Ζαχαρίας Χατζηδάκης

Κυριακή 15 Φλεβάρη 2015… Άσχημος αέρας, -πνοή θανατερή- ξημέρωσε πολλούς από μας εδώ στο Ρέθυμνο μα και αλλού…, έφυγε από τη ζωή ο Ζαχαρίας Χατζηδάκης, ο καλός Ρεθεμνιώτης, ο όρθιος άνθρωπος, ο αγωνιστής δημοκράτης, ο ακέραιος επαγγελματίας, ο ανήσυχος στοχαστής, ο σκεπτόμενος και μαχόμενος για το καλό, το δίκιο και το ωραίο, όλα τα σημάδια της ανθρωπιάς τα ‘χε πάνω του και μέσα του ο Ζαχαρίας, τούτο κόσμος πολύς μπορεί να το μαρτυρήσει… Έφυγε από τη ζωή σήμερα τα ξημερώματα, δεν έφυγε “πλήρης ημερών” που λένε- όχι! ήταν 67 χρονών, είχε χρόνια μπροστά του!- μα έφυγε σίγουρα πλήρης έργου, τιμής και αξίας…
Τι να πρωτοπώ για τον Ζαχαρία, ανακατωμένες είναι οι σκέψεις μου, φωτεινές τις κάνει η μορφή του, σκοτεινές η αιφνίδια αναχώρηση του, αιφνίδια είναι, δεν προλαβαίνεις μέσα σε δυό μέρες όσο κι αν το υποψιάζεσαι να το θεωρήσεις γεγονός δεδομένο…
—
Υπήρξε από παιδί μέσα στην κοινωνία, σπλάχνο ωραίων ανθρώπων ο Ζαχαρίας, πατέρας του ήταν ο Πελοπίδας Χατζηδάκης, από τους παλιούς “αξεπέραστους αρχοντανθρώπους του Ρεθύμνου”, -με ρίζα από τον Μυλοπόταμο- είχε το ξενοδοχείο στην Αρκαδίου, με πολλή ανθρωπιά το λειτουργούσε, σε πολλούς κατατρεγμένους -με λογιών λογιών κατατρεγμούς-, εξασφάλισε πολλές φορές την ασφάλεια της διαμονής, αυτά τα ξέρουν οι παλαιότεροι, μητέρα του ήταν η Στέλλα Γενεράλη, της γνωστής πολύκλαδης και φημισμένης οικογένειας των Γενεράληδων από τ’ Αμάρι.
Μέσα στη ζωή από μικρός ο Ζαχαρίας, αυτοδύναμη προσωπικότητα ήθελε πάντα να είναι, παιδάκι σχεδόν είχε το κασελάκι του που το ‘λεγε “μαγαζί” και πουλούσε ζαχαρωτά σε μικρούς και μεγάλους, όσα δεν τους χάριζε βέβαια, έκανε μετά και αυτοσχέδιο “θέατρο σκιών” στην παραλία του Ρεθύμνου -ο Καραγκιόζης άλλωστε αυτή η γνήσια λαϊκή μορφή, ήταν και στην πολύ πρόσφατη αρθρογραφία του αγαπημένος του πρωταγωνιστής!
