Ήταν δύο θαυμάσια φυτά. Ψηλά, επιβλητικά, στόλιζαν την είσοδο του
Αγίου Φραγκίσκου με την ευκαιρία της έκθεσης που γίνεται εκεί. Τι
ωραιότερη διακόσμηση για ένα θέμα που έχει σχέση με το περιβάλλον.
Χθες το πρωί, η μία γλάστρα απουσίαζε. Και οι διοργανωτές έμειναν
να οικτίρουν τον εαυτό τους, που ακόμα πιστεύουν ότι υπάρχει
σεβασμός στον μόχθο του άλλου.
Ο Δήμος δημιούργησε μερικές φορές γωνίες, κυρίως στ’ ανατολικά
προάστια.
Από το υστέρημα του χρόνου τους οι υπεύθυνοι καθαριότητας και
πρασίνου, παρά το γεγονός ότι έμειναν ελάχιστοι για να καλύπτουν
τόσες ανάγκες, αφοσιώθηκαν στην προσπάθεια να δημιουργήσουν
μερικές όμορφες συνθέσεις λουλουδιών και πρασίνου.
Δεν έχει περάσει όμως πρωινό που να μην υπάρχουν απώλειες από
άγνωστους δράστες, όπως θα ανέφερε και το αστυνομικό δελτίο.
Ακούς παρόμοια περιστατικά, που δεν έχουν θέση ούτε στα «ψιλά»
των εφημερίδων και αναρωτιέσαι αν πρόκειται για μεμονωμένες
περιπτώσεις ή για μια νέα πρόταση στον τρόπο σκέψης και ζωής από
κάποιους που βρέθηκαν σ’ αυτή την πόλη μεταφέροντας τις συνήθειές
τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να σπιλώσουν την παράδοση της.
Όπου υπάρχει καθαρή γωνία, θα βρεις σκουπίδια. Δεν προλαβαίνει
να στεγνώσει ο τοίχος, που μόλις έχει πάρει το χρώμα που εξωραΐζει
όλο το κτίριο, και την επομένη διαβάζεις σε συνθήματα όλα τ’
απωθημένα οπαδών από εκείνους που καμία ομάδα δεν θα ήθελε να
διαθέτει ή την απογοήτευση κάποιου ερωτευμένου.
Η θεματική των συνθημάτων μπορεί να παρουσιάζει και μεγαλύτερη
ποικιλία. Για παράδειγμα κάποιος προτίμησε τον τοίχο του τεμένους
όπου στεγάζεται το Ωδείο, για να εκφράσει την εθνικιστική του υστερία.
Δεν παίρνεις όρκο όμως αν πρόκειται για τον ίδιο που μετέβαλε την
είσοδο σε W.C. Κάτι παρόμοιο γινόταν και στον χώρο που βρίσκεται
δίπλα στον Άγιο Φραγκίσκο και που διευκολύνει δυστυχώς όποιον
συνηθίζει υπαίθρια να καλύπτει τις ανάγκες του.
Ευτυχώς έβαλε τέρμα στην αθλιότητα αυτή η Περιηγητική Λέσχη,
από ευαισθησία και μόνο, περιφράζοντας τον χώρο.
Μα το πιο εξωφρενικό, συνέβη προ ημερών στο κτίριο του
σχολικού συγκροτήματος που στεγάζει το 3 ο Γυμνάσιο και Λύκειο.
Πάνω που είχε εξωραϊστεί η πλαϊνή πρόσοψη και έπαψε να
θυμίζει φυλακή, είδαν οι περαστικοί ένα ωραίο πρωί να έχει
καταστραφεί αυτό το θαυμάσιο αποτέλεσμα από συνθήματα που
προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Και μπορεί ο σύγχρονος Ρεθεμνιώτης,
που μαθημένος από τους παππούδες του συνηθίζει να ζει σ’ ένα
καθαρό περιβάλλον.
Τί πρέπει να γίνει για να σταματήσει αυτή η κατάσταση; Μήπως θα
πρέπει να κάνει περιπολίες τη νύχτα για ν’ αποτρέψει τις επιδρομές των
βανδάλων;
Κι έχεις από την άλλη τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, όπως «
Φύση club» να ξοδεύουν το πενιχρό χαρτζιλίκι τους σε μια προσπάθεια
ν’ αφυπνίσουν την οικολογική συνείδηση κάποιων.
Εκείνη όμως κοιμάται βαριά. Καλύτερα ωστόσο να μην το
καταλάβουν κι απογοητευτούν. Ας συνεχίσουν να θεωρούν ότι μένουν
σε μια πόλη που αγαπά το περιβάλλον, σ’ έναν τόπο που μπορείς ν’
αφήνεις γλάστρες στο δρόμο χωρίς τον κίνδυνο να μην υπάρχουν την
επομένη.
Ας αφήσουμε τα παιδιά να ονειρεύονται την πόλη στα δικά τους
πλαίσια. Γιατί μόνον αυτά πια θα μπορέσουν να την αλλάξουν.
ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ
MAΡΤΙΟΣ 1997