Στα μέσα του Δεκεμβρίου του 44 παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο ο Γιώργης Γενεράλης γνωστότερος ως Σηφογιώργης η Στραβός με την κατηγορία της προδοσίας
Το Ειδικό Δικαστήριο αποτελούσαν οι Γιάννης Γιαννουράκος ,πρόεδρος, Γιάννης Σακκάς και Μανόλης Μαστρογαμβράκης, τακτικά μέλη και οι Αριστείδης Κορωνάκης και Ιωάννης Σαρρής λαϊκοί δικαστές Ειδικός Επίτροπος παρέστη ο εισαγγελέας Πουλάκος και Γραμματέας της έδρας ήταν ο Αντώνιος Δασκαλάκης Συνήγοροι πολιτικής αγωγής παρέστησαν οι Μανόλης Τσιριμονάκης , Μιχαήλ Παπαδάκις , Νικ. Ανδρουλιδάκης και Μίνως Καλαϊτζάκης και υπεράσπισης ο Πέτρος Μανουσάκης
Μάρτυρες στη δίκη κατέθεσαν η διερμηνέας της Γκεστάπο Νίνα Κουκλινού, ο νομομηχανικός Χανίων Γιάννης Γενεράλης , ο Απόστολος Μαρνιέρος , ο Κων. Παλιεράκης, ο Νικ. Φυντίκης, η Μαγδαλινή Ταταράκη, ο χωροφύλακας Γεώργιος Αγγελάκης . ο Γεώργιος Βρανάς και η Αγγελική Κοκονά, χήρα του εκτελεσθεντος Νικήστρατου Κοκονά
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο μερικές από τις κατηγορίες που του απήγγειλε ο εισαγγελέας :
« Κατά το διάστημα της Κατοχής παρέσχε συστηματικώς πληροφορίες εις την Αστυνομίαν του εχθρού , περί κινήσεων ατόμων και οργανώσεων λαμβάνων διαφόρους χρηματικάς αμοιβάς , πρόβατα και τρόφιμα ….
Το σοβαρότερο όμως όλων ήταν ότι κατέδωσε εγγράφως τους κατοίκους των χωριών Γερακάρι, Γουργουθων, Καρδάκι, Βρυσών . Σμιλέ, Δρυγιών,. Άνω Μέρους και Κρύας Βρύσης ,οίτινες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν ,τα δε χωρία των κατεστράφησαν εκ θεμελίων Κατέδωσε ότι τα χωριά αυτά εβοήθησαν εις την σύλληψη και διαπόμπευση του Γερμανού στρατηγού Κράϊπε …
Αν και έγινε η δίκη του και καταδικάστηκε δις εις θάνατον δυστυχώς όπως και άλλοι δοσίλογοι , δεν εκτελέστηκε .
(Αναμνήσεις και αφηγήσεις Βασιλείου Σπαχή)
Tα παρακάτω αποσπάσματα είναι από την εφημερίδα ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ που δημοσίευσε μέρος των πρακτικών με επιμέλεια του δημοσιογράφου Παύλου Κεδραίου
Την 3.30 ακριβώς; επανελήφθη η διακοπείσα την μεσημβρίαν συνεδρίασις καλείται η Μάρτυς.
– Μαγδαλινή Ταταράκη.
– Η Μάρτυς βεβαιώνει ότι ο κατ. ήτο πράκτωρ του εχθρού και τον αποκαλεί προδότη και Αρχιδολοφόνο, Δήμιο του Γερακάρι.
– Τον Κατηγορούμενον μετά 3 ημέρας η Μάρτυς τον είδεν με Γερμανικήν ενδυνασίαν και επέστρεφεν εις το Γερακάρι επιβαίνων επί Αυτοκινήτου. Εφρόντιζεν να κρυφθή αλλά τον αντελήφθησαν.
Είσουν, λέγει η Μάρτυς, πτωχός και εργαζόσουν επ’ αμοιβή κατηγορούμενε, αλλά τούτο δεν σου απέκλειεν το δικαίωμα να σκέπτεσαι προδοτικά.
Αποχωρούσα εκάλεσεν το δικαστήριον να τον καταδικάση εις Θάνατον.
– Γεώργιος Ν. Αγγελάκης Χωρ/λαξ.
