40 χρόνια μετά και η δημιουργική πορεία συνεχίζεται
Μια εφημερίδα δεν στηρίζεται μόνο στο συντακτικό την επιτελείο και στους τεχνικούς. Είναι και ένα τμήμα που κρατά το μεγάλο βάρος της διοίκησης και διαχείρισης. Είναι οι συνάδελφοι που στα “Ρ. Ν.” σταδιοδρόμησαν επαγγελματικά και σήμερα ανήκουν στα βασικά στελέχη της εφημερίδας.
Η κ. Ζαχαρούλα Σταυρουλάκη- Κουργιαντάκη είναι ο “Αλογοσκούφης” των “Ρ. Ν.”.
Ξεκίνησε την καριέρα της στο λογιστήριο της μικρής τότε εφημερίδας, στο στενό της Χατζηγρηγοράκη, όπου οι περιορισμένης εμβέλειας συναλλαγές, επέτρεπαν στον κ. Γιάννη Χαλκιαδάκη να παρεμβαίνει στο έργο της λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη του ό,τι συνήθως θέλει να αγνοεί ένας υπεύθυνος λογιστηρίου.
Η “σιδηρά κυρία” όμως κατάφερε να επιβάλλει τις απόψεις της και με την πάροδο του χρόνου να δει την επιχείρηση να αλλάζει φορολογικούς συντελεστές και να αποκτά θετικό πρόσωπο σε άνοδο κυκλοφορίας.
Αλλά η άνοδος της εφημερίδας την εύρισκε διαρκώς έτοιμη να αντιμετωπίσει νέες υποχρεώσεις. Φαίνεται πως αυτά τα περιοδικά που καταλήγουν στο γραφείο της και που δεν θα τα ξεφυλλίζαμε, παρά μόνο σαν τιμωρία, τα έχει μελετήσει σε βάθος.
Δεν έτυχε ποτέ να βρεθεί απροετοίμαστη σε καμία από τις αλλαγές που επιβάλλουν οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις. Ούτε και η χρήση υπολογιστών δεν κατάφερε να της κάνει τη ζωή δύσκολη.
Ενώ εργαζόταν ήδη στα “Ρ.Ν.” δημιούργησε μια ευτυχισμένη οικογένεια με τον Γιάννη της και κάποια στιγμή έγινε και πρωτοσέλιδο φέρνοντας τα παιδιά της στον κόσμο γιατί κι αυτή απέδειξε ότι για την ευλογία της μητρότητας αξίζει κάθε ταλαιπωρία.
Ο Αντώνης και η Αλεξάνδρα της έχουν το προνόμια να διαθέτουν μία ιδανική μητέρα. Κάποια στιγμή μπορεί να μην ήθελαν να το παραδεχτούν καθώς η Ζαχαρούλα δεν αστειεύεται ασκώντας τη δική της παιδαγωγική μέθοδο. Και ποτέ δεν άφησε “τα χαλινάρια” σε ότι αφορά την προετοιμασία των παιδιών της στο σχολείο.
Έχουμε πάντως την αίσθηση ότι τόσο ο Αντώνης όσο και η Αλεξάνδρα κάθε φορά που θα πάρουν το ΑΡΙΣΤΑ και το βραβείο φυσικά που το συνοδεύει, θα ευλογούν την αυστηρότητα της μητέρας που ποτέ δεν τους άφησε στη νιρβάνα ότι η γνώση αποκτάται με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Για τη Ζαχαρούλα θα πρέπει να σημειώσουμε και κάτι άλλο που δείχνει και ηρωισμό και δύναμη ψυχής, αλλά καλύτερα ας στο αποφύγουμε. Ξέρει καλά πως τη θαυμάζουμε και γι’ αυτό.
Η κ. Σταυρουλάκη όμως παρά την αυστηρότητα που δείχνει και στο πόστο της όπως κάθε υπεύθυνη λογιστηρίου, γίνεται πολύ τρυφερή όταν θα μας απασχολήσει κάποιο πρόβλημα, όταν μας ταλαιπωρήσει κάποια ασθένεια, όταν μπούμε στο χώρο και μας λείπει το χαμόγελο. Αν το προσέξει αυτό, καθώς την απορροφά συνήθως ο υπολογιστής της, τότε τα αφήνει όλα για λίγο στην άκρη και θέλει να μάθει πώς μπορεί να βοηθήσει για ν’ ανέβουμε ψυχολογικά.
