Κύριε Διευθυντά,
Ο δωδεκαετής υιός μου υπέφερε τρομερά από ετών και όλοι οι Ιατροί, οι
οποίοι τον εξήτασαν κατέστη αδύνατον να διαγνώσουν την πάθησίν του,
η οποία άλλωστε, είτε αδύνατον ως έμαθα να διαγνωσθεί κλινικώς, λόγω
της φύσεως της.
Ημουν απελπισμένη και περίμενα τον θάνατο του παιδιού μου.
Κατέφυγα εν τη απελπισία μου εις τον ειδικό Ακτινολόγο Ιατρό του
Νοσοκομείου της Πολεώς μας κ. Νικ. Βογιατζή, ο οποίος εξετάσας
ακτινολογικώς το τόσο ταλαιπωρηθέν και καθημερινώς φθίνον παιδί μου,
διέγνωσεν αμέσως ότι ουτος πάσχει εκ πνευμονικού αποστήματος του
αριστερού πνεύμονος και βάσει της ορθής και τόσο ταχείας αυτής
διαγνώσεως του αληθώς διαπρεπούς ακτινολόγου μας καθωρίσθη η
θεραπεία του παιδιού μου, το οποίον και εθεραπεύθει τελείως και τώρα.
Χάρις εις τη διάγνωση του Ν. Βογιατζή είναι υγιέστατον.
Πώς να εκφράσω κ. Διευθυντά την αιωνία μου ευγνωμοσύνη προς το
σωτήρα του παιδιού μου, τον τοσο πεπειραμένο και αξιον του
προορισμού του ακτινολόγο, ικανότερος του οποίου δεν πιστεύω να
υπάρχει εις την Κρήτη κ. Νικ. Βογιατζή, πώς ς θα τον ανταμείψω διοτι
πραγματικώς εχάρισε τη ζωή εις το απελπισμένο παιδί μου και εις εμένα
την ευτυχία και τη χαρά;
Αλλα καθήκον μου να ευχαριστήσω θερμότατα και τον Παιδίατρο του
Νοσοκομείου κ. Γεώργ. Χαλκιαδάκη και επίσης το προσωπικό του
Νοσοκομείου.
Ευχαριστώ δια την φιλοξενίαν
ΑΡΤΕΜΙΣ ΒΑΣΣΑΛΟΥ
ΔΑΜΑΒΟΛΟΥ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ.
Εφημ. «Βήμα»1959