Είναι ψύχραιμος και λογικός πολύ καταθέτει ότι:
– Κατ’ αρχάς εφροντίσαμεν να τον περιπλέξωμεν εις την υπόθεσιν στέλνοντάς του Άγγλους προς φιλοξενείαν κατόπιν όμως εξ ενός επεισοδίου κλοπής Βρεττανικών ειδών απειληθείς εφώναξεν εις επήκοον των κατοίκων του Γερακάρι τα εξής: « Μήπως νομίζετε ότι εγώ δε γνωρίζω τι γίνεται καθημερινώς εις το χωριό. Εγώ λοιπόν δεν θα δεχθώ να με σκοτώσετε αλλά θα σας σκοτώσω εγώ».
Κάποτε απεφασίσαμεν να τον τυφεκίσωμεν αλλά η γνώμη του Μακαρίτου Τουρνάκη και του Νικήστρ. Κοκονά υπερίσχυσεν και δεν ετυφεκίσθη αλλά μας υπεσχέθη ότι δεν θα κάμη άλλην προδοσίαν. Όμως δεν συνετίσθη και επετέλεσεν την προδοσίαν του.
Εδωροδοκήθη με πρόβατα και με χρήματα από τους Γερμανούς ενώ δεν είχεν διόλου πρόβατα εις το χωριό μας που να του τα πήραν οι Γερμανοί.
– Κάποτε μας είπεν «μόνον με τον Μαρκιανό συνεργάζομαι και όχι με τους Γερμανούς». Εδήλωσεν όμως εις τον τότε Δ/την Χωρ/κής Παττακόν ότι θα προδόση εις τους Γερμανούς τους χωριανούς του διότι τον απειλούν. Την καταγγελίαν αυτήν ήκουσεν ο Ενωμοτάρχης κ. Γεώργιος Αγγελάκης.
– Εις ερώτησιν συνέδρου Διατί ήρχετο ο Κατηγορούμενος εις τόσας σχέσεις με τους Γερμανούς, ο Μάρτυς απήντησεν ότι σκοπός του ήτο να κερδίζη την ζωήν του καλώς προδίδων τους Έλληνας πατριώτας.
– Καταλήγων την απάντησιν του εις τας ερωτήσεις ο Μάρτυς είπεν «όσο πιστεύω εις τον Θεόν μου» πιστέυω εις την ενοχήν του Κατηγορουμένου. Κατόπιν εκλήθη ο μάρτυς κατηγορίας κ. Γεώργιος Βρανάς όστις λέγει: « Πάντοτε ήρχετο ο Κατηγορούμενος εις το Ρέθυμνον και είχεν τόσα πράγματα πολυτελείας εις το σπίτι του ώστε ούτε ο πλέον πλούσιος Ρεθύμνιος δεν μορούσε να έχη.
Και δυο φοράς ήρθεν εις το Ρέθυμνον εντός μιας εβδομάδος με μόνο σκοπόν του και εργασίαν του τας σχέσεις του με τους Γερμανούς.
Ούτε μια αμφιβολία χωρεί περί της ενοχής του.
Εγνώριζεν τον αριθμόν των προς τυφεκισμόν ατόμων ως ομολόγησεν εις την αδελφήν του Κλεοπάτραν Τουρνάκην δια να μην στενοχωριέται δότι θα φονεύσουν μόνο 10 άτομα οι Γερμανοί και να μην φοβάται διά τον άνδρα της.
– Ποτέ δεν εκοιμήθηκε εις την εξοχήν.
Κατόπιν τούτου καλείται η Μάρτυς Αγγελική Κοκονά χήρα του τυφεκισθέντος Νικηστράτου Κοκονά. Εξετάζεται άνευ όρκου ως πολιτικώς ενάγουσα.
Καταθέτει ότι: «Αν και πτωχός άνθρωπος κατά το διάστημα της κατοχή είχεν πολλά τρόφιμα. Όταν κατεστράφη το χωρίον μας τον είδον ελεύθερον επί Γερμανικού αυτοκινήτου να μεταφέρη τα υπάρχοντά τους εις Ρέθυμνον όταν εμείς δεν ηδυνάμεθα να πλησιάσωμεν.
Τον είδα εντός του χωρίου μας να επιδεικνύη ένα χαρτί εις τους Γερμανούς και να μένη πάντοτε ελεύθερος.
Η Μάρτυς της κατηγορίας. Αναστασία Κοκονά χήρα καταθέτει ότι είκουσεν τον κατ. να λέη ότι «θα καταστρέψη το χωριό».
