Ο Νίκος Επιτροπάκης ήταν ένα φαινόμενο στο χώρο της δημοσιογραφίας. Ακόμα και σε γήπεδο να βρισκόταν και οι φίλαθλοι να δημιουργούσαν πανδαιμόνιο εκείνος συμμετείχε, παρακολουθούσε αλλά είχε και το νου του στο θέμα που περίμενε η εφημερίδα του.
Και το έγραφε την κατάλληλη στιγμή με μια συνεχή ροή σαν κάποιος να του το υπαγόρευε.
Αυτό είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω λόγω καθημερινής κάποτε συνεργασίας του Νίκου με την εφημερίδα που εργαζόμουν.
Ήταν παροιμιώδης η άνεσή του στο σατιρικό στίχο Μου έλεγαν άνθρωποι από το περιβάλλον του ότι μπορούσε να είχε γράψει σπαρταριστό στίχο στο πακέτο του ενώ περίμενε στο τιμόνι ν΄ ανάψει το πράσινο και να συνεχίσει την πορεία του Σατίριζε βάζοντας το μαχαίρι στο κόκαλο χωρίς να βωμολοχεί. Παράδειγμα:
Εμπρός παιδιά ξεσηκωθείτε
αλλά εμάς μην ενοχλείτε
μαζί τη νίκη να χαρούμε
μα δίχως να τσαλακωθούμε…
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ
Όταν του εξέφραζες όμως το θαυμασμό σου εκείνος απορούσε γιατί πίστευε ότι έκανε το φυσικότερο πράγμα του κόσμου. Η φωνή του ήταν πάντα χαμηλή και ο λόγος του μεστός. Είχε άποψη και την επέβαλε χωρίς να το επιδιώξει. Γιατί ήταν τεκμηριωμένη
Για εκείνους που το αγνοούν πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Νίκος Επιτροπάκης καθιέρωσε το μοντέλο της πολυθεματικής πρωινής εκπομπής στο ραδιόφωνο. Είχε για μεγάλο διάστημα την ευθύνη της εκπομπής ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΝΤΟΥ στην ΕΡΤ. Εκεί έτυχε πάλι να συναντηθούμε επαγγελματικά Το καθήκον μου ήταν η ανταπόκριση με τα νέα του Ρεθύμνου Εκείνος πήγε και παραπέρα Αρκεί να έβλεπε «φλέβα» στο συνεργάτη του και περνούσε αμέσως στο «φροντιστήριο» Και ζητούσε περισσότερα στο ύφος και στην ποιότητα κειμένου.
Είχε ένα μοναδικό τρόπο να ενθαρρύνει και να στηρίζει τους νέους στο χώρο. Κάποτε μου είχε γράψει ένα «πειρακτικό» σχόλιο ο Τέρενς Κουίκ, λόγω χροιάς στη φωνή κι εγώ κόντεψα να «σκάσω» Με δυο λέξεις ο Νίκος Επιτροπάκης με παρηγόρησε και με έμαθε να έχω εμπιστοσύνη στις όποιες δυνάμεις μου. Ο Νίκος Επιτροπάκης που για πολλές δεκαετίες έφτιαχνε τη διάθεση και του Ρεθεμνιώτικου κοινού με τον ευρηματικό του στίχο , έγραφε ασταμάτητα και μάλιστα εκτός από δημοσιογραφικά κείμενα και ποίηση, σενάρια και κείμενα σατιρικά που ο αναγνώστης αναζητούσε στις στήλες περιοδικών μεγάλης κυκλοφορίας.
ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Ο δημοσιογράφος Νίκος Επιτροπάκης,αναφέρει το βιογραφικό του στο διαδίκτυο, (μέλος της ΕΣΗΕΑ) γεννήθηκε το 1931 στους Μολάους Λακωνίας όπου υπηρετούσε τότε ο πατέρας του.
Ξεκίνησε ως πολιτικός γελοιογράφος στη «ΜΕΣΟΓΕΙΟ» Ηρακλείου Κρήτης το 1953 εγκαταλείποντας τις σπουδές του. Το 1954 (20 Ιανουαρίου) με τη στρατιωτική θητεία και βρέθηκe στο ΚΕΝ Κορίνθου απ όπου με ενέργειες της εφημερίδας μετατέθηκε στο Ηράκλειο και του εξασφαλίστηκε άδεια να δημοσιογραφεί. Κατά τη θητεία του συνεργαζόταν με την εφημερίδα καθημερινά και λίγο μετά μεταπήδησε στην «ΠΑΤΡΙΔΑ», επίσης του Ηρακλείου. Μετά τη απόλυσή του εργάστηκε στην «ΠΑΤΡΙΔΑ» αρχικά ως ρεπόρτερ και στη συνέχεια εσωτερικός ως αρθρογράφος και επί της ύλης. Πολύ ενωρίς του ανατέθηκε η αρχισυνταξία και παράλληλα είχε την αρχισυνταξία στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΚΡΗΤΙΚΟ ΦΩΣ» και παρά το φόρτο εργασίας εύρισκε χρόνο να ασχολείται με διάφορες εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, ρεβύ πίστας και επιθεωρήσεις που έγραφε και παρουσιάζονταν πάντα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όχι μόνο στο Ηράκλειο αλλά και εντός και εκτός νομού, με κορυφαία εκδήλωση το μνημόσυνο του Καζαντζάκη το 1960 για τα δύο χρόνια από το θάνατό του που είχε πανελλήνια απήχηση.
Το 1965 μεταπήδησε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» των Αθηνών, μετά από πρόσκλησή της για την παραπολιτική στήλη «Ελευθεροστομίες», με την οποία ως τότε συνεργαζόταν τηλεφωνικά με πολιτικό στίχο. Κατά τα Ιουλιανά συνεργαζόταν και με σατυρικά έντυπα ( Σκούφος Δημοκρατίας, Γαργάλατα). Με τη δικτατορία έκλεισαν και οι τρεις εφημερίδες στις οποίες εργαζόταν, «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΜΑΧΗ» «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ» και τότε στράφηκε στα περιοδικά ποικίλης ύλης «ΘΗΣΑΥΡΟΣ», «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ», «ΠΡΩΤΟ» « και για λίγο στο «ΦΑΝΤΑΖΙΟ» και διάφορα άλλα με ευθυμογραφήματα και χρονογραφήματα. Επίσης εργάστηκε στη «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» και όταν έκλεισε στο «ΝΤΕΡΜΠΥ» και ταυτόχρονα στην εβδομαδιαία «ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ»(αν και ΑΕΚτζής!) Επίσης και στη «Ραδιοτηλεόραση» και την ΕΡΤ 1 με την εκπομπή «Ταξιδεύοντας εδώ κι εκεί».Στη μεταπολίτευση εργάστηκε μόνιμα στην ΕΡΤ στα βραχέα με την εκπομπή «Ακούμε, βλέπουμε, συζητάμε» και παράλληλα αργότερα με την εκπομπή «Κάθε Μέρα Παντού». Επίσης με την ΑΘΗΝΑΙΚΗ, στο BLOY SKAI κai σto κανάλι του Ηρακλείου GRETA CHANEL”. Έχει γράψει δύο πρωτοχρονιάτικες επιθεωρήσεις με συνεργασία με άλλους «Γαλαξίας του 70» στην ΕΡΤ και «Πρωτοχρονιάτικη Αθήνα» (το 1971 στην τότε «ΥΕΝΕΔ».Έχει γράψει τρία παιδικά θεατρικά έργα που παρουσιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη από το Παιδικό Θέατρο Μακεδονίας του Γιάννη Μαλλούχου «Δαίδαλος και Ίκαρος» το 1990, το Παιχνίδι του Θησαυρού»1991 και «Μιλάτε Ελληνικά;» το 1992.Έχει εκδώσει δύο βιβλία «Απρόοπτα της Ζωής» ( Ευθυμογραφήματα 1979) και «Ευρωφουστανέλλα»(Εκδόσεις Γιάννη Βασδέκη 1984). Eχει γράψει, πολλά σενάρια βιντεοταινιών τα περισσότερα με τον Κώστα Καραγιάννη. Αρκετά από αυτά διατίθενται ακόμα και σήμερα ως DVD με προσφορές aπο περιοδικό ποικίλης ύλης το οποίο πρόσφατα είχε τις ταινίες «Εραστής», «Η Μεγάλη των Γάτων Σχολή», «Ο Φακίρης», « η «Αλήτισσα», «Τρελάδικο Πολυτελείας» σε σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη, με τον οποίο έχει κάνει κάπου 30 ταινίες Αξέχαστη η ταινία με την Δέσποινα Στυλιανοπούλου που καθιέρωσε την ατάκα « Έκατσ’ η κουτσή κατσίκα»
Μια ακόμα ταινία ήταν «Ο Οπαδός» (σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη) και αρκετές ακόμη. Επίσης δυο σήριαλ στον ΑΝΤΕΝΑ «Κουτσομπόλες» (σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού] και «Γαλάζια Κρουαζιέρα» που έγραψε σε συνεργασία με τον Καραγιάννη ο οποίος και την σκηνοθέτησε. Γενικά δεν υπάρχει είδος δημοσιογραφίας που να μη έχει ασχοληθεί ακόμη και στη Σχολή Δημοσιογραφίας «Όμηρος» δίδαξε για ένα σύντομο διάστημα. Σήμερα έχει εγκατασταθεί στο Ηράκλειο και επειδή, όπως λέει, η επαγγελματική διαστροφή μας ακολουθεί τους περισσότερους σε όλη μας τη ζωή στέλνει καθημερινά φιλικές συνεργασίες στη «ΜΕΣΟΓΕΙΟ» από την οποία ξεκίνησε και στην «Κρητική Επιθεώρηση» που τον συνέδεε μακροχρόνιος φιλικός δεσμός με τον Στέλιο Καλαϊτζάκη, πατέρα του σημερινού εκδότη της. Διότι, λέει, αργία μήτηρ πάσης κακίας……
Η ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ ΤΟΥ
Από τα τελευταία του βιβλία ήταν η «Πανσπερμία»
Ενα βιβλίο με σκόρπια ποιήματα, που ξεχωρίζουν για το χιούμορ και την σατιρική τους διάθεση Όπως ανέφερε ο ίδιος άλλα από τα ποιήματα αυτά είχαν γραφεί στην Ιεράπετρα, άλλα στο Ηράκλειο και άλλα στην Αθήνα και αφιερώνονταν σε όλες τις καλές φίλες και τους καλούς φίλους που συνάντησε και σ’εκείνους που χάθηκαν στην αδυσώπητη μάχη με το χρόνο.
Ο δημοσιογράφος σημειώνει για την συλλογή του:
“Άλλα έχουν μελοποιηθεί από τον Μπάμπη Πραματευτάκη και έχουν μεταδοθεί από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Μονάχου, άλλα έχουν ακουστεί σε συναυλία του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη στο θέατρο ΔΙΑΝΑ των Αθηνών, έχουν ακουστεί σε ταινία από τη Δούκισσα, άλλα έχουν μελοποιηθεί από τον Γιώργο Κριμιζάκη σε βιντεοταινίες μου και άλλα έχουν μείνει στο συρτάρι. Σκόρπια ποιήματα από αυτά τοποθέτησα στη συλλογή μου, σαν τα… κατοχικά γεύματα, που τα αποτελούσαν κάθε μέρα και ένα διαφορετικό όσπριο και το Σάββατο βράζανε όλα μαζί όπως η πανσπερμία των αρχαίων που αποκαλούσαμε στην Κρήτη Ψαροκόλυβα! Ολοι τώρα πιστεύω ότι ζούμε με το όραμα της επόμενης συνάντησης μας στην πόλη που τόσο αγαπήσαμε με την ευχή και την ελπίδα να ξαναβρεθούμε με υγεία και χωρίς απώλειες”.
Ο… βολεμένος
Χαρακτηριστικό στατιρικό ποίημα της συλλογής ήταν και το παρακάτω:
Με πιζάμα και φραπέ
αραχτός στον καναπέ
έξω ο κόσμος ας χαλά
φτάνει εγώ νάμαι καλά.
Ο Νίκος Επιτροπάκης ο δημιουργός μεγάλων επιτυχιών πέρασε τα τελευταία του χρόνια στο Ηράκλειο απολαμβάνοντας τις χαρές της οικογενειακής ζωής χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει την πένα.
Ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον απασχόλησε τα τελευταία χρόνια , στάθηκε μοιραίο τελικά . Έφυγε διακριτικά όπως ήθελε να ζει την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015
Κι άφησε στο χώρο της δημοσιογραφίας ένα τεράστιο , δυσαναπλήρωτο κενό.
Εύα Λαδιά