Παρασκευή 28 Δεκεμβρίόυ 1962
Στη Ρεθεμνιώτικη αμμουδιά του δειλινού την ώρα
που απαλό το λιόγερμα χρυσάφι γύρω απλώνει
νοιώθεις σαν χάδι στην ψυχή μιαν αύρα μυροφόρα
τον κάθε σου κρυφό καημό γλυκά να βαλσαμώνει
Κι ως σε μαγεύει τ’ όραμα καθώς γλυκοβραδιάζει
νοιώθεις ανάλαφρη καρδιά πουλάκι νάναι σάμπως
μπροστά σου απλώνεται όπως της θάλασσας τ’ ατλάζι
το λιμανάκι μας ζερβά , δεξιά βουνό και κάμπος
Και προς τη δύση βλέποντας της Βενετιάς τα κάστρα
τον Ψηλορείτη πλαί σου ντυμένο σε πορφύρα
θαρρείς πως ζεις σε όνειρο και η φαντασία η πλάστρα
κάποιου κρυφού παράδεισου σου άνοιξε τη θύρα
Κ