– Όλο το χωριό πιστεύει ότι ο προδότης του χωρίου είναι ο κατ. Και τον έδειξεν δια του δακτύλου.
Την ίδια ημέραν της καταστροφής ο κατ. επιβαίνων αυτοκινήτου ελευθέρως περιήρχετο το χωρίον μας και τον δρόμον εις τις Ελένες κα το Ρέθυμνον –Μετά ταύτα, Αναγιγνώσκεται η κατάθεσις του μάρτυρος Ελευθερίου Δελήμπαση Λέγει ότι ως «Διερμηνεύς των Γερμανών δια τον κατ. Γνωρίζω ότι προ της καταστροφής των χωρίων του Αμαρίου ήλθεν και έσχεν μακράν συνομιλίαν με τον Γερμανόν Διοικητήν της Αστυνομίας.
Η συνάδελφός μου Νίνα Κουκλινού μου επέστησεν την προσοχήν μου εις τον κατ. ότι είναι προδότης και να τον παρακολουθώ.
Γνωρίζω επίσης ότι ελάμβανεν αμοιβήν εις είδος.
– «Γενικώς γνωρίζω ότι υπήρξεν προδότης».
– Ακολουθεί η ανάγνωσις του απόνιος Μάρτυρος Γ. Ε. Κουρκουλού. Ο απουσιάζων Μάρτυς ομολογεί ότι ο κατηγ. ήτο προδότης και είχεν στενήν συνεγασίαν με τον εχθρόν. Επί παρουσία μου ο κατηγ. Είπεν κάποτε εις Γερμανόν σωφέρ τα εξής: «Το αυτοκίνητον αυτό το διευθύνω εγώ και όχι εσύ. Εγώ θα το πάω όπου θέλω και όταν θέλω εγώ θα επιστρέψη εις το Ρέθυμνον. Εγώ θα σου κανονίσω μάλιστα και την πληρωμή σου».
– Μίαν άλλην φορά εις το Γερακάρι με ηρώτησεν ξαφνικά και με φανεράν πρόθεσιν να με ψαρέψη. «Με τους Εγγλέζους είσαι κι εσύ».
«Δεν μου μένει ούτε ίχνος αμφιβολίας δια την ενοχή του κατηγορουμένου».
– Μετά ταύτα αναγιγνώσκεται η ένορκος κατάθεσις του Ιωάννου Ακουμιανάκη. Και ο μάρτυς αυτός ομολογεί την ενοχήν του κατ. ως πανθομολογουμένην εις το Αμάρι. Τονίζει Δε την εξυπνάδα του κατηγορουμένου.
Κατόπιν αναγιγνώσκεται απόσπασμα εκθέσεως του Μοιράρχου Παπαδάκη εις το οποίον αναφέρεται ότι ο κατηγ. έδιδεν πληροφορίας εις τους Γερμανούς επ’ αμοιβή και ότι εις το Σπήλι κατέδωσεν ορισμένους Πατριώτας εις τους Γερμανούς προς εξόντωσιν.
Ο Κατηγ. ενέχεται επίσης και δια την καταστροφήν του χωρίου Μαργαρικάρι και της περιφέρειάς του διότι παρευρέθη εκεί κατά την κηδείαν της Μητρός του Αρχηγού Πετρακογιώργη και κατέδωσεν την παρουσίαν του και ανταρτών τινών εις το χωρίον.
Κατόπιν έρχεται εις φως το υπ. Αριθμ. 596 έγγραφον της Νομαρχίας Ρεθύμνης δια του οποίου διετάσσετο η παραχώρησις ορισμένου αριθμού προβάτων εκ της Γερμανο-ελεγχόμενης αγέλης Μισιρίων, ως και 11 αποδείξεις παραλαβής υπό του κατηγ.
Η Διαδικασία συνεχίζεται κανονικώς καλουμένου να εξετασθή του Μάρτυρος Εμμ. Σταματάκη εξ Ελένων Αμαρίου.
Ο Εμμ. Σταματάκης καταθέτει ότι «ο Διερμηνεύς Καπαϊδόνης Σπηλιού μου είπεν ότι ένας Γερακαριανός με ένα μάτι έρχεται και προδίδει και να τον προσέξετε. Το γεγονός το ανέφερα εις…………………………………………………………………………….