Στα σχολεία, έμαθε τα γράμματα που ‘πρεπε, πανεπιστήμια δεν επήγε, τα “πανεπιστήμια του”, όπως θα ‘λεγε κι ο Γκόρκι, ήταν “ο δρόμος ο ανήσυχος κι οι άνθρωποι οι ανύστακτοι”…., έζησε τους Λαμπράκηδες, μαγεύτηκε από τον κόσμο της Αριστεράς, οραματίστηκε ένα νέο κόσμο που θα υπάρχει για τη χαρά των ανθρώπων, κι όχι τη φανερή ή την ύπουλη καταδυνάστευση τους, στο μυαλό του κατοίκησαν μόνιμα μορφές όπως ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μανώλης Γλέζος, ο Μίκης Θεοδωράκης, μορφές ηρώων κι αγωνιστών που ποτέ δεν άφησαν τη σκέψη του -και εκείνου- να ησυχάσει…
Σ’ αυτά “τα πανεπιστήμια του”, ο Ζαχαρίας, σπούδασε από τότε έννοιες όπως “κοινωνική συνείδηση”, “αντιρατσισμός”, “ταξική ματιά και θεώρηση των καταστάσεων”, “διεθνιστική αλληλεγγύη”, “ισότητα των ανθρώπων”, “ανθρώπινα δικαιώματα”, έννοιες που εμείς τρέχομε πολλές φορές σε περισπούδαστα λεξικά να ερμηνεύσομε και να εννοήσομε!…
Αριστερός ήταν ο Ζαχαρίας, μα αποφάσισε στη μεταπολίτευση να στρατευθεί στο ΠΑΣΟΚ, για να βγει στο φως της ζωής ο άνθρωπος, ο μη προνομιούχος, όπως έλεγε, το ‘κανε με όλη τη δύναμη του, χωρίς καμμιά έκπτωση στις αξίες και τα ιδανικά του, υπήρξε δραστήριο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σ’ όλη την πορεία από το 1974 ως το 1981, έφτασε να ‘χει την οργανωτική ευθύνη για όλη την Κρήτη, έμεινε λίγο τα πρώτα κυβερνητικά του χρόνια, μετά αποχώρησε νωρίς… Τον κατέκτησε αυτόν τον τίτλο: “Εκείνος έφυγε νωρίς!”…
Συνέδεσε την πορεία του στο ΠΑΣΟΚ με ό,τι καλύτερο σε ανθρώπους και ιδέες είχε το Κίνημα εκείνο, που εκείνος έζησε, και αυτό το κράτησε αδιαπραγμάτευτο έως τέλους…
—
Εκείνα τα χρόνια, στα χρόνια της πορείας του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, ο Ζαχαρίας ήταν “η ψυχή, ο νους κι η σπίθα που καίει”, της εβδομαδιαίας εφημερίδας του ΠΑΣΟΚ, με τον τίτλο “Αλλαγή” στο Ρέθυμνο, το αρχείο της εφημερίδας της περιόδου που ήταν υπεύθυνος ο Ζαχαρίας, ανεπιφύλαχτα μπορεί να ονομαστεί “Εγχειρίδιο Δημοκρατίας και Δημοσιογραφίας”, με κεφαλαίο γράμμα και στις δυό έννοιες…
Όργωσε το Νομό Ρεθύμνης εκείνα τα χρόνια ο Ζαχαρίας, όπου μιλούσε γινόταν αμέσως ο αγαπημένος σύντροφος όλων εκείνων των ανθρώπων που είχαν πιστέψει στο ΠΑΣΟΚ, στον Ανδρέα, στην Αλλαγή! Οι σύντροφοι του θυμούνται, όπου μιλούσε, όταν κατακεραύνωνε το Σύστημα και ξετύλιγε το πρόγραμμα εκείνου του ΠΑΣΟΚ, το πρόγραμμα της αλλαγής της ζωής των ανθρώπων και της πορείας της χώρας μας, ούτε αναπνοή ακουγόταν στο ακροατήριο, σίγουρα ο Γιάννης Δασκαλάκης ο βιβλιοπώλης θυμάται πόσες χιλιάδες χιλιόμετρα -μεγάλο εξαψήφιο νούμερο είναι- έκαναν με τ’ αυτοκίνητο του να τρέχουν από χωριό σε χωριό, αγαπημένοι σύντροφοι και φίλοι πάντα οι δυό τους…