Θέλουμε πολλές φορές να την ρωτήσουμε από που αντλεί τόση υπομονή. Αλλά δείχνει τόσο δοσμένη στα καθήκοντά της που δεν θέλουμε να κάνουμε κατάχρηση του πολύτιμου χρόνου της, γιατί οι αναφορές στο πρόσωπό της μάλλον πως δεν την ικανοποιούν ιδιαίτερα.
Η κ. Ιωάννα Γαλανουδάκη είναι επίσης από τα βασικά στελέχη της επιχείρησης. Όσοι θέλετε να προβάλλετε τα προϊόντα σας μέσα απ’ τις στήλες μας, έχετε σίγουρα συνεργαστεί μαζί της. Και θα συμφωνήσετε ασφαλώς ότι ο λόγος που θα έρθετε και την επόμενη φορά στο γραφείο της είναι γιατί σας έχει κερδίσει με τον τρόπο που θα συνεργαστεί μαζί σας. Θα σας βρει την ιδανική λύση για τις οικονομικές σας δυνατότητες και σίγουρα δεν θα νιώσετε “πολίτες δεύτερης κατηγορίας” αν ζητήσετε πίστωση χρόνου για να αποφασίσετε. Αν και πρακτικός άνθρωπος η Ιωάννα έχει μία ευαισθησία όταν προσεγγίζει τους άλλους. Και μια διακριτικότητα που δείχνει ευαισθησία ψυχής όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον ανθρώπινο πόνο.
Είναι κι εκείνη περήφανη για τις κόρες της τη Λίνα και την Ειρήνη, κάνει συχνά εύστοχα σχόλια σε πολλά θέματα επικαιρότητας και για πολλά χρόνια ζούσε με τον καημό του 14ου Δημοτικού Σχολείου, που σαν το γεφύρι της Άρτας ταλαιπωρούσε τα παιδιά όταν στεγαζόταν σε λυόμενο.
Είναι αχώριστες με τη Ζαχαρούλα και τις βλέπεις μαζί πάντα και στις κοινωνικές εκδηλώσεις.
Ίσως και γι’ αυτό το λογιστήριο λειτουργεί “ρολόι”. Η αρμονική συνύπαρξη ευνοεί το συντονισμό στην εργασία.
Η κ. Μαρία Ζαχαροπούλου με την γαλατική ευγένεια πάντα και την υψηλή κουλτούρα μας φτιάχνει το κέφι όταν δείχνει ενδιαφέρον και για την πολιτιστική ζωή. Στην εργασία της είναι πάντα τυπική και μεθοδική. Και το χαμόγελο φυσικά τη συνοδεύει πάντα.
Η Ιωάννα μας, η κ. Ρουκουνάκη βεβαίως, θα μας συγχωρήσει την οικεία αναφορά αλλά είναι η ακούραστη γραμματέας ενός εκάστου εξ ημών. Όλα τα μηνύματα φθάνουν στους συντάκτες με τις δέουσες διευκρινίσεις. Και πολλές φορές θα υποστεί και τη δοκιμασία. Ν’ ακούει τα παράπονα όσων δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν μαζί μας λες κι εκείνη μας… εξαφανίζει από προσώπου γης και όχι το γεμάτο ασφυκτικά πρόγραμμα της ημέρας. Επιστολές, προσκλήσεις, φωτογραφίες, ό,τι κι αν της εμπιστευθούν οι αναγνώστες για μας θα φθάσουν άμεσα στον προορισμό τους.
Έχει όμως και μια μνήμη αυτό το κορίτσι. Αρκεί μια ματιά στον υπολογιστή της για να μας απαλλάξει από πολύωρη έρευνα για μια απλή λεπτομέρεια αλλά σημαντική για τη δουλειά μας. Και ποτέ δεν θα παραπονεθεί αν πάνω στην ένταση θα είμαστε πιο απαιτητικοί από όσο θα έπρεπε μαζί της.
Ο κ. Μανώλης Αλυγιζάκης είναι υπεύθυνος για τις μικρές αγγελίες και ένας από το περιβάλλον που συμμερίζεται μαζί μας σκέψεις και προβληματισμούς για εκκλησιαστικά θέματα.
Η ευγένειά του παροιμιώδης και η υπομονή του απέραντη. Όσο για τα χαριτωμένα του λογοπαίγνια δείχνουν απολύτως την κουλτούρα του όσο και τον πλούσιο συναισθηματικό του κόσμο.
Είναι και η κ. Κατίνα Καρδερίνη. Η πολύτιμη κυρία που ασχολείται με την καθαριότητα του χώρου μας. Αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που μια φυσική αδυναμία συμπληρώνεται από πολλά άλλα προσόντα. Και η επικοινωνία της καρδιάς είναι πιο άμεση από τη λεκτική επικοινωνία στην περίπτωσή της. Η κ. Κατίνα “ακούει” με τον δικό της τρόπο τις επιθυμίες μας, συναισθάνεται την ψυχική μας διάθεση και ξέρει να μας μεταδίδει αισιοδοξία με ένα και μόνο νεύμα.
Είναι χάρμα οφθαλμών όταν έρχεται στα γραφεία με τη διακριτικότητα ανθρώπου που σέβεται την ανάγκη αυτοσυγκέντρωσης του συντάκτη. Αλλά το πέρασμά της γίνεται αισθητό με την αποχώρησή της καθώς όλα είναι τακτοποιημένα και πεντακάθαρα. Αναζητεί με έγνοια εκείνους που λείπουν, ζητά να μάθει για τους δικούς μας αγαπημένους κι εκείνη ξέχειλη από τρυφεράδα αναφέρεται στους δικούς της με κινήσεις τόσο φλύαρες που δείχνουν περίσσευμα ψυχής και αγάπης.
Έτσι έχει κερδίσει επάξια τα καλύτερα αισθήματά μας και την αίσθηση ότι είναι ένας δικός μας αγαπημένος άνθρωπος.
Όσο για το χαμόγελό της δεν είναι μόνο ζεστό και φυσικό. Αλλά μας λέει όσα δεν έχει καταφέρει η ίδια να μας πει. Κι έτσι μας κερδίζει.
Έτσι έχει αποσπάσει το σεβασμό και το θαυμασμό μας.
Γιατί μας θυμίζει ότι οι φυσικές αδυναμίες δεν βρίσκονται στις αισθήσεις. Αλλά στη μιζέρια της ψυχής. Αυτή τη μιζέρια που αξίζει όλο τον οίκτο του κόσμου.
Ο κ. Μανόλης Βροντάκης είναι επίσης από τα “ιστορικά” πρόσωπα των “Ρ.Ν.”. Είναι εκείνος που έχει παλέψει με αντίξοες καιρικές συνθήκες και με τις δυσκολίες που δημιουργούν κάποιοι ιδιαίτερα απαιτητικοί αναγνώστες μας προκειμένου να υπάρχει στην ώρα της η εφημερίδα μας στον προορισμό της και ‘σεις να τακτοποιείτε τις εκκρεμότητές μας χωρίς να έρχεστε μέχρι το γραφείο μας.
Σε όποιο πόστο κι αν έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα μας ο κ. Μανόλης Βροντάκης είναι το ίδιο πάντα αποτελεσματικός και πολύτιμος συνεργάτης.
Και η Ελένη μας, η κ. Παπαδογιάννη για την ακρίβεια, πάντα κομψή και πρόθυμη είναι από τις τόσο όμορφες παρουσίες της Γραμματείας μας και τόσο αξιαγάπητη.
Όσο προχωρεί το αφιέρωμα στους συνεργάτες σκεπτόμαστε πόσο δεμένη παραμένει η οικογένεια των “Ρ.Ν.”. Γιατί δεν υπάρχει κανένας συνάδελφος που η αναφορά στο άτομο του να γίνεται με προσπάθεια που απαιτεί η τήρηση των ισορροπιών.
Ενώ το επάγγελμά μας είναι γεμάτο ένταση δεν υπάρχει περίπτωση το χώρο της δουλειάς μας να διαταραχθούν οι σχέσεις σε βαθμό που να υπάρξουν “μέτωπα”, “φατρίες”, διακοπή “διπλωματικών σχέσεων”.
Ο ένας για τον άλλο φροντίζει κι έχει ο καθένας την έγνοια του άλλου. Και σε καλές και σε κακές στιγμές. Κυρίως σ’ αυτές.
ΕΥΑ ΛΑΔΙΑ