Καλείται μετά ο Μάρτυς κ. Μιχαήλ Κατσαντώνης λέγει με σπαραγμό θύματα που κλαίω είναι ο πατέρας μου, δύο αδέλφια μου, και ο γαμβρός μου και φταίει ούτος. Πάντοτε εγνώριζα ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος.
Όταν τον συνέλαβον εις το Ηράκλειον ο ίδιος μου ομολόγησεν τα εξής:
«Κύριε Κατσαντώνη άφησε με εδά και αύριο θα τα πω στην ανάκριση διότι σήμερο είμαι κουρασμένος».
«Πάντως εγώ ότι εμάθαινα τα έλεγα εις τον Μαρκιανό κι εκείνος τα μετέδιδεν εις τους Γερμανούς».
Κοκονάς Αλέξανδρος όστις καταθέτει τα εξής:
«Ως διαπίστωσαν οι Πράκτορές μας ο κατηγορ. ήρχετο εις επικοινωνίαν με τους Γερμανούς εις το Ρέθυμνον συχνά.
Ο Αλεξομανώλης εμήνυσεν, με συγχωριανόν μας όστις μου το είπεν εμένα, «χαιρετίσματα του Σηφογιώργη και να πάη γρήγορα εις το Ρέθυμνον χωρίς να γίνη γνωστόν».
Δεν έχω ουδεμίαν αμφιβολίαν ότι ο κατηγορ. είναι ένοχος της κατηγορίας την οποίαν του αποδίδει το κατηγορητήριον.
Η Μάρτυς Μαρία Ταταράκη λέει εις ερώτησης των δικαστών:
Ερ. Ποιος είναι ο ένοχος της κατστροφής του χωριού;
Απόκρ. Ο Γεώργος Γενεράλης διότι καθ’ όλα τα έτη της κατοχής γενικώς ελέγετο ότι αυτός ήτο προδότης.
Η εξέτασις των Μαρτύρων της κατηγορίας τελειώνει με την κατάθεσιν της ανωτέρω μάρτυρος ήτις πάλιν καταλήγουσα απαντά εις ερώτησιν του κατηγορουμένου περί των φιλικών σχέσεών του μετά του τυφεκισθέντος ανδρός της. «Και ο Ιούδας, προδότης, ήτο μαθητής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού αλλά τον επρόδοσεν»!
Κατόπιν αρχίζει η εξέτασις των μαρτύρων της Υπερασπίσεως.
Πρώτος τοιούτος καλείται να εξετασθη, το κτήνος, ο άτιμος, ο αιμομίκτης του αδελφικού αίματός του, ο δολοφόνος, ο προδότης και σφαγέας 42 αθώων Καμαριανών, Μαγαρικαριανών και Σκουρβουλιανών πατριωτών, ο προδότης και σφαγέας 12 γυναικών εις Σκούρβουλα την 14 Αυγούστου 1944 εξ ως οι δύο ήταν έγκυοι, ο απαίσιος κακούργος Εμμ. Αλμπαντάκης ή Χρυστουλάκης εκ Κουσσέ Πυργιωτίσσης κρατούμενος εις τας φυλακάς Ρεθύμνης ως υπόδικος.
Ο στιγνός δολοφόνος έρχεται προ της έδρας του Σεβαστού δικαστηρίου να υπερασπισθή τον Γενεράλην.
«Όμοιος στον όμοιον αγαπά…» λέει φιλοσοφικά ο λαός μας.
Ευτυχώς όμως το σεβαστόν δικαστήριον αντιληφθέν το ποιόν του τον απέπεμψεν εκεί, εις το κελί το οποίον τόσον εμόχθησεν ο απάνθρωπος να δημιουργήση, εις την φυλακήν.
Κατόπιν εξετάζεται ο δεύτερος μάρτυς της Υπερασπίσεως όστις καταθέτει τα εξής υπό τύπον απαντήσεων εις ερωτήσεις του κατηγορ.
Ο Μάρτυς είναι ο Εμμ. Μανιουδάκης νέος ως 19 ετών. «Εφιλοξένησεν ο κατηγ. Άγγλους αλλά με σκοπούς όχι ηθικούς και με υποκρισίαν.
Επίσης ηργάζετο ο κατηγ. εις το σπίτι μας αλλά μόνον όταν δεν ηδύνατο να έρχεται εις το Ρέθυμνον και να ανεφοδιασθή εις τρόφιμα από τους Γερμανούς.
