Ευάγγελος Δασκαλάκης

Ίσως μας επηρέασε η προεκλογική ατμόσφαιρα και νοιώσαμε την ανάγκη να φέρουμε στο νου μερικούς πολιτικούς που άφησαν εποχή. Κι ο πρώτος που ήρθε στο νου μας ήταν ο Ευάγγελος Δασκαλάκης Ανθρωπος, Ιατρός, Αγωνιστής, Δημοκράτης. Από τους λαοφιλέστερους πολιτικούς που γνώρισε ο τόπος και που δεν ξέχασαν ποτέ όσοι τον έζησαν.
ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ
Ήταν τα εγκαίνια του Κέντρου Νεότητας στα Περιβόλια, επί εφημερίου π. Σταύρου Τζαγκαράκη , φωτισμένου κληρικού, που μετά από πολλές δυσκολίες έφτανε στην υλοποίησή του χάρις στον Παύλο Βαρδινογιάννη Σύμφωνα με το ρεπορτάζ στον τύπο της εποχής , τη συμβολή του αξέχαστου πολιτικού στην ολοκλήρωση του έργου, τόνισε σε εμπνευσμένη ομιλία του, μετά τον αγιασμό, ο λόγιος του Ρεθύμνου Αλκιβιάδης Μαυράκης που είχε μιλήσει με την ιδιότητα του Γραμματέα του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας .
Όταν όμως ανέβηκε στο βήμα ο Παύλος Βαρδινογιάννης ,αφού ευχαρίστησε για τις θερμές προσρήσεις , είπε και αξίζει να το παραθέσουμε αυτούσιο:
« Οιαδήποτε προσφορά η οποία γίνεται από τα αδέλφια μου δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική Και δεν θέλω να έχει ως αντάλλαγμα πολιτική υποστήριξη Με το έργο αυτό ξεκινά μια προσπάθεια πολύ μεγάλη και παρα πολύ ωραία.
Ζητώ από σας μια χάρη. Στον τόπο αυτό έζησε ένας μεγάλος ιδεολόγος , ένας σωστός άνθρωπος, ένας που αφιέρωσε όλη τη ζωή του για να κάνει το καλό χωρίς κανένα αντάλλαγμα Ένας άνθρωπος που χαρά του ήταν όταν μπορούσε να δίνει χαρά κι έκανε τη διαδρομή της πολιτικής χωρίς να εισπράξει απολύτως τίποτα πέραν της χαράς ότι επετέλεσε το καθήκον του
Εις μνήμην αυτού του μεγάλου ανθρώπου του αγνού ιδεολόγου , του σωστού Ρεθεμνιώτη επιθυμών να αφιερωθεί το έργο αυτό
Και το όνομα αυτού είναι ο Ιατρός Ευάγγελος Δασκαλάκης του οποίου το όνομα θα συγκινεί πάντοτε κάθε φτωχό, κάθε Ρεθεμνιώτη ,γιατί υπήρξε ένας μεγάλος άνθρωπος»
Κι ο κόσμος έπνιξε σε παρατεταμένο χειροκρότημα τα τελευταία λόγια του μεγάλου πολιτικού που εξαιρετικά εύστοχα είχε σκιαγραφήσει την προσωπικότητα ενός λαοφιλούς πράγματι επιστήμονα και άριστου λειτουργού της τοπικής αυτοδιοίκησης του Ευάγγελου Δασκαλάκη
Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Ήταν ο αγαπητός του λαού κι αυτό προσυπογράφουν πολλοί συμπολίτες που έγραψαν με τη δράση τους τη νεότερη ιστορία
Γεννήθηκε το 1902 στα Περβόλια Κι ήταν από τους ανάργυρους γιατρούς της εποχής του Πόσοι και πόσοι δεν γιατρεύτηκαν και μάλιστα αρκετοί χωρίς να πληρώσουν μια δεκάρα .
Εκτός από μεγάλος ανθρωπιστής ήταν και θερμός πατριώτης Είχε λάβει μέρος στον μικρασιατικό πόλεμο και στον πόλεμο του 40 Ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση κι αυτό είχε αποτέλεσμα τη σύλληψή του και μετά από βασανιστήρια τη φυλάκισή του Από συγκυρία καλή γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα .
Ήταν τόσο δημοφιλής που εκλέχτηκε τρεις φορές βουλευτής Ρεθύμνου με το κόμμα των Φιλελευθέρων και διετέλεσε υπουργός Κρήτης. Μέχρι το 1964 ασχολήθηκε αφιλοκερδώς με τους περισσότερους ασθενείς του .
Ο Ευάγγελος Δασκαλάκης μπροστά στην θεραπεία του ασθενούς δεν υπολόγιζε ούτε προσωπικά έξοδα. Ιδιαίτερα όταν σπούδαζε στο εξωτερικό ο γιός του, εκλεκτός επίσης επιστήμων, πόσοι δεν σώθηκαν από βέβαιο θάνατο καθώς πατέρας και γιος σε συνεργασία με τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης τους , είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν πιο σύγχρονη φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία του ασθενούς.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Το 1964 όμως πιέζεται να κατέβει δήμαρχος.
Με τις δυνατότητες της εποχής έκανε ότι μπορούσε. Ο περίφημος αυτός άνθρωπος ήξερε να αξιοποιεί το ντόπιο δυναμικό. Γιώργης Αγγελιδάκης, Γιάννης Χαλκιαδάκης, Μανόλης Λουκάκης, Μαρία Τσιριμονάκη ήταν μαζί με αυτόν , μερικοί από τους θεμελιωτές του αγώνα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου. Πόσες και πόσες φορές δεν κατέφυγαν σύσσωμοι στο γραφείο του Γιώργη Βογιατζάκη, που με το πείσμα και τη θέλησή του είχε μεταβάλει την Παγκρήτιο Ένωση σε Υπουργείο Κρήτης για την προώθηση θεμάτων του Ρεθύμνου.
Κι ήρθε η χούντα των συνταγματαρχών να προσπαθήσει στην αρχή με «καλόπιασμα» να τον πείσει για το έργο της εθνοσωτήριας κυβέρνησης Εκείνος βέβαια έδειξε από την αρχή τις προθέσεις του Όταν δεν δίστασε να τα βάλει με τη θηρία του τρίτου Ράιχ και να κινδυνεύσει με εκτέλεση δεν ήταν δυνατόν να δειλιάσει μπροστά στη θέα μερικών στρατιωτικών που το έπαιζαν εθνοσωτήρες. Η στάση τους περήφανη και ασυμβίβαστη, τους είχε βέβαια εξοργίσει. Επειδή όμως ήταν λαοφιλής δεν μπορούσε η Χούντα να τον τιμωρήσει αμέσως. Στις 31 Δεκέμβρη 1967 μόνο βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και
τον καθαίρεσε με κάθε επισημότητα Είχε προλάβει ωστόσο ο υπέροχος εκείνος άνθρωπος επί δημαρχίας του να κάνει κάποια πράγματα στα Περιβόλια που έκτοτε δεν είδαν φως ανάπτυξης κι «άς έβγαζαν δήμαρχο» κατά τα λεγόμενα των «εκλογομαγείρων»
Κι ένα απόγευμα του 1973, εκεί στα Περιβόλια που τόσο αγαπούσε ενώ μιλούσε με φιλικό του πρόσωπο άφησε την τελευταία του πνοή. Εκείνο το απόγευμα σαν βόμβα έπεσε κι άλλο θλιβερό άκουσμα Είχε φύγει ένας ακόμα εκλεκτός του τόπου ο Νικόλαος Ανδρουλιδάκης Μια επίσης θρυλική μορφή. Διάβηκαν μαζί την πύλη της Αθανασίας οι δυο αυτοί ξεχωριστοί άνθρωποι.
ΠΑΝΔΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ
Αξέχαστες στιγμές οδύνης έζησε το Ρέθυμνο. Και δεν θυμόμαστε να είχαν επαναληφθεί σε παρόμοια περίπτωση με άλλο εκλεκτό συμπολίτη.
Σπάνια το Ρέθυμνο κήδευσε με τέτοια καθολική συμμετοχή και λαϊκές εκδηλώσεις θλίψης τοπικό παράγοντα. Δεκάδες ήταν τα στεφάνια στη σορό του ,ανάμεσα στα οποία δέσποζαν αυτά του Παύλου Βαρδινογιάννη και του Γιώργη Βογιατζάκη. Εκ μέρους του ιατρικού συλλόγου τον είχε αποχαιρετήσει ο Νικόλαος Βαρδάκης , τονίζοντας το έντονο αγωνιστικό του φρόνημα.
Κι είχε δηλώσει ο Παύλος Βαρδινογιάννης, μετά το θλιβερό άκουσμα
« Σπάνια μπορεί κανείς να κλείσει τη ζωή του για να έχουν το δικαίωμα να πουν οι επιζώντες ότι ηναλώθη εις τα κοινά, και υπηρέτησε με πάθος και ανιδιοτέλεια τον ανώνυμο άνθρωπο όσο δια τον ιατρόν Ευάγγελο Δασκαλάκη. Οπουδήποτε ευρέθη είτε ως βουλευτής, είτε ως δήμαρχος, έμεινε ο αγνός , ο σκέτος, ο απόλυτος, ο ασυμβίβαστος γιατρός. Θα λείψει από κάθε Ρεθεμνιώτη όσο θα λείψει και από την οικογένειά του διότι ανήκε εις όλους. Ας είναι σε όσους τον αγάπησαν και τον εξετίμησαν η μνήμη του παντοτινή.»
Έχουν περάσει τόσα χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα που χάθηκε ο λαμπρός αυτός άνθρωπος Κι όμως εκείνοι που τον έζησαν πάντα τον θυμούνται και τον τιμούν εκτιμώντας την μεγάλη του προσφορά στον τόπο και στους ανθρώπους του
Εύα Λαδιά