Ουδένα δημόσιο αξίωμα πήρε ποτέ ο Ζαχαρίας, μόνο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου Ρεθύμνου, υπήρξε κι εργάστηκε με εντιμότητα και διαφάνεια με πολύπλευρο κόστος για τον ίδιο, τα θυμούνται αυτά πολλοί ελπίζω, είναι χαρακτηριστικό πως κάποια στιγμή ο Γιώργος Γεννηματάς είχε πει κόβοντας την κουβέντα σε πολλούς: “Όλοι να φύγουν από το Νοσοκομείο, ο Ζαχαρίας δεν θα φύγει!”…
—
Οι συμπολίτες μας εξέλεξαν απανωτές φορές τον Ζαχαρία Χατζηδάκη στο Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνου, μα θέσεις εξουσίας δεν κατέλαβε ποτέ, αιρετικός πάντα ήταν στις θέσεις, τις απόψεις και τις προτάσεις του, πολλά που έβλεπε να γίνονται δεν τα ‘θελε και πολλά που ήθελε δεν έβλεπε να γίνονται, όπως συμβαίνει συνήθως σε ανθρώπους της ποιότητας του Ζαχαρία…
Τελευταία φορά, το 2002 ανήσυχος πάλι, έστησε μπέτη ο Ζαχαρίας και συγκροτήθηκε δημοτικός συνδυασμός στο Ρέθυμνο, επικεφαλής μπήκε ο γιατρός Δημήτρης Βαονάκης, τις συνθήκες τις θυμούνται όλοι οι Ρεθεμνιώτες, ο συνδυασμός κατάφερε κι έφτασε σε διψήφιο ποσοστό, αυτό ήταν σίγουρα άθλος!, μια συνέντευξη που είχε δώσει τότε ο Ζαχαρίας στην εφημερίδα “Ρέθεμνος”, ακτινογραφεί όσο ελάχιστα κείμενα κατά τη γνώμη μου τα κατεστημένα δημοτικά και όχι μόνο πράγματα του Ρεθύμνου. Η δύναμη που κατέγραψε εκείνος ο συνδυασμός έκανε πολλούς να πουν και να παραδεχτούν πως “δεν έχουν χαθεί όλα”… Μα, αυτό είναι άλλη μεγάλη συζήτηση…
Επαγγελματικά ο Ζαχαρίας και οικονομικά, μεγιστάνας θα μπορούσε να γίνει μα μεγιστάνας δεν ήθελε ούτε να γίνει ούτε να είναι… Έίχε τα γνωστά “Super Market ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ” κάποτε, θα σας πω ένα περιστατικό, είναι αρκετό: Eίχε κάνει μιά μεγάλη προμήθεια γάλακτος χιλιάδες κουτιά και κιβώτια, συμπυκνωμένο, εβαπορέ κ.λπ., και τις επόμενες μέρες η τιμή του γάλακτος αιφνίδια ανέβηκε. Τον πήραν κάποιοι τηλέφωνο και του ‘παν να ανεβάσει την τιμή, να θεωρήσει ότι έχει αγοράσει την ποσότητα αυτή με τη νέα υψηλότερη τιμή, έτσι και ο ίδιος θ’ αποκόμιζε ανέλπιστα μεγάλα κέρδη, αλλά και την πιάτσα δεν θα “χαλούσε”… Φυσικά ασυζητητί, ο Ζαχαρίας έκλεισε το τηλέφωνο… “Είναι δυνατόν να κερδοσκοπήσω από το γάλα των παιδιών του κόσμου; Είναι δυνατόν να μου λένε τέτοια πράγματα;”…
—
Ο Ζαχαρίας ευτύχησε στη ζωή του να κάνει δυνατές φιλίες! Φιλίες μακράς διαρκείας, και το ΄χε καμάρι να λέει για τους φίλους του: “Τη φιλία με τούτον εδώ, την κουβαλούμε πενήντα χρόνια!”… Ναι! για τέτοιες φιλίες ατσαλωμένες στο ήθος και στο χρόνο μιλάμε…
Ευτύχησε επίσης να παντρευτεί μια σπουδαία γυναίκα. Την Μαρία Ρακιντζή! Βράχος ακλόνητος δίπλα του! Βράχος ακλόνητος -χαράκι άσπαστο- στους κυματισμούς που μπορεί να ‘χει μια ζωή έντονη, μια ζωή γεμάτη όπως αυτή του Ζαχαρία. Απέκτησαν τρία παιδιά: Τον Πελοπίδα, την Στέλλα και τον Επαμεινώνδα. Ο Επαμεινώνδας έχει τ’ όνομα του αδελφού του Ζαχαρία, του γιατρού Επαμεινώνδα Χατζηδάκη, του πολύ αγαπητού στην κοινωνία του Ρεθύμνου και σ’ όλο τον κόσμο της Ιατρικής Επιστήμης Νώντα Χατζηδάκη που έφυγε πολύ νέος από τη ζωή πριν τριάντα χρόνια, τον Ιούνη του 1984, κι αυτό ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για τον Ζαχαρία, όπως κι ο άκαιρος θάνατος της αδελφής του της Αθηνάς Κουτελιδάκη πριν τρία χρόνια…
—-
Το να αδρανήσει ο Ζαχαρίας από αυτό που ονομάζουμε “κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι”, φυσικά του ήταν αδύνατο! Ούτε η ιδιοσυγκρασία του το επέτρεπε, μα ούτε και οι φουρτουνιασμένες εποχές μας, κι επιπλέον θ΄αδικούσε τον πλούτο της γνώσης του, την καθαρότητα της σκέψης του, τη δύναμη των ιδεών του, κι αυτό δεν ήταν δυνατόν… Τα τελευταία δέκα χρόνια αρθρογραφούσε στην εφημερίδα “Ρέθεμνος”.
…”Η στήλη του “Μια ζωή Τζόβενα” ξεκίνησε στις 19 Μαρτίου 2005 και έκτοτε μέχρι και τον Μάιο του 2014, κάθε Σάββατο οι αναγνώστες ήξεραν ότι στο οπισθόφυλλο της εφημερίδας “Ρέθεμνος” θα διάβαζαν τον πολιτικό σχολιασμό του Ζαχαρία Χατζηδάκη για τα θέματα της επικαιρότητας”, σημειώνει σήμερα το Rethemnosnews στην αγγελία του θανάτου του…
===
Έφυγε ο Ζαχαρίας! Λιγοστεύουν και σ’ εμένα τα διαμάντια της ζωής μου, χάνω ένα φίλο ακριβό, όλα πλέον εκεί στην πλατεία της Μητρόπολης, τα λόγια μας, οι ώρες μας, οι σκέψεις μας, οι προβληματισμοί μας, οι στοχασμοί μας, φεύγουν! δεν έχουν επιστροφή! μόνο στους τόπους του μυαλού μου θα ‘ρχονται πλέον, πολύτιμοι θησαυροί από ένα άνθρωπο που με τίμησε με τη φιλία του, με περιέβαλλε με την αγάπη του, με πλούτισε με την συντροφιά του, με τόση αξιοπρέπεια, με τόση ανθρωπιά, με τόση εμπιστοσύνη, μ’ όλη την τόση την καλοσύνη του όρθιου ανθρώπου σε μια εποχή μου δύσκολη, μα αγαπημένη, αναντικατάστατη…
—
Στην οικογένεια του, την αγαπημένη του Μαρία, στα λατρευτά παιδιά του, τον Πελοπίδα και τη νύφη του Ελένη, την Στέλλα, τον Επαμεινώνδα, θερμά από καρδιάς συλλυπητήρια! Θερμά συλλυπητήρια και στους αδερφικούς φίλους του που και κείνων η καρδιά σπαράζει σήμερα…
—-
Αντίο Ζαχαρία!…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΝΑΚΑΚΗΣ