Στη Δυτική μεριά της Πολιτείας είναι η Ενορία του Άγιου Νικολάου, που άνθρωποι
που την διευθύνουν έχουν βάλει ως σκοπό της ζωής των την αληθινή εφαρμογή των
αρχών του χριστιανισμού.
Έτσι χρόνια τώρα ίδρυσαν την «Παιδική Στέγη ο Άγιος Νικόλαος». Άγιε Νικόλαέ
μου, πουθενά αλλού δεν μπήκε πιο σωστά το όνομά σου.
Εκεί μαζεύουν τα φτωχόπαιδα από τα χωριά που πάνε στα Γυμνάσια και στα Λύκεια
τους παρέχουν στέγη, τροφή, προστασία. Μα προπάντων εκείνο που τους παρέχουν
είναι η καθοδήγηση.
Αν παρακολουθήση κανένας τη λειτουργία της Παιδικής Στέγης και αν δή τα μέχρι
τώρα αποτελέσματά της, μένει κατάπληκτος και δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάση και
ποιόν από τους διοικούντας την να επαινέση.
Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι αυτοί και αυτό που προσφέρουν στην Κοινωνία μας
είναι πρωτοφανές και μόνο με το έργο μεγάλων ευεργετών μπορεί να παρομοιωθή.
Αφανείς οι άνθρωποι αυτοί χωρίς τυμπανοκρουσίες και θορύβους χωρίς κατ’ευθείαν
ή πλαγίαν προβολήν εφαρμόζουν πιστός το «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η
δεξιά σου»
Και είναι το έργο των τόσο μεγάλο, τόσο σπουδαίο, τόσο άξιο προβολής και
μιμήσεως και όμως αρκούνται στην ικανοποίηση της συνειδήσεως των και τίποτε
άλλο.
Δεν αναφέρω εδώ κανενός το όνομα για να μην τους κατεβάσω από το ύψος της
ηθικής που ευρίσκονται, και άλλοι πιο κατάλληλοι από μένα και πιο αρμόδιοι ας τους
καλέσουν και ας τους απονείμουν τους επαίνους και τις τιμές των οποίων είναι άξιοι.
Ξέρω ότι και τούτο που γράφω σήμερο θα τους περάξη. Ας μου το συγχωρέσουν.
Η ψυχή μου γεμίζει ευγνωμοσύνη για όσα για τα παιδιά μου κάνουν και δεν μπορώ
αν δεν τους φωνάξω εδώ δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Το ευχαριστώ αυτό που βγαίνει σαν κορωνίδα των αισθημάτων στην ψυχή ενός
πατέρα που βλέπει τα παιδιά του να προκόβουν.
Γεώργιος Καλλέργης
Λούτρα, Ρεθύμνης