατί είχε διαπράξει εκτός του αμαρτήματος της παρακοής και την απαράδεκτη για την εποχή τόλμη να αντιμιλήσει στον γεννήτορα. Και ο πατήρ Όθωνας κάτι τέτοια δεν τα σήκωνε. Αλά εκείνο το βράδυ ο Μανόλης κοιμήθηκε πανευτυχής. Εκείνο το βλέμμα ευγνωμοσύνης του νεαρού παραγιού μετά από το συννέφιασμα του παράπονου, άξιζε όσο η χαρά εκατό πενθήμερων εκδρομών και ας ήταν η τελευταία ευκαιρία για το μαθητή να αποχαιρετήσει τα θρανία.
Ευαισθησίες καλλητεχνικές
Έπειτα ήρθαν τα χρόνια στο Πολυτεχνείο και οι αγώνες στο Κίνημα σε μια εποχή που άλλαζαν πολλά στις πολιτικές δομές.
Ο Μανόλης Όθωνας όταν δεν συμμετείχε σε συλλογικές δράσεις που υπαγόρευε η ενεργός παρουσία στα κοινά, παρακολουθούσε τις εξελίξεις. Άρχισε την επαγγελματική του καριέρα κι έτυχε ένα διάστημα να συνεργάζεται με τον γνωστό μουσικοσυνθέτη κ. Μπάμπη Πραματευτάκη, με την άλλη του ιδιότητα του Πολιτικού Μηχανικού.
Είναι μια εικόνα που δεν μπορεί να ξεθωριάσει με τα χρόνια. Κάθε φορά που συζητούσαμε για διοργάνωση εκδήλωσης, ο Μανόλης, αν και δεν είχε άμεσο ενδιαφέρον, παρακολουθούσε με λαχτάρα. Κι έκανε εύστοχες παρατηρήσεις ως προς το οργανωτικό, αποδεικνύοντας τις ικανότητές του στον τομέα αυτό.
Αλλά αυτό που δεν μπορεί να περάσει χωρίς έστω μια απλή αναφορά – κι ίσως να μην το θυμάται ούτε ο ίδιος – είναι μια παρέμβαση του Μανόλη Όθωνα κάποια μέρα που κινδύνευε μια τεράστια προσπάθεια να τιναχτεί στον αέρα, για ένα χρέος τιμής, από αυτά που δεν λείπουν και εξακολουθούν να ταλανίζουν τους αφανείς εργάτες του πολιτισμού.
Άκουσε ο Μανόλης μια τυχαία συζήτηση, χωρίς να μιλήσει.
Φάνηκε το απόγευμα στο γραφείο ενός από τους συντελεστές αυτής της προσπάθειας που ήταν και περισσότερο θιγόμενος από την όλη ιστορία και του ζήτησε διακριτικά να έρθει προς την έξοδο.
Εκεί τότε με μια κίνηση αστραπή του έβαλε στο χέρι ένα ρολό από χαρτονομίσματα και εξαφανίστηκε αφήνοντας τον άλλο εμβρόντητο. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄90 που ο Μανόλης δεν είχε ακόμα εκδηλώσει τάσεις πολιτικής εξέλιξης, έτσι που να παρερμηνευτεί η χειρονομία. Άραγε να έμαθε ποτέ ότι κάτι που συνεχίζεται σήμερα και διαρκώς προοδεύει, προβάλλοντας τον τόπο και καλύπτοντας μια εξαιρετικά ευαίσθητη ομάδα ανθρώπων, στάθηκε και προχώρησε χάρις σ΄εκείνη τη χειρονομία εκείνο το απόγευμα, χωρίς απόδειξη, χωρίς δέσμευση, χωρίς στο κάτω της γραφής μια ευκαιρία να ειπωθεί ένα «ευχαριστώ»;
Κύλησαν τα χρόνια που έδωσαν στον Μανόλη Όθωνα μέσα από εμπλοκή του σε εκλογικές διαδικασίες να παρουσιάσει και μια μεγάλη ευχέρεια στην διατύπωση πολιτικών θέσεων.
Έτσι δεν μας έκανε εντύπωση κάτι που αγνοεί ο πολύς κόσμος και έχει σχέση με την συμμετοχή του στην ΕΝΑΕ τα τελευταία τρία χρόνια. Κάποια μέρα η Φώφη Γεννηματά με την οποία είχε τυπικές σχέσεις, τον κάλεσε και του ανέθεσε την επιμέλεια του περιοδικού της Ένωσης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος με επαγγελματική δημοσιογραφική άποψη και άψογο καλλητεχνικό στήσιμο, εκτός από την εν λευκώ επίσης ανάθεση της έκδοσης, ήρθε και ένα ακόμα καθήκων.
Η οργάνωση του περιπτέρου της έκθεσης ΠΟΛΗΣ που έφερε και τη διάκριση. Ήταν για όσους περιστοίχιζαν το Μανόλη Όθωνα μια αποκάλυψη και αυτή του η ικανότητα στην οργάνωση και στη σωστή προβολή του αντικειμένου.
Δεν ξέρουμε αν σ΄αυτή την ικανότητα στηρίχθηκε και η κομματική επιλογή να ξεκινήσει τον προσυνεδριακό διάλογο του ΠΑΣΟΚ με τους ομογενείς. Μάλλον ήταν μια μορφή «λάντζας» αν σκεφτεί κανένας ότι το απόγευμα μιλούσε στο Μόναχο και το βράδυ ήταν και πάλι στην αναμονή του αεροδρομίου για επόμενο προορισμό με ενδιάμεσους σταθμούς στην Αθήνα, όταν οι υποχρεώσεις στη Βουλή έκαναν την παρουσία του απαραίτητη.
Έγινε όμως κι αυτό με συνέπεια. Για να ξεδιπλωθεί ακόμα μια πτυχή επικοινωνιακής δεξιότητας του βουλευτή άγνωστη κι αυτή μέσα στις τόσες που συνθέτουν την προσωπικότητά του.
ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ
ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, Τρίτη 10 Μαϊου 2005