«Ουδείς δύναται κ. κ. Δικασταί να αμφιβάλλη περί της ενοχής του κατηγορουμένου διότι είναι ούτη πασιφανής».
Εις το σημείο αυτό ετελείωσεν η ακροαματική διαδικασία και η συνεδρίασης διεκόπη δια την 3 απογευματινήν της 15ης Δεκεμβρίου».
Κατά την συνεδρίασιν αυτή έλαβον χώραν η απολογία του κατηγορουμένου η χειμαρρώδης εις στοιχεία νομικών βάσεων επί των οποίων στηρίζεται η ενοχή του κατηγορουμένου συμφώνως με το κατηγορητήριον και τας καταθέσεις των μαρτύρων κατά την ακροαματικήν διαδικασίαν, αγόρευσις της αξιοτίμου κατηγορούσης αρχής, του Ειδικού Επιτρόπου κ. Πουλάκου και κατόπιν οι εμπνευσμένοι αγορεύσεις τω αξιοτίμων κ.κ. Συνηγόρων της Π. Αγωγής κατά σειράν ως εξής:
1) Ο κ. Εμμ. Τσιριμονάκις, 2) ο κ. Καλαϊτζάκις, 3) ο κ. Μιχ. Παπαδάκις και ο κ. Νικ. Ανδρουλιδάκης.
Εις τας αγορεύσεις των οι κ.κ. συνήγοροι της κατηγορίας ανέπτυξαν μετά θαυμαστής δεξιοτεχνίας το εκδικαζόμενων έγκλημα καταδεικνύοντες ούτω την αντίθεσιν μεταξύ ευγενών διάθεσιν των πατριωτών προς τον αγώνα και την ταπεινήν, βδελυράν προδοτικήν και άτιμον δράσιν των προδοτών.
– Η εφημερίς μας λυπείται βαθύτατα μη δυναμένη να παραθέση τας αγορεύσεις λόγω ελλείψεως χώρου. Θα παραθέσωμεν μόνον περικοπάς της απολογίας του κατηγορουμένου εις τας οποίας ρίπτεται πλήρες φως εις ορισμένας υποθέσεις γενικού και μερικού ενδιαφέροντος του Νομού μας και της Κρήτης.
Ο κατηγορούμενος εν χη της απολογίας του, αφού εξέφρασεν της εμπιστοσύνην του προς το δικαστήριον το έκρινεν αναρμόδιον να τον δικάση και εζήτησεν να παραπεμφθή εις το Διεθνές δικαστήριον δοσιλόγων.
«Επειδή όμως είναι τούτο δύσκολον, είπεν, θα προσπαθήσω να απολογηθώ ενώπιόν σας.
Εδώ κ. Δικασταί ευρισκόμεθα προς μια οργανωμένης και εσκεμένης εξ όλων των πλευρών σκηνοθεσίας εναντίον μου, δια να αποκρύψουν τον πραγματικόν ένοχον.
Τόσο εσκεμένως, ώστε να αναβάλουν και την προχθεσινήν δίκην των Πρασσανών και να έχουν μάρτυρά των εναντίον μου την Νίνα Κουκλινού».
Εν συνεχεία προσπαθεί να ανασκευάση τας καταθέσεις ενός προς έναν των μαρτύρων κατηγορίας. Και λέγει δια τον Απόστολον Μαρνιέρον ότι: «Ελησμόνησεν ο Μαρνιέρος να είπη ότι το χαρτί το οποίον εχρησιμοποίησεν από τους Γερμανούς ως άδεια ο γνωστός Κομμουνιστής αδελφός του Ιωάννης Μαρνιέρος και επίταξε το λάδια της Επαρχίας Αμαρίου και τώρα δια να μην είναι δοσίλογος βγήκε ύστερα στο βουνό ως αντάρτης, ελησμόνησεν να πη ότι του το έβγαλα εγώ, αφού είχα τόσην ισχύ στου Γερμανούς».
Συνεχίζων μετά αναφέρεται στον Μάρτυρα Ιωάννην Γενεράλην Νομομηχανικόν Χανίων και λέγει τα εξής: «Ο Γενεράλης με εχθρεύεται θανάσιμα και θέλει να τυφεκισθώ, διότι γνωρίζω και δύναται τα αποδείξω πολλά πράγματα εις βάρος του.
Ο Γενεράλης μόλις ήλθε Πασαδάκης Γεν. Διοικητής σαν ομοϊδεάτης του που ήτο τον αγκάλιασε και γίναν συνεταίροι στις εκμεταλλεύσεις εις βάρος του λαού μας. Τόσο φίλοι έγιναν ώστε έβαλε τη Γυναικαδελφή του Λέλα Κανταράκη να δώση αμοιβαίαν υπόσχεσιν Γάμου μαζί του. Πάντοτε ήτο ο μυστικοσύμβουλος του Πασαδάκη. Τον έβαλε διαχειριστή της υποθέσεως των λαδιών και έγινε πάμπλουτος.
Μόνον αυτός είχε δικαίωμα να έχη στο σπίτι του Ραδιόφωνον και Τηλέφωνον, διότι στο σπίτι του εφιλονένη την Α! Εξαδέλφην του Χίτλερ Μαργαρίτα Ρούμφ ήτις είχεν τον αντικομμουνιστικόν αγώνα εις την Κρήτην.
Γενεράλης επίσης είναι ο κύριος υπαίτιος του τουφεκισμού των Πατριωτών μας εις την Αγυιάν –της ομάδος Ρούσου Κουνδούρου- με τον Πασαδάκην Γαλάνην και Ιωάν. Κοζύρην εκ Λασηθίου οίτινες ενώπιόν μου διέγραψαν εκ του καταλόγου τους πατριώτας μας και έγραψαν τα ονόματα του αειμνήστου Ρούσσου και 3 άλλων φίλων του».
Εν συνεχεία ο κατηγορούμενος αρνείται τας κατηγορίας των μαρτύρων και ανασκευάζει αυτάς μία προς μίαν.
Καταλήγων ο κατηγορ. επιρρίπτει τας ευθύνας εις την Λούλα Φραγγιά και αρνείται κατηγορηματικώς την ενοχήν του.
Μετά ταύτα ο κ. ειδικός Επίτροπος εγερθείς εδέχθη την κατηγορίαν ως έχει εις το κατηγορητήριον και επρότεινε την καταδίκην του κατηγορουμ. εις θάνατον ένεκα του ότι το αδίκημα του κατηγο. περιπίπτει εις τα αρθ. Παρ. 1 και 2 του Νόμου 533 άτινα δεν δέχονται ελαφρυντικά.
Μετά το πέρας των αμέσως επομένων αγορεύσεων των συνηγόρων το Δικαστήριον συσκεφθέν εξέδωκεν την εξής απόφασιν εις βάρος του κατηγορουμένου. «Το Δικαστήριον κηρύσσει ένοχον τον κατηγορούμενον επ αφμοτέρων των προτάσεων του κατηγορητηρίου και επιβάλλει 1) δια μεν την πρώτην την ποινήν του θανάτου 2) δια την Δευτέραν επίσης την ποινήν του θανάτου. Συγχωνεύει τας ποινάς ήτοι εις θάνατον.
3) Δήμευσιν του ¼ της περιουσίας του.
4) Ψυχικήν οδύνην των π. εναγόντων 30.000 δραχ. εις έκαστον και 15.000 διά τους Μάρτυρας.
Ο κατηγορούμενος εδέχθη την απόφασιν μετά θαυμαστής ψυχραιμίας χωρίς να δεχθή πρότασιν επιεικίας του συνηγόρου του της υπερασπίσεως.
Και ούτω έληξεν η περίφημος δίκη του αποδειχθέντος πλέον προδότου Γεωρ. Γενεράλη ή Σηφογιώργη.
Το κοινόν αίσθημα ικανοποιημένον πλήρως εκ της ακριβοδικαίας αποφάσεως του Σεβ/στού Δικαστηρίου εύχεται όπως η Δικαιοσύνη της Πατρίδος επιπέση άτεγκτος και δικαία εις τας κεφαλάς όλων των επιβουλευθέντων την τιμήν και την ακεραιότητά της.
Π.Κ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ (1945)
2 Απαντήσεις στο “Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΗ Η ΓΕΩΡΓ. ΓΕΝΕΡΑΛΗ (Ι)”
Αλεξάνδρα Σταυρακάκη
Που υα βρώ τη σύνεση των μελών του Δικαστηρίου αυτής της δίκης;
Εύα Λαδιά
Μπορείτε να μου στείλετε ένα email στο evaladia1@gmail.com;