ΚΩΣΤΑ Γ. ΔΑΚΑ «ΤΟ ΚΑΛΝΤΙΡΙΜΙ»

ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

Κρητικό Σημείωμα του +. ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ

Πολλαπλοί υπήρξαν οι στόχοι που έθεσε ο κ. Κώστας Δάρας στη
συγγραφή του κομψού βιβλίου του «Το Καλντιρίμι». Ανάμεσα σ’
αυτούς η ανακοπή της μεταναστεύσεως , η διάσωση των αγνών ηθών κι
εθίμων του Κρητικού Λαού, η εμμονή στη παράδοση κλπ. Όλους τους
πέτυχε αναμφισβήτητα. Μας είναι προσωπικά άγνωστος ο συγγραφέας
του ΚΑΛΝΤΙΡΙΜΙΟΥ. Πρώτος συνδετικός κρίκος γίνεται το ανά χείρες
βιβλίο. Όπως μας ομολογεί όμως ο ίδιος, στο συντομότατο πρόλογό
του, δεν ασχολείται μόνιμα στην υπηρεσία του πνεύματος. Είναι
εργαζόμενος. Γράφει σε ώρες αγρύπνιας. Τότε που η γυναίκα
καταπιάνεται στην τακτοποίηση του νοικοκυριού. Μετα το δείπνο. Τις
νύχτες που τα μωρά ξυπνούσαν για το θηλασμό. Τοτε που έχανε τον
ύπνο του. Έτσι, σ’ ώρες ανάπαυλας εις βάρος μέρους της γαλήνης, που
μας χαρίζει ο ύπνος γράφτηκε το ΚΑΛΝΤΙΡΙΜΙ. Οπωσδήποτε θητεύει το
πνεύμα. Καλλιεργεί και δουλεύει το Λόγο. Δεν απορρίφθηκε από τη
ρουτίνα του επαγγέλματος. Επιδίδεται μ’ αγάπη στο γράψιμο.
Αδιάψευστο τεκμήριο οι αναγγελλόμενες έτοιμες υπό έκδοση
συγγραφικές εργασίες του: «Στον άξονα της γης», «οι
δευτεροπαρουσιαστές», «Το τελευταίο χαρτί», «Χρόνος μηδέν»,
«Πινελιές», «Διηγήματα», «ποιήματα» κλπ.

«Στο Πνεύμα το αγαθό, που όσοι μας έχουμε μέσα μας μα που οι
έγνοιες οι καθημερινές και τα συμφέροντα κρατούν δέσμιο, αφιερώνει
το όμορφο βιβλίο του με τις 90 σελίδες του. Πρόκειται περί αυτοτελούς
αφηγήματος, γραμμένου με πολλή γλαφυρότητα, ζωντάνια,
παραστατικότητα.
Ο συγγραφέας ξέρει καλά τον τόπο, που με τόση λογοτεχνική δύναμη
περιγράφει: το χωριό, τον καφενέ το βουνό, το μιτάτο. Τη ζωή των
ανθρώπων της υπαίθρου. Τις χαρές, τις λύπες τα ήθη και τα έθιμα. Τους

χαρακτήρες όλων των τύπω που αποτελούν τους ήρωες του. Το γερό
Νικολή με τοςυ 4 γιους και τα γνήσια κρητικά αισθήματα.
Τον Θοδωρή τον Καφετζή, τον παπά Γρηγόρη που επιβάλλεται με τη βια
εφαρμόζοντας το «οπου δεν πιάνει λόγος πέφτει ράβδος». Το
Μανούσακα τον λυράρη «φωτιά και καταιγίδα!». Το Δημητρό το βοσκό
που με τόση εγκαρδιότητα υποδέχεται και φιλοξενεί δαψιλώς τον
παλλινοστήσαντα μετανάστη Παυλή- γυθιό του Νικολή- με την ξένη
φίλη του Ελίζα. Τον Ξενοφώντα, γιο της μαμής που χορεύει στον καφενέ
με την ίδια.. τον αδιάντροπο Λευτέρη που ειρωνεύεται τον Παυλή κι
εκείνος τον θέτει «νοκ – άουτ» με μια γροθιά κι ακολούθως οπλίζεται
και τον σκοτώνει, ξεπλύνοντας την προσβολή, ως βγαίνει από το σπίτ ι
της χήρας.. τον Κυριάκο τον πρεσβύτερο γιο του Νικολή, τοσο αυστηρό
κι αδίστακτο: δεν συγχωρεί, τον μετανάστη αδελφό του Παυλή, γιατι
κουβάλησε αλλοδαπή ερωμένη. Τον ραπίζει μα και τον ωθεί να την
παντρευτεί το ταχύτερο.
Το ολο αφήγημα, εκτος των τερπνών, ζωντανών εικόνων που περιέχει,
βρίθει φιλοσοφικών στοχασμών κατάλληλα τοποθετημένων στο
κείμενο,χωρίς τα παραπάνω να καταστρέφουν την απλότητα του
ύφους, την αλληλουχία ιδεών και τη χάρη της έκφρασης.
Παραθέτω μερικούς σαν δείγματα ωραίων διαλογισμών:
 ιδρώτας είναι άρωμα που αρέσει στο Θεό, κι όχι τα λιβάνια.
 Όλοι έχουμε την καλοσύνη, την αγάπη, το γέλιο του Θεού
μέσα μας. Ας παύσομε τον πόλεμο μεταξύ μας.
 Ο Κόσμος είναι σχολαράκι σε παιδική σφενδόνα.
 Ο άνθρωπος: φουσκαλίδα του κύματος στο ακρογιάλι.
 χωρίς μυαλό θα είχαμε αγάπη και ειρήνη. Δεν θα σκεπτόμαστε
για πολέμους, ατιμίες, μίση κι έχθρες.
 η χαρά είναι: Ν’ ακούς τ’ άστρα να κουβεντιάζουν και τα
γεροβελανίδια στην πλατεία του χωριού να σου γελά.
 Μια τεντωμένη κλωστή’ ναι το μυαλό τ’ ανθρώπου
 Χωρίς μυαλό ο κόσμος θα ήταν Παράδεισος κλπ.
Μα κι η περιγραφή εικόνων σαν: του γλεντιού, του ήλιου, της κλώσας,
των νέων που χαρτοπαίζουν στον καφενέ ή ρεφενίζουν την αχνιστή
κότα. Του συμβιβασμού της φάρας του Νικολή και του Μαθιού που
βρίσκονται σε διάσταση για ένα χωράφι με τη συντεκνιά που

επαρακολούθησε. Η ακόρεστη μανία για εκδίκηση τέλος της
οικογένειας του σκοτωμένου Λευτέρη των οικειων του φονιά, γεννούν
τόσες αγωνίες και δίψα στον αναγνώστη, ώστε επείγεται να φθάσει στο
τέλος άνευ διακοπής. Είναι ανάγνωσμα που τέρπει και συναρπάζει.

Συγχαίρω και εκτιμώ τον συγγραφέα . δε μου μένει καμία αμφιβολία
πως το «Καλντιρίμι» του θα τύχει ευμενέστατης υποδοχής κι έτσι με
ανανεωμένο κουράγιο ο κ. Δάρας θα προχωρήσει στην έκδοση των
υπόλοιπων πνευματικών εργασιών.

Αφήστε μια